Þjóðviljinn - 20.01.1976, Blaðsíða 4

4 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 20. janúar 1976.
DJOÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSEININGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Kitstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaði:
Árni Bergmann
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Simi 17500 (5 linur)
Prentun: Blaðaprent h.f.
OKKAR MÁLSTAÐUR - ÞEIRRA MÁLSTAÐUR
í fréttatima sjónvarpsins á föstudags-
kvöldið i siðustu viku var Geir Hallgrims-
son forsætisráðherra að þvi spurður, hvort
hugsanlegt væri, að rikisstjórn Islands
endurnýjaði tilboð sitt til breta um 65.000
tonna ársafla, ef samningar yrðu teknir
upp á nýjan leik.
Forsætisráðherrann, sem var nýkominn
úr kennslustund hjá forstjóra Atlantshafs-
bandalagsins taldi það vel koma til
greina, að þetta tilboð yrði endurnýjað, —
vildi ekkert útiloka i þvi sambandi.
Þjóðviljinn væntir þess, að landsmenn
almennt hafi tekið eftir þessari yfirlýs-
ingu Geirs Hallgrimssonar, og geri sér
grein fyrir hversu alvarlegs eðlis hún er.
Daginn eftir þessa skuggalegu yfirlýs-
ingu forsætisráðherrans, það er sl. laug-
ardag, birtir Morgunblaðið á forsiðu, með
sýnilegri velþóknun, viðtal við breska
þingmanninn James Johnson undir fjög-
urra dálka fyrirsögn á þessa leið:
„Stöðvum VARÐ- og herskipaaðgerðir
og semjum um 85—90 þúsund tonna árs-
afla”.
Fyllsta ástæða er til að skoða þessi tvenn
ummæli i samhengi og i tengslum við
komu framkvæmdastjóra NATO til ís-
lands I siðustu viku, en i viðtalinu við
Morgunblaðið tekur breski þingmaðurinn
fram, að þeir bresku þingmenn, sem sæti
eiga i fiskveiðinefnd breska þingsins telji
allir feng að „milligöngu” Luns fram-
kvæmdastjóra NATO.
Hér i Þjóðviljanum hefur áður, nú sið-
ustu daga, verið vakin athygli á þeirri al-
varlegu hættu, að uppgjafarsamhingar
við breta kunni að vera á næsta leiti.
Bak við tjöldin fara nú fram mjög ákaf-
ar tilraunir til samninga, — samninga
sem ganga þvert á islenska hagsmuni.
Málstaður íslands er sá, að bresku
NATO-herskipin verði kölluð burt úr is-
lenskri landhelgi, en ef sú heimkvaðning á
að kosta það, að hinir erlendu veiðiþjófar
fái á móti að stunda iðju sina i friði fyrir
islenskum varðskipum, — þá hefur is-
lenska rikisstjórnin þar með ósköp ein-
faldlega tekið að sér hlutverk bresku her-
skipanna.
Heimköllun herskipanna með sliku skil-
yrði er ekki i samræmi við málstað ís-
lands, heldur i þjónustu við málstað breta
og Atlantshafsbandalagsins.
Málstaður íslands er sá, að bretar
viðurkenni i reynd 200 mílna fiskveiðilög-
sögu okkar. Það að semja við breta, hvort
heldur sem er um 65.000 tonna eða 90.000
tonna ársafla er hins vegar andstætt is-
lenskum hagsmunum, og islenskum mál-
stað. Slíkir samningar væru hins vegar I
samræmi við hagsmuni breta og sjálfsagt
teldu NATO-forstjórarnir ástæðu til að
fagna yfir slikum „friðarsamningum”.
Hættan, sem stafar af bresku herskipun-
um á íslandsmiðum er mikil og augljós.
Hættan, sem stafar af áformum Geirs
Hallgrimssonar og félaga hans um ,,frið-
arsamninga” i náðarfaðmi NATO er þó
trúlega enn meiri, þótt máske sé hún enn
ekki jafn augljós.
Þjóðin öll þarf hins vegar að hafa rikt i
huga, að hér sem oftar á það við — að of
seint er að byrgja brunninn, þegar barnið
er dottið ofan i.
Samkvæmt upplýsingum Jakobs Jak-
obssonar, fiskifræðings, sem m.a. komu
fram i sjónvarpi nú um helgina, þá var
það einróma niðurstaða fundar fiskifræð-
inga (þar á meðal 5 breskra), sem hald-
inn var á vegum Alþjóðahafrannsókna-
ráðsins nú fyrir fáum dögum, að allir fisk-
stofnar hér i Norðaustur-Atlantshafi séu
ofveiddir, nema loðna og kolmunni. Það
var að sögn Jakobs einnig einróma niður-
staða visindamannanna, að þær forsend-
ur, sem „svarta skýrslan” um 230.000
tonna hámarks þorskafla hér við land, og
tæplega 400.000 tonna ársafla hér alls, af
• þorski, ýsu, ufsa og karfa, séu sist of var-
færnar, — jafnvel ástæða til enn meiri
svartsýni.
Við slikar aðstæður er það „friðartil-
boð” frá þingmanninum i Hull, sem Morg-
unblaðið sló upp á laugardaginn var hrein
móðgun við alla þá, sem skilja og láta sig
einhverju skipta baráttu islensku þjóðar-
innar fyrir tilveru sinni.
Samkvæmt þvi ættu bretar einir að fá
meira en þriðja hvern þorsk, sem yfirleitt
má veiða á íslandsmiðum, og hver einasti
fiskur i þeirra hiut tekinn beint af afla
okkar islendinga sjálfra, sem þá yrði að
minnka að sama skapi, þar sem við höfum
sjálfir á siðari árum veitt álika aflamagn
og fiskifræðingar telja að mest megi veiða
af þorski nú.
Ætti að gera slikan samning við breta,
þá kæmi hann til viðbótar við gerða og
boðaða samninga við aðrar erlendar þjóð-
ir, svo þeirra hlutur yrði samtals 150 —
200.000 /tonn eða nær helmingur af öllum
afla, sem hér má taka af þorski, ýsu, ufsa
og karfa, en slikt kallar á nær helmings
niðurskurð okkar eigin afla, ef ekki strax,
þá bara enn meiri niðurskurð á allra.
næstu árum að dómi fiskifræðinga. — Með
öðrum orðum hrun þjóðartekna.
Rísi þjóðin ekki upp gegn slikri samn-
ingsgerð i tima, þá mun hún ekki aðeins
tapa orustunni um miðin, heldur einnig
þeirri jörð, sem við göngum á i dag.
Grindvikingar og aðrir landsmenn
þurfa nú að hafa auga með Geir Hall-
grimssyni og hirð hans. — k.
Sendiherrann tekur undir með aðmírálnum:
ENGIN KJARNA-
VOPN HÉR AÐ FINNA
Mikil skrif hafa verið I blöðum
a6 undanförnu um það hvort
möguleiki sé á þvi að herafli
Bandarikjamanna á fslandi hafi
nú flutt með sér hingað kjarn-
orkuvopn. Hefur yfirmaður her-
aflans, Rich aðmiráll, litiö vilj-
að tjá sig um það mál að vonum
og islenzk yfirvöld, sem afskipti
eiga að hafa af þessum málum,
segjast alls ekki trUa þvi að hér
geti verið kjarnorkuvopn.
,,Eg get ekki sagt annað en
það sem Rich aðmiráll hefur
látið frá sér fara um þetta mál,”
sagði Frederik Irving sendi-
herra Bandarikjanna hér á
landi. ,,Það hefur veriö viðtekin
regla alira þjóða, sem hafa
kjarnorkuvopn undir höndum,
að staðfesta hvorki né afneita
tilvist þeirra og við fylgjum
einnig þeirri regiu.”
HP.
Oánægja innan
gœslunnar
Á laugardaginn hefur Dag-
blaðið eftir varðskipsmönnum,
að mikil óánægja sé nú um borð
i varðskipunum vegna að-
gerðarleysis þeirra, sem virðist
vera samkvæmt fyrirmælum úr
landi. Athyglisvert er hvað
þessir tveir ónafngreindu varð-
skipsmenn hafa að segja um
fullyrðingar Þrastar Sigtryggs-
sonar, skipherra, um að bresku
herskipin hafi ekki reynt að
sigla á skip hans.
,,Við viljum einnig að það
komi fram að það er almenn
óánægja með þau ummæli sem
höfð eru eftir Þresti Sigtryggs-
syni, skipherra, t.d. i Morgun-
blaðinu. Hann segir þar að
ensku herskipin hafi ekki reynt
að sigla á islensku varðskipin.
Það væri gott að fram kæmi
hvar Þröstur skipherra hefur
haldið sig með sitt skip.”
Og hvað skyldi Þröstur skip-
herra segja nú, þegar hann
hefur orðið fyrir þvi fyrstur
skipherra i þessu þorskastriði,
að láta togara sigla á skip sitt.
„Hljómgrunnur-
inn i hjörtum
þjóðarinnar”
Innlegg Alberts Guðmunds-
sonar i umræðuna um land-
helgisstriðið við breta i borgar-
stjórn vakti furðu margra. Svo
orðljótur var Albert að Morgun
blaðið treystir sér ekki til þess
að hafa ræðuna orðrétta eftir.
Eins og kunnugt er stóðu allir
fulltrúar minnihlutaflokkanna i
borgarstjórn að sameiginlegri
tillögu til að ályktun borgar-
stjórnar i landhelgismálinu. Al-
þýðubandalagsmönnum þykir
heiður af þvi þegar Albert og
hans likar kalla okkur kommún-
ista, en Albert gengur lengra og
lætur sig ekki muna um að
spyrða Björgvin, Alfreð og
Kristján saman við Öddu Báru
og Sigurjón. Allt eru þetta hinir
verstu kommar i augum A1
berts. Það er meira en litið
hæpið að þremenningarnir risi
undir þessari upphefð.
Ástæðan fyrir vanstillingar
ræðu Alberts var sú að fulltrúar
minnihlutaflokkanna höfðu
dirfst að vefengja gildi NATÖ i
tillögu sinni.
Svo nefnd séu dæmi um ,,orð-
kynngi” Alberts i ræðu hans
skal þetta til tekið:
,,En mér er andskotans sama,
og þegar ég tek svo til máls, er
fariðað siga i mig, hvar herskip
þeirra þvælast....”
Siðast i ræðunni fjallar Albert
um það hvaða skoðanir ,,eigi
hljómgrunn i hjörtum þjóðar-
innar”. Það gerir hann af sömu
óskeikulu tilfinningu og for-
sætisráðherra föstudaginn var,
þegar hann úthúðaði sinum eig-
in kjósendum á Suðurnesjum og
sagði þá vinna gegn hagsmun-
um tslands. Þeir félagar Albert
og Geir hafa ef til vill orðið sér
úti um einkaleyfi á
..hljómgrunninum i hjörtum
þjóðarinnar”. Ef svo er þá er
það vist að þessa dagana er litil
sala hjá þeim, enda hafa þeir
verið mest i innflutningi til
þessa.
Villandi frétta-
flutningur
• Þessi fyrirsögn i Dagblaðinu á
laugardag er ekki i neinu sam-
ræmi við innihald fréttarinnar.
Frederik Irving, sendiherra
Bandarikjanna á Islandi, segir
nefnilega allsekki að ,,engin
kjarnavopn sé hér að finna”.
Hann segist hvorki geta játað né
neitað. ,,Það hefur verið viðtek-
in regla allra þjóða, sem hafa
kjarnorkuvopn undir höndum
að staðfesta hvorki né afneita
tilvist þeirra og við fylgjum
einnig þeirri reglu.”
Með þessu tekur Irving undir
svar Rich aðmiráls á Kefla-
vikurflugvelli við sömu
spurningum. Það er þvi á engan
hátt hægt að túlka svör þeirra
Irvings og Rich á þann hátt sem
Dagblaðið gerir. Sama til-
hneiging gerði vart við sig i Visi,
þegar blaðið fjallaði um
fullyrðingarnar sem fram komu
i Þjóðviljagrein fyrir helgina.
Þessi ,,óháðu og frjálsu” frétta-
blöð virðast hafa meiri áhuga en
fulltrúar Bandarikjanna hér á
landi að sannfæra lesendur sina
um að hér séu ekki geymd
bandarisk kjarnorkuvopn.
Blaðamenn Dagblaðsins og
Visis eru jafnvel enn trú-
gjarnari, þegar bandariskir
hagsmunir á tslandi eiga i hlut,
en sjálfur Páll Ásgeir i varnar-
máladeild. —-ekh.