Þjóðviljinn - 25.04.1976, Síða 19

Þjóðviljinn - 25.04.1976, Síða 19
Sunnudagur 25. april 1976 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 19 Þessi fallega stúlka er frá Thule i Norðurgræn- landi. Grænlensk stígvél af þessu tagi eru kölluð kamíkur. Þær eru úr al- skinni og loðnan látin snúa inn. Venjulega ná kamíkur ekki nema upp aðhnjám. En í Thule eru þær uppháar og með loð- kanti að ofan úr eltu hundsskinni. Við þær eru notaðar skinnbuxur, en blússan er úr erlendu ef ni og háls skrautið úr inn- fluttum perlum. Hvítur anúrak er hátíðarbúningur græn- lenskra karlmanna nú á dögum, en buxur og fóta- búnaður getur verið með ýmsu móti. Norður í Thule þykja bjarnar- skinnsbuxur sérstakt stáss, enda er nú erf itt að fáefniíþær. Á myndinni sjáið þið fermingar- drengi i Thule ganga fram kirkjugólfið. Ferming er ekki ýkja gamall siður norður í Thule, því að íbúar þar norður frá kynntust ekki evrópumönnum fyrr en 1818 og tóku ekki kristna trú fyrr en alllöngu eftir það. En nú orðið er ferm- ingin einn mesti við- burður í lífi hvers græn- lendings. Þá er haldin stórveisla. Ættarböndin eru ákaflega sterk á Grænlandi, og það er ekki fátítt, að menn fari í margra daga ferð til að geta verið við fermingu nákomins ættingja. Á Grænlandi getur orðið ákaflega kalt, eins og þið vitið. Menn urðu þvi að klæðast hlýjum fatnaði. Ekki gátu þeir hlaupið út í búð og keypt aðfluttefni í föt, því að í margaraldir komu engin skip til landsins með er- lendan varning, og þá voru auðvitað ekki heldur til neinar búðir. AAenn notuðu því það fataefni, sem þeir gátu aflað á næstu grösum: skinn af selum, hreinum, bjarn- dýrum eða hundum. Fötin þeirra eru hin hlýjustu sem sögur fóru af — þangað til menn fóru að búa til geim- ferðabúninga! Á myndinni er græn- lensk móðir í fallegum selskinnstakk, en slíka flik kalla grænlendingar anúrak. Bæði karlar og konur klæddust anúrak, en stakkur mæðra var þannig sniðinn, að aftur úr hálsmálinu var út- víkkun eða eins konar poki, sem börnunum var stungið í, meðan þau voru of ung til að geta fylgt hinum fullorðnu eftir gangandi. Nú hafa uppeldisvísindin komist að þeirri niðurstöðu, að ekkert sé barni hollara en vera í svo náinni snertingu við móðurina fyrstu vikur og mánuði ævinnar. Ætli það sé ekki skýringin á, hve græn- lensk börn þykja þæg og góð og hamingjusöm? Þessa mynd teiknaði stúlka i Angmagssalik, þegar hún var 9 ára. Nú er hún orðin fullvaxta kona. Pabbi hennar var danskur og bjó ekki í Grænlandi. Stúlkan sem heitir Ulrikka ólst upp hjá mömmu sinni og ömmu og seinni manni ömmunnar, sem var ein- fættur. Efst hefur Ulrikka teiknað sjálfa sig, en frá vinstri eru Emanuel hinn einfætti, Elvira amma, mamma og loks pabbi. Þið takið eftir, að hann er Ijós- hærður og sker sig þannig úr hópnum. AAyndin heitir ,,Fjölskylda mín", og Ulrikka litla hefur bætt pabba sínum í fjöl- skylduna, þó að hún hafi ekki haft neitt af honum að segja. I myndum barna birtast óskir þeirra og þrár. Að setja í brýrnar eða vera með fýlusvip í dag- legri umgengni við aðra þykir ruddaskapur á Grænlandi. Það er skýringin á, hve græn- lensk börn eru brosmild. Lítil stúlka úr veiði- mannabyggðinni Umivik á Austurgrænlandi.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.