Þjóðviljinn - 15.03.1977, Síða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 15. mars 1977
Málgagn sósíalisma,
verkalýðshreyfingar
og þjóðfrelsis.
Otgefandi: Otgáfufélag ÞjóOviljans. OtbreiOslustjóri: Finnur Torfi Hjörleífsson.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann Auglýsingastjóri: Olfar Þormóösson
Ritstjórar:Kjartan ólafsson Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Svavar Gestsson Slöumúla 6. Slmi 81333
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson. Prentun: Blaöaprent hf.
Umsjón meö sunnudagsblaöi:
Arni Bergmann.
Met í óstjórn
Þjóðviljinn greindi frá þvi á laugardag
að afskriftir fyrirtækja hér á landi væru
meiri en i nokkru öðru landi i grenndinni
og voru þá tekin til samanburðar hin norð-
urlöndin, Bretland og Vestur-Þýskaland.
Þetta þýðir að skattabyrði hlutafélaga hér
á landi er lægri en i nágrannalöndunum i
flestum tilvikum meðan annað kemur
ekki til. Þannig getur Island státað af þvi
að eiga met i efnahagsstjórn á þessu sviði
— margir mundu kalla það „óstjórn”.
Islendingar eiga fleiri met. Eitt þeirra
er kaup verkafólks i landinu. Almenn laun
hér á landi eru lægri en i nokkru þeirra
landa sem samanburðurinn var tekinn við
að þvi er fyrirtækin varðar. Og þama er
vissulega samhengi á milli — þvi meiri af-
skriftir sem fyrirtækin geta sýnt, þeim
mun minni laun geta þau borgað að sögn
eigenda þeirra.
Eitt metið enn er skuldasöfnunin við út-
lönd. Um siðustu áramót skulduðu Islend-
ingar 100 miljarða króna I erlendum
gjaldeyri, sem samsvarar helmingi
þjóðarframleiðslunnar á einu ári. 20% af
útflutningstekjum næstu ára er þegar veð-
sett ákveðnum erlendum lánastofnunum.
Þar með er svigrúm okkar I efnahagsmál-
um þrengra en nokkru sinni fyrr. í þessum
efnum er rikisstjóm Geirs og Ólafs einnig
methafi eftilað; mynda er borið saman
við löndin innan OECD, Efnahags- og
framfarastofnunar Evrópu.
Metin i óstjóm, afskriftum, kauplækk-
unum og erlendum skuldum sanna betur
en flest annað að rikisstjóm Geirs Hall-
grimssonar er óábyrg stjóm I efnahags-
málum. Slik stjórn getur ekki gert kröfur
um ábyrgð á hendur einum eða neinum;
einu ábyrgu viðbrögðin gagnvart henni
væru að setja hana af.
—s.
Ekki annars
flokks fólk
A Reykjavikursvæðinu eru þúsundir
láglaunafólks i allskonar þjónustugrein-
um. Þetta fólk starfar við fyrirtæki rikis,
borgar og einkaaðila sem flest em lifs-
nauðsyn I þvi margbrotna þjóðfélagi sem
við kjósum að halda uppi á Islandi á ofan-
verðri 20stu öld. Við kjósum, að hafa sima,
skóla, póst, útvarp, sjónvarp, verslanir,
banka, tolla, löggæslu, tryggingar, banka.
Allt kostar þetta starf fé og allt er þetta
óhjákvæmilegt I meginatriðum, enda þótt
þessa þjónustu megi vafalaust skipu-
leggja miklu betur en nú er gert. Nægir I
þvi sambandi að nefna tryggingafélögin,
bankana og oliufélögin. En skipulagsleysi
þessara þjónustugreina er ekki fólkinu að
kenna sem þar starfar — meirihluti þess
vinnur störf sem eru óhjákvæmileg I
nútimaþjóðfélagi.
Reykjavik er að mörgu leyti þjónustu-
miðstöð fyrir allt landið, og allir
eru sammála um, að þjónusta sú sem þar
er innt af hendi verði að vera sem allra
best. Það þýðir aftur að menn verða að
viðurkenna i verkimikilvægi þeirra starfa
sem unnin eru i þágu landsins alls af
launafólki höfuðborgarsvæðisins. Það
þýðir aftur. að i verkalýðsbaráttunni verð-
ur ekki siður að leggja áherslu á hlut
þessa fólks en allra annarra. Þá dugir
ekki að tala með fyrirlitningu um þjón
ustustörfin; launafólkið sem þau vinnur er
rétt og slétt verkafólk. Um það deilir eng-
innþegar málin eru skoðuð niður i kjölinn.
Það fólk sem hér um ræðir hefur ekki
verið nægilega virkt I kjarabaráttu sið-
ustu ára. Það stafar af þvi að úrelt löggjöf
hefur heft getu opinberra starfsmanna til
kjarabaráttu; siðará þessu ári getur kom-
ið i ljós hve mikla þýðingu störf opinberra
starfsmanna i allskonar þjónustugreinum
hafa ef þeir beita verkfallsrétti. Kjara-
barátta þeirra sem hafa starfað hjá
versluninni i Reykjavlk, margar þúsundir
manna, hefur verið að þvi leyti heft,að for-
ystumenn þeirra I kjaramálum hafa allt
eins getað átt það til að snúast á sveif með
atvinnurekendum. Fólkið sjálft, lág-
launafólkið I þjónustugreinunum, hefur
ekki verið nógu virkt, einnig vegna þess að
stundum er talað og skrifað um það eins
og annars flokks verkalýð. A þvi þarf að
verða breyting. Það launafólk þúsundum
og tugþúsundum saman sem stendur að
allskonar þjónustu við landsmenn er ekki
annars flokks launafólk, það er verkalýð-
ur sem á samleið með öllum verkalýð
þessa lands i baráttunni gegn auðstéttinni
og handlöngurum hennar, ráðherrunum
og þingmönnum stjórnarflokkanna.
—s.
Staðreynd-
irnar og Gylfi
Gylfi Þ. Glslason er sem kunn
ugt er prófessor i bókfærslu viö
Háskóla Islands. Auk þess er
hann formaöur þingflokks
Alþýöuflokksins I hjáverkum,
enda þingflokkurinn ekki stór og
Gylfi afkastamaður.
I sjónvarpsþætti á föstudaginn
kom ákaflega vel fram hvað
bókhaldsþekking Gylfa er stór-
brotin og talnameöferö sérkenni-
leg. Hann skýröi frá því, að i
siöustu kosningum 1974 heföu
Alþýöuflokkurinn og Samtökin
veriö jafnstór Alþýöubanda-
laginu. Hinar raunverulegu tölur
segja þó aö Alþýöubandalagiö
hafi i siöustu kosningum hins veg-
ar veriö miklu stærra en hinir,
flokkarnir samanlagöir: Alþýöu-
Gylfi segist átta sig á staö-
reyndum, en staöreyndirnar
viröast ekki átta sig á Gylfa.
bandalagiö hefur enda i samræmi
viö fylgi sitt 11 þingmenn, hinir
flokkarnir samanlagt 7.
Margur mun því eiga öröugt
meö að átta sig á kenningu Gylfa
Þ. Gislasonar og þvi hvernig
hann beitir henni. Væri raunar
þarft verk að kanna hvort hann
nýtir sér slikar reikningsaðferöir
viö bókhaidskennslu I Háskóla
Islands. Kæmi þá etv. I Jjós skýr-
ingin á sérkennilegum sögum af
bókhaldi ýmissa aöila í þjóöfélag-
inu. Xx
En upp í hugann koma þó setn-
ingar sem kannski skýra vandöi
málið i heild og lagöar voru i
munn Gylfa Þ. Gislasonar af
venjulegri illkvittni: „Alþýöu-
flokkurinn á auövelt meö aö átta
sig á staöreyndum, hins vegar
eiga staöreyndirnar erfitt meö aö
átta sig á Alþýöuflokknum.”
Fjörleg grein
Agnar Guönason ráðunautur
skrifar fjörlega grein I Timann á
sunnudag sem andsvar viö froöu-
snakki Jónasar Kristjánssonar
um landbúnaöinn. 1 grein Agnars
segir:
Samkvæmt itarlegri vigtun á
Dagblaöinu mun þaö vega rétt
um 80 gr. þaö þarf því 12.5 blöö I
eitt kg. Verö á einu kg. af
Dagblaöinu er 750 kr. i smásölu,
þaö er áiika og súpukjöt I fyrsta
veröfiokki. Eitt kg. af þekktum
dagblööum á hinum Noröurlönd-
unum t.d. eins og Berlingske
tidende eöa Politiken kosta um 75
kr. þannig aö þaö er tiu sinnum
óhagstæöara fyrir hinn almenna
borgara aö kaupa eitt kg. af
Dagblaöinu á Islandi, en fyrir
Dani aö kaupa sin morgunblöö,
þá er ekki tekiö tiilit til gæöa inni-
haldsins.
Agnar leggur til aö starfsmenn
Dagblaösins veröi „launaöir
beint” hjá rikinu.
Þaö er þvi brýn nauðsyn aö
bæta skipulagiö.hætta aö gefa út
Dagblaöiö, setja allt liöiö á föst
laun hjá rikinu. Viö þaö mundi
sparast mikiö fjármagn og gæti
dregið verulega úr veröbólgunni.
500 tonn
af pappír
Þaö mun láta nærri aö i Dag-
blaöiö fara um 500 tonn af pappir
árlega miöaö viö aö þaö sé gefiö
út I 20 þús. eintökum. Verömæti
þessa pappirs I erlendum gjald-
eyri mun vera nálægt 40 millj.
króna.
Auk gjaldeyris sem eytt er i
pappirinn, þarf ýmislegt annaö
erlendis frá til aö gefa út dagblaö,
prentsverta, filmur o.fl., þannig
að sennilega er þaö varlega áætl-
Jónas fær á baukínn
aö bein gjaldeyriseyösla sé um 80
milj. kr. vegna útgáfu Dagblaös
ins.
Þetta er óskapleg sóun á verö-
mætum, þvi Dagblaöiö er erfitt aö
nýta á hagkvæman hátt. Þaö
hljóta allir aö gera sér grein fyrir
þvi, aö þaö vinnuafl sem bundiö
er viö jafnóaröbæra framleiöslu
má nota til annarra og nytsam-
legri starfa. „Þaö viröast vera
næg verkefni fyrir þetta fólk i
islenzku atvinnulifi”.
Starfsfólk
Dagblaðsins
á launum
hjá ríkinu
Þaö er sjálfsagt ekki sársauka-
laust fyrir starfsliöiö á Dagblaö-
inu aö hverfa frá þvi og fara til
annarra verka. Svo sem sárabót
væri eðlilegt aö þaö yröi samiö
viö rikiö um mánaöarlegu
greiöslu þess. Þaö fer ekki vel á
þvi aö ætla þessu ágæta fólki
minni laun en bændum, svo mán-
aðarlaun mættu veröa 125 þús.
krónur.
Rekaviður á
Hornströnd-
um
Þrátt fyrir aö starfsliö Dag-
blaösins færi á föst laun hjá rik-
inu, er ekki þar meö sagt, aö þaö
megi leggjast I leti og iöjuleysi
frekar en bændurnir, sem mega
halda áfram aö framleiða. Viö
búum viö timburskort og Dag-
blaösmenn hafa eytt einhverjum
ósköpum af trjám I allan þann
pappir, sem blaöiö hefur veriö
prentaö á. Þess vegna er sam-
dóma álit sérfræöinga, aö þaö sé
þjóöhagslega hentugast starfs-
sviö, sem þetta fólk gæti fariö inn
i, án röskunar hjá öörum stéttum
aö tina rekaviö á Hornströndum.
Þaö mætti nýta á einhvern hátt
húsnæöi i Grunnavik, Hesteyri og
Aöalvik. Spurningin er sú, hvort
nýta ætti rekaviöinn til pappirs-
framleiöslu. Þaö mál þarf itar-
legrar könnunar viö. En óneitan-
lega mundi þaö gleöja keppinauta
Dagblaösins, ef þeirra blöö yröu
prentuö á pappir, sem fyrr-
verandi starfsfólk Dagblaösins
heföi átt þátt i aö framleiöa.”
—s.