Þjóðviljinn - 07.07.1974, Blaðsíða 4

4 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 7. júll 1974
Þaö var yndislegt veöur þegar
ég gekk upp á Valhúsahæö klukk-,
an átta aö morgni. Loftiö var
magnaö suörænni mildi, ekki ský-
drag á himni og varla minnsti
andblær. Vaknandi vor yfir ver-
öldinni. I dag var vorjafndægur.
Þá haldá sumir vorblót. Þaö er
miklu göfugri og fallegri siöur en
þessi ruddalegu þorrablót meö
tilheyrandi áti og drykkju. Af
Valhúsahæö er I skiru veöri hægt
aö sjá allt umhverfi Reykjavíkur.
Og þaöan aö lita, á svona upp-
höfnum morgni, skynja ég fegurö
og hlýleika þessa dökkbláa flóa.
En mér dapraöist flugiö þegar ég
virti fyrir mér húsabreiöur Stór-
Reykjavikur. Hún er áreiöanlega
andlausasta og ómenningar-
legasta höfuöborg heimsins og
sterkasta vigi afturhaldsins i
landinu. Þar horfa menn ekki til
himins, heldur leita uppi refahol-
ur dýrslegra nautna og smáborg-
aralegra peningaspekúlasjóna.
Ef borgarstjórnin byrjaöi daginn
á þvi aö ganga á Valhúsahæö þar
sem Kristur var krossfestur, væri
Reykjavik glaðari, heilbrigðari,
andlegri og auöugri borg. En
borgarstjórnin byrjar daginn á
þvi aö lesa Morgunblaðið. Þess
vegna erum viö fátækir I anda og
snauöir I hjarta. En þeim sem lít-
iö er léö veröur mikið fyrirgefiö.
Þegar ég haföi teygaö að mér
tært siösvetrarloftiö og virt fyrir
mér þessar hundraö þúsund sálir
sem flökta eins og kertaljós á
skari I þessari steinsteypuauön
hélt ég heim á leiö og fór aö fletta
Morgunblaöinu, hinni Islensku
nútlmabiblíu sem daglega er gef-
in út 141 þúsund eintökum. „Kísil-
gúrinn selst vel”, stóð meö glæstu
íetri inni I blaöinu. Það kom mér
litiö viö þvi ágóöinn af þeirri
höndlan rennur I annarra vasa
en mlna. Yfirlætislaus frétt um að
gleöikonur úti I heimi vildu stofna
stéttarfélag og heimtuöu hærri
laun vakti hins vegar athygli
mina óskipta. Hugsa sér ef i Al-
þýöusambandi Islands væri Fé-
lag Islenskra gleöikvenda meö
harösvíraðar rauösokkur I farar-
broddi sem heimtuðu risaupp-
hæöir fyrir dagvinnu, enn hærri
summu fyrir næturvinnu og
svimandi fúlgur fyrir helgarnæt-
urvinnu. Glaðar konur á íslandi
eru mikli fleiri en óglaðar konur.
Ef þær allt I einu færu aö krefjast
stórra f járútláta fyrir bliöuhót sin
sem þær hingaö til hafa útbýtt
gratls af takmarkalausu örlæti
færi aö verða þröngt I búi hjá
smáfuglunum. Nú skil ég og tek
heilshugar undir kenningar gam-
alla sjálfstæðismanna og Arelius-
ar Nlelssonar um skaðsemi og
bölvun jafnréttisbaráttu kynj-
anna. Ég vona að islenskar meyj-
ar séu svo heilbrigðar og andlega
sjálfstæöar að láta ekki kommún-
istavalkyrjur teyma sig út I það
glapræöi og ógæfu að stofna stétt-
arfélag með háum næturtöxtum.
Þvert á móti treysti ég þvi að þær
haldi fast I þá rótgrónu islensku
menningarhefð aö setja ánægj-
una af starfinu ofar öllum verald-
legum gróöasónarmiöum.
t opnu blaösíns var stór grein
um hernaðarlegt mikilvægi Is-
lands. Þegar ég haföi klórað mig
fram úr þeim skrifum var ég
sannfæröur um aö illvigir herir,
gráir fyrir járnum, væru allt I
kringum okkur, ekki aöeins á
jöröu niöri. heldur ekki siöur á
öörum hnöttum og biöu hlakkandi
færis að klófesta hér hverja
krummavlk og setja alla lands-
menn I gíslingu jafnskjótt og
Ólafur Jóhannesson, hættulegasti
óvinur vestrænnar samvinnu sem
nú er uppi, skipaði amerlska
varnarliöinu til slns heimalands.
Nýalssinnar eru nú að gefa út bók
um llf á öðrum hnöttum og
einnskeleggasti aðdáandi amer-
Iska frelsishersins er einmitt
stjörnufræðingur og á stóran klki,
svo mér finnst liggja I augum
uppi aö okkar versti óvinur sé
ekki rússinn og ekki Jörundur
hundadagakóngur og ekki ara-
bfskir hermdarverkamenn, held-
ur haröskeyttir róbótar i öörum
sólkerfum. Siöasta klausan sem
ég las i blaöinu var frásögn um
galdrabók frá miööldum sem
slegin var dýrum dómum á upp-
boöi I London. Þar voru landvarn-