Þjóðviljinn - 19.09.1976, Blaðsíða 23

Sunnudagur 19. september 1976.I*.1ÓDVILJ1NN — SÍÐA 23
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
VEKJARA-
KLUKKAN
Saga eftir Ólöfu Stefánsdóttur,6 ára
Einu sinni var kona.
Hún var ekkja. Hún átti
litla dóttur. Hún átti
lika eina vekjara-
klukku. Einu sinni
þegar hún ætlaði að
vakna snemma lét hún
vekjaraklukkuna
hringja. En vekjara-
klukkan hringdi svo
lágt að konan vaknaði
ekki. Þá fóru þær,
ekkjan og dóttir
hennar, í bæinn að
kaupa aðra vekjara-
klukku. Þær fóru í
margar búðir, en gátu
hvergi fengið klukku
sem hringdi hærra en
þeirra klukka. Þær
keyptu þó eina nýja.
Um kvöldið stillti
konan klukkuna og ætl-
aði að vakna snemma.
Klukkan hringdi svo
lágt að konan og dóttir
hennar héldu áfram að
sofa og vöknuðu ekki.
Það gerði ekki mikið til
því að konan kom ekki
of seint í vinnuna þó að
hún vaknaði seint. Hún
var nefnilega kaup-
maður.
KROSSGÁTAN
Krossgáta Komp-
unnar er létt. I núm-
eruðu reitunum byrja
orðin. Það eru bæði
orð- og myndskýring.
Skýringarorðin eru
prentuð fyrir neðan og
bera sömu tölu og tölu-
settu reitirnir, fyrst
lárétt (þversum), svo
lóðrétt (langsum).
AAyndin hjálpar til að
finna samheiti skýr-
ingarorðsins.
SKÝRINGAR:
Lárétt: 1. bein með
glerungshúð í munni
hryggdýra, notað til að
bita og tyggja, 6 gælu-
dýr, 7. kný áfram með
árum, 8. höfuðfats, 9.
gana, 10. hrekkur, 11.
iþrótt.
Lóðrétt: 1. skáld
Reykjavíkur, 2. konu
(nafn), 3. karl (nafn),
4. að gef a f rá sér reiði-
hljóð, 5. hreinsa.
8rónj'(T Q9_£q1 a jd &
Drúniía var ný^úin
dð eiqa -fo/atí.
Aaá var siírtf S£jarr\3.
var
, ^ hvíla sGáó'mu
l ennínu. þa&-£r '
Allegí.
8'GiÁ-
MraoooW )cS,Q
Brunia^
'Áshu^B. ,
WWíxUiJ.
ÞOKS hofn
ÉC Ql RE-E> eiNf\ VÍSU ÍEWÍC SfíN\DÍ
SÍflLVUR. HLiN e*R SVONft. GAW\Li Kiöi, GAMLiNÓi,
FÓMSKTITIPÍ KAKÍN HfiNKieKkl W SiðÓTft
GER\R Allft UÓTft GAMLiNÓi,GKNALÍhJÓÍ,
# N ÍÍVM
"ONTUi?;.-
X)Í?SHÖFN
GUfáiWJ.1 vÍLMfcHSSOH--------"*
-SyfiNl-i Lr.N I, þóeSHÖFM .