Þjóðviljinn - 21.11.1971, Síða 13

Suimjuiáagíur 21. mávemlber 1971 — ÞJÖÐVTUTIsrN — SÍÐA 13
>Ég vil taka fólk
Framihald ai 6. síðu.
urlyi. Bn ág hugsa að arábar
viti að á Vesturlönctuim er
drykkjustoaipur mjög mifcið
vaindaimál. Suimir vilja flá -ér
kaffi tii að ötrva sig — þó þedr
iari ekki í vfiniu er kiaifi samt
eiturefiji — hvers vegna mœtti
eikki fá^isér í pípu til að slappa
ai? íhtiga veröldina í kringum
sig róiega.
— Byað segirðu um kyn-
slóðahilið sem um er talað?
Eldra áJóllkið?
— TvTér geðjast yfirleitt vel
að öllu fólki. Mér finnst eldra
féillkið dkfki vera svö ifrábrugðið
þvi yngra — það hefiur bara
hlotið öðruivísi uppeldi. Margt
af því hefur sett sig í ákveðið
mót — bregzt svona við þessu
og öðruvísi við hinu — án þess
að lifa beint — yngra fölkið
held ég að forðist að binda &ig
í svona mynztur — mér finnst
það a.m.k. með sjállfan mdg —
mér fininst mdkllu meira til
laardóms að ana áfram og reka
sig á. Ég vil ekki fiara eftirein-
hverju fyrirfiram plani og fara
bara eftir þvi. Annars vil ég
bara taka fióllk eins og það er,
og vil að það taki mig svoleið-
is líka — en þessi stöðnuðu
viðbrögð, — það finnst mér
setja smávegg á máilli manna
— t.d. maður finnur að .fiðlk
talar oft eitthvað, sem kemur
eklki frá þvi sjáifiu, ekki beint.
— Hvað um aðdóendur, á
ekki hver popphlj ómsvei t sér
ákveðna aðdiáendur?
— Það er ekkert í þeim dúr
feins og þegar bítlaæöið var —
að það llði yfir fevenfóllk og svo-
leiðis — það er mikJlu frernur
að það kemur, til manns fiólk
sem hefiur hlustað á mawn —
það segir kannski ekki aðiþetfca
sé gott — eða hitt lélegt, en
þaið langar til að raeða hiutina.
Það er miklu meira svoleiöis fólk
í krinigum mann — helLdiur on
þlindir aðdáendur, þó þeir séu
aiuðvitað Mfea til. Þessar smá-
grúppur siem fara að Ihalda upp
á ókveðnar hljómsveitir enu yf-
irleitt mjög hreyfanlegar — eMci
, fiástmótaðar —• fiólk sem kemur
og fier.
— Verðið íþið ekki fyrir ó-
- nððði; •' 'áSvkvenfióliki ?
— Nei, — ekki eins og maður
les um í útlendium blöðum, en
hins vegar er sennilega rétt, að
það er yfirleitt mjög auðvelt
.. fyrir Mjómsveitarstráka að ná
sér í kvenfióllk — en mér finnst
það eikki rétt, að það eigi að
vera svoleiðis. En kvenfólkið
sem við kynnumst á þennan
hátt, það horfir meira á mann
sem Wjömsveitarmainn, enþann
eins og það er'
kiarafcter sem maður er — og
það er dkki fólk sem mann
mundi langa til að bdanda geðd
við daglega, Ég hef t.d. kynnzt
kvenmanni sem sagði það —
hún ætiaði ekki að segja það
— en það kom svoma óbeint
upp úr henni, að hún vildi
miklu fremur laibba ofaní pæ
með manni, en sitja yfir! kaffi-
bolla og tala saman. Það var
miklu medra atriði að hinir
sæju það, að hún vaeri með
þesstum strák, lieldur en að
vera með strókmutm sjálfium.
— Nú býsnast margir yfir
lausJæti hjá unga fóllkinu.
— Æ, lauslæti, — fólk haftar
medri taskifæri til þess í dag
að fylgja sínum tilfimningum —
rneira heldur en í gamla daga.
Sania hvort heldiur er í sam-
bandi við lauslæti eða hvað
sem er. Yfirleitt þó hlær ungt
fólk meira en gamalt fióilk, það
grætur meira en gamalt fiólk,
elsikar meira en gamalt fólk,
þ.e.Qi.s. eldra fióllkið. Ég held að
þetta sé bara eðlilegur hlutur
— svona er þetta á þessuim
tímum.
— Svo við víkjum afitur eð
tönlistinnd. Eftir alit þdtt nám
kemurðu úr dálítið annairri átt
inn í pappheiminn en maingir
aðrir.
— Jú, það kemur þannig út,
að þetta er ekki minn °ini
sjéndeildiarhringur, — þessi
músík — mór finnst gaman að
spila þessa músiflc, mjög gaman
— og ég finn sem sagt að þeissi
músik höfðar til mfn — þessi
músík sem ég hef veirið að
spdla með Náttúru.
— Hvérs konar músfk erþað?
— Kannski mætti segja að
þetta sé mkk — eða þungt
rokk, en mér er andskotans
siama hvað það hedtir, óg splla
það ef mér liikar það, og sleppi
því ef mér lfloar það ekki.
— Nú hefiur þú spilað moð
Sinfióníunnd, það er annað?
— Eins og óg sagöi — grund-
völlurinn, sem óg hdf — mit.t
nám, byggtst eikkert firefcar á
klassík en öðru — hann bygg-
ist bera á að hafa lært það
sem hefiur verið gert í músíic
og ég hef lært hljlcmfiræði og
tónfræði og veit á hvaða grunni
gömlu medstararndr byggðui, ég
heí yfirsýn yfir hvað þetta er,
sem þeir voru að gera — svo
hef ég líka spilað dansmúsílc og
lært afi því — og einíhversstað-
ar lenigst inn.i í sjálfum mér
hef ég grundvöllinn, sem ö1l
músík er sprottin af. —
— Hvaða músík finnst þér
skemmitdlegust?
— Ég vil dkki draga hana í
Sam Peckinpah
Framhald al 3. síðu.
armunur sem einnig kemur
í ljós í hinum harmsögulega
endi myndarinnar. Þegar Mexí-
kaninn úr hópi útlaganna er
hafður í haldi hjá Mapache
vegna persónulegra ástæðna
líta hinir á það sem nokkurs
konar leikreglur, en þegar þeir
sjá hann kvalinn, lítillælclcaðan
■ £|Peg-inn eftir leðjunni og _að
i;, l'ókum skorinn áhálsvegnaein-
; - fanira duttlunga, finnst þeim
’ ,.'méir en 'mig lcomið af svo
góðu. Umkringdir óvinum frá
öliúm hliðum heyja þeir nú
__sjna lolcabaráttu. Þegar allt er
um garð gengið birtast eítir-
leitarmennirnir um leið og hin-
ir landflótta hverfa, og nýtt
tímabil þefst þegar sá eini,
sem eftir. lifir af útlögunum.
kemur í fararbroddi byltingar-
sinnaöra sveitamanna, til
Thorntons og biður hann um
að slást í hópinn. „Þetta verður
elcki einsog það hefur verið, en
það gerir/’ sitt gagn“, segir
Thornton,*“ág báðir hlæja, ekki
dimmum, ^-hæðnislegum hlátri
einsog i loteaatnðinu i The
Treasure oí Sicrra Madre, held-
ur af því að hafa endubheimt
ánægju satóeysisins."
(Tom Milne Sight and Sound).
Peckinpah hefur nú þegar
lokið við að gera fimmtu mynd
sína. sem er allt annars eðlis
en Wild qjjnch.
„Það er gamanmynd, sem ber
og Wild Bunch
heitið The Ballad of Cable
Hoguc. Við sögu koma tveir
menn, stúllca og víðáttumikið
landslag. Mennimir em leiknir
af Jason Robards og David
Warner, en stúlkuna leikur
Stella Stevens. 1 myndinni not-
ast ég við split-screen tækní,
ekki á smáismugulegan hátt
einsog gert var i Thomas
Crown (nú sýnd í Tónabíói),
heldur líkara því sem gert var
í The Boston Strangler
(Kvennaböðullinn í Boston,
sýnd í Nýja Bíói í sumar).“
Og ef menn vilja vita svona
í lokin, hverjar séu uppáhalds-
myndir Peckinpáhs, þá em
þessar til að taka:
„Ég held að Rashomon sé
bezta lcvikmynd sem gerð hef-
ur verið. Einnig mætti nefna
La Strada, þríverk Rays, Clcm-
cntine Fords, Treasure of
Sicrra Madre náttúrlega — hún
hafði mjög sterk áhrif á The
Wild Bunch — Ace in the Hole,
Forbidden Games.
Ég hef mest dálæti á John
Cassavetes af yngri leikstjór-
um. Hann er stórkostlegur og
sömuleiðis kvikmynd hans Fac-
es.“
(Við samningu þessarar grein-
ar em höfð til hliðsjónar við-
töl við Sam Pedkinpalh sem
birzt hafa í eftirtöldum þrem
tímaritum um kvikmyndir:
Ohaplin. Films and Filming og
Sight and Sound. — SJÓ4
dilka. Siinfónísk verik ganga
breiðast og lengsit inn i mig —
ég finm sjálfan mig lamgmest í
því.
— Hverja af gömiu miedst-
ummum heldurðu mest upp á?
— Alla. Ég hef mjög gaman
af Grieg t.d. — hann er svo
lýrískur og rómaintísicur, Ravel,
Beethoven og Bach . . . o.s.frv.
Annars get ég líka orðið svo-
lítið leiður á þeim — maður
er farinn að þekkja þetta form
sem þeir nota, og þeigar maður
er t.d. búinm að hlusta ánokkra
kiafila í plamókonseirt eftir Moz-
art, þá veit maður alveg hvað
kemur næst. Það hefur oft far-
ið svolítið í taugannar á manni
— ains og t.d. þegai- óg spiia
með Sinfóníuami hef ég leyít
öllluim að heyra þaö, að mér
finnst agalegt prógrammið sem
Sinfómían spilar yfiiriedtt. Það
er sama með Sinfómíuna og
Náttúru — þeir verða að berj-
ast fyrir sámum tilverurétti með
því að fara eftir áheyrendum
— þeir verða að spila það sem
áheyrendur vilja hlusta á og
þess vegna getur Sinfóníam
kamnsfci ekki fllutt það sem hún
muindi vilja flytja.
Simfiónían spiiar píanókon-
sfert á efitir píanókonsert vegna
þess að fólk þekkir þá og vill
hlusta á þá — aiveg eins og
á böllumum verðum við --'ð
spila lögim sem fólkið þekkirog
vill heyra. En núna er sem
betur fer að verða svolítil
breyting á hjá sinfóniíunni —
mér finnst að hún eigi eklki aö
vera að spila lög eftir löinigu
dauð tónskáld — það má gera
það eimstaka sinnium — og til
að tapa ekki samhenginu. En
mér firanst að tiUigamgur sin-
flólniíuihljómsveitar sé að vera í
tengsluim við sína samtíð. Mér
finnst aiveg stórga-man aðspiia
nútímaveiric.
— Hvað finnst þér skemmti-
legast sem þú hefur gert i
músík?
— Hárið. LangskiemmtSlegast.
Þar treystu manni allir til að
gera þetta og miaður haiföi það
aðhald að fólklð vissi að mað-
ur gat geirt þetta — og þeigar
kemur svona stór hópur sem
treystir á mann — þá er milail
gleði að geta gert það sem tai
var æfilazt.
— Hvað er framundan? Nú
ertu hættur í Náttúru, hvað
ætlarðu að fiara að gera?
— Mig lamgar til að komia,st
til Póllands — læra máJlið, skoða,
sjá og heyra, og komast svo-
næsta haust inn í tónlistarsfcóla
í Yarsjá. Mig lamgar að læra
aö verða tónmeistari.
— Hvað er tónmeistari?
— Tónmeistari er tengiliður
milli hljlómsveitarstjóra ogupp-
tökumanin'a.
— Hvemig finnst þér popp-
hljómsveitimar okkar vera?
— Mér finnst þær standa sig
nokkuð vel — mér fiinnstbara
aigalega leiðimilegt að vita af bvi
að hæfileikamenn sem eru í
þessum hljiómsveitum — skuii
byrja á enda sem mér firanst
vitlaus — þeir byrja á því að
kaupa sér gítar — fara svo að
gutla og í hljómsveit — svo
eru þeir kannski búnir að vera
í hljómsveitum í átta til tíu ár
— þá loksins fatta þeir aðbéir
kunna eklki neitt — og þá reyna
þeir sumir að fara að læra —
en þá er það kamnski of seint.
En beir eim margir góðir —
t.d. Ölafiur GarOarsson trommu-
leikari sem var með okkiur i
Náttúru — og Siggi og Bjöggii
sem spila á gítar og bassa —
Gunnar I>órðarson og Herbertí
Tilveru — hamn á svoidið efitir,
en er alltaf að verða betri og
betri — mér finnst þetta merm
sem standi fiuillkomlega jaftn-
fætis og jafn-wel framiar erlend-
um hljómlistarmönnum í þess-
um bramsa — en það er nátt-
úrlega út í loftið áð rn.iða við
t.d. toppinn í Englandx.
— Að lokum, hvað langar
þig mest til að gera núna áður
en þú ferð til Péllands?
— Fá konuna'mína aftur.
mj.
Munið fimiti
vikna
söfnunina
SINDRA-
HÚSGÖGN
----(.---
SKRIFSTOFUHÚSGÖGN
STÓLAR OG BORÐ
10% afsláttarkort
Afsláttarkortin eru afhent daglega á skrif-
stofu KRON, Laugavegi 91, 4. hæð, gengið
inn í DOMUS.
Hver félagsmaður fær 5 afsláttarkort.
Kortin gilda til 16. desember næstkomandL
Afsláttarkortin eru ókeypis.
Félagsmenn og aðrir eru hvattir til að sækja
kortin sem fyrst.
Hefur strax orðið vinsælt á Norðurlöndum,
enda með afbrigðum stílhreint, þægilegt
og virðulegt
Gerið svo vel að líta í glugga Skeifunnar,
Kjörgairði, nú um helgina.
KJÖRGAROI SIMI, 16975