Þjóðviljinn - 19.09.1976, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 19. september 1976.
1
f
►
►
r
r
r
í stórum hring móti sól.
Umsjón:
Þröstur
Haraldsson
og Freyr
Þórarinsson
DÁSEMD
BJARMAL
Stuðmenn hafa nú sent frá sér
aðra breiðskifu sina, og heitir sú
Tivoli. Á skifunni eru fjórtán
söngvar sem allir fjalla um
Tivoli-lifið eöa skylda hluti,
þannig að Tivoli-hugmyndin
tengir söngvana lauslega sam-
an. Tónlist og textar eru frum-
samin verk Stuðmanna og þeir
flytja auðvitað alla tónlistina
með aðstoð trommuleikara,
fiðlara og tveggja blásara.
Umslag skifunnar er nokkuð
gott, en skurðurinn á fyrstu
2.000 eintökunum sem komu til
landsins gerir þau allt of lág-
vær. Helvitis klúður.
í fyrrasumar sendu Stuðmenn
frá sér fyrstu breiðskifuna,
Sumar á Sýrlandi, við mikinn
fögnuð landsmanna, enda þótti
mörgum sem þar væri i fyrsta
skipti vel rokkað á islensku.
Kringum þess skifu reis skjót-
lega skemmtilegur sirkus, þar
sem miðjan var Leyndarmálið:
Hverjireru Stuðmenn? Þetta er
nú búið spil, en óhjákvæmilega
datt manni i hug hvort þarna
yrði á ferðinni Sonur Stuð-
manna aftur á Sýrlandi. Það er
þó lukkulega ekki svo, heldur
stendur Tivoli eitt og óstutt fyrir
sinu sem skemmtun fyrir alla
fjölskylduna, islenskt rokk i
þungavigt.
i rauninni er fátt slæmt að
segja um flutningsframmistöðu
þeirra félaga þvi hér er á ferð-
inni einvalalið úr flokki okkar
bestu hljóðfæraleikara og
söngvara með aðstoð manna af
sömu gráðu. i heildina er þetta
þvi einhver langbesta breiðskifa
af þessu tagi sem hefur komið
hér út. Vert er þó að þræða sig á
hudavaði i gegnum efniviðinn
og gera fluíningi og öðru nokkur
skil.
Fyrri hliöin
Skifan hefst á þvi að manni er
plantað niður i Tivoli með
dæmigerðu léttmetisstefi úr
skemmtigarði sem berst úr þar
til gerðu orgeli. Það er þó fljótt
borið ofurliði af dúndrandi inn-
keyrslu eins hinna þriggja
trommuleikara sem aðstoða
Stuðmenn. Þarna fæðist svo
pottþéttur rokkari sunginn af
Frimanni flugkappa (Jakobi
Magnússyni) með tilheyrandi
stælum og töktum ameriska
biótöffarans. Skratti góð túlkun
ef ekki væri óskiljanlegur texta-
framburður Jakobs, en þarna
tekst honum ekki jafnvel upp og
i ,,út á stoppistöð” á fyrstu
skifu þeirra Stuðmanna, þvi þar
lánast Jakobi einmitt að gera
þrælflámælta djammhetju
skiljanlega án þess að hún verði
ótrúverðug. Ef maður les á ein-
kennishúfu Frimanns á umslagi
kemur i Ijós að hann er á mála
hjá ákveðnu herveldi og ef text-
inn skildist án mikillar fyrir-
hafnar mætti heyra hvernig
kappinn fer að þvi að kaupa sér
vinsældir almennings og hlið-
hollra kvenna. Undirleikur er —
eins og reyndar á allri skifunni
— þétt og örugg samstilling
trommuleikara, bassaleikarans
Tómasar Tómassonar, hljóm-
borðsleikarans Jakobs Magnús-
sonar, gitarleikarans Þórðar
Arnasonar ásamt spilverkjun-
um Sigurði Bjólu, Valgeiri Guð-
jónssyni og Agli Ólafssyni. End-
ir lagsins er athyglisverður fyr-
ir það spaugilega bragð að láta
allt undirspil deyja út þannig að
eftir stendur nakinn textinn án
laglinu kyrjaður af einradda kór
sem hljómar svo i Frimanns
nafni: „karlar eru i konuleit og
konur eru i karlaleit.”
Þetta verkar eins og nokkurs-
konar inngangur að næsta lagi
þar sem Frimann fer á fjörur
við Ólinu i Tivoli. Lagið er i
hefðbundnum islenskum
kalipsóstil meö tilheyrandi git-
areinleik sem uppistendur af
stefi úr þekktu kalipsólagi
hljóörituðu hérlendis fyrir all-
nokkrum árum. Agli tekst vel að
ná þessum glennulega
(„hressa” og „létta”) yfir-
borðsstil sem löngum hefur ein-
kennt svona léttmeti krydduðu
dellukenndum textum með fyr-
irheit ma. um sjéniver og bland,
fjör á dansgólfi og ökutúr til
„dásemda Bjarmalands”.
Þessari skopstælingu fylgir
svo önnur ekki siðri. Það er ynd-
islega hallærislegur „Söngur
fjallkonunnar”. í ekta gamal-
dags tjúttsveiflu fara þeir félag-
ar á kostum.
Eins og annars staðar hafa
þeir fullkomlega á valdi sinu hin
ýmsu blæbrigði dægurtónlistar
eins og hún var á þeim tima
sem þeir höfða til. Hjáróma
fjallkonunni finnst hún svo púkó
á handhjólabátnum á pollinum i
gerviútlandinu Tivoli að hún er
„nærri gráti”, enda hafa bæði
Ingó og Guðni sagt henni að i al-
vöruútlandinu sé meira fjör.
Um það snúast draumar hinnar
nýriku kvinnu. Vönduð vinna og
íaunfyndin.
Næst kemur svo öllu grárra
gaman. Undirförull og búraleg-
ur persónugervingur hins
Dólaö i frönsku hjóli hjá TripóII.
„Ég biö og vona I biörööum aö rööin komi aö mér.’
vinstri.)
(Takiö eftir glæsilegri greiöslusveiflu Frimanns til