Þjóðviljinn - 13.03.1974, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN Miðvikudagur 13. marz 1974.
Hinn
góði
vilji
f sjónvarpsþætti um herstöðva-
málið á dögunum lýsti Benedikt
Gröndal yfir þvi, að á tima við-
reisnarstjórnarinnar hefði hann
og þáverandi menntamálaráð-
herra haft á prjónunum að leggja
niður eða takmarka útvarp frá
stöðinni.
Þetta erekki fyrsta yfirlýsingin
af þessu tagi. þ.e.a.s. um áform
án framkvæmda. Aður hefur
komið fram, að á tima viðreisnar
hafi verið uppi áform um að
endurnýja togaraflotann, þótt
ekki dygðu þeim 3 kjörtimabil
langt til framkvæmda á þvi sviði.
Eða þá landhelgismálið, hefur þvi
ekki verið lýst yfir, að það hafi
verið áformað mikil útvikkun,
þótt framkvæmdin sæi ekki dags-
ins ljós á dögum viðreisnar?
Jafnvel gengishækkun vinstri
stjórnarinnar varð tilefni yfirlýs-
inga um, að viðreisnarstjórnin
hefði viljað gera slikt hið sama....
en ekki komið i verk.
Erekki auðmýkjandi að standa
að svona yfirlýsingum? Minnir
ekki þetta á mann, sem hefur
mörg góð áform á prjónunum. en
er slik mannleysa að hann kemur
engu i framkvæmd — og var ekki
einmitt það ógæfa viðreisnar?
Vinstrimaöur.
Mynd: Francisco Goya y Lucientes
KENJAR
Mál: Guðbergur Bergsson
Þá fengu
þœr sœti
„Ekkert er betra lauslátum konum,
þegar þær hafa hlaupið af sér hornin,
en það að hvila stól á höfðinu i stað-
inn,” eitthvað á þessa leið ferst hand-
ritunum orð i skýringum sinum.
Goya á hér auðsæilega erindi við
orðatiltækið sentarse la cabeza.en það
þýðir orðrétt að láta höfuðið setjast,
sem við köllum að hlaupa af sér horn-
in. Goya birtir okkur myndrænan út-
úrsnúning orðatiltækis, hvað tungan er
oft órökvis, en táknrænt á litið rökvis
innan sinnar rakalausu órökvisi. Þetta
er allur gladurinn við þessa dularfullu
mynd, sem vafist hefur fyrir mönnum.
Hún er tiltæki við orðatiltæki, mynd-
mál málara, mynd- og orðaleikur.
Lausnin á gátu myndarinnar hefur
legið svo i augum uppi, að enginn kom
auga á hana. Menntafólk er oft nær-
sýnt og þröngsýnt.
Skoðun málarans er, sé hún ein
hver önnur en myndskoðun, að eftir að
menn/konur hafa hlaupið af sér hornin,
þá eru þeir orðnir svo ruglaðir, að þeir
sptja sætið sér á haus ( eða, ef svo
mætti segja undir sæng, setja helgan
stein á sitjandann), en hinir, sem
höfðu hlaupið með, hafa nú stórt gam-
an af og benda fingri á þær rugluðu og
ráðsettu.
Vert er að veita athygli léttum
„tækifæriskjólum” stúlknanna. Þær
virðast ekki einungis hafa hlaupið af
sér hornin, heldur einnig að mestu föt-
in og sokkana og skóna. Til marks um
meydóm bera þær tækifæriskjólinn
eins og nunnan skuplukuflinn.
SUÐURLANDSSÍLDIN:
Hve miklar veiðar þolir
stofninn í náinni framtíð?
A komandi hausti, eða haustið
' 1975, munu veiðar á suðurlands-
sild koma á dagskrá að öllum
likindum. Ekkert mun ennþá hafa
verið ákveðið^ hvort haustið þetta
verður. En þaö er orðið timabært
að ræða um þessar veiðar opin-
berlega, og tel ég það visastan
veg til þess að koma i veg fyrir
mistök. Nú að undanförnu hafa
loðnuveiðiskip fengið sild i nætur
Kvennaveldi
í Einingu
Félagsmenn i Verkalýðsfélag-
inu Einingu á Akureyri eru nú
1790. f Akureyrardeild eru 1150,
Ólafsfjarðardeild 321, Dalvikur-
deild 219 og Hriseyjardeild 100.
Konur eru 250 fleiri en karlar i fé-
laginu.
Aaðalfundur Einingar var
haldinn sl. mánudag. Starfsemi
félagsins á liðnu ári mótaðist
mest af undirbúningsvinnu vegna
nýrra kjarasamninga og vinnu
við gerð sjálfra samninganna að
undanförnu. Aukning á sérsjóð-
um félagsins á liðnu ári nam 2,9
milj. króna. Bókfærðar eignir
eru liðlega 15 milj. kr. Stjórnar-
skipti urðu nú i félaginu, og tók
Jón Helgason við formennsku að
lokinni allsherjaratkvæða-
greiðslu. Ekki tókst að ljúka aðal-
fundinum og verður honum fram
haldið um næstu helgi.
sinar öðru hvoru við austanvert
Suðurland. Þetta gefur
visbendingu um, að með algjörri
friðun, sem nú stendur yfir verði
þessum sildarstofni bjargað frá
tortimingu, og á Hafrannsóknar-
stofnunin þakkir skildar fyrir að
hafa haft orgöngu um friðunina
áður en það var um seinan. En
mér er það ljóst og vonandi
mörgum fleirum, að okkur er
mikill vandi á höndum, þegar
sildveiðar byrja á nýju hér fyrir
Suðurlandi. Ef vel tekst til með
veiðar, þá gætu þær orðið nokkuð
árviss þáttur i atvinnuleysi,
uppbyggingu og nýtingu sjávar-
afla til manneldis út yfir haust-
mánuðina flest ár. En ef illa tekst
til með byrjun veiðanna, þá gæti
það lika orðið endalok þeirra,
þannig að stofninn liði undir lok.
Hér er ég kominn að kjarna
þessa máls. Ég veit ekki hvernig
okkar góðu fiskifræðingar lita á
þetta mál. En frá minum bæjar-
dyrum horfir þannig við, að
suðurlandssildarstofninn hafi allt
frá upphafi flest ár verið það litill
að hann þyldi aðeins takmarkaða
veiði. A meðan við beittum aðeins
reknetum á þennan sildarstofn og
veiðiflotinn var ekki mjög stór, þá
virtist hann þola veiðina, og var
hún þó talsverð sum árin. En
strax þegar við fórum að nota
snurpunætur með kraftblakkar-
búnaði, þar sem þúsundum
smálesta var sópað upp i
bræðslur á stuttum tima, þá virt-
ist þessi sildarstofn gufa upp og
verða að engu.
Þetta er sá kjarni málsins sem
ekki er hægt að ganga framhjá,
þegar hefja skal veiðar að nýju.
Ef við leifum veiðar á þessum
sildarstofni með snurpunót og
kraftblakkarbúnaði og þeim
veiðiflota sem við nú ráðum yfir,
þá óttast ég að sú veiði yrði
skammgóður vermir, vegna þess
hve þessi sildarstofn er litill og
hefur alltaf verið. Segjum svo að
snurpunótaveiði yrði leyfð, en
bundin við ákveðið magn. Sá galli
mundi fylgja þvi, að i mörgum
tilfellum færi mikill hluti aflans i
bræðslu sakir stórra kasta, sem
skemmdust á leið til hafnar og
yrði þá sildin dæmd til mjöl-
vinnslu i stað þess að vinnast til
manneldis i frystingu eða salt. Þá
er spurningin þessi: Á hvern hátt
þurfum að haga veiðunum svo
þær nýtist okkur vel i dýrar
manneldisvörur og að við getum
gert þær flest árin árvissar með
afla?Takist okkur þetta þá getum
við byggt upp arðsama sildar-
vinnslu til manneldis, en það er
frá minu sjónarmiði aðalatriðið,
ásamt þvi að halda Suðurlands-
sildarstofninum i góðri nýtanlegri
stærð.
Frá minum bæjardyrum séð er
þetta aðeins framkvæmanlegt
með þvi að beita aðeins reknetum
á suðurlandssildarstofninn. Með
reknetaveiðum er hægt að
takmarka veiðina við fullþroska
sild, sem ekki er hægt þegar veitt
er i nót. Heknetaveiðar gætu gert
tvennt i einu, bjargað okkar
dýrmæta suðurlandssildarstofni
frá tortimingu og þó byggt upp
arðvænlega sildarvinnslu til
manneldis á þeim tima ársins
þegar fiskvinnslustöðvar okkar
skortir helst hráefni til vinnslu.
Allt þetta sem ég hef komið inn á
hér að framan, verður að hafa i
huga þegar að þvi kemur að sild-
veiðar fyrir Suðurlandi verða
Undur
tækninnar
„Setjið kindina upp á afturend-
ann. Fætur þinir eiga að vera ná-
lægt kindarskrokknum. Setjið
kindina milli hnjánna. Byrjið að
klippa af bringunni, með þvi að
strjúka niður. 1 þessari stöðu er
best að láta höfuð kindarinnar
aldrei falla á milli fóta þinna. Eft-
ir að búið er að klippa bringuna, á
að gripa hægri framfót og lyfta
honum vel upp. Þrýstu um leið
vinstra fæti þinum að. A þennan
hátt er kindin sveigð til vinstri. I
þessari stöðu á að taka þrjár eða
fjórar strokur niður frá hægra
framfæti kindarinnar til siðunn-
ar. Þessar strokur opna mögu-
leika á þvi að strjúka niður kvið-
inn
Þetta eru fyrstu handtökin við
sauðfjárrúningu með „sólar-
geisla sauðfjárbóndans”, en svo
nefnast rafknúnar ullarklippur af
gerðinni Sunbeam Stewart. Raf-
röst h.f. hefur gefið út itarlegar
fiskimál
^eftir Jóhann J. E. Kúld,
leyfðar að nýju. Ræöum þetta
mál og reynum að forðast mistök,
eftir þvi sem vit okkar og þekking
hrekkur til.
leiðbeiningar um notkun þessa
verkfæris, sem vonandi á eftir að
ylja sauðfjárbændum með geisl-
um sinum.
VIPPU - BltSKÚRSHURÐIN
Lagerstærðir miðað við múrop;
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir.smlðaðar efttr boiðnL
GLUQGA8 MIÐJAN
SiðurnO. 12 • Sfmi 38220