Dagur - 08.12.1995, Blaðsíða 10

10 - DAGUR - Föstudagur 8. desember 1995
Kökugerðarmeistari
verður í KEA Hrísalundi
á föstudaginn
milli kl. 15 og 18 og
sýnir og kennir
viðskiptavinum hvernig
á að búa til konfekt
og kransaköku
úr Odense marsipani
Kynningar
á föstudag
Dinner mint
Oetker fromage
Odense marsipan
Skugga kökukrem
Jólasteikin frá KEA
Afgreiðslutími:
Mánud.-föstud. kl. 10.00-19.30
laugard. kl. 10.00-18.00
-fyrir þig!
Tllboð
Odense konfektmarsipan 200 g kr. 148
Odense konfektmarsipan 500 g kr. 337
Dinner Mint 250 g kr. 289 pk.
Oetker fromage kr. 112 pk.
Egg 1. fl. kr. 278 kg
Jólaostakaka kr. 589 stk.
Ungnautahakk kr. 598 kg
KEA kjötbúðingur kr. 399 kg
Naggar kr. 399 pk.
Af íslendingum
í Vesturheimi
- gripid niður í sögulega skáldsögu Böðvars
Guðmundssonar „Híbýli vindanna“
Á dögunum var skáldsaga Böðv-
ars Guðmundssonar „Híbýli
vindanna“, sem Mál og menning
gefur út, tilefnd til íslensku bók-
menntaverðlaunanna.
Á bókarkápu segir um þessa
skáldsögu Böðvars: „Ólafur fíólín
er kenndur við hljóðfærið sem Jör-
undur hundadagakonungur gaf föð-
ur hans á leið sinni úr landi, en að
fiðlunni frátekinni er fátt konung-
legt við lífshlaup Ólafs í Borgar-
firði og norðan heiða. Að lokum
gefast þau Steinunn upp á fátækt-
arbaslinu, kveðja eymdina á Islandi
og ákveða að hefja nýtt líf í auð-
sæld Vesturheims. Á ferðalaginu
yfir hafið og á öræfum Ameríku
skiptast á skin og skúrir en að lok-
um kemst landnemahópurinn á eig-
ið land vestan Winnipeg-vatns og
stofnar þar nýlendu í nágrenni við
indjánana: Nýja ísland."
Hér er gripið niður í II. kafla
bókarinnar sem nefnist Nýja ísland.
„Innflytjendahúsið í Québec var
stór bygging úr rauðgulum tígul-
steini, stórt anddyri eða biðsalur,
fjórir gríðarstórir svefnskálar og
tveir enn stærri matsalir. Sighvatur
Þingmann sleppti ekki af þeim
hendinni uns þau höfðu komið sér
fyrir á hörðum trébekk úti í homi
biðsalarins. Þar bað hann þau að
bíða meðan hann skryppi frá til að
sækja lækni. Þama var sami kliður
ólíkra tungumála og á bryggjunni í
Glasgow. Þau biðu góða stund og
sögðu fátt nema hvað þau báðu
bömin að gæta sín og fara ekki frá.
Svo var eins og konumissirinn
rynni allt í einu upp fyrir Jóni Jóns-
syni frá Amarstapa þar sem hann
sat með Sigríði litlu á hjánum.
Hann tók fast utan um bamið og
sagði með brostinni rödd:
„Hún mamma er dáin.“
Bamið sagði ekkert, og hann
endurtók þetta hvað eftir annað.
Hin leiddu þetta hjá sér fyrst í stað,
það er nú einu sinni svo með sorg-
ina, hún er alltaf einkamál. Gróa frá
Skuggadal gekk loks til hans og
lagði hönd á öxl honum, en fann
engin huggunarorð. Bamið smitað-
ist af örvæntingu föður síns og fór
að gráta, þau grétu þama bæði um
stund og Ingibjörg litla bættist í
hópinn. En allur grátur stöðvast um
síðir, hljóðnar og verður að ekka
sem loksins hverfur út í bláinn eins
og minning hinna dánu.
„Hún mamma er dáin, og hvað
verður nú um okkur?“
Því gat enginn svarað og þau
þögðu öll góða stund.
„Hvað hefur orðið af mannhel-
vítinu?“ sagði Loftur loks. „Ætlar
hann að láta okkur dúsa hér til ei-
lífðamóns?“
Þeim létti öllum við orð hans.
„Já, hvaða seinlæti er þetta?“
sagði Hákon frá Beylubúð. „Og
hver var þetta eiginlega?"
I þeim svifum kom Sighvatur
Þingmann til þeirra, í fylgd með
honum var hávaxinn velklæddur
herramaður og hélt á lítilli tösku.
„Þetta er læknir,“ sagði Sighvat-
ur. „Hann ætlar að líta á ykkur,
fylgið okkur nú í sjúkraskýlið."
Þau litu hvert á annað og varð
hreint ekki um sel. Ekkert þeirra
hafði nokkum tímann lent í læknis-
höndum.
„Fariði með manninum,“ sagði
svo Loftur. „Ég skal gæta að drasl-
inu ykkar á meðan. Það amar ekk-
ert að mér.“
Þau eltu Sighvat og lækninn yfír
í fjarlægasta hluta innflytjenda-
hússins. Þar vom nokkur herbergi
með tölustafi í dyrum, rétt eins og
um borð í skipinu. Þau vom látin
setjast á bekk og læknirinn fór að
skoða upp í bömin, það gekk ekki
hljóðalaust, yngri bömin grétu sár-
an og Jón Pálsson frá Skuggadal
beygði líka af bugaður í örmum
föður síns. Hákon Hákonarson einn
setti hart á móti hörðu og ákvað að
selja líf sitt dýrt. Hann beit saman
tönnunum og barði lfá sér. Móðir
hans grátbað lækninn og Guð að
fyrirgefa honum ótuktarskapinn.
Áð lokum tók faðir hans hann
haustaki og læknirinn spennti upp
gin hans með skeið. Það var svo
sem nógu slæmt að láta skoða upp í
sig eins og skepnu, en þá tók stein-
inn úr þegar læknirinn fór að skoða
augun í bömunum. Hann dró upp
langan sting á skafti, og þó það
væri hnúður á enda stingsins þá var
ekki laust við að það flökraði að
sumum foreldranna að maðurinn
væri orðinn geggjaður og ætlaði að
stinga augun úr bömunum þegar
hann renndi áhaldinu undir hvarma
þeirra og lyfti. Sighvatur Þingmann
róaði þau með því að hann væri
bara að gá hvort þau væm með
nokkum augnsjúkdóm.
Þegar búið var að skoða bömin
kom röðin að fullorðna fólkinu,
læknirinn lét sér nægja að skoða
upp í Gest og Halldóru. Rétt leit á
Pál og Gróu og Ólaf fíólín, en hann
vildi fá að skoða hin betur, fór með
hvert þeirra fyrir sig bakvið tjald
innst í herberginu og sagði þeim
með aðstoð Sighvats að fara úr að
ofan. Konumar setti dreyrrauðar af
blygðum og bjuggust við dauða
sínum, en hann tók þeim ekki einu
sinni blóð, heldur lét sér nægja að
leggja trektlaga hólk við rifjahylkin
og hlustaði svo í hinn endann með-
an þær hóstuðu og blésu.
„Bömin þurfa öll að fitna,“
þýddi Sighvatur fyrir þau að lok-
inni skoðun. „Og konumar þurfa að
koma meira undir bert loft. Sæunn
Hjálmarsdóttir fær meðul til að ná
sér eftir pestina á skipinu."
Þar með var þessu lokið og þau
voru öll enn á lífi og meira að segja
nokkum veginn jafngóð eftir. Að
lokum fékk læknirinn Sæunni
meðalaglas og Sighvatur þýddi fyr-
ir hana fyrirmæli hans, þrjá dropa í
matskeið fullri af vatni skyldi hún
taka tvisvar á dag uns lokið væri úr
glasinu. Það var léttir að sleppa við
frekari læknisskoðun, en þeim brá
heldur í brún þegar þau komu aftur
í homið sitt og Loftur var allur á
bak og burt. Fyrst héldu þau að
hann hefði bara brugðið sér frá að
sinna eðlilegu kalli líkamans, en
svo tóku þau eftir því að farangur
hans, sem reyndar var ekki mikill,
var einnig horftnn. „Já, hann var
alltaf eitthvað undarlegur," sagði
Páll frá Skuggadal.
„Og gott ef hann hafði ekki eitt-
hvað meira en lítið á samviskunni,“
bætti Hákon Jónsson við.
Svo leið dagur að kvöldi. Sig-
hvatur Þingmann leiddi þau til
fundar við fleiri íslendinga sem
þama bjuggu svo það var um nóg
að ræða annað en Loft og hvarf
hans. Þama var hópur fólks sem
hafði farið frá Seyðisfirði fyrr um
sumarið til Noregs og hafði komið í
hópi norskra innflytjenda til Qué-
bec fyrir viku. Þetta fólk var orðið
heimavant í innflytjendahúsinu og
sýndi þeim hvemig þau fengju mat
sinn á kvöldin. Sighvatur Þing-
mann lét þau hafa miða fyrir hvem
munn sem þyrfti að metta. Þau af-
hentu svo manni í lúgu miðann og
hann fékk þeim í staðinn skál með
kássu úr baunum og kjöti ásamt
smjörlausum rúgbrauðshleif.
„Þið skuluð ganga snemma til
náða,“ sagði Sighvatur þegar hann
kvaddi þau, „þið verðið vakin
klukkan sex í fyrramálið og ég
fylgi síðan öllum Islendingum á
stöðina, við förum með treini til
Toronto.“
✓
X
\
íslenskt Ojátakk
Eflum
atvinnu
Verkalýðsfélagið Eining, Eyjafirði.
Iðja, félag verksmiðjufólks Akureyri og nágrenni.
Félag verslunar- og skrifstofufólks Akureyri.
Félag byggingamanna Eyjafirði.
Félag málmiðnaðarmanna Akureyri.
Sjómannafélag Eyjafjarðar.
Rafvirkjafélag Norðurlands.
/