Þjóðviljinn - 08.10.1972, Síða 4

4.SÍÐA — ÞJÓÐVILJINjN Sunnudagur 8. október 1972.
Þorsteinn Jónsson.
Fyrir skömmu fengu
nokkrir útvaldir, vinir og
vandamenn og ýmsar
stjörnur úr siðustu kosning-
um að sjá nýja islenzka
kvikmynd „Framboðs-
flokkinn", Myndina gerði
Þorsteinn Jónsson, 26 ára
gamall Reykvíkingur, sem
nú er nýlagður af stað til
Prag til að Ijúka siðasta
misseri kvikmyndaskólans
þar. Ég hitti Þorstein rétt
áður en hann fór og bað
hann að segja lesendum
Þjóðviljans frá þessari
nýju mynd.
Skýrsla
„Kvikmyndin „Framboðs-
flokkurinn” er skólaæfing fyrir
3,ár kvikmyndaskólans. Hún er
gerð eins og skýrsla (report) og
hentar kannski sjónvarpi bezt,
þar sem nærmyndir eru mikið
notaðar. Myndin er tekin siðustu
vikuna fyrir kosningar og lýsir
störfum og kosningabaráttu
F'ramboðsflokksins. Hún er heim-
ildarmynd, i formi skýrslu,
atburðirnir eru sýndir eins og
þeir gerðurst, þ.e. ekkert atriði
sviðsett. Marga hefur furðað
hversu eðlilegir krakkarnir eru i
myndinni, en mér finnst það
ekkert skrýtið, ég hef ekki orðið
var við að fólk sé óeðlilegt þegar
þaö er kvikmyndað. Það getur
auöveldiega orðið það ef um-
stangiö er mikið i kringum kvik-
myndatökuna, en galdurinn er sá
aö kynna fólki vélarnar og tækn-
ina og láta það venjast mynda-
tökumanninum. Ég held aö áhrif
min á krakkana hafi veriö hverf-
andi, nánast engin. Nú,ef einhver
AÐ RANNSAKA
ÞJÓÐFÉLAGIÐ
OG MANNLÍFIÐ
er óeðlilegur þá tjáir hann sjálfan
sig lika.
Hlutverk mitt i myndinni var að
velja úr atburöi og þá þætti sem
mér fannst einkenna Framboðs-
flokkinn, og búa til úr þvi sögu.
Og eins og ég sagði áðan þá bein-
linis forðaðist ég að hafa áhrif á
það sem gerðist. Arangurinn af
þessu er ákveðin tegund fersk-
leika, sem ég held að sé i þessari
mynd. Hvað snertir tækni voru
henni auövitað mikil takmörk
sett. T.d. var ekki hægt að taka
samstillthljóð og mynd og hljóðið
þvi fellt inn i eftir á. Uppbygging
hljóðsins er viða i lausum
tengslum við myndina.
Tilgangur
Aö sýna fram á fáranleik kosn-
ingabaráttunnar almennt. Ég
hafði gert áætlun áður en Fram-
boðsflokkurinn kom til sögunnar
um að gera mynd um kosninga-
baráttuna. En þarna var skyndi-
lega kominn flokkur með svipað
markmið og þvi var eðlileg lausn
að kvikmynda baráttu hans eins
og hún kom fyrir.”
t>ú hefur ekki fallið i þá
freistni að taka sýnishorn af „al-
vöru”-flokkunum og stilla þeim
upp viö hliö Framboðsflokksins?
„Ég lét mér detta það i hug, en
strákarnir gerðu svo vel grein
fyrir þvi hvernig hinir litu út i
ræðum að ekki þurfti við að bæta.
Það má litillega greina viðbrögð
talsmanna hinna flokkanna i
atriðinu sem tekið er á kosninga-
fundinum, þar sem Ingólfur Jóns-
son kemur m.a. við sögu. Þá eru
einnig skoðuð svipbrigði
nokkurra fundarmanna undir
ræðu Gunnlaugs stýrimanns.”
Tónlistin i myndinni er bráð-
skemmtileg, eins konar sirkus-
músikk, þá væntanlega til að
undirstrika fáránleikann.
„Þetta er alveg rétt, hluti
hennar heitir reyndar
„Sircusmúsikk”. Ég valdi tón-
listina með aðstoð tónlistarsér-
fræöings skólans. Uppbygging
tónlistar og hljóðs innan kvik-
myndar er mjög mikilvæg og
krefst yfirleitt sérþekkingar á
tónlist, auk góðrar tilfinningar
fyrir mynd. Aðalstefið er komið
frá beat-hljómsveit, glettin út-
færsla á alvarlegri tónlist.
Fjármál
Voru myndinni sett einhver
timamörk af skólanum?
„Nei, alls ekki. Myndin er
annars óvenjulöng, 25 minútur,
en flestar myndirnar i skólanum
af þessu tagi eru aðeins 10
minútur, enda ræður enginn viö
annað fjárhagslega. Ég hefði
viljað taka miklu meira efni til
þess að vinna úr, en peningarnir
voru búnir.”
Og hvað kostar þá svona mynd?
„Framboðsflokkurinn” kostaði
mig sennilega u.þ.b. 150 þúsund
krónur. Hefði ég notað tæki is-
lenzka sjónvarpsins hefði myndin
kostað mig u.þ.b. 300 þús. í
þessum tölum er ekki reiknað
með launum starfsmanna, svo
sem fyrir leikstjórn, handrit,
myndatöku, skipulagningu,
framleiðslu, textalestur og flutn-
ing tónlistar og ekki heldur
reiknað með flutningi tækja,
ferða- og dvalarkostnaði, en allir
þessir liðir ættu að vera með i
dæminu. Myndin mundi þannig
varla kosta undir 600 þús. kr. i
framleiðslu.
Af Svium og
Islendingum
Ég hcf frétt að „Framboðs-
flokkurinn” hafi veriö sýnd i
sænska sjónvarpinu. Hvenær
verður hún sýnd hér?
„Já, Sviarnir sýndu myndina i
sumar i pólitiskum menningar-
þætti sem þeir kalla „Moment.”
Stjórnendur þessa þáttar voru
hér að safna efni og settu saman
tvo þætti. Sá fyrri var mynd min
ásamt viðtali þeirra við Gunnlaug
stýrimann, en hinn fjallaði um
menningaráhrif frá bandarisku
herstöðinni.
Ég bauð islenzka sjónvarpinu
myndina, og eftir athugn þar var
mér tilkynnt að hún yrði ekki
sýnd. Þegar ég spurði um ástæð-
una var sagt: „Myndin er ekki
nógu góð.” Útvarpsráð frétti svo
af þessu og vill fá að skoða mynd-
ina. Það var haft eftir Emil
Bjdrnssyni, að ástæöan fyrir
þessu væri sú, að of stutt væri frá
kosningunum og Framboðs-
flokkurinn hefði þegar fengið allt
of mikla auglýsingu i sjónvarp-
inu. En þetta kom mér ekki á
óvart. Þetta er ekki i fyrsta sinn
sem þeir hafa neitað islenzkri
kvikmynd. Ég bauð þeim mynd i
fyrra, sem ég kalla „Hopp” en
þeir höföu engan áhuga. Sögðust
svo sem geta sýnt hana til þess að
sýna hvað „við þessir kvikmynd-
arar” værum að gera og buðu
fyrir myndina smánarlega upp-
hæð . Hún var siðar sýnd á vegum
Sine við góðar undirtektir. Nú,
sama er að segja um myndir
Þorgeirs Þorgeirssonar; það
hefur enginn áhugi verið fyrir að
sýna þær,og svo er um fleiri. En
það er ekki nóg með að sjón-
varpsmenn vilji ekki sýna þessar
myndir, heldur hafa þeir einnig
neitað að lána tæki og aðstöðu.
Yfirmenn sjónvarpsins ættu að
gera sér grein fyrir þvi, að án
samvinnu við Islenzka kvik-
myndagerðarmenn verður sjón-
varpið okkar aldrei islenzkt sjón-
varp, 'heldur einungis þýðinga-
miðstöð fyrir erlent sjónvarps-
efni. Þeir bera stundum fyrir sig,
að ekki séu til peningar til að sýna
svona myndir, en þeirra fram-
leiðsla kostar alveg jafn mikið,
efni sem oft fer beint i ruslakörf-
una eftir sýningu. Það væri
gaman að fá reiknað út hvað
minútan af islenzka efninu
kostaði.
Á meðan sjónvarpið stendur
ekki i sinu hlutverki, þá vantar
dreifingarkerfi fyrir þessar
myndir sem tryggði að fólk gæti
séð þær og höfundarnir fengju
kostnaðinn greiddan. Ég hringdi i
eitt bióið hér i bæ og bauð þeim
mynd. „Ha, islenzk kvikmynd,
hvað er nú það, iss! ” var svarið.
Annars er alls ekki heppilegt að
sýna svona myndir sem auka-
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■.
Missið ekki
af þeim
Þrjár frábærar kvikmyndir eru
nú sýndar hér i Reykjavik þessa
dagana. Háskólabió sýnir brezku
myndina „Sendiboðann” (The
Go-Between) eftir Joseph Losey,
en myndin hlaut guilpálmann i
Cannes 1971.
Mánudagsmyndin á morgun er
franska myndin „Sorg i hjarta”
gerð af Louis Malle, en hún var
einnig sýnd í Cannes ’71 og hlaut
fádæma góðar viðtökur, enda
bráöskemmtileg.
Þessar nýju myndir hafa verið
taldar i hópi 10 beztu mynda sem
gerðar voru á árinu 1971.
Þá sýnir Laugarásbió Isadóru,
sem gerð er af Karel Reisz áriö
1968. Myndin er byggð á ævisögu
ísadóru Duncan, sem er all við-
burðarik svo ekki sé meira sagt.
Vanessa Redgrave er stórkostleg
i aðalhlutverkinu, þaö er sjaldan
að maður sér svona leik í kvik-
myndum. Þessara þriggja mynda
verður getið nánar hér i Þjóðvilj-
anum næstu daga.
Þ.S.
2D
Þessi mynd er úr kvikmynd þeirri
sem Háskólabíó sýnir þessa dag-
ana, Sendiboðanum. Myndin er af
tveim aðalleikurunum, Julie
Christie og Dominic Guard.