Þjóðviljinn - 21.05.1974, Page 11

Þriðjudagur 21. mai 1974. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
ALÞÝÐU BAN DALAGIÐ:

Listinn á Noröurlandi
eystra áveöinn
Um helgina var haldinn á
Akureyri kjördæmisráðs-
fundur Alþýðubandalagsins I
Noröurlandskjördæmi eystra.
Þar var samþykktur fram-
boðslisti flokksins vegna al-
þingiskosninganna 30. júni
næstkomandi. Listinn er
þannig skipaður:
1. Stefán Jónsson Laugum
S.-Þing.
2. Soffia Guðmundsdóttir
Akureyri
3. Angantýr Einarsson
skólastjóri Raufarhöfn
4. Jóhanna Aðalsteinsdóttir
Húsavik
5. Guðlaugur Arason Dalvik
6. Liney Jónasdóttir Ólafs-
firði
7. Jón Buck
Einarsstöðum
8. Þórhildur Þorleifsdóttir
Akureyri
9. Kristján I. Karlsson Þórs-
höfn
10. Erlingur Sigurðsson
Grænavatni
11. Helgi Guðmundsson
Akureyri
12. Jón Ingimarsson
Akureyri.
Legg aðaláherslu á
vinnustaðafundina
— segir Guðmunda Helgadóttir,
formaður Sóknar, en hún skipar
4. sætið á framboðslista
Alþýðubandalagsins
í borgarstjórnarkosningunum
Guðmunda Helgadóttir,
formaður Starfsstúlkna-
félagsins Sóknar, skipar 4.
sætið á G-listanum í
Reykjavfk í borgar-
stjórnarkosningunum á
sunnudaginn.
Guðmunda hefur á fá-
einum misserum orðið
þekktur leiðtogi í einu
stærsta verkalýðsfélagi
landsins. En þó að Guð-
munda sé þekkt af störfum
sínum í Starfsstúlkna-
félaginu Sókn er rétt í upp-
hafi viðtals, sem Þjóðvilj-
inn á við hana, að spyrja
fyrst um nokkur deili á
frambjóðandanum. Guð-
munda Helgadóttir hefur
orðið:
— Ég er fædd vestur i Dýrafirði
7. april 1933. Ég var i föðurgarði
meö vanalegum frávikum — þeg-
ar maður fór i vinnu tima og tima
— allt fram til tvitugs. Skóla-
ganga min varð jafnskömm og
flestra annarra á þessum árum,
ég lauk barnaprófi og svo tók
vinnan við. Ég flyst svo til
Reykjavikur 1952, stofna til
heimilis og á sex börn. Þegar
börnin komast af höndum fer ég
að vinna i fiski og allskonar vinnu
annarri með heimilinu. Ég vann
um tima i Bæjarútgerðinni og
einnig um tima i fiski á Akranesi.
Svo fór ég að vinna á Borgar-
sjúkrahúsinu og vann þar i fimm
ár, varð trúnaðarmaður Starfs-
stúlknafélagsins Sóknar á staön-
um. Ég var aðallega við ræsting-
ar á sjúkrahúsinu, starfaði siðan
á ýmsum öðrum stöðum, til
dæmis barnageðdeildina á Dal-
braut sem er einn ágætasti vinnu-
staöur sem ég hef kynnst.
Ræstingakonan
— Þú þekkir þannig eftir fimm
ára starf innviði Borgarspitalans
betur en margir aðrir. Geturðu
lýst fyrir okkur þvi félagslega
andrúmslofti sem ræstingarkona
starfar i á spitala?
— Það er skrýtið andrúmsloft.
Sjúkraliðarnir breytast mas. þeg-
ar þeir eru komnir áleiðis upp
þrepin! Ég vann aðallega i and-
dyri sjúkrahússins og sá þess
vegna á hverjum degi i fimm ár
allskonar starfsmenn sjúkra-
hússins. Það er til siðs að bjóða
góöan daginn þegar fólk hittist
svona öft, en ótrúlega margir
töldu ekki ástæöu til að kasta
kveðju á ræstingarkonuna. En
svo er margt sinniö sem skinnið.
Annars er mikil stéttaskipting á
spitölunum og innbyrðis krytur á
milli starfshópa. Viö sömdum ný-
lega fyrir Sóknarstúlkur um að
þær fengju að sækja námskeið i
sjúkrahússtörfum og öfluðu sér
þannig starfsþekkingar. Þessar
stúlkur vinna sem kunnugt er i
allskonar hjúkrun á elliheimilum
og i heimahúsum. 1 samningi
okkar nefndum við heimilis-
hjúkrun. Þá risu hjúkrunarkonur
upp og mótmæltu, sögðu að við
ætluðum að gera okkur að snögg-
soðnum hjúkrunarkonum! Þetta
er skrýtið sjónarmið. Hjúkrunar-
skólinn útskrifar ekki nógu margt
hjúkrunarfólk og þá eru teknir
ófaglærðir starfskraftar i verkin.
— Af hverju stafar það að fólk
breytist i hegðun og viðhorfum
þegar það færist til i starfsþrep-
um?
— Það virðist allt vera reiknaö i
peningum, einnig manngildið.
— Nú gefur þú kost á þér til
borgarstjórnar i Reykjavik og
verður á næsta kjörtimabili alla-
vega varamaður. Hvaða mál eru
það einkum sem þú vildir taka
upp á vettvangi borgarmálanna?
— Ég get til dæmis nefnt dag-
vistunarmál barna og óslitinn
skólatima. Eins og er virðist ekki
vera reiknað með börnunum I
samfélaginu. Þjóðfélagið vill fá
konurnar út á vinnustaðina en
það er ekki komið til móts við
konurnar meö dagvistun. Ég tel
eitt brýnasta verkefnið að bæta
aðstöðu barnanna og I þvi sam-
bandi minni ég á að Alþýöu-
bandalagið hefur samið og sam-
þykkt itarlega stefnuskrá um
barnið i samfélaginu.
1 þeirri stefnuskrá, sem kallast
„Sjónarmið Alþýðubandalags-
ins”,erminnstá málefni sem mér
hafa lengi verið hugleikin en þar
erum að ræða ráðstafanir til þess
aö tengja börn og aldraða sterk-
ari böndum. Það hefur gifurlegt
uppeldisgildi fyrir börnin aö um-
gangast aldraða og fullorðna
fólkið vill margt sinna sliku verk-
efni þó að það eigi ekki auðvelt
með að starfa á hinum almenna
vinnumarkaði.
Þetta myndi auöga lif barnsins
og gamla fólksins jafnframt. Nú
er sá háttur á hafður sem kunnugt
er að safna öldruðum saman á
einn stað en börnum á annan. Það
verður að breytast.
— Hvenær fórst þú að hafa bein
afskipti af verkalýðsmálum?
— Um leið og ég varð trúnaðar-
maður Sóknar á vinnustööunum.
1972 sat ég fyrst þing Alþýðusam-
bands íslands. Siðan gaf ég kost á
mér sem formaður Sóknar og var
kosin i mars 1973 að undangengn-
um almennum kosningum i félag-
inu.
— Hvað er Sókn stórt félag?
— í Starfsstúlknafélaginu Sókn
eru um 1500 fastir félagsmenn, en
inn á spjaldskrána koma upp
undir 3000 manns á ári. Innan
Sóknar eru ófaglærðar stúlkur
sem starfa á barnaheimilum,
sjúkrahúsum og viðar á hliðstæð-
um stofnunum.
— Á hvað leggur þú aðaláherslu
sem formaður Sóknar?
— Það liggur i augum uppi að I
jafnfjölmennu félagi er mikil
dagleg afgreiðsla á skrifstofu
þess. En ég hef lagt mikla áherslu
á vinnustaðaheimsóknir. Ég hef
komið á flesta vinnustaði Sóknar,
en samband við fólkið á vinnu-
stöðunum tel ég eitt nauðsynleg-
asta verkefni forustumanns i
v e r k a 1 ý ö s f é 1 a g i n u . A
vinnustaðafundunum fær
forustumaðurinn að heyra hver
eru aðalvandamálin á hverjum
stað og ég tel að i rauninni þyrfti
að halda slika vinnustaðafundi
amk. tvisvar á ári hverju.
— Hvenær eru þessir fundir
haldnir?
— Ég reyni yfirleitt að efna til
funda þegar sem flestir eru viö-
staddir, til dæmis á vaktaskiptun-
um. Þessir fundir á vinnustöðun-
um eru bestu stundirnar sem ég á
sem formaður Sóknar.
— Samkvæmt tölunum sem þú
nefndir áöan virðist mikil hreyf-
ing á félagsmönnum.
— Já, margar stúlkur stoppa
stutt, og þær eru margar áhuga-
litlar um félagsleg málefni. En
siðan er mikið um giftar konur
sem vinna meö heimilishaldinu,
og þær eru áhugasamar, og eftir
þvi sem konurnar eldast eykst
áhuginn.
— Hver eru launin?
— Lægstu laun Sóknarkvenna
eru 33.791 kr. á mánuði, en hæstu
launin eru 37.846 kr. á mánuði.
Eins og þú sérð af þessum tölum
verður ekki mikið lagt til hliðar til
elliáranna. Þess vegna tel ég það
eitt helsta verkefni mitt að
tryggja að lifeyrissjóður félags-
ins sé rétt notaður og ég bind
miklar vonir við það samkomulag
i húsnæðismálum sem gert var i
tengslum við kjarasamningana i
vetur. Það er einkum leiguhús-
næðið sem ég geri ráð fyrir að
komi að góðum notum.
— Nú ertu i framboði. Hvernig
samræmist það starfi þinu hjá
Sókn?
— Ég vil taka mjög skýrt fram
að ég mun halda áfram að gera
mitt besta á vegum Starfs-
stúlknafélagsins Sóknar. En það
sem freistaði min i sambandi við
framboð til borgarstjórnar var i
senn fólkið sem er efst á listanum
og þá ekki siður sú nauðsynlega
réttindabarátta barna og kvenna,
sem unnt er að heyja á vettvangi
borgarmála.
En verkalýðspólitik er vinstri-
pólitik. Og Alþýöubandalagið er
eini stjórnmálaflokkurinn sem
mér finnst vera vinstrisinnaður i
raun.
Gengu framhjá ræstingakonunni í fimm ár án þess að heilsa