Dagur - 09.12.1993, Qupperneq 4

4 - DAGUR - Fimmtudagur 9. desember 1993
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 60, AKUREYRI, SÍMI: 96-24222
ÁSKRIFT KR. M. VSK. 1400 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ M. VSK. KR. 125
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNARSON (iþróttir),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 96-41585, fax 96-42285),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, ÞÓRÐUR INGIMARSSON
LJÓSMYNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Sömu vaxtakjör fyrir alla
Á uppboði húsnæðisbréfa, sem fram fór á veg-
um Húsnæðisstofnunar síðastliðinn þriðjudag, var
aðeins unnt að taka þremur tilboðum af níu.
Ástæða þess að ekki var unnt að taka fleiri tilboð-
um í þessu útboði var sú að ákveðið hafði verið að
taka engum tilboðum í bréfin upp á meira en 5,0%
ávöxtun. Meðal ávöxtunarkrafa þessara tilboða
var liðlega 5,2% en hæsta ávöxtunarkrafa 5,4%.
Lífeyrissjóðirnir í landinu virðast ekki tilbúnir til
að ávaxta fjármuni sína á þessum kjörum. Bene-
dikt Davíðsson, forseti Alþýðusambands íslands,
hefur látið hafa eftir sér að svo virðist sem mikið
sé af húsbréfum á eftirmarkaði sem beri 5,4%
ávöxtun. Hann hefur einnig bent á fjárskort í líf-
eyrissjóðakerfinu um þessar mundir sem leiði til
þess að forystumenn sjóðanna velji fremur 5,4%
ávöxtun í stað 5% ávöxtunar eigi þeir þess kost.
Sem kunnugt er lækkaði ríkisstjórnin vexti á
spariskírteinum ríkissjóðs fyrir nokkru í því
augnamiði að ná niður vaxtastiginu í landinu.
Mikill þrýstingur var á ráðamenn í þjóðfélaginu
um að beita áhrifum sínum til þess að bankakerfið
dragi úr þeirri hávaxtastefnu er verið hefur við
lýði um nokkurn tíma. Þessi þrýstingur kom eink-
um úr tveimur herbúðum; herbúðum vinnuveit-
enda, sem sáu fram á stöðugt vaxandi erfiðleika
atvinnuveganna, og herbúðum verkalýsðhreyfing-
arinnar, þar sem kvíðbogi hefur verið borinn fyrir
skuldasöfnun og afkomu heimilanna í landinu.
Aðferð ríkisvaldsins til að hrinda vaxtabreyting-
unni í framkvæmd var einfaldlega sú að lækka
vexti á spariskírteinum ríkissjóðs í 5%. Þær afleið-
ingar er vænst var í kjölfar vaxtalækkunarinnar
hafa nú að nokkru leyti komið fram. Bankakerfið
hefur tekið við sér og vextir teknir að lækka til
hagsbóta fyrir atvinnulífið og einnig fólkið í land-
inu. Á þeim forsendum var ákveðið að taka ekki
tilboðum í húsbréf í útboðinu er bæru hærri ávöxt-
un en 5% og hefur fjármálaráðherra sagt að engin
efni séu til að hafa mun á milli þessara bréfa og
spariskírteinanna, enda séu skilmálar þeirra í
raun sniðnir að þörfum lífeyrissjóðanna.
En þá ber svo við að lífeyrissjóðirnir vilja ekki
kaupa húsbréfin og bera því við að þeir geti feng-
ið betri ávöxtun eftir öðrum leiðum. Forsvars-
menn lífeyrissjóðanna í landinu eru í mörgum til-
fellum þeir sömu ocj standa í framvarðasveit
verkalýðsfélaganna. A nánast sama tíma og þeir
hafa krafist tafarlausrar lækkunar vaxta - meðal
annars sem lið í því að varðveita gildandi kjara-
samninga - þá telja þeir sér ekki fært að ávaxta
fjármuni sjóðanna á sömu kjörum og þeir telja
hæfileg fyrir aðra aðila í landinu. í þessu felst auð-
vitað ekkert annað en tvískinnungur sem minnir á
barnasöguna um dýrin sem sögðu „ekki ég“.
Þessi afstaða forsvarsmanna lífeyrissjóðanna
kemur vissulega á óvart. Því er ástæða til að
benda forystumönnum lífeyrissjóðanna á að þótt
þeim beri að ávaxta fjármuni þeirra á sem bestan
og öruggasta hátt þá verði þeir að lúta sömu kjör-
um og aðrir fjármagnseigendur. Þeir geti ekki
krafist hærri ávöxtunar fyrir sjóðina en þeir sjálfir
leggja til að aðrir njóti. Sömu vaxtakjör verði að
gilda fyrir alla. ÞI
Af bæjarmálum í Ólafsflrði
Fólki er eflaust í fersku minni
átök þau sem áttu sér stað innan
bæjarstjómarmeirihluta sjálfstæð-
ismanna í Ólafsfirði, vegna brott-
rekstrar Bjama Kr. Grímssonar
fyrrverandi bæjarstjóra fyrir u.þ.b.
ári. Mál þetta vakti þjóðarathygli
á sínum tíma, ekki síst vegna þess
aó á Bjarna voru bomar upplognar
sakir, sem hann reyndar gat borió
af sér. Einnig þóttu sjálfstæðis-
menn standa á allan hátt óhöndug-
lega að þessu máli og um tíma var
meirihluti þeirra óstarfhæfur
vegna þess. Ekki er enn séð fyrir
endann á þessu máli þvi nú hefur
Bjami stefnt bænum.
Bænum stefnt
Kröfur Bjarna eru þær í stórum
dráttum, að krafist er launa út
kjörtímabilið að viðbættu framlagi
bæjarins til lífeyrissjóós alls að
upphæð kr. 8.360.921,- auk drátt-
arvaxta. Þessu til viðbótar er farið
fram á að bærinn greiði máls-
kostnað. Bærinn hefur nú þegar
greitt Bjama kr. 1.767.621,- upp í
þessa kröfu, eða sem nemur sex
mánaða launum. Hér er um háar
upphæóir að ræöa og ljóst aó ef
bærinn tapar þessu máli verður
það þungt fjárhagslegt áfall fyrir
bæjarsjóö.
Bjarni fer fram á það að Oskar
Þór Sigurbjörnsson, fyrrum forseti
bæjarstjómar, verði kallaður til
sem vitni í málinu. Það mætti
segja mér að ýmislegt ætti eftir að
koma í ljós við vitnaleiðslur í
þessu máli og gömul deilumál frá
yfirstandandi kjörtímabili myndu
líta aftur dagsins ljós.
Meirihlutinn lagði á það alla
áherslu á sínum tíma að með því
að reka Bjarna og með því einnig
að einn bæjarfulltrúi þeirra viki úr
bæjarstjóm, væri verið að leysa
innanflokks átök í sjálfstæðisfé-
laginu í Olafsfirði. Þessi innan-
flokks átök gætu, ef færi á versta
veg, kostað okkur bæjarbúa u.þ.b.
tíu milljónir (10.000.000) eða sem
nemur kr. 8.000 á hvern íbúa eða
kr. 32.000 á hverja fjögurra
manna fjölskyldu! Þetta er það
Björn Valur Gíslason.
gjald sem almennur bæjarbúi gæti
þurft að greiða til sjálfstæðisfé-
lagsins í Olafsfirði svo að þar
megi ríkja ró og spekt. Er ekki
kominn tími til að ganga nú til
samninga við Bjarna Kr. Gríms-
son og klára þetta mál í eitt skipti
fyrir öll? Brjótið nú odd af oflæti
ykkar, sjálfstæðismenn, og notió
jólafriðinn til aó semja um þetta
mál áður en verr fer.
Húsnæðismál
Talsvert er nú um þaó rætt í Olafs-
firói hvort rétt sé að byggja fé-
lagsheimili fyrir aldraða eða hvort
mögulegt sé aö fara aðrar leiðir til
að leysa úr húsnæðismálum
þeirra. En það skortir fleiri hús-
næði. Tónskólinn býr nú við al-
gjörlega óviðunandi húsnæði og
er satt að segja skömm aö bjóða
kennurum og nemendum upp á
slíkan húsakost. Vegur tónskólans
hefur farið vaxandi undanfarin ár
og eru nú u.þ.b. eitt hundraó nem-
endur við nám í skólanum og
stendur starfió nú í miklum
blóma. Það er alveg meó ólíkind-
um hvernig skólastjóra og kennur-
um hefur tekist upp við skólahald-
ið, jafn illa og búið er að húsnæói
skólans. Bókasafnið er einnig í
miður góðu húsnæði við Aðalgöt-
una og þyrfti sem fyrst að leysa úr
þeim málum svo sómi geti verið
af. Stjórnendur tónskólans hafa
sóst eftir því að komast í það hús-
næói sem bókasafnið er í en þá
vantar okkur staó fyrir bókasafnið.
Bent hefur verið á ágæta lausn
á öllum þessum málum. Hún er sú
aö í stað þess að byggja félags-
heimili fyrir aldraða, yrði loks
ráðist í að koma upp loka álmu
gagnfræðaskólans. Þar væri hægt
með góðu móti að koma upp góðri
félagsaðstöðu fyrir aldraða jafn-
framt því sem þar kæmist bóka-
safnið í framtíðarhúsnæði og tón-
skólinn svo aftur í húsnæði safns-
ins. I Gagnfræðaskólanum er nú
þegar fyrir hendi nær öll sú að-
staða sem aldraðir þyrftu á að
halda til sinna starfa auk þess sem
í tengslum við skólann er hægt að
hugsa sér ótal möguleika fyrir
aldraða að nýta sér.
Kostnaður við slíka byggingu
gæti numið u.þ.b. kr. 35 milljón-
um (gróft reiknað) eóa kr. 12
milljónum til lausnar á húsnæöis-
vanda hvers fyrir sig. Talaó er um
að félagsheimili aldraðra muni
kosta kr. 25 milljónir þannig að
hér er um mun betri og um leið
ódýrari leið aó ræða heldur en að
byggja sérstakt félagsheimili fyrir
aldraða.
Nýlega var félagsmiðstöó ung-
linga tekin í notkun á efri hæð
Tjarnarborgar. Unglingar eru fjöl-
mennur hópur í Olafsfirði sem og
annars staðar en samt held ég aö
engum hafi dottið það í hug aó
réttast væri að byggja sérstakt fé-
lagsheimili fyrir þá; einfaldlega
vegna þess að við gátum með
góóu móti komið þessari starfsemi
fyrir í vannýttu húsnæði, sem
hafði upp á flest þaö að bjóða sem
unglingana vanhagaði um. Með
sömu rökum á auðvitaó að leysa
vanda aldraðra, sé þess nokkur
kostur. Eg held því aö menn ættu
nú að láta skynsemina ráða og
leita hagkvæmustu leiða við lausn
á þessum málum, ef á annað boró
á aó ráðast í aö byggja.
Björn Valur Gíslason.
Höfundurer bæjarfulltrúi í Olafsfirói.
Þórshafnarrevía
Leikfélag Þórshafnar frumsýndi revíu sína í fé-
lagsheimili byggðarinnar föstudaginn 3. desem-
ber. Revían ber nafnið Já, þaö reddast. Leikstjóri
og höfundur er Sigurgeir Scheving.
Segja má, aö ritstjórnarskrifstofa byggða-
blaðsins Hægra brjóstib,
sé hinn sameinandi
þáttur í revíunni Já, þaö
reddast. Á skrifstofu
blaðsins fer fýrsta atriðíð
fram. Síðan rekur hvert
atriðið annað, en á milli
þeirra kemur fram kynn-
ir, sem kallast í leikskrá Gróa á Leiti. Sú persóna
býr áheyrendur undir næstu „slúðursögu" úr
þeirri byggð, sem atburðir revíunnar gerast í og
er í þessu tilviki Þórshöfn og Þistilfjöröur, auk
þess sem skotið er inn ýmsu öðru gríni og skopi,
sem beínt er að Iandsfeðrum og öðm áberandi
fólkí í þjóðlífinu almennt.
Revían er lipurlega saman sett. Textinn er vel
hnyttínn og hittir iðulega snoturlega í mark allt til
enda. Mikið er um gys bundið byggðarlaginu, en
það fer þó ekkí fýrir ofan garð og neðan hjá að-
komumanninum, nema í fáum tilfellum, svo fá-
um, að ekki skaðar eöa skyggír á þá góðu
skemmtan, sem revían er.
Flytjendur em margir, svo sem vænta má.
Flestir em í nokkurs konar statistahlutverkum
jafnframt því, sem þeir taka þátt í söng, sem er
mikill í sýningunni. Hann er skemmtilega tilgerð-
arlaus en þó áheyrílegur og víða talsvert um Ieík-
ræn tílþrif jafnvel þegar margir em um flutning-
inn.
Undir sönginn Ieikur þriggja manna hljóm-
sveit, skipuð þeim Hafsteini Oskarssyni, bassa-
leikara, Hersteini Óskarssyni, gítarista, og Jó-
hannesí Jónssyni, trommuleikara. Þetta tríó stóð
vel fyrir sínu og sýndi víða falleg tilþrif.
Höfuðpersónur í revíu Leikfélags Þórshafnar
eru Brynjólfur, rítstjóri Hægra brjóstsins. Það
hlutverk er í höndum Gunnlaugs Snorrasonar og
fer hann víða á kostum. Ekki síður tekst Heið-
rúnu Óladóttur vel upp í hlutverki hins óvélrítun-
arfæra en tilkippilega
einkaritara, Júlíu. Guörún
Helgadóttir er á velflest-
an veg stórgóð í hlut-
verki Gunnu, hinnar
drykkfelldu blaðakonu,
sem nálega aldreí rennur
af. Loks má nefna Gróu
á Leití, smjattandi slúöurbera byggðarinnar, sem
leikin er Iipurlega og af sannferðugleikablæ af
Bjameyju Hermundardóttur.
Marga fleirí mætti til tína, sem gera vel í reví-
unni Já, þaö reddast í uppsetningu Leikfélags
Þórshafnar. Yfir allri sýningunni er Iéttleiki og
leikgleðí, sem smitar fram til áhorfenda. Sviðs-
hreyfingar og fas em hvort tveggja í góðu lagi og
við hæfi og úr öllu verður góð skemmtan og alls
ekki efnislaus í ádeilu sinni og gríní. Sýningin er
öllum tíl sóma, sem að koma, ekki síst leikstjór-
anum og höfundinum, Sigurgeiri Scheving, sem
greínilega hefur náö góðu sambandí við sam-
starfsmenn sína og unniö gott verk.
Leikfélag Þórshafnar lá f dái um tíma, en á
síöasta ári vaknaði það til lífs á ný og setti upp
dagskrá úr verkum Jónasar Árnasonar. Framfarír
eru greinilega jafnt í sviðsframkomu sem flutn-
íngí texta og söngs. Sú uppsetning, sem nú er í
gangi, sýnir Ijóslega, að nóg er af hæfu fólki til
starfa að leiklist á Þórshöfn og í Þistilfirði. Fari
fram sem nú vísar, verður vafalítið gaman á
komandi ámm að fýlgjast með framgangi þess
líflega hóps, sem nú myndar kjarnann hjá Leik-
félagí Þórshafnar, og ýmiss ferðalög á sig
Ieggjandi til þess.
LEIKLIST
Haukur Ágústsson
skrífar