Þjóðviljinn - 04.01.1979, Page 5

Fimmtudagur 4. janúar 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 5
Vitid þiö hvað
þessi karl er
aö gera?
Myndræn, myndarleg og djúphugs-
uð túlkun á stöðu vorri nú í dag
Vitið þiö hvað hann er að gera,
maðurinn hérna á myndinni?
Hann er að velta steini upp fjall,
það sjá allir. Steinninn er þungur,
og ekkertliklegra en aðhann velti
niður aftur. Kannski verður
manngarmurinn þá undir stein-
inum, annað eins hefur nú gerst.
Enda er spurningamerki yfir
steininum og steinninn er hluti af
spurningarmerkinu. Þetta er
gömul sögn, hán er um karl
grískan sem hét Sysifos. Hann
var dæmdur til þess aö
vinna þetta erfiðisverk, að velta
steini upp á fjall. Þegar hann var
næstum þvi kominn upp með
steininn valt hann niður aftur og
Sysifos varð að byrja upp á nýtt.
En af því að allir eru búnir að
gleymaþvi af hverju Sysifos var
dæmdur i svo herfilega refsingu,
þá táknar þessi saga og þessi
mynd eitthvað annað en Sysifos.
Hún visar alltaf í eitthvað sem viö
þekkjum og er nálægt okkur. Og
þvi er þessi spurning slvökul eins
og fjandinnsem vill laumast i sál-
ir mannanna. Og þvi eru allar
þessar spurningar á kreiki: Hver
er maðurinn? Hvað er hann að
gera? Og hvað er steinninn?
Brotnar nú heili minn I marga
parta, sem ég heiti Skaði.
Endanlegur sigur
Sjálfstæöisflokksins
Ef að ég held mér viö þetta sem
ég var aö segja áöan — meö
öörum oröum að karlinn meö
steinhnullunginn er það sem næst
okkur stendur, þá er þessi kletta-
tindursem verið eraö veltaupp á
steini hinn endanlegi sigur Sjálf-
stæöisflokksins mlns. Þá er
steinninn kjósendur og karlinn er
flokkurinn eða formaöur hans.
Foringinn og ftokkurinn puðar og
puðar og við förum að nálgast
markið, erum komnir upp i
40-43% atkvæða og fórum að fá
meirihluta og getum gefiö
komma- og kratapakkinu langt
nef og breitt yfir Ola Jó. En þá
kemur alltaf eitthvert babb I bát-
inn, kannski þarf foringinn að
hvila sig, kannski hefur einhver
Gunnar eða Albertkomiðaftan aö
honum óviðbúnum og kitlað hann
af hrekkjusvlnsnáttúru undir
handarkrikum, kannski hefur
einhver Nixon úti I Bandarlkj-
unum verið að gera eitthvað af
sér sem kommar græða á, llka
hér heima, kannski hefur póli-
tlskur heilahristingur hlaupið 1
æsku landsins og hún heimtar
Maó formann eöa eitthvað þaöan
af verra. Nema hvað steinninn
nemur staöar. Atkvæðamagniö
kemstekki hærra. Steinninn slgur
aftur niður á við, niður I þriðjung
atkvæða eöa þ£ minna. Alveg
þangað til sukk og óráðsia
vinstriflokkanna hleypir vltamtn-
sprautu 1 foringjann og flokkinn,
Sysifos fær aftur krafta I köggla
ogbyrjar að velta kjósendum upp
á tind hins frjálsa framtaks þar
sem allir standa jafnréttháir (en
hver ofan á öörum vegna pláss-
leysis) og horfa yfir fagrar
gresjur frelsisins.Fögur er hllöin
sagði kerlingin.
Aö velta
kratablökkinni
Framsóknarmenn gætu náttúr-
lega haldið, aö þetta væri mynd af
Óla Jó. Og hann væri þá ekki að
velta kjósendum á undan sér
heldur væri hann með Alþýðu-
flokkinn I hnullungnum. Hvenær
sem ólafur er að nálgast friðar-
tindinnlstjórnlandsins.þá dettur
steinninn 1 sundur 1 marga mola,
stundum þrjá, stundum fjórtán
eða hver má vita hvaö. Ólafur
geturekkigripiðalla þessa parta,
þeir rúUa niður friöarbrekkuna
og niöur i ófriðarpyttinn vil-
mundska og Óli veröur að hlaupa
þangað másandi og blásandi,
plata Benediktogkommana tilað
hjálpa sér til að klessa krata-
blökkinni samanogbyrjaað velta
henni undan sér. En þá mætti ég
spyrja i allri vinsemd: hvað
mundi það þýða ef að ólafur
kæmist alla leið með hnull-
unginn? Hann mundi að sjálf-
sögðu steypa honum fram af
friöartindinum, fram af hengi-
fluginu til hægri og þar mundu
kratar splundrast ekki í fjórtán
heldur þúsund mola og týnast
sem sandkorn á hafströnd hinnar
pólitlsku gleymsku. Þá mundi óli
hlæja þvl hann er hefnigjarn
gamall refur og efna til veislu
uppi á tindinum með vinum
sinum kommunum og þá yröi
hart I heimi fyrir góða direngi.
Veröbólgusteinn
og viðspyrna
Kratarnir halda náttúrlega, aö
þeir séu karlinn síveltandi steini
og steinninn sé verðbólgan eða
lausn veröbólguvandans. Verð-
bólgan leggst þungt á þá ofan, en
þeir, garparnir knáu, spyrna fast
viö eins og görpum sæmir og eins
og Vilmundur segir og hirða
hvergi um fláttskap komma né
lélegar taugar. I viðureign sinni
við verðbólgublökkina búast þeir
ekki við sigri frekar en Sysifos
forðum —en þeir vita vel, að það
er vinsælt i'fjölmiölum aövera að
velta grjótiuppi á reginfjöllum og
kitlar forvitni almennings, sem
hefúr fyrir löngu sætt sig við það
að grjót liggi þar sem það er
komiö og fari hvergi.
Byltingarsteinn
komma
Kommarnir aftur á móti eru
nokkuð svo ringlaöir andspænis
þessari mynd. Kannski vilja þeir
llta á sig sem hetju og garp sem
er að þoka alþýðunni upp i bylt-
inguna. Róöurinn sækist seint, en
allmargir kommar eru haldnir
pislarvættisfýsn og þykir gott að
láta steininn velta yfir sig á
niðurleiööðruhverju. Hitt er þeim
svo nokkurt vandamál að þessi
hrokagikkslæti þeirra sem þeirV
kalla marxisma gera ekki ráö
fyrir þvl aö byltingarmenn séu
alltaf að biða ósigur og að sagan
endurtaki sig I slfellu. Þeir vita að
Marx karlinn yröi ekkert feginn
svoleiöis útleggingu. Hann mundi
ganga aftur með ólátum.
Samt er eitthvaö það I undirvit-
und kommanna, sem gerir þá
hrifna af þessari mynd af manni
og steini og fjalli eða kletti. Þeir
gera sér ekki grein fyrir ástæð-
unni sjálfir, en það geri ég, Skaði,
sem þekki margar borgir og
skaplyndi flestra manna. Þeir
vita af sögunni, að karlinn er
alltaf að paufast við steininn og
hann kemst aldrei alla leið. Og
þeir vilja heldur ekki komast alla
leið upp á fjall sóslalismans. beir
eru satt best aö segja skithræddir
við það. Ekki af þvi aö þeir haldi
endilega að Stalin biöi þar uppi
með járnstaf I hendi og kalli þá
kuldalegri röddu niður i hengi-
flugið hvernog einn. Nei, málið er
ekki svo einfalt. Heldur vegna
þess aö þeir eru innst inni I
hjartatetri sinu smeykir viö það,
að I sósialismanum verða engir
kapltalistar til aö reka hlutina
áfram og taka á sig syndir heims-
ins. Þeir vilja ekki lenda í svoleið-
is, aida hafa þeir hvorki vit né
dug til þess. beir viljabara vera á
leiöinni og láta sem þeir standi I
sórræðum eins og Sysifos. En að
þeir vilji upp á tindinn, nei það
skal enginn láta sér I hug koma.
Og þaö er lika þessvegna sem
þeir fara I rikisstjórn með Óla og
krötum, þaö skilja þeir aö vlsu
ekki vinir mlnir á Mogganum, en
ég Skaðiskil það , og biö ykkur öll
að hugleiða málið vel.
Ég sjálfur
Sjálfur hlæ ég, Skaði, að öllum
háska, hvort sem ég er á leið upp
fjallshlið eða niöur, hvaða máli
skiptir þaö? Mestu máli skiptir að
maöur á að halda áfram að gera
eitthvaö. Skárra er skaða að
valda en skæla I skúmaskoti.
Glaöur og reifur skyldi guma
hver uns rafmagniö bilar, og
mótorinn stöðvast og flaskan
tæmist og glasið brotaar á gang-
stéttinni og steinn örlaganna
veltur yfir þig og skilur eftir
mulin bein og ljúfsárar minn-
ingar um góðan og gegnan dreng.
Gleöilegt ár!
Skaði.
Tikkanen: Tikkanen:
Þar sem allt er hvort sem er Vond samviska er allavega
oröiö vonlaust eru svartsýn'is- heiöariegri en góö samviska.
menn orönir óþarfir.
Meðlimir Alkuklúbbsins
eru miklir húmoristar. Það
er þvi formanninum gleöi-
efni að umsækjandi dagsins
er 'annálaður gamanmaöur
og grinisti. Kæru aödáendur,
umsækjandi dagsins er
hvorki meira né minna en
sjálfur Svarthöföi.Umsókn-
in sem er uppskrift að ára-
mótaskaupi hljóöar eftirfar-
ándi:
,,Minn still”
Hvernig stendur t.d. á þvl
að það unga og vinstri sinn-
aöa fólk, sem yfirleitt stend-
ur að þessum skaupum, telur
enga ástæðu til að útfæra af-
stööuleysiö til Nato, sem ým-
ist er í uppstreymi eða niður-
streymi eins og balloon.
Hvernig stendur á þvi aö
enginn þarf að grfnast aö
þcim tveimur hetjum þing-
salanna, sem hafa skemmt
þjóöinni aö undanförnu, Vil-
mundi og Ólafi Ragnari, og
hefur þó fæst af skemmtileg-
heitum þeirra komist i frétt-
ir. T.d. hefði verið hægt að
geragott atriði úr ,,stll” Vil-
mundar, sem orðaði hann
þannig i ræðu: „þetta er
minn stlll”, og var þaö skil-
greining á afstööu eöa af-
stööuieysi. Hann hafði ekki
fyrr sleppt oröinu og fariö
fram til aö reykja en Ólafur
Ragnar steig I pontu og
þrumaðiá móti Vilm undi. Að
sigarettunni iokinni sneri
Vilmundur aftur i þingsal-
inn. Þá var ólafur Ragnar
einmitt aö hnykkja á slðustu
orðum ræðu sinnar með þvi
að segja: „Þetta er ininn
still". Vilmundur stansaöi
fyrir framan pontuna og
sagði við ræðumann:
„Blessaöur vertu ekki aö
tala um þinn stil. Þú hefur
aldrei haft stD. hvorki f póli-
tik eöa ööru.” Siðan hefði
veriöhægt aö senda forsætis-
ráöherra meö ,,sinn stil” I
pontuna til aö biöja afsökun-
ar á framferði kratanna.
(Vfsir 3/1)
Alyktun: Dásamleg hug-
mynd I áramótaskaup. Þær
gerast varla betri! Við bjóð-
um Svarthöfða velkominn 1
samtökin og vonum að hann
haldi stil sinum.
Með húmorkveöju,
llannibal ö. Fannberg,
formaöur