Þjóðviljinn - 13.07.1969, Blaðsíða 14

14 SÍÐA — ÞJÓÐVXL.IINN — Sunmudagur 13. júlí 1969.
ROTTU-
KÓNGURiNN
EFTIR
JAMES
CLAVELL*
þeir mjög móðgaðir. Það get ég
fuillvissað þig um.
Kóngurimn buigsaði sig um and-
artak. Svo kinkaði hann kolli.
— Jæja. gerðu eins og þér sýn-
ist.
Hamm sat og reykti sígairettu
og hlustaði á Peter Marlowe tala
við þá. Hann virti Chemg San
fyrir sér í laumi. Hann vaæ bet-
ur til fara en síðast. Hann var
með nýj an hring og steinninn
leit út eins og safír, ef til vill
fimm karöt, slétt andlit hans var
með humangsiit og hárið vel
snyrt. Já, Chenig San bjargaði
sér, en Sutra gamli var ekki eins
uppdubbaður. Saronginn hans
var gamali og faldurinn trosn-
aður. Hann var enga skartgripi
með. Síðaist hafði hann borið
gullhring.
Hann heyrði konurn-ar masa i
hinum enda hússims, fyrir u-tan
var kvöldkyrrðin að færast yfir
þorpið. Ilmur af steiktum grís
barst inn um rúðulausan glu-gg-
ann. Það táknaði að þorpið
þurf-ti á Chen-g San að halda —
sem keypti fiskinn þeirra á
svairtamiarkaðsverði og seldi hann
sennilega Japönunum beint og
grísinn var matbúinn bonum til
heiðurs. Eða þá, að gamli mað-
uri-nn bafði verið að veiða villi-
grís og ætlaði nú að halda vin-
um sínium veizlu. En h-ópurinn
umhveirfis eld-inn beið í ákefð,
en-gu síður en við. Þeir v-oru
ásitandið í Sin-gapore vera bá-g-
borið. Þorpið setti að h-af-a nóg
af mait og drykik og ö-ll-u slíku.
Ghenig San gat va-rla auðgazt
stórlega af því að smygla fisk-
irjium þeirra inn á ma-rkaðinn.
Kannski gáfu Japa-nirndr h-onum
gætur. Kannski þarf hann meira
á þorpin-u að halda en þorpið á
honum.
— Hæ, Peter, sagði bann.
— Spyrðu Chen-g San hverni-g
fisksalan gan-gi í Singapo-re. Pet-
er Marlowe þýddi spu-minigun-a.
— Ha-nn segir að hún gan-gi
vel. Það er m-atvörusikortu-r, og
hann getur fenigið hæsta fá-an-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Síml 42240.
Hárgreiðsla. SnyrtíngEtr.
Snyrtivörux.
Fegrurarsérfræðingui 6
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Eaugav. 18. III. hæð (lyfta)
Snnl 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
legt verð á eynni. En hann seg-
ir líka að viðskiptin verð-i eirf-
iðairi diag frá degi vegraa Japam-
an-n-a.
Aha! Þama komst upp um þig,
hugsaði kóngurinn ánæ-gður. Þá
er Cheng San ekki aðeins kom-
inn til að hön-dla við mi-g. Fisk-
u-rinn og þorpsbú-air skipta meg-
inm-áli. Hvemig get ég snúið
þessu mér í hag? Kann-ski á
Cheng San i em-hverjum erfið-
leikum með að k-oma vörunni á
m-arkað. Sutra gamli er en-ginn
auli. Engir peningar, engin við-
sikipti og Cheng San veit að
hann getur átt á hættu að Sutra
gamli fairi að selja einhverjum
öðrum. Já, herrá minn. Nú vissi
kón-gu-rinn að hann ga-t leyft sér
að vera hairður í hom að taka. og
í huíganuan hækkaði bann verðið.
Nú kom miaturinn. Steiktar. sæt-
29
ar kartöflu-r, kókósmjólk, þykkar
sneiðar af steiktu svín-aikjötí í
olíu, b-anian-ar.
Fyrsta kona hö-fðinigjans,
hru-kkótt gömu-1 kon-a, bar fram
miatinn. S-uIina, edn af dætrum
hans, var herand til aðstoðar.
Hún var falleg og huniangsigul
á lit og klæd-d nýjum sarong
þeim til heiðurs.
— Tabe, Sam, sagði kóragur-
inn við Sulinu og d-epl-aði au-g-
u-num. S-túlkan fliesaði og reyndi
að leym-a fuminu sem á h-an-a
kom.
— Sam? sagði Peter Marlowe.
— Já, einmitt, sva-raði kórag-
urinn þuirrlega. — Hún minnir
mi-g á bróður mdn-n.
— Bróður? Peter Miarlowe
starðd undran-dd á hann.
— Ég er að gera að gamni
m-ínu. Ég á engan bróður.
— Nú? Petar Marlowe hu>gsiaðd
siig d'álítið um, svo spurði hann:
— Hvers vegna Sam?
— Gamli miaðurinn vildi ekki
kjmraa okkur, sagði kónigurin-n
án þess að líta á stúlkuna. — Og
þá ga-f ég h-ennd baira n-afn.
Su-tra vissi að það sem þei-r
voru að siegja, stóð í einhverju
sambandd við dó-ttur hians. Hon-
um vair ljó®t að það bafði verið
misskilningur að láta han-a kom-a
inn.' Hann laut fram og bauð
Pet-er Marlowe valiran bdta af
stei-kinni: — Kannski getur þetta
frei-st-að tumgu þinn-air?
— Kacrar þakkir.
— Þú getur farið, Sulina.
Stúlkan hn-ei-gði sig léttilega og
hvarf. Gatmla k-onian varð eftir
til að þjóraa mönnunum til borðs.
Sulina, huigsiaði Pet-er Mar-
lowe og fann hvernig þrá hans
vakraaði. Hún er ekki eins fög-
u-r og N’ai, sem var lýtalaus,
en hún er á sam-a aldri. Ef til
vill fjórtán ára og þrosk-uð.
Hamingj-an góða, hversu þroskuð.
— Bragðast m-aturinn þér
ek-ki? spurðd Chen-g San sem
h-afð'i gamian af að íylgjast með
augljósrd aðdáun Peters á stúlk-
urani.
— Jú, vissulega. H-ann er ef
ti'l vill of góður, því að góm-ur
minn er ekki vanur Ijúffenigum
mat nú um stun-darsakir. Peter
Marlowe minntist þess að Java-
búar töluðu aldrei um kan-ur
nema í líkin-gum af vels-æmisá-
sitæðum. Hann sneri sér að Sutra.
— Vitur maður sa-gði eitt sinn,
að til væri margs k-oraar fæða.
Fyrir magann, fyrr au-gað og fyr-
ir sáliraa. í kvöld hef ég féngið
fæðu fyrir miagann. Og o-rð þín
og Tuan-s Ch-eng San h-afa verið
fæða fyrir sáliraa. Ég er mett-
ur. Mér he-fu-r einnig verið boð-
in fæða fyrir a-ugað. Hvemi-g fæ
ég þa-kkað gestrisni þiraa.
Sutra hneigði si-g og sa-gði:
— Þetta var viturlega mælt. Ef
til vill mu-n augað finma til bum-g-
u-rs á ný. Við ve-rðum síðar að
ræða speki hinn-a gömlu.
Þegar þeir voru bunir að
drekka kaffið byrjuðu viðskipt-
in. Cheng S-an spurði hvaða tíð-
indi þeir hefðu að segja hon-
um.
Kóragu-rinn sagði við Peter
Marl-owe: — Segðu honum að ég
stin-gi upp á viðskiptum með
stó-ru smdði. í sambandi við
fjö-gra k-arata demant greyptan
í platínu. Ég vil fá þrjátíu og
fimm þúsund doU-ara fyrir h-ann.
Cberag San vildi fá að sj-á
demaratinn. — Segðu honum að
ég sé ekki með hann. en ég
skuli afherada ba-nn eftir tíu dag-a.
Se-gðu honum að ég verð; að fá
perainigana þrem dögurn aður en
ég afhendi hiann vegn-a þess að
eigandinn vill ekki lata hann af
h-endi fyrr en hann hefur ferag-
ið peningaraa.
Chenig San vi-ssi að kóragurinn
var heiðarlegur kaupm-aður. E.f
h-ann siegðist hafia hriniginn og
myradi afh-enda hann, þá stæði
bann lífca við það. En því fylgdi
líka nokkur áhætta að útvega sivo
háa upphæð og koma með haraa
til búðanraa.
— Hveraær get ég fenigið að
sjá hriraginn? spurði hiann.
— Segðu horaum að hann geti
komið í búðirnar eftir sjö daga
ef h-ann vilji.
Þá verð ég að afhend-a pen-
in-gan-a áður en ég hef feragið
að sjá demantínn, huigsaði Cheng
San. Ómögulegit, og það veit
Tuan Raj-ah. Mjög slæm við-
skipti. Ef hann er í rauninni
fjö'gur karöt, get ég fengið fyrir
ha.nn fimmtíu — huradrað þús-
un doU-ana. Að vísu þekki ég
Kínverjann sem á véliraa sem
pren-tar perain-gania. En þessi
fi-mm þúsund í Malajaskaigadoll-
urum — það er annað mál. Þau
verð ég að kaupa á svö'rtum
markaði.
— Segðu vin-i minum riajahn-
um, sagði bann, — að þetta séu
undarlegir viðs'kiptabættir. Ég
verð að íhuga þetta nániar.
Hann gekk að glu-ggaraum og
leit út. Cherag San var þreyttur
á stríðinu og öilu því laumuspili
sem kaupsýsiumaður þu-rfti að
taka þátt í til að öðlast hiagraað.
Hann hu-gsaði um nóttina og
stjömum-ar og mannfólkið sem
í heimsku sirani barðist um
hluti, sem höfðu ekkert varan-
legt verðmætí. En h-ann vissi
ei-nnig að hinn sterki lifir og
hinn veikbyggði hlýtur að tor-
tím-ast. Hann buigsaði um konu
sín-a og böcn, þrj á syrai og dótt-
ur og allt það sem hann langaði
til að kaupa handa þeim. Hann
hugs-aði einnig um nýju k-onuna
sem hann vi-ldi gj-am-an kaupa
sér. Hann neyddist til að gera
þessi viðskipti á ei-nhvern h-átt.
Og það var óm-aksins vert að
treysta kón-ginum.
Verðið er san-ngjamt, hugsiaði
hann. En hvemig var hægt að
tryggja penin-ga-na? Hann varð
að útvega millilið sem h-ann gat
treysit. Það yrði að vera e-inn af
vörðunum. Vörðurinn gætí séð
hringinn. Hann gæti afhe-nt pen-
ingan-a ef hrin-guirinn var ósvik-
i-nn og þyngdin ei-n-s og vera bar.
Þá getur Tu-an Raja-h afhent
hringinn hér í þorpin-u.
Cheng San snerj sér aftur að
kóngi-num. Ha-nn tók eftir því
að kóngurinn var sveittur. Aba,
bugsaði hann, þú ert ákafur í
að selja! En kanraski veizt þú
líka að óg er ákafur í að selj-a.
Þú og ég eru þeir ein-u sem
geta gert viðskip-ti af þessu ta-gi.
Enginn hefur betna orð á sér í
viðskiptum en þú — og en-ginn
annar Kínverji eetur útvegað
al-l-a þessa perairaga.
— Heyrðu miig nú, Tu-an Ma,r-
lowe. Ég bef fen-gið huigmyn-d
sem kann að falla vini mínum
raj'ainum í geð. í fyrsita1 lagi
komum við okkur samian um
verð. Hamn fer feiam á of hiáa
upphæð, en það verðum við að
Tökum að okkur
viðgerðir, breytmgar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagnínga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinn með fullri
ábyrgð. — Sími 18892.
FóiS þér fslsnzk gólffeppi frá>

lUííma
TEPPAHUSIfl
Ennfremur ódýr EVLAN fepp?.
Sparlð tfma og fyrirfiöfn, og verrlið ó einum sfað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PBOX1311I
CHERRY RLOSSOM-skóábnrðnr:
Glansar bctur, endist betnr
Jarðýtur —Traktorsgröfur
Höfum til leigu litlar og stórar jarðýtur, traktors-
gröfur og bílkrana. til allra framkvæmda, innan
sem utan borgarinnar.
^pparðvizuislan sf
Siðumúla 15 — Símar 32480 — 31080.
Heimasímar 83882 — 33982.
HÚSEIGENDUR
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hvenskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar I síma: 20738.
T résmiðaþ jónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI 41055.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MÁLNINGARVINNA
ÚTI — INNI
Hreingerningar, lagfærum ým-
islegt s.s. gólfdúka, flísalögn,
mósaik. brotnar rúður o. fL
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilboð ef óskað er.
SÍMAR: 40258-83327
SÓLÓ-eMavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi.
sumarbústaði og báta.
V arahlutaþ jónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
AXMINSTER býður kjör við allra bcefi
GRENSASVEGl 8
SIMI 30676