Þjóðviljinn - 20.01.1976, Blaðsíða 6

6 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 20. janúar 1976.
GROF FOLSUN
TILYITNUNAR
Þjóðviljinn vill leggja á það áherslu að
landhelgismálið er islenskt innanrikis-
mál. Það mál kemur yður ekki við, herra
aðalritari, og islendingar vilja helst, af
slæmri reynslu, að þér haldið yður sem
allra lengst frá þvi. íslendingar eru ein-
færir um að verja landhelgi sina og þeir
munu þvi ekki, sem fyrr segir, semja um
veiðar innan landhelginnar, við bresku
sjóræningjana. En herskipin eru yðar
mál, herra Jósep Luns: skipið þeim
að fara út fyrir mörkin strax.
Morgunblaðið birtir á sunnu-
dag fjóra metra lesmáls um
landhelgismálið; ihaldið er
greinilega i vörn i málinu, ekki
gegn bretum eða Nató heldur
gegn islendingum almennt.
Ekki væri þó ástæða til þess
að taka Reykjavikurbréfið til
sérstakrar meðferðar ef þar
væri ekki að finna einhverja
grófustu tilvitnunarfölsun sem
undirritaður hefur oröið vitni að
i islensku dagblaði lengi. Skal
það mál nú rakið nokkuð.
Daginn sem Jósep Luns kom
hingað til lands birti Þjóðviljinn
forustugrein sem var einskonar
ávarp til aðalritarans, þar sem
honum var kurteislega bent á að
halda sig sem allra lengst frá
landhelgismálinu og fiskveiði-
deilunni við breta; hins vegar
væru herskipin hér á hans
ábyrgð, Nató-herskip. í
leiðaranum var komist svo að
orði;
„Þjóðviljinn vill leggja á það
áherslu að landhelgismálið er
islenskt innanrikismál. Það
kemur yður ekki við herra aðal-
ritari, og islendingar vilja helst,
af slæmri reynslu, að þér haldið
yður sem lengst frá þvi. Islend-
ingar eru einfærir um að verja
landhelgi sina og þeir munu þvi
ekki, sem fyrr segir, semja um
veiðar innan landhelginnar við
bresku sjóræningjana. En her-
skipin eru yðar mál, herra
JósepLuns: Skipið þeim að fara
út fyrir mörkin strax.”
Sunnudagsgrein i Þjóðviljan-
um sl. sunnudag fjallaði einnig
um skylt efni þannig, að lengra
verður ekki farið út i málið i bili,
en komið að þvi siðar. Tilvitnun
Úr Reykjavikurbréfi
Morgunblaðsins.
Morgunblaðsins i nefnda for-
ustugrein var afturámóti á
þessa leið:
„Þjóðviljinn vill leggja á það
áherslu að landhelgismálið er
islenskt innanrikismál. Það
mál kemur yður ekki við herra
aðalritari, og islendingar vilja
helst af slæmri reynslu, aö þér
haldið yður sem allra lengst frá
þvi. Það er semsagt skoðun
Þjóðviljans, að NATO komi
þorskastríðinu ekkert við.”
Það feitletraða, sem Morgun-
blaðið setur innan tilvitnunar-
merkjanna, er viðbót þess, en
hefur að sjálfsögðu aldrei staðið
i Þjóðviljanum. Þess vegna eru
allar ályktanirnar sem eru
dregnar af þessari setningu
fjarstæða.
Það er algengt að Morgun-
blaðið falsi skoðanir manna, en
það er fátitt sem betur fer að
jafnvel það blað falsi ummæli
manna jafngersamlega og hér
hefur verið bent á. Og það er þvi
einnig sjaldgæft að falsanirnar
séu notaðar til útlegginga i
löngu máli, sem eiga að sanna
það að Þjóðviljinn og Morgun-
blaðið séu raunar sammála að
þvi er varðar NATO og afskipti
þess af landhelgismálinu!
Þessi endemisfölsun er enn
eitt dæmið um óheiðarleg
vinnubrögð Morgunblaðsins al-
mennt séð, en hún er einnig til-
efni til þess að fara frekari orð-
um um afstöðu þess til Nató og
landhelgismálsins og skal enn
visað til Reykjavikurbréfsins sl.
sunnudag.
I bréfi þessu er vitnað til
skrifa blaðsins um landhelgis-
málið haustið 1973 og verður að
ætla að blaðið géti vitnað rétt i
sjálft sig enda þótt það geti ekki
komið setningum óbrengluðum
Úr leiðara Þjóðviljans
úr öðrum blöðum. 1 þessari til-
vitnun Morgunblaðsins i sjálft
sig frá 20. september 1973 er
fjallað um viðtal sem Morgun-
blaðið hafði birt við Ólaf
Jóhannesson þáverandi for-
sætisráðherra um landhelgis-
deiluna og Nató. Um þetta
viðtai segir Morgunblaðið orö-
rétt:
„Hann (ólafur) hefur lýst þvi
yfir við Morgunblaðið, að
úrsögn úr Atlantshafsbandalag-
inu muni ekki hjálpa til við
lausn fiskveiðideilunnar. Samt
sem áður lýsir hann yfir þvi i
viðræðum við Luns, að ástandið
á fiskimiðunum geti leitt til
þess, að Island endurskoði aðild
sina að bandalaginu.”
Þessar tilvitnanir verða að
nægja til þess að sýna fram á
það að Morgunblaðið er enn
einu sinni að reyna að rugla al-
menning, reyna að falsa stað-
reyndir, reyna að blanda saman
óskyldum málum.
Vinstristjórnin blandaði
aldrei saman fiskveiðideilunni
og herskipainnrásinni. Þar er
um að ræða tvö mál, að visu i
tengslum, að þvi er breta og
Nató varðar, en ekki að þvi er
islendinga varðar. Landhelgis-
málið er islenskt innanrikismál
og islendingar geta á eigin spýt-
ur ráðið niðurlögum breska.
veiðiflotans og komið i veg fyrir
veiðar hans. En siðar blandar
Nató sér i málið með þvi að
senda hér inn fyrir islenska
fiskveiðilögsögu herskip, Nató-'
herskip, að visu undir breskum
fána.
Vinstristjórnin vildi alltaf
leggja höfuðáherslu á það að
þessu tvennu væri ekki blandað
saman, og það er sama málið
sem Þjóðviljinn hefur hvað eftir
annað undirstrikað siðustu
dagana: Að ekki megi undir
neinum kringumstæðum leggja
herskipainnrásinni og land-
helgisútfærsluna saman. Nató
ber ábyrgð á herskipunum og
vegna innrásar þeirra ihuga
islendingar að vaxandi fjölda
úrsögn úr Atlantshafsbandalag-
inu.
Það er ihaldið og Morgun-
blaðið sem reynir að blanda
þessum málum saman vegna
þess að ihaldið finnur að það er
á undanhaldi i landhelgismálinu
meðal þjóðarinnar. Þess vegna
vill það gjarnan eignast banda-
mann gegn þjóðinni þar sem
Atlantshafsbandalagið er. —s.
Brynjúlfur Eiríksson,
Brúarlandi, Mýrasýslu
Fœddur 2. des. 1910 — Dáinn 12. jan. 1976
útför hans fer fram i dag 20.
jan. frá Borgarneskirkju. For-
eldrar Brynjúlfs voru hjónin
Helga Þórðardóttir og Eiríkur
Ágúst Jóhannesson, bóndi að
Hamraendum i Hraunhreppi.
Ættir þeirra hjóna voru bændur
úr vesturhreppum Mýrasýslu.
Brynjúlfur var alinn upp við hin
hefðbundnu búnaðarstörf á
öðrum og þriðja áratugi aldar-
innar á fremur afskekktri sveit,
vegna vegaleysis en ekki fjar-
lægðar frá þéttbýli.
Aðal-ævistarf Brynjúlfs auk bú-
skapar var vörubifreiðaakstur
með afurðir og rekstrarvörur
bændanna i Álftanes- og Hraun-
hreppum. Arið 1934, við upphaf
mjólkursölu úr fyrrnefndum
hreppum, tók Brynjúlfur að sér
að læra bifreiðaakstur og annast
þessa flutninga, sem voru for-
senda fyrir lifvænlegum búskap á
þessum árum. Brynjúlfur gekk
ótrauður til starfans, þó raunar
væru þá engir akfærir vegir utan
þjóðvegarins til. Hann annaðist
þessa þjónustu fyrir sveitunga
sina full 35 ár, til ársins 1970,
þegar tankvæðing leysti slika
menn af hólmi. Ekki missást um
manninn þegar velja þurfti i hið
nýja starf, sem vinna varð við
hinar erfiðu aðstæður braut-
ryðjandans. Brynjúlfur vann
þetta mikilvæga samfélagslega
starf af mikilli atorku og trausti
allt timabiliðuns ný tækni tók við.
Brynjúlfur Eiriksson var rót-
tækur sósialisti i skoðunum og
kom það vel fram i hjálp hans við
þá, sem við erfið kjör bjuggu og
minna máttu sin i lifinu.
Um mannkosti Brynjúlfs er
eftirfarandi saga, og mun ekki
hafa verið einsdæmi. Á fyrstu
starfsárum hans fyrir 1940 var
mikil fátækt eins og alkunnugt er,
og kynnist hann öðrum betur hög-
urri fólks vegna vinnu sinnar fyrir
öll heimili sveitarinnar. Það var i
siðustu kaupstaðarferð fyrir jól
að fátækur bóndi segir Brynjúlfi,
að sér hafi verið synjað um úttekt
á nauðsynjum þeim, sem hann
var að sækja handa heimili sinu.
Brynjúlfur gekk þá á fund þess er
synjað hafði, og kom svo fram
málum vinar sins, að hann gat
fært fjölskyldu sinni þann jóla-
glaðning sem um var beðið. Það
þurfti manndóm og fulla einurð
hjá ungum manni á þeim árum til
slikrar framgöngu og það gerði
gæfumuninn.
Brynjúlfur Eiriksson var mjög
traustur og ábyggilegur i öllum
viðskiptum. Snemma á starfs-
árum sinum er hann i Reykjavik,
hafði flutt rjóma suður. Fannst
honum mjög slæmt að aka tómum
bil til baka en hafði ekkert til að
kaupa vörur fyrir. Hann veit að
forstjóri Mjólkurfélags Reykja-
vikur er þá Oddur Jónsson frá
Álftanesi á Mýrum og þvi
kunnugur vestra. Hann fer á hans
fund og gerir grein fyrir sér og
sinum högum á þann veg, að bill
hans er hlaðinn fóðurvörum.
Ennþá kaupa Brúarlandsbændur
fóðurvörur hjá Mjólkurféiagi
Reykjavikur.
Eftirlifandi kona Brynjúlfs er
Halldóra Guðbrandsdóttir frá
Hrafnkelsstöðum i Hraunhreppi,
dóttir sæmdarhjónanna Ólafar
Gilsdóttur og Guðbrandar
Sigurðssonar. Árangur af farsælu
ævistarfi þessara vel gerðu hjóna
þekkja allir kunnugir vel.
Þau hjón hófu búskap 1936 á
Hrafnkelsstöðum i margbýli með
foreldrum og systkinum Halldóru
til ársins 1955, að þau flytja að ný-
býlinu Brúarlandi, sem þau og
börn þeirra byggðu frá grunni við
þjóðveginn fyrir vestan Álftá.
Brúarland er byggt samkv. lög-
um um landnám rikisins úr hluta
af rikisjörðinni Hrafnkelsstöðum.
Brúarland er nú orið stórbýli að
ræktun og byggingum og augljós
vitnisburður um manndóm og
dugnað fjölskyldunnar.
Nú búa tveir synir þeirra hjóna
á Brúarlandi. Eirikur Agúst rek-
ur sauðfjárbúskap og nokkra
garðrækt, en Guðbrandur rekur
nautgripa- og svinabú. Halldóra
hefur svo allstórt hænsnabú og
garðrækt. Eru þvi nær allar bú-
greinar stundaðar af miklum
myndarskap á Brúarlandi. Guð-
mundur sonur þeirra hjóna var
með i búskapnum þar til á
siðasta ári, að hann flutti til
Reykjavikur, og öll fjölskyldan,
hefur unnið meira og minna að
uppbyggingunni á Brúarlandi.
Áöur en Brynjúlfur hætti vöru-
flutningum kenndi hann þess
hjartasjúkdóms, sem svo snögg-
lega batt endi á lif hans 12. jan.
s.I. þegar hann var að bera til
grafar bóndann Guðjón Guð-
mundsson frá Svarfhóli.
Hann gerðist starfsmaður hjá
Ræktunarsambandi Mýramanna
árin 1970 til 1973, annaðist um
ýmsa fyrirgreiðslu varðandi við-.
hald og rekstur vinnuvélanna,
sem oft biluðu þegar mest á
reyndi við ræktunarstörfin á
héraðinu. Hlifði hann sér hvergi
við að koma hlutunum i lag svo
tafir yrðu sem minnstar á starfi
þessara stórvirku véla. Eins vann
hann af atorku við byggingu
verkstæðishúss Ræktunarsam-
bandsins á þessum árum. Siðustu
árin vann hann hjá Borgarplasti
h.f. hér i Borgarnesi.
Ótalin eru fjölmörg félags-
málastörf, sem Brynjúlfur vann
fyrir sveit sina. Eitt er hlutur
þeirra hjóna að byggingu félags-
heimilisins Lyngbrekku. Frá þvi
var sagt i afmælisgrein um hann
fyrir fimm árum og skal ekki
endurtekið hér.
Brynjúlfur og Halldóra
eignuðust átta börn og eiga miklu
barnaláni að fagna, sem er mikil
og verðskulduð hamingja þeim til
handa. Börn þeirra eru þessi i
aldursröð: Helga, gift Borge I.
Jónssyni, bilstjóra i Reykjavik.
ólöf, gift Páli Sigurbergssyni,
bónda i Haukatungu. Ragnheiður
Hrönn, gift Hauki Arinbjarnar-
syni, rafv.meistara i Borgarnesi.
Eiéikur Ágúst, bóndi, Brúarlandi.
Halldór, framkvæmdastjóri,
Borgarnesi, kvæntur Astu
Sigurðardóttur. Brynjúlfur, bif-
vélavirki og verkstjóri i Reykja-
vik. Guðbrandur, búfræði-
kandidat, bóndi Brúarlandi,
kvæntur Snjólaugu Guðmunds-
dóttur, vefnaðarkennara frá
Isafirði. Guðmundur Þór, iðn-
nemi, kvæntur Ásdisi Baldvins-
dóttur frá Eyvindarhólum. Þau
búa i Reykjavik.
Barnabörnin eru orðin 17 tals-
ins. ,
Það er þvi stór ástvinahópur-
inn, sem syrgir góðan eiginmann,
föður, tengdaföður og elskulegan
afa. En kæru vinir. Við vitum að
þiö gleðjist yfir að hafa svo riku-
lega ástæðu til að syrgja manninn
Brynjúlf Eiriksson. Blessuð sé
minning hans. Við hjónin þökkum
honum fyrir allt og allt. Við vott-
um ykkur innilega samúð.
Helga og Sigurður B.
Guðbrandsson.
Alþýðubandalagið
Fáskrúðsfirði:
Stjórnin
segi
af sér
Félagsfundur i Alþýðubanda-
lagsfélagi Fáskrúðsf ja rðar,
sunnudaginn 18. janúar 1976 lýsir
yfir cindreginni samstöðu sinni
með öllum þeim sem mótmælt
hafa i orði og verki yfirgangi
breta innan 200 milna fiskveiði-
lögsögu Islands. Og lýsir sig jafn-
framt andvígan öllum veiði-
heimildum til handa erlendum
ríkjum innan 200 milnanna.
Fundurinn telur að rikisstjórn
sú er situr nú að völdum hafi með
samningum sinum við v-þjóð-
verja og með þvi að halda að sér
höndum er bretar fara með of-
beldi gegn islendingum, gengið i
berhögg við marg yfirlýstan
þjóðarvilja og beri tafarlaust að
segja af sér. Þá hvetur fundurinn
islensku þjóðina að draga lærdóm
af reynslu undangenginna vikna,
og krefjast þess að bandariskt
herlið verði tafarlaust á brott af
islenskri grund og islendingar
segi sig úr NATO.