Dagblaðið Vísir - DV - 30.06.1995, Síða 15

FÖSTUDAGUR 30. JÚNÍ 1995
15
Framsókn veikir trú
fólksins á þingræðinu
Það voru alþingiskosningar 8.
apríl. Man nokkur eftir því? Ekki
þjóðin því það hefur ekkert breyst.
Eini munurinn er sá að ráðherrar
Framsóknarflokksins hafa tekið
við af krötunum á skerminum og
vissulega er verulegur munur á
þeim í mynd af Páli Péturssyni og
Jóhönnu Sigurðardóttur. Það er
hins vegar aðeins smekksatriði
hvort sá munur er til bóta. Ekkert
hefur breyst til batnaðar í raun.
Ekkert gert
1. Húsnæðisneyðin er hin sama.
Engar breytingar hafa átt sér stað
á skuldastööu heimilanna. Ekkert
hefur verið gert til þess að fram-
kvæma mestu skuldbreytingu ald-
arinnar. Ekkert hefur verið gert til
þess að lengja húsbréfalánin. Ekk-
ert hefur verið gert til að lækka
KjaUarinn
Svavar Gestsson
alþingismaður
„Atvinnulausir um hábjargræðistíma
Islendinga telja á annan tug þúsunda.
Þeir hafa aldrei verið fleiri.“
vextina eða til þess að skila aftur
skerðingu vaxtabótanna. Og þetta
er sagt að gefnu tilefni þar sem
Framsókn lofaði stærstu skuld-
breytingu sögunnar í kosningabar-
áttunni fyrir aðeins þremur mán-
uðum. Við fluttum samt á vorþing-
inu frumvarp um að taka á
greiðsluvanda heimilanna. Fram-
sókn hafnaði því.
2. Ástandið í atvinnumálum er
ekki það sama. Það hefur versnað.
Atvinnulausir um hábjargræðis-
tíma íslendinga telja á annan tug
þúsunda. Þeir hafa aldrei verið
fleiri. Dagsbrúnarmenn á atvinnu-
leysisskrá í Reykjavík eru í dag 349
auk sextíu manna sem eru á bið-
tíma. í byijun júní í fyrra voru
þeir um 220 Dagsbrúnarmennirnir
á atvinnuleysisskrá. Fjöldi þeirra
hefur nærri tvöfaldast frá í fyrra.
Hvarf batinn þegar Framsóknar-
ráðherrarnir settust í ríkisstjórn?
Enginn ætlar að verða atvinnulaus
- er Framsóknarforystan búin að
gleyma kosningaauglýsingunum?
3. Ástandið í lánamálum náms-
manna er óbreytt. Framsóknar-
flokkurinn lofaði því að tryggja
samtímagreiðslur námslána tafar-
laust. Það gerðist ekki. Samt var
flutt frumvarp um það efni á Al-
þingi. En Framsóknarforystan
hafnaði því frumvarpi.
Þannig mætti telja lengi, lengi.
Það hefur ekkert gerst af því sem
lofað var.
Svikin loforð
En það hefur eitt og annað gerst
sem ekki var sagt frá fyrir kosning-
ar. Það er búið að einkavæða
brennivínið, sem Framsókn var á
„Það er búið að búa til nefndir fyrir þingmenn Framsóknarfiokksins og
framsóknarmenn utan þings eru komnir í bitlingana sem kratarnir höfðu
áður.“
móti fyrir kosningar. Það er búið
að búa til nefndir fyrir þingmenn
Framsóknarflokksins og fram-
sóknarmenn utan þings eru komn-
ir í bitlingana sem kratarnir höfðu
áður. Og jörðin heldur áfram að
snúast...
En eftir sitja þúsundir kjósenda
um allt land með sárt ennið. Og
margur spyr, til hvers er þingræö-
ið? Er til nokkurs að kjósa? Er þetta
ekki allt saman eins? Vissulega er
nokkurt bráðlæti fólgið í því að
ætlast til þess að allt sé leyst á
þremur mánuðum, en þá er þess
að geta að Framsókn lofaði að leysa
allt þetta. Og stjórnmálaleiðtogar
eiga ekki að gefa loforð sem þeir
geta ekki staðið við. Þannig verða
svikin kosningaloforð eins stjórn-
málaflokks til þess að grafa undan
tiltrú almennings á þingræðið og
lýðræöið. Það er von. En það er
alvarlegt vandamál.
Svavar Gestsson
Góðiþrótt
Það er mörg búmannsraunin.
Borgarstjórinn veiddi víst engan
lax í Elliðaánum um daginn af þvi
að það voru engir laxar komnir í
ána. Kvennahlaupið fór frám um
allt land ekki alls fyrir löngu og var
hlaupið með frjálsri aðferð. Mér er
sagt að fólk hafi jafnvel mátt taka
strætó. íslenska handboltalands-
liðið komst ekki í úrslit heims-
meistarakeppninnar af því að það
fékk ekki að keppa fimm sinnum
við Ameríkana. Frjálsíþróttamenn
okkar eru annaðhvort farnir úr
axlarliðnum eða tognaðir í nára
þegar þeir ætla að setja heimsmet.
Og allt er þetta því að kenna hvaö
íslenska sumarið er stutt.
Það er ekki hægt að stunda knatt-
spyrnu á veturna nema í hesthús-
um og þótt mikið sé tölt þar og
skeiðað kemur það ekki að gagni
þegar á að fara að hemja tuðruna
í slagviðrinu á knattspýrnuvöllum
landsins sem eru eins á litinn og
akramir á Hlíðarenda þegar Gunn-
ar sneri aftur.
Öll met láta sem sagt á sér standa.
Ef íslenska sumarið væri hins veg-
ar lengra myndu borgarstjórar
veiða fleiri laxa og þar að auki
væri nú áhtlegur hópur fólks aö
kikna í hnjáliöunum undan ofur-
þunga verðlaunapeninga og sumir
byðu þess kannski aldrei bætur.
KjaUaiinn
Benedikt Axelsson
kennari
Þeir yrðu svo rosalega hrygg-
skakkir að þeir gætu ekki fengið
vinnu við annað en að kíkja út um
glugga.
Alvarlegt mál
Það er í rauninni orðið mjög al-
varlegt mál hvað við verðum sjald-
an heimsmeistarar. En það stafar
ekki af því að við séum lengur en
aðrir að leggja af stað í til að mynda
átta hundruð metra hlaupi en ein-
hverra hluta vegna tekst okkur
ekki að flýta okkur jafnhratt og
aðrar þjóðir í mark. Eins er þetta
meö knattspyrnuna. Það er alltaf
jafntefli í upphafi léiks en þegar
líða tekur á leikinn fer oftast að
halla undan fæti hjá okkar mönn-
um. Þetta er dálítið skrítið því að
hér hefur hin göfuga íþrótt, knatt-
spyrnan, verið stunduö í heila öld
og aldrei hafa fleiri fengið heila-
hristing og beinhimnubólgu en nú
hin síðari árin. En samt verðum
við ekki heimsmeistarar og getum
ekki einu sinni sparkað upp á þak-
ið á Þjóðminjasafninu lengur. í
mínu ungdæmi var keppt á gamla
Melavellinum og þóttu þeir ætíð
bestir sem gátu sparkað oftast upp
á þakið á Þjóðminjasafninu.
Og svo er farið að reka þjálfara í
stórum stíl fyrir það að þeir ná
ekki árangri. Þetta finnst mér ein-
kennileg pólitík. Hér á landi er það
nefnilega eðlilegt ástand að ná ekki
árangri í íþróttum. Við höfum búið
við þetta öldum saman með fáein-
um undantekningum og stafar það
ekki af því að við eigum ekki hæfa
þjálfara eða góðan efnivið heldur
af því að sumarið er svo stutt. Ef
menn hins vegar færu að ná ár-
angri á einhverju sviði hlyti eitt-
hvað að vera að og þá væri ástæða
til að fara að ræða málin og reyna
að komast að orsökum vandans.
Til dæmis mætti athuga stærð gats-
ins á ósonlaginu.
Árangursleysi okkar á íþrótta-
sviöinu þarf hins vegar ekki að
valda nokkrum manni geðshrær-
ingu.
Benedikt Axelsson
„Ef menn hins vegar færu að ná ár-
angri á einhverju sviði hlyti eitthvað
að vera að og þá væri ástæða til að fara
að ræða málin og reyna að komast að
orsökum vandans.“
Landverndákostnað
náttúrufriðunar
Nýta á vextina
„íslending-
ar láta venju-
lega ekki gcra
við heilar
tennur. Þeir
láta hreinsa
þær, fýlgjast
með þeim,
brosa breitt
og sýna þær
stoltir. í sum- SigrunHelgadóttirlif-
um menning- ,ríBðin9ur
arsamfélögmu þykir fínt að fylla
heilar tennur gulli. Margir rugla
saman hugtökunum náttúru-
vernd og nátlúrufriðun eða telja
þau þýða eitt og hið sama. Nátt-
úruvemd er að líta á náttúruna
sem ákveðinn höfuðstól og nýta
aðeins vextina en láta höfuðstól-
inn óhreyföan. Að friða land-
svæði er að viöurkenna að það
gefi mest af sér fái það aö vera
án afskipta mannsins og náttúran
ein látin um breyíingar og mótun
svæðisins. Spyija má hvort við
höfum siðferðilegan rétt til að
leggja allt land midir okkur og
breyta því að okkar smekk.
Þegar gengið hefur verið á
auðæfi jarðar og þeim spillt, s.s.
þegar jarðvegseyðing verður í
kjölfar ofnýtingar, getur þurft að
gripa til aðgerða til að styrkja
höfuöstóhnn á ný. Stundum er
nægjanlegt að draga úr nýtingu
landsins eða að friða það til að
það grói, stundum þarf að planta
í sárin. Friðlýst svæði þurfa, eðli
sínu samkvæmt, ekki aðgerðir
misviturra manna til að styrkja
höfðustólinn, ekki frekar en heil-
ar tennur þurfa fyllingar jafnvel
þótt um eðalmálma sé að ræða.“
Samstarf og
samskilningur
„Náttúra- friðun kann að vera mikið
vandamál og
mikil nauð- qfflprii fjjjllli
syn að gera
sérfullagrein
það er hveiju
sinni sem iill&.o. /SsT Bi' iiin
Vemda ber, JónJbnuonjarAlræA-
hvers vegna inaur
og að hvað miklu leyti slík vemd
er framkvæmanleg. Nærtækt
dæmi hefur nýlega verið dregið
fram í dagsfiósið en það eru varn-
ir gegn ágangi sjávar. Það er
löngu vitað að breyting á afstöðu
láðs og lagar á sér stað hér viö
land og hefur leitt til þess aö
byggðir hafa veriö vamargarðar
með ærnum tilkostnaöi jafnan til
þess aö vernda landnytjar og
byggðir en sem jafnframt hefur
stuðlaö að því að viðhalda og
vernda það sem nefna mætti nátt-
úrulegt umhverfi. Væntanlega er
þetta gert meö það fyrir augum
að komandi kynslóöir fái að
kynnast því sem var en sem nú
er að hverfa. Þarna er því sam-
starf og samskilningur fyrsta
boðorðið.
Dæmi má nefna um þá frægu
Strandarkirkju I Selvogi sem nú
er á bak við öflugan vamargarö.
Þrátt íyrir það hefur sjór stöðugt
nálgast. Sjálfsagt kemur nú eng-
um til hugar annað en að við-
halda þessum vamargarði enda
þótt allt bendi til þess ð þegar
tímar líða verði það vonlaust.
Starfsemi náttúrufriðunar er
ung hér á landi og því viðkvæm.
Gæta ber þess vel að kunna sér
hóf og gæta varúðar í kröfum.
Ella er hætt við að góðu málefni
verði spillt. Voru ekki álagablett-
irnir okkar fyrstu tilraunir til
náttúruverndar? -pp