Þjóðviljinn - 24.12.1948, Qupperneq 20

20
ÞJ ÖÐVILJIKK
Jólin 1948
í éiningu, en þetta vildu þau ekki, því þá
hefðu þau orðið að ganga af Tyrkjanum
dauðum og skifta dánarbúinu, og „það var
versta vikan,“ því þó Tyrkinn lifi»enn í dag,
scm allir vita, og eigi vafalaust langa ævi
ólifað énnþá hafa þó Rússar, Englendingar
og Austurríkismenn verið að togast á um
þessar tilvonandi reitur nú í hálfa öld.
Tií þess að þessir þrír úlfar og fleiri, sem
að kunna að ví'fa, færu nú ekki að bítast um
ástið, þá hafa þeir orðið að taka sem varleg-
ast á Tyrkjanum. Þess vegna hafa þeir að-
feíhs látið sendiherra sína g.iamma eitthvað í
Míklagarði og sent þangað herskip sín til
málamynda, því þau hafa ekkert að gera
livort sö'hi er.
Sva hafa þeir eitthvað verið að skril'ast á
við Tytkjahn og biðja hann að vera nú ekki
að þessu. og Tyrkinji hefur sagf: „Elsku vin,
kærar þakkir fyrir þitt síðasta, góða bréf,“ og
Syo, :b iað m ;ð „yðar einlægur vinur“ og
beðið rólegur eftir næsta miðanum, og skip-
að Íögrégiunni að rnyrða sem duglegast á
meðan..... Annars eru Tyrkir víst bráðum
þúhír að myrða sig ánægða og fara nú að
liætta, svo það kann að bjarga þeim Armen-
mn. sem eftir tóra. Annað bjargar þeim
vária“.
Þorsteinn hefur fleiri fréttir að segja í
þessu blaði, og þá eigi sízt um yfirgang og
hýiendukúgun stórveldanna. Ur Bretaveldi
í’lytur hann þessi tíðindi:
„Englendingar eru ekki búnir að gleyma
gamla laginu sínu ennþá. Meðan þeir og aðr-
ir hafa hrópað svo hátt um grimmd Tyrkj-
ans, að allt annað gleymdist, þá hafa þeir
verið að bauka einir sér suður í Afríku, hrak-
ið Mahdíann og Dervisja hans suður í Súdan,
tekið borg hans, Dongola, og slegið hendi
siiini á ríkið.Til þess að þvo af sér smán-
arbletti þá, sem Englendingar hafa fengið í
ÍEvrópu og Asíu hin síðustu þrjú árin, var
ekkert eins gott og afríkanskt blámanna-
blóð....“
Af Frökkum hefur Þorsteinn þau tíðindi
að flytia, að þeim ætli að verða dýrt ránið
á eyjunni Madagaskar, er þeir höfðu þá ný-
íega slegið á eign sinni. Væru nú uppþot um
alla eyna og hefðu uppreisnarmenn náð fót-
festu í úthveríum höfuðborgarinnar. Hefðu
Frakkar ráðagerðir uppi um „að senda þang-
að her manns til að kúga undir sig eyjarbúa
og skjóta þá niður.“
Þessar tilvitnanir eru lítið sýnishorn þess,
hvernig Þorsteinn valdi og flutti erlend tíð-
indi. Stingur það mjög í stúf við fréttaflutn-
ing annarra íslenzkra blaða. Þá dagana, sem
„Bjarki“ flutti fyrrgreind tíðindi, gerðust
þau t. d. fjölorð um heimsókn Rússakeis-
ara til Frakklands, en þar var honum .tekið
mcð kostum og kynium. Þorsteinn minnist
á f”r þessa og hendir gaman að því „vanda-
máli“, sem Frakkar hafi átt við að stríða,
„hvort kona Faures forseta mætti vera hjá
manni sínum meðan hann fagnaði Rússakeis-
ara.“ Síðan bætir hann við: „Hálfri sjöttu
milljón franka hafa Frakkar yarið til að
fagna keisaranum. Ekki er þeim skildingum
illa varið.“
Hinn 0. janúar 1897 ritar Þorsteinn Er-
liúgsson um nýafstaðnar forsetakosningar í
Bandaríkjunum. Baráttan hafði staðið- milli
Bryans, forsetaefnis demókrata, og McKin-
ley’s, er var í kjöri af hálfu republikana.
Hafði hinn síðamefndi borið sigur úr býtum.
McKinley þessi var skuldunum vafinn fyrir
þann tíma, er hann var valinn til forseta-
ofnis. Auðmannaklíka mjög voldug „keypti“
McKinley, greiddi allar skuldir hans, studdi
hann til vegs og valda í republikanáflokkn-
um, fékk því ráðið, að hann var -tilnefndur
sem forsetaefni og eyddi bví nsest stórfé í
koshingaundirbúning og áróður fyrir hann.
Gegn þessu skyldi McKinley síðan stjórna
landinu sem þægilegast fyrir klíku þessa, svo
að hún fengi álitlegan arð af fjármagni því,
er hún hafði lagt í „fyrirtækið“. Auðjöfrar
Wall Street áftu forseta Bandaríkjanna,
höfðu keypt hann sjálfan og tignina handa
honum.
Um tíðindi þessi ritaði Þorsteinn 8. jan.
1897 grein, er hann nefndi: „í auðmanna
greipum“. Þar segdr svo, meðal annars:
„Er það ekki fallegt á pappírnuni? Frjálst