Dagur - 13.08.1994, Blaðsíða 18

18 - DAGUR - Laugardagur 13.ágúst 1994
POPP
Ekki er ofsögum sagt að vinsældir plötu Er-
ics Clapton, Unplugged, sem kom út 1992
og sló rækilega í gegn, hafi komið mjög svo
mikið á óvart. Eins og frægt er orðið seldist
platan í milljónum eintaka og rakaði síðan
að sér allskyns tónlistarverðlaunum í kjölfar-
ið. Kom þetta ekki hvað síst Clapton sjálfum
á óvart, sem upphaflega var mótfallinn því
að gefa MTV upptökurnar út vegna þess að
honum þóttu þær ekki nógu góðar. Hann
hefur væntanlega ekki séð eftir því að láta
að lokum slag standa.
Það þekkja svo allir
framhaldið á „un-
pluggedæðinu", sem
nú virðist þó vera að
mestu yfirstaðið. Auk
þess að vera „ótengd"
kassagítarplata með
meistara Clapton, sem
fram að því hafði lítt
sýnt þá hlið gítarleiks
á löngum ferli sínum,
þótti poppfræðingum
og aðdáendum hans
Unplugged vera mjög
merkileg fyrir þær
sakir að á henni snéri
hann að stórum hluta
aftur til upphafsins,
blússins, sem mótaði
og ól hann upp sem
tónlistarmann. Hann
hefur að vísu aldrei al-
veg sagt skilið við blú-
sinn, eða öfugt, (fer
eftir því hvernig menn
líta á málið), hefur t.d.
alltaf haft reglulega
eitt kvöld í Albert Hall
í London undir blús-
tónleika, en á plötum í
seinni tíð á borð við
Behind the sun og
August, voru popp-
markaðssjónarmið ofan á hjá honum til að
hafa útgefendurna góða. Þetta afturhvarf á
Unplugged hefur síðan greinilega kveikt enn
frekar í „blúsglæðunum", því Clapton hefur
nefnilega á undanförnum mánuðum svo lítið
hefur borið á, verið að dunda við að taka
upp blúsplötu. Var hins vegar ekki búist við
að af útgáfu hennar gæti orðið í bráð, m.a.
vegna annarra skuldbindinga, en úr því hef-
ur skyndilega ræst og er plötunnar að vænta
um miðbik eða lok næsta mánaðar. Eru
þetta heldur betur tíð-
indi, sem þó hafa ekki
farið of hátt. Nafn
plötunnar er aftur á
móti enn á huldu þegar
þetta er ritað, en hún
mun að sögn innihalda
sjö frumsmíðar Clap-
tons auk einhverra laga
eftir aðra. Þá fylgir það
sögunni að kappinn hafi
vart verið „blúsaðri"
síðan á dögum veru
sinnar í John Mayall’s
bluesbreakers fyrir nær
þrjátíu árum. Verða það
að teljast heldur betur
spennandi tíðindi fyrir
blúsáhugamenn. Meðal
þeirra sem spila með
Clapton á plötunni eru
Jim Keltner, trommar-
inn gamalreyndi og
bassa- og hljómborðs-
leikarinn Chris Stainton,
sem auk þess að hafa
spilað með Clapton áð-
ur, er þekktur fyrir að
hafa verið í hljómsveit-
inni Grease band. Var
hún á sínum tíma bak-
hjarlssveit söngvarans
rámraddaða Joe Coc-
ker.
Eric Clapton.
Þegar söngvarinn Bruce Dickinson ákvað fyrir
um einu og hálfu ári síðan að segja skilið við fé-
laga sína í þungarokkssveitinni frægu og vin-
sælu Iron maiden eftir að hafa verið meðlimur í
henni í ellefu ár, kom það flestum í opna
skjöldu. Að vísu hafði greinileg þreyta gert vart
við sig á plötum hljómsveitarinnar í seinni
tíð, en þar sem vinsældirnar héldust
vel áfram og síðasta platan Fear
of the dark hafði sýnt viss
batamerki, var það óvænt
frétt og stór að Dickinson
skyldi þar boða brottför
sína. Um þremur árum
fýrr, árið 1990 þegar
söngvarinn sendi frá sér
sína fyrstu ein-
herjaplötu, voru hins
vegar háværar raddir
uppi um að hann væri
að hætta, en þá var eng-
inn fótur fyrir því. Á síð
asta ári var tími til kominn
hjá honum að breyta til, að
móta sinn eigin tónlistarferil
frekar, auk þess að fara að sinna
öðrum hugarverkum betur sem svo
sannarlega eru mörg. Dickinson er nefni-
lega ekki við eina fjölina felldur, því auk þess
að vera söngvari, laga- og textahöfundur og
hinn þokkalegasti gítarleikari, er hann barna-
bókahöfundur, flugkappi og einn af bestu
skylmingamönnum Englands og er þá ekki allt
upp talið enn. Einnig vildi hann sinna ungri fjöl-
skyldu sinni meir. Er því vart
nema von að hann hafi loks vilj-
að losna frá stórsveitinni tíma-
freku, sem m.a. hefur orðið
fræg fyrir að fara í langar og
strangar tónleikaferðir.
Cóð ný plata
Til viðbótar upptalningunni að
framan hefur Dickinson svo
einnig orðið þekktur fýrir list-
og söguáhuga sinn, sem nokkuð
hefur endurspeglast í textagerð Bruce Dickinson.
hans. Því má skjóta hér inn í að hið sama gegn-
ir reyndar líka um bassaleikara Iron maiden og
aðalsprautu, Steve Harris. Skírskotun til mynd-
listar er einmitt að finna í titli annarrar plötu
hans, Balls to Picasso, sem kom út fyrir
skömmu. (Picasso, sem að fornafni hét Pablo,
var ítalskur og einn merkasti málari aldar-
innar eins og sjálfsagt flestir vita). Það
tók Dickinson reyndar heil þrjú ár
að Ijúka plötunni og varð hann
ekki sáttur með útkomuna
fyrr en að platan hafði verið
tekin upp þrisvar sinnum.
Hafði kappinn þá einnig
skipt nokkuð ört um
hljóðfæraleikara, en nið-
urstaðan varð sú að
hann notaðist að mestu
við unga og lítt þekkta
spilara. Þeirra á meðal
gítarleikarann Ray Z úr
hljómsveitinni Tripe of
gypsies, sem samdi með
honum stóran hluta af lögun-
um tíu á plötunni. Ungu menn-
irnir og sú staðreynd að Dickinson
er laus úr vistinni hjá Iron Maiden,
orðin frjáls og óháður, gera það að verkum
að Balls to Picasso virkar sem frísk og góð
rokkplata. Koma lög eins og t.d. Change of he-
art, sem er popprokksmíði með skemmtilegum
latneskum kassagítar og Cyclops, sem er eins
konar bræðingur af áhrifum frá Black sabbath
og Queensryche, þægilega á óvart og sýnir
Dickinson góð en jafnframt ólík
tilþrif í þeim. Önnur góð lög
sem síðan má nefna sérstak-
lega eru Laughing in the hiding
bush, Shoot all the clowns og
Tears of the dragon, sem myndi
sóma sér vel á plötu með Mai-
den. Hvorki aðdáendur þeirrar
sveitar né aðrir rokkunnendur
ættu að verða fyrir vonbrigðum
með þessa plötu Dickinsons í
heild. Hún er vel virði athygli
þeirra.
MA6NÚS ÚEIR CUÐMUNDSSON
Lést á tónleikui
Það virðist alltaf
þurfa að henda
annað slagið að
tónlistarunnendur
láti lífið á tónleik-
um. Var sagt frá einu slíku dauðsfalli fyrir skömmu hér
f Poppi, sem átti sér stað á Glastonburyhátíðinni. Var
þar um dauða vegna fíkniefnaneyslu að ræða. Annað
dauðsfall og ekki síður skuggalegt átti sér svo stað á
svipuðum tíma, á tónleikum hjá hinni margfrægu
þungarokkssveit til margra ára, Motorhead. Átti þar í
hlut 21 árs piltur, sem í fyrstu var talið að hafi fallið í
yfirlið í hita og þunga tónleikanna, en síðar uppgötv-
aðist að hafði fallið í dauðadá. Var hann útskurðaður
látinn um viku eftir atvikið. Er talið að nokkur tími hafi
liðið áður en í Ijós kom að ekki var allt með felldu með
piltinn. Kann það e.t.v. að hafa skipt sköpum um að
hægt hefði verið að bjarga lífi hans.
Menn standa oftar en ekki í því að
skammast út í dagskrá Ríkisútvarps-
ins/Sjónvarpsins og er þá oft æði mikið
niðri fyrir. Umsjónarmaður Popps er ekki
einn af slíkum og er oftast ánægður með
dagskrána og þá ekki síður þegar hún er léleg, því þá
er bara hægt að gera eitthvað annað og skemmtilegra
í stað þess að hanga yfir „imbanum". Það er til að
mynda rík ástæða til að hrósa þeim „systkinum", Rás
tvö og Sjónvarpinu fyrir þætti sem þessari síðu við-
kemur, þ.e.a.s. um tónlist, en þeir hafa verið nokkrir
einkar góðir að undanförnu og er víst von á meiru í
framhaldinu í haust. Er hér sérstaklega átt við þátt um
Hróarskeldutónlistarhátíðina, sem mun vera sá fyrsti
af fleirum um hana, á Rás tvö á sunnudeginum var,
þar sem þeir „Áfangabræður", Ásmundur Jónsson og
Guðni Rúnar Agnarsson, heyrðust saman á ný í útvarpi
og þætti í Sjónvarpinu um sögu blús- og djasstónlistar,
sem sýndir voru fyrir skömmu. Eru þessir þættir dæmi
um frábært tóniistarefni sem þakka ber fyrir. í Sjón-
varpinu eru svo þegar þetta birtist (í gærkvöld) að
hefjast sýningar á þriggja þátta röð um Woodstockhá-
tíðina einu og sönnu, sem eins og fram hefur komið
var haldin fyrir aldarfjórðungi.
Fregnir um vandræði
frægra rokksveita berast
nú hver af annarri,
þannig að erfitt er að
henda reiður á öllu sam-
ITI rh^linn / an. Nú síðast herma
l/||||Vf fregnir að Alice in cha-
II vUHJLillJ • ins’ Seattlesveitinni sem
gengið hefur vel með
tvær síðustu plötur sínar, Dirt og Jar of flies, sé vart
hugað frekara líf. Eru fregnirnar ekki endanlega stað-
festar, en það þykir alveg Ijóst að hljómsveitin eigi í
meiriháttar tilvistarkreppu. Mun söngvarinn og höfuð-
paurinn Layne Staley t.d. ekki hafa náð tökum á fíkni-
efnavanda sínum og er hann nú sagður alvarlega veikur
á sjúkrahúsi í Seattle. Jafnvel eru sögusagnir á kreiki
um að hann hafi verið rekinn úr hljómsveitinni. Það
sem svo greinilega bendir til erfiðleika er að sveitin
hefur hætt við að taka þátt í tveimur stórum tónleika-
viðburð-
um. Ann-
ars vegar
á síðustu
stundu
með Met-
allica, en
hins veg-
ar á
Wood-
stock tvö.
nú í ágúst
og það
fimm vik-
um fyrir
viðburð-
inn.
Verða
þetta að
teljast
leið tíð-
indi og
slæm fyr-
ir rokk-
heiminn
ef rétt
Alice in chain.