Þjóðviljinn - 16.01.1977, Side 21

Sunnudagur 16. janúar 1977 ÞJÓDVILJINN — SÍÐA 21
Sköpun
dýranna
Hósrautt á grisinn? HaldiO þiö ekki aö þaö veröi
of skitsælt?
Þetta er lifsins ómögulegt. Þaö er einhver sem
hefur TöNN I siöu minni.
Viö höfum búiö til fyrir þig sláttuvel á grasiö.
I rósa-
garðinum
Nei/ nei bara hann Jó-
hannes
Eru einhverjir galdrar á bak
viö peningaseðla?
^ Fyrirsögn i Morgunblaöinu
Hver sagði: Konungsríki
fyrir hest?
Engin önnur kona en Wallis
Simpson hefur verið tekin fram
yfir heilt heimsveldi.
^ Fyrirsögn i Dagblaöinu
Bara það slái ekki að því í
kuldanum
Avisanamálið á flakki.
^ Visir
Hvað ætli þeir geti þessir
sviar?
Að sögn þýðandans, Jóhönnu
Jóhannsdóttur, er geysimikið
talað i myndinni, en það er einnig
italskur siður. Forvitnilegt er að
vita hvernig það kemur út á
sænskunni.
0 Visir
Nútímaraunir Jóns
Þumlungs
Ég þykist vita þaö, á? fáir hafi
heyrt þessa plötu, og satt best að
segja aumkva ég það fólk. Ég hef
nefnilega þurft að hlusta á þessa
plötu sjálfur nokkrum sinnum, og
það voru hryllilegir timar.
^ Timinn
Litla gula hænan fann fræ
Upptökur eru yfirleitt gerðar i
þar til gerðum upptökusölum sem
vanalega eru kallaðir stúdió.
Upptökusalir samanstanda af
upptökusal, stjórnarherbergi og
ýmsum tækjum.
^ Timinn
Oft var þörf
Að lokum vil ég taka undir orö
Strandamanna, og bera fram þá
bæn til almættisins, sem hefur
verið okkar hald og traust i harðri
lifsbaráttu við náttúruöflin, þegar
þau geisa i sinum versta ham og
öll sund virtust lokuð. Það
almætti, sem visað hefur oss veg
fram hjá mörgum torfærum á
okkar lifsgöngu leiöi okkur nú á
einhvern hátt framhjá þvi blind-
skeri sem vestfirskir skatta-
greiðendur hafa nú steytt á.
^ Timinn
Vormenn Islands^yðar biða
SchQtz kominn til starfa aftur.
^ Fyrirsögn iTimanum
Kennarar spilla móralnum
Skólaböll verða aldrei eins
vinsæl og böll á skemmtistöðum
vegna þess að kennarar hanga
yfir nemendum og mórallinn
verður aldrei eins góöur.
_ Dagblaöið
Umgengnisvandamál
Leiðinlegt þótti mér aö þú
skyldir kveðja mig standandi
uppi meö hendur og niöri með
buxur.
^ Dagblaðið
Hetja vorra tima
Húrra fyrir þeim sem var á
móti ljósakrónunni.
Dagblaðið
Hasar ársins byrjar
Ekki fylgir sögunni hvort
söngvarinn hefur reynt að láta
nudda sig meðan á söngnum
síendur eöa þá eftir að söngskráin
hefur veriö tæmd. Væntanlega
fréttist nánar af þessu nuddstandi
vísnasöngvarans innan tiðar.
Dagblaðið
ADOLF J.
PETERSEN: J
VÍSNAMÁL ^ll
Meöan norðurljósin
loga ...
A vetrarkvöldi kvað Jón M.
Melsteð:
Það mun hrifa huga þinn
heims frá grýttum vegi,
horfa upp i himininn,
helst á vetrardegi.
Norðurljósin leika sér,
loftið biáa gyila.
Óteljandi hnatta her
himingeiminn fylla.
Undir svipuðum kringum-
stæðum kvað Karl Friðriksson
frá Hvarfi i Vatnsdal:
Stjörnur lykja loftið þétt
leiftrum hvikum strjála.
Norður- blika ljósin létt
likt og hvikul sála.
og bætir viö:
Yrðu færri manna mein,
minna skuggans veldi,
væri sálin heið og hrein
sem himinn á svona kveldi.
Horft til himins, gæti hún
verið nefnd þessi visa Ólafar
Sigurðardóttur á Hlöðum:
Siglir i hafi sólarskip, •
sendir stafi að vogum,
er sem vafi á öldu svip,
er þær kafa i logum.
1 kvöldkyrrð kvað Ólöf:
t kyröar-móðu kvöldiö svaf,
kyrrlát stóðu fjöllin,
sólarblóðið bjart viö haf
bylgju- vóöu tröllin.
Bjartur vetrarhiminn hefur
heillað margan mannmn, einnig
undirritaðan:
Máninn skin og skreytir blá
skaut með stjörnu rósum.
Björtum ljóma bregður frá
bjarma af noröurljósum.
Um vetrarnótt:
Næturhiminn næturglóð
nætur-stjörnu-hringur.
A næturhörpu næturljób
næturgalinn syngur.
AJP.
A tvennan hátt má skilja
vetrarvisur Jakobs Thor-
arensens:
Syngið ekki svona hátt,
sólskins-vonir minar.
Naumast þessi norðanátt
nokkurntima hlýnar.
Vonirnar lifðu alltaf hjá Gisla
Ólafssyni frá Eiriksstöðum, svo
hann kvaö:
Cti þó að oft sé kalt,
á ég nóg af vonum.
Leysir snjóinn, lifnar allt,
liður að gróindonum.
Um fallvaltleik lifsíns kvað
Jón Pétursson frá Valadal:
Yndi banna ýmisleg
öfl, það sannast hefur.
Margt á annan veltur veg
en vilji manna krefur.
Ymsum þrengir ólánið,
er sannfenginn grunur,
. að þar hafi lengi loðað vib
lifsins gengismunur.
Eitthvaö hefur Páli ólafssyni
fundist kuldalegt i kringum sig
þegar hann kvað:
Standa þakin björgin blá,
bindur klaki völlinn.
Sandi vaka öldur á,
undir taka fjöllin.
Um haustnótt kvað hann:
Mitt er ævi komið kvöld.
Kviði ég engan veginn
að kveðja þessa kuldaöid
og koma hinum megin.
Um nýútkomna ljóðabók kvað
Páll eftirfarandi visu sem
mörgum mun finnast eiga vel
við nú á siðari timum:
Það ég sannast segja vil
um sumra manna kvæði:
Þar sem engin æð er til,
ekki er von að blæbi.
Að horfa út á Kollafjörðinn
hefur Kolbeinn Högnason senni-
lega verið að gera, þá hann
kvað:
Drafnir grána, dökkva tún.
Dalir blána, rökkna.
Út við Ránar ystu brún
eldar fránir slökkna.
Þetta var um sólarlagiö, en
um sólarfariö kvað Kolbeinn:
Morgunvarans höndin hlý
hrærir á mararfulli.
Sólarfarið silfurský
sveipar á skarir gulli.
t tunglsljósi er hægt að láta
hugann reika. Steinn Sigurðsson
frá Fagurhóli i Landeyjum
kvað:
Sjáið skýin silfurbrydd
sigla á blámans lindum,
vöndulsnúin, vindilydd,
vegleg i öllum myndum.
Mætti ég setja á svalan geim
silfurdreka rennda,
skyldi ég sigla sæll á þeim
suður á heimsins enda.
Það var Jón Þóröarson frá
Borgarholti sem hugsaöi heim á
þennan hátt:
Næturdjúpsins litla Ijós,
láttu geisia þina
bláum fjöllum, brekkurós
bera kveðju mina.
Allt er breytingum háð,og tor-
skilið er að likindum það sem
Kristinn Ólason á viö I þessum
visum:
Það sem áður gleði gaf
getur snúið kjörum
og þurrkaö brosin alveg af
augum þér og vörum.
Allavega fengið fé
forsjá valdahringsins,
boða þeir, að besta sé
bjargráð fátæklingsins.
I lok fimmtu rimu af Olgeir
danska kvað Guðmundur Berg-
þórsson:
Látum raupa þengilsþjóð
þessum af úr máta,
ég mun kaupa hvildar hljóö
hver sem þvi vill játa.
Orða byrðan þreytt er þrátt,
þrotendingar vanda,
skorðar styrðan skreyttan þátt
skothendingar standa.
Um óeðliö kveður Guðmundur
Arinbjörn Jónsson:
Hátt á leiti hreykir sér,
heimsfræg skeyti sendir,
eðiið breytast öfugt fer
I ærið heitar kenndir.