Þjóðviljinn - 21.11.1971, Síða 13

Þjóðviljinn - 21.11.1971, Síða 13
Suimjuiáagíur 21. mávemlber 1971 — ÞJÖÐVTUTIsrN — SÍÐA 13 >Ég vil taka fólk Framihald ai 6. síðu. urlyi. Bn ág hugsa að arábar viti að á Vesturlönctuim er drykkjustoaipur mjög mifcið vaindaimál. Suimir vilja flá -ér kaffi tii að ötrva sig — þó þedr iari ekki í vfiniu er kiaifi samt eiturefiji — hvers vegna mœtti eikki fá^isér í pípu til að slappa ai? íhtiga veröldina í kringum sig róiega. — Byað segirðu um kyn- slóðahilið sem um er talað? Eldra áJóllkið? — TvTér geðjast yfirleitt vel að öllu fólki. Mér finnst eldra féillkið dkfki vera svö ifrábrugðið þvi yngra — það hefiur bara hlotið öðruivísi uppeldi. Margt af því hefur sett sig í ákveðið mót — bregzt svona við þessu og öðruvísi við hinu — án þess að lifa beint — yngra fölkið held ég að forðist að binda &ig í svona mynztur — mér finnst það a.m.k. með sjállfan mdg — mér fininst mdkllu meira til laardóms að ana áfram og reka sig á. Ég vil ekki fiara eftirein- hverju fyrirfiram plani og fara bara eftir þvi. Annars vil ég bara taka fióllk eins og það er, og vil að það taki mig svoleið- is líka — en þessi stöðnuðu viðbrögð, — það finnst mér setja smávegg á máilli manna — t.d. maður finnur að .fiðlk talar oft eitthvað, sem kemur eklki frá þvi sjáifiu, ekki beint. — Hvað um aðdóendur, á ekki hver popphlj ómsvei t sér ákveðna aðdiáendur? — Það er ekkert í þeim dúr feins og þegar bítlaæöið var — að það llði yfir fevenfóllk og svo- leiðis — það er mikJlu frernur að það kemur, til manns fiólk sem hefiur hlustað á mawn — það segir kannski ekki aðiþetfca sé gott — eða hitt lélegt, en þaið langar til að raeða hiutina. Það er miklu meira svoleiöis fólk í krinigum mann — helLdiur on þlindir aðdáendur, þó þeir séu aiuðvitað Mfea til. Þessar smá- grúppur siem fara að Ihalda upp á ókveðnar hljómsveitir enu yf- irleitt mjög hreyfanlegar — eMci , fiástmótaðar —• fiólk sem kemur og fier. — Verðið íþið ekki fyrir ó- - nððði; •' 'áSvkvenfióliki ? — Nei, — ekki eins og maður les um í útlendium blöðum, en hins vegar er sennilega rétt, að það er yfirleitt mjög auðvelt .. fyrir Mjómsveitarstráka að ná sér í kvenfióllk — en mér finnst það eikki rétt, að það eigi að vera svoleiðis. En kvenfólkið sem við kynnumst á þennan hátt, það horfir meira á mann sem Wjömsveitarmainn, enþann eins og það er' kiarafcter sem maður er — og það er dkki fólk sem mann mundi langa til að bdanda geðd við daglega, Ég hef t.d. kynnzt kvenmanni sem sagði það — hún ætiaði ekki að segja það — en það kom svoma óbeint upp úr henni, að hún vildi miklu fremur laibba ofaní pæ með manni, en sitja yfir! kaffi- bolla og tala saman. Það var miklu medra atriði að hinir sæju það, að hún vaeri með þesstum strák, lieldur en að vera með strókmutm sjálfium. — Nú býsnast margir yfir lausJæti hjá unga fóllkinu. — Æ, lauslæti, — fólk haftar medri taskifæri til þess í dag að fylgja sínum tilfimningum — rneira heldur en í gamla daga. Sania hvort heldiur er í sam- bandi við lauslæti eða hvað sem er. Yfirleitt þó hlær ungt fólk meira en gamalt fióilk, það grætur meira en gamalt fiólk, elsikar meira en gamalt fólk, þ.e.Qi.s. eldra fióllkið. Ég held að þetta sé bara eðlilegur hlutur — svona er þetta á þessuim tímum. — Svo við víkjum afitur eð tönlistinnd. Eftir alit þdtt nám kemurðu úr dálítið annairri átt inn í pappheiminn en maingir aðrir. — Jú, það kemur þannig út, að þetta er ekki minn °ini sjéndeildiarhringur, — þessi músík — mór finnst gaman að spila þessa músiflc, mjög gaman — og ég finn sem sagt að þeissi músik höfðar til mfn — þessi músík sem ég hef veirið að spdla með Náttúru. — Hvérs konar músfk erþað? — Kannski mætti segja að þetta sé mkk — eða þungt rokk, en mér er andskotans siama hvað það hedtir, óg splla það ef mér liikar það, og sleppi því ef mér lfloar það ekki. — Nú hefiur þú spilað moð Sinfióníunnd, það er annað? — Eins og óg sagöi — grund- völlurinn, sem óg hdf — mit.t nám, byggtst eikkert firefcar á klassík en öðru — hann bygg- ist bera á að hafa lært það sem hefiur verið gert í músíic og ég hef lært hljlcmfiræði og tónfræði og veit á hvaða grunni gömlu medstararndr byggðui, ég heí yfirsýn yfir hvað þetta er, sem þeir voru að gera — svo hef ég líka spilað dansmúsílc og lært afi því — og einíhversstað- ar lenigst inn.i í sjálfum mér hef ég grundvöllinn, sem ö1l músík er sprottin af. — — Hvaða músík finnst þér skemmitdlegust? — Ég vil dkki draga hana í Sam Peckinpah Framhald al 3. síðu. armunur sem einnig kemur í ljós í hinum harmsögulega endi myndarinnar. Þegar Mexí- kaninn úr hópi útlaganna er hafður í haldi hjá Mapache vegna persónulegra ástæðna líta hinir á það sem nokkurs konar leikreglur, en þegar þeir sjá hann kvalinn, lítillælclcaðan ■ £|Peg-inn eftir leðjunni og _að i;, l'ókum skorinn áhálsvegnaein- ; - fanira duttlunga, finnst þeim ’ ,.'méir en 'mig lcomið af svo góðu. Umkringdir óvinum frá öliúm hliðum heyja þeir nú __sjna lolcabaráttu. Þegar allt er um garð gengið birtast eítir- leitarmennirnir um leið og hin- ir landflótta hverfa, og nýtt tímabil þefst þegar sá eini, sem eftir. lifir af útlögunum. kemur í fararbroddi byltingar- sinnaöra sveitamanna, til Thorntons og biður hann um að slást í hópinn. „Þetta verður elcki einsog það hefur verið, en það gerir/’ sitt gagn“, segir Thornton,*“ág báðir hlæja, ekki dimmum, ^-hæðnislegum hlátri einsog i loteaatnðinu i The Treasure oí Sicrra Madre, held- ur af því að hafa endubheimt ánægju satóeysisins." (Tom Milne Sight and Sound). Peckinpah hefur nú þegar lokið við að gera fimmtu mynd sína. sem er allt annars eðlis en Wild qjjnch. „Það er gamanmynd, sem ber og Wild Bunch heitið The Ballad of Cable Hoguc. Við sögu koma tveir menn, stúllca og víðáttumikið landslag. Mennimir em leiknir af Jason Robards og David Warner, en stúlkuna leikur Stella Stevens. 1 myndinni not- ast ég við split-screen tækní, ekki á smáismugulegan hátt einsog gert var i Thomas Crown (nú sýnd í Tónabíói), heldur líkara því sem gert var í The Boston Strangler (Kvennaböðullinn í Boston, sýnd í Nýja Bíói í sumar).“ Og ef menn vilja vita svona í lokin, hverjar séu uppáhalds- myndir Peckinpáhs, þá em þessar til að taka: „Ég held að Rashomon sé bezta lcvikmynd sem gerð hef- ur verið. Einnig mætti nefna La Strada, þríverk Rays, Clcm- cntine Fords, Treasure of Sicrra Madre náttúrlega — hún hafði mjög sterk áhrif á The Wild Bunch — Ace in the Hole, Forbidden Games. Ég hef mest dálæti á John Cassavetes af yngri leikstjór- um. Hann er stórkostlegur og sömuleiðis kvikmynd hans Fac- es.“ (Við samningu þessarar grein- ar em höfð til hliðsjónar við- töl við Sam Pedkinpalh sem birzt hafa í eftirtöldum þrem tímaritum um kvikmyndir: Ohaplin. Films and Filming og Sight and Sound. — SJÓ4 dilka. Siinfónísk verik ganga breiðast og lengsit inn i mig — ég finm sjálfan mig lamgmest í því. — Hverja af gömiu miedst- ummum heldurðu mest upp á? — Alla. Ég hef mjög gaman af Grieg t.d. — hann er svo lýrískur og rómaintísicur, Ravel, Beethoven og Bach . . . o.s.frv. Annars get ég líka orðið svo- lítið leiður á þeim — maður er farinn að þekkja þetta form sem þeir nota, og þeigar maður er t.d. búinm að hlusta ánokkra kiafila í plamókonseirt eftir Moz- art, þá veit maður alveg hvað kemur næst. Það hefur oft far- ið svolítið í taugannar á manni — ains og t.d. þegai- óg spiia með Sinfóníuami hef ég leyít öllluim að heyra þaö, að mér finnst agalegt prógrammið sem Sinfómían spilar yfiiriedtt. Það er sama með Sinfómíuna og Náttúru — þeir verða að berj- ast fyrir sámum tilverurétti með því að fara eftir áheyrendum — þeir verða að spila það sem áheyrendur vilja hlusta á og þess vegna getur Sinfóníam kamnsfci ekki fllutt það sem hún muindi vilja flytja. Simfiónían spiiar píanókon- sfert á efitir píanókonsert vegna þess að fólk þekkir þá og vill hlusta á þá — aiveg eins og á böllumum verðum við --'ð spila lögim sem fólkið þekkirog vill heyra. En núna er sem betur fer að verða svolítil breyting á hjá sinfóniíunni — mér finnst að hún eigi eklki aö vera að spila lög eftir löinigu dauð tónskáld — það má gera það eimstaka sinnium — og til að tapa ekki samhenginu. En mér firanst að tiUigamgur sin- flólniíuihljómsveitar sé að vera í tengsluim við sína samtíð. Mér finnst aiveg stórga-man aðspiia nútímaveiric. — Hvað finnst þér skemmti- legast sem þú hefur gert i músík? — Hárið. LangskiemmtSlegast. Þar treystu manni allir til að gera þetta og miaður haiföi það aðhald að fólklð vissi að mað- ur gat geirt þetta — og þeigar kemur svona stór hópur sem treystir á mann — þá er milail gleði að geta gert það sem tai var æfilazt. — Hvað er framundan? Nú ertu hættur í Náttúru, hvað ætlarðu að fiara að gera? — Mig lamgar til að komia,st til Póllands — læra máJlið, skoða, sjá og heyra, og komast svo- næsta haust inn í tónlistarsfcóla í Yarsjá. Mig lamgar að læra aö verða tónmeistari. — Hvað er tónmeistari? — Tónmeistari er tengiliður milli hljlómsveitarstjóra ogupp- tökumanin'a. — Hvemig finnst þér popp- hljómsveitimar okkar vera? — Mér finnst þær standa sig nokkuð vel — mér fiinnstbara aigalega leiðimilegt að vita af bvi að hæfileikamenn sem eru í þessum hljiómsveitum — skuii byrja á enda sem mér firanst vitlaus — þeir byrja á því að kaupa sér gítar — fara svo að gutla og í hljómsveit — svo eru þeir kannski búnir að vera í hljómsveitum í átta til tíu ár — þá loksins fatta þeir aðbéir kunna eklki neitt — og þá reyna þeir sumir að fara að læra — en þá er það kamnski of seint. En beir eim margir góðir — t.d. Ölafiur GarOarsson trommu- leikari sem var með okkiur i Náttúru — og Siggi og Bjöggii sem spila á gítar og bassa — Gunnar I>órðarson og Herbertí Tilveru — hamn á svoidið efitir, en er alltaf að verða betri og betri — mér finnst þetta merm sem standi fiuillkomlega jaftn- fætis og jafn-wel framiar erlend- um hljómlistarmönnum í þess- um bramsa — en það er nátt- úrlega út í loftið áð rn.iða við t.d. toppinn í Englandx. — Að lokum, hvað langar þig mest til að gera núna áður en þú ferð til Péllands? — Fá konuna'mína aftur. mj. Munið fimiti vikna söfnunina SINDRA- HÚSGÖGN ----(.--- SKRIFSTOFUHÚSGÖGN STÓLAR OG BORÐ 10% afsláttarkort Afsláttarkortin eru afhent daglega á skrif- stofu KRON, Laugavegi 91, 4. hæð, gengið inn í DOMUS. Hver félagsmaður fær 5 afsláttarkort. Kortin gilda til 16. desember næstkomandL Afsláttarkortin eru ókeypis. Félagsmenn og aðrir eru hvattir til að sækja kortin sem fyrst. Hefur strax orðið vinsælt á Norðurlöndum, enda með afbrigðum stílhreint, þægilegt og virðulegt Gerið svo vel að líta í glugga Skeifunnar, Kjörgairði, nú um helgina. KJÖRGAROI SIMI, 16975

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.