Dagur - 24.08.1996, Qupperneq 11

Laugardagur 24. ágúst 1996 - DAGUR - 11
Heimilis- og kvennablaðið
Femina tók viðtal við Valgerði
skömmu eftir að hún lauk prófinu
árið 1946. Þá sagðist hún vilja
ljúka A-prófnu sem hún var þá
byrjuð á. „Ef það tekst sæmilega,
vildi ég helst komast til Ameríku
um átt frábærar flugfreyjur hér frá
fyrstu tíð. Það tók karlmenn lang-
an tíma að brjótast inn á það
starfsvið.“
„Eftir á að hyggja hefði ég átt
að selja fjallkonuímyndina og
saman að fljúga í dag eða þegar
hún byrjaði. „Tækninni hefur
fleygt svo ört fram að núna er
mun auðveldara að læra flug. Þeg-
ar ég lærði var t.d. ekkert talsam-
band við flugtuminn og þegar við
komum inn til lendinga þurftum

Siggi flug sagði Valgerði að konur ættu ekkert erindi í flug. Hér er Sigurður, forstjóri Loftferðaeftirlits ríkisins, ásamt
Valgerði rétt áður en prófið fór fram. Valgerður var þá búin að bíða í rúma 4 tíma eftir að röðin kæmi að henni því
strákarnir fimm sem einnig voru mættir í prófið voru allir prófaðir á undan.
og halda áfram í flugskóla þar. Þá
fengi ég réttindi til þess að fljúga
stóru vélunum og gæti orðið at-
vinnuflugkona." Ekkert varð þó úr
að Valgerður færi til frekara flug-
náms erlendis þótt hún hefði feng-
ið inngöngu í tveggja ára flugnám
í flugskólanum Sparta School í
Tulsa, Oklahoma í Bandaríkjun-
um en þar luku flestir íslendingar
sínu atvinnuprófi.
„Faðir minn, Þorsteinn, hafði
tal af Sigga flug og spurði hann
álits um framhald mitt í fluginu.
Svarið var að ég fengi aldrei starf
við flugið. Ég kallaði Sigga flug
harðan einræðisherra en þá sagði
hann að konur væru óhæfir flug-
menn og reyndar að þær væru
óhæfar að starfa að flugi. Ég skil
því ekki af hverju karlar voru ekki
ráðnir sem flugþjónar en við höf-
skella mér í framhaldsnám erlend-
is og kannski hefði ég þá endað í
Afríku, hver veit?“
Forréttindi að læra á
Tiger Moth
Valgerður segist vera stolt af því
og reyndar hafi það verið forrétt-
indi að læra á tvíþekjuna Tiger
Moth sem hún segir lipra flugvél.
„Hins vegar gat verið vandasamt
að fljúga henni, sérstaklega í lend-
ingum fannst mér. Sennilega hélt
hún manni við efnið.“ Og Val-
gerður segir okkur frá því að okk-
ar eini orustuflugmaður, Þorsteinn
E. Jónsson, hafi einmitt lært á
slíka vél.
Valgerður, sem alla tíð hefur
fylgst vel með framförum í flugi,
segir að ekki sé hægt að lrkja því
við að fljúga í hringi yfir flugvell-
inum til þess að gefa til kynna að
við þyrftum lendingarleyfi. Rautt
ljós þýddi ekkert leyfi en grænt
heimilaði lendingu. Stýrið var
bara pinni upp úr gólfinu en
kennsluvélamar í dag eru mjög
tæknilegar."
Valgerður staðgreiddi hvem
flugtíma sem kostaði 150 krónur
en námið allt kostaði um 3.500
krónur. „Þetta var mikið fé á þeim
tíma en þetta hófst samt einhvem
veginn. Ég hafði líka góða flug-
kennara, þá Jóhannes R. Snorra-
son, Anton G. Axelsson, sem var
minn aðal kennari, Smára Karls-
son, Gunnar V. Fredrekssen,
Kristján Steindórsson og Sverri
Jónsson. Bóklegu kennsluna sáu
þeir Bjöm og Jón Jónssynir um.
Margir þeirra urðu síðar lands-
þekktir flugstjórar en þegar ég var
að læra unnu þeir hjá Flugfélagi
íslands og kenndu þess á rnilli."
Að lokum segist Valgerður
fegin því að yngsti sonur hennar,
Þórður, hafi fengið flugbakter-
íuna. „Hann var reyndar svo hepp-
inn að fá starf hjá Landhelgisgæsl-
unni og síðar starfaði hann á
átakasvæðum stríðshrjáðra landa.“
mgh
-besti tími dagsins!