Þjóðviljinn - 19.09.1976, Page 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 19. september 1976.
Umsjón: Þórunn Siguröardóttir ‘
Karl- og kvenföt frá Karnabæ.
Gæruflíkurnar frá Gráfcldi
Islensk
föt '76
vöktu mikla athygii.
Bás Guörúnar Vigfúsdóttur frá tsafiröi. Allar fllkurnar eru úr islenskri ull. Myndir: — eik
Enn einu sinni sýna framleið-
endur okkur vöru sina i Laugar-
dalshöllinni, en slikar sýningar
eru nú orðið haldnar með
nokkru millibili og er aðsókn að
þeim jafnan mikil. Að þessu
sinni sjáum við isl. fatnað og er
ætlunin með sýningunni að sýna
fram á gæði islenskrar fata-
framleiðslu. Það er vissulega
full ástæöa til þess, þvi ef við
keyptum meira af islenskum
fatnaði, myndum við bæði spara
gjaldeyri og efla islenskan
iðnað.
Þegar litiö er yfir sýninguna
(sem verður að öllum likindum
lokið þegar þetta birtist) er
strax ljóst að hún er svipuð og
fyrri sýningar. Ennþá vantar
mikið á að þeir sem sýningúna
skoða fái yfirleitt næglegar upp-
lýsingar um vörurnar. t fyrsta
lagi — það er búið að setja
reglugerð um verðmerkingar —
og þær ná m.a. til sýningar-
glugga og bása — en þarna sjást
yfirleitt alls ekki verðmerking-
ar, og það tekur allt of langan
tima að spyrja um verðið i
hverjum bás, og er þá eins vist
að sá eða sú sem i básum er viti
ekki hvert það er. Mikið af
vörunum eru svo nýjar að það
er varla búið að verðleggja þær.
Að sjálfsögðu á að vera verð-
merking á öllum vörunum
þannig að væntanlegir kaup-
endur geti borið saman verð og
gæði vörunnar. Sömuleiðis
þurfa væntanlegirkaupendur að
fá að skoða vöruna vel og þreifa
á henni. Það reyndist ekki alltaf
hægt, þar sem sumir básarnir
voru nánast eins og verslunar-
gluggar, þar sem varan er fest
upp á ákveðinn hátt, og engin
leið að fá að nálgast hana.
Náttfatnaöur frá Artemic.
Margir básar voru þó með vörur
liggjandi frammi þar sem kaup-
endur gátu skoðað þær og fengu
um þær allar upplýsingar.
Sú vara sem ber höfuð og
horíSar vfir alla islenska fata-
framleiðslu að minu viti er tvi-
mælalaust ullarvaran og flikur
unnar úr gæru. Ég er hreint ekki
viss um að almenningur og
framleiðendur geri sér i raun og
veru ljóst, hvílik framtið er i is-
lensku ullinni. Maður opnar
varla svo erlend neytendablöð,
að ekki sé verið að hvetja fólk til
aö kaupa ekki gerviefni, nema
brýna nauðsyn beri til. Þvi er
jafnvel haldið fram að ýmiss
gerviefni séu beinlinis skaðleg,
t.d. fyrir ungabörn (vegna þess
hve þau svitna mikið i þeim),
Norðurlandabúar hafa tekið upp
mjög ákveðna stefnu og nota nú
nær eingöngu bómull i barna-
fatnað, en hafa einmitt kvartað
undan þvi að ekki sé unnt að fá
ullarföt (vetrarfatnað), en þeir
framleiða sjálfir fremur litið af
slikri vöru enn sem komið er.
Þarna er áreiðanlega
markaður fyrir okkur is-
lendinga, en á sýningunni i
Laugardalnum sá ég engin
barnaföt úr ull, nema lopapeys-
ur. Hins vegar er mjög fjöl-
breytt framleiðsla af acryl-
peysum i ýmsum fallegum lit-
um og gerðum. Hvers vegna
ekki að framleiða peysur úr lit-
uðu isl. bandi fyrir börn og
fullorðna? Reyndar voru nokk-
ur fyrirtæki (t.d. Peysan) með
ullar peysur úr fremur finu ull-
arbandi og önnur með peysur úr
blöndu, en ennþá aðeins i sauða-
iitunum. Þeir eru vissulega
mjög fallegir, þó útlendingar
séu kannski ennþá hrifnari af
þeim en við sjálf. Úr lopa sá
maður geysilega margar falleg-
ar flikur, en sem sagt — maður
saknar þess að sjá ekki ullina
nýtta betur. Hún er vissulega
dálitið hörð viðkomu i t.d. ein-
girninu, en væri ekki hugsanlegt
að framleiða t.d. undirfatnað,
barnafatnað, peysur náttfatnað
o.fl. úr soðinni islenskri ull?
Astæðan fyrir þvi að ullin er
svona hörð er hið mikla fituinni-
hald hennar, en hún hrindir
mjög vel frá sér öllum
óhreinindum af þessum sökum.
Gærufatnaðurinn er að verða
býsna fallegur og ætti að geta
orðið góð söluvara hér heima og
erlendis. Mörg fyrirtæki sýndu
þarna margvislegar gæruflikur
og flestar mjög fallegar. Einnig
má nefna ágætlega viðeigandi
flikur frá Sjóklæðagerðinni, en
þeir sýndu skemmtilegar
regnkápur með höttum. Þá
vöktu skórnir frá Iðunni athygli
mina, en þvi miður vantaði
verðið á þá svo ég get varla
dæmt þá.
Álafoss á heiður skilinn fyrir
allar prjónauppskriftirnar og
einnig vöktu ullarbarnateppi at-
hygli mina i básnum þeirra.
Vefstofa Guðrúnar Vigfúsdóttur
á ísafirði sýndi þarna mjög
fallegan ofinn fatnað úr alull
(loðband frá Gefjun). Þá voru
sýnd falleg karlmannsföt og
mikið af utanyfirflikum, sem
virtust hentugar og þægilegar.
Svo mikil var aðsóknin að tisku-
sýningunni að ég mátti hafa mig
alla við að sjá eitthvað og þvi
miður missti ég eiginlega alveg
af sýningu kjólameistarafélags-
ins. Hins vegar heyrði ég ágæt-
lega og hefði mér fundist betur
eiga við að velja lög með is-
lenskum textum á þessa
sýningu, sem ætluð er til að
auka trú okkar á þvi sem is-
lenskt er. Meira að segja barna-
lögin voru á ensku (þau sem ég
heyrði amk.)
Ullarpeysn I sauöalitum frá
Alís.