Þjóðviljinn - 11.02.1979, Blaðsíða 23

Sunnudagur 11. febrúar 1979 'ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 23
Sveinbjðrn Markússon les Clfs sðgu fyrfr bekkinn sinn.
Sveinbjörn les Úlfs
fyrir bekkinn sinn
sögu
Margir kennarar hafa þá
góöu venju aö lesa fram-
haldssögu fyrir börnin í
nestistímanum. Þeir
vanda valið á sögum og oft
veröur þetta skemmtileg-
asta stund dagsins.
Kompan leit inn til 5.
S.M. í stofu 7 í Austur-
bæjarskóla. Sveinbjörn
Markússon kennari var að
lesa Úlfs sögu eftir Leif K.
Rosenthal. Kompan spurði
Sveinbjörn um söguna.
Sveinbjörn: Kveikjan að
þessari sögu er beinagrind,
sem stendur í heilu lagi á
Þjóðminjasafninu danska
og er nokkurs konar tákn
um lifnaðarhætti frum-
byggjanna í Danmörku.
Beinagrindin er af úruxa
og fannst við skurðgröft í
mómýri. Milli rifjanna
fundust tveir örvaroddar
úr tinnu og er sönnunar-
gagn um fy'-stu steinaldar-
mennina. l',lfs saga er um
fjölskyldu steinaldar-
manna sem er að færa sig
norður á bóginn, eftir því
sem ísinn lætur undan síga.
Höfundurinn hugsar sér
þetta fyrstu íbúa Norður-
landa. Að sjálfsögðu er
þetta f rumstætt fólk,áhöld,
vopn þess og klæði allt
steinaldarhlutir. Það sem
gerir þetta svo spennandi
er hve hann skrifar skyn-
samlega og miðar við unga
forvitna lesendur og vekur
frekari áhuga þeirra á að
gera sér betri grein fyrir
þróun byggðar á Norður-
löndum. Þessi saga hefur
reynst mér betri en nokkur
tiltæk landafræðiheimild
um þessa tíma.
Kompan: Hefur þú kennt
lengi?
Sveinbjörn: Ég er búinn að
kenna síðan haustið 1942,
hérna í Austurbæjar-
skólanum að tveimur árum
undanskyldum, sem ég
kenndi við gagnfræðadeild
Laugarnesskóla.
Kompan: Hefur þú oft les-
ið þessa bók fyrir krakka?
Sveinbjörn: Ekki get ég
sagt hvað oft, en allir
bekkir sem hafa verið hjá
mér hafa heyrt Úlfs sögu.
Venjulega leség hana fyrir
þau þegar þau eru 11 eða 12
ára, þegar landafræðin er
á því stigi að það fer vel
saman. Ég var að Ijúka
henni í dag hjá 5. S.M. Þau
voru svo hrifin af sögunni
aðþau klöppuðu lengi fyrir
henni. Ég hef gaman að
geta þess, að einn drengur-
inn, sá er ekki ýkja áhuga-
samur um lesefni yfirleitt,
sagði við mig, þegar við
fórum út úr stof unni, setn-
ingu sem mér þótti vænt
Umsjón:
Vilborg
Dagbjartsdóttir
HAPPA-
DAGURINN
um: „Nú verður vandi fyr-
ir þig að velja næstu fram-
haldssögu." Strákarnir
voru svo áhugasamir, að
ég varð að gæta þess, ef
einhverjir voru lasnir að
fella þá niður lesturinn.
Þetta sýnir hve bókmennt-
ir eru mikilsvirði. Ekki
bara til skemmtunar held-
ur örva þær til f jölþættari
vinnu, samanber fyrir-
mynd Úlfs sem alltaf var
að finna upp ný tæki og
áhöld.
Kompan: Hvað sögu ætlar
þú að lesa næst?
Sveinbjörn: Það er nú það
— það er vandamálið! Það
hefur verið rætt um að
taka tvær smásögur eftir
Sigurbjörn Sveinsson
Silfurskeiðina og Þórð
þögla.
Kompan: Þekktir þú
Sigurbjörn Sveinsson?
Sveinbjörn: Nei, ekki var
ég nú svo heppinn, en ég
hef mikið dálæti á sögun-
um hans eins og börnin, og
ég hef yfirleitt lesið mest
eftir góða íslenska
höfunda eins og t.d. Gunn-
ar M. Magnúss. Stefán
Jónsson, Sigurð Thorlacius
og Sigurð Helgason, sem
reyndar hafa allir verið
samstarfsmenn minir
hérna við Austurbæjar-
skólann.
Ola og Sigríöur komu glaöar
heim úr Hagaskóla. Klukkan var
aðeins tólf og þaö var glaöasól-
skin. Þær voru búnar aö ákveöa
aö fara i langan göngutúr.
Þegar Ola er búin aö boröa biö-
ur hún mömmu sina aö útbúa
dálitiö nesti handa sér. Mamma
hennar ætlar aö gera þaö meöan
Óla finnur teppi og tösku. Svo fer
Óla til Sigriöar og þær gengu af
staö.
„Hvert eigum viö aö fara?”
spyr Sigriöur. „Eigum viö aö fara
I skemmtigaröinn?” Óla vill þaö.
Þegar þær voru búnar aö ganga
drjúgan spöl hrópar óla: „Sjáöu,
Sigriöur! Ég fann 5000-kall. Vá!”
„Þaö er liklega best aö skila hon-
um til lögreglunnar,” segir Sig-
riöur.
„Ég veit ekki alveg hvar Lög-
reglustööin er,” segir óla.
„Ég rata þangaö,” segir Sigriö-
ur.
Þegar þær koma á Lögreglu-
stööina kemur lögregluþjónn og
spyr þær hvaö þær vilji, og Óla
segir honum aö hún hafi fundiö
fimmþúsundkall. Lögregluþjónn-
inn segir aö fyrir stuttu hafi veriö
þar maöur sem hafi týnt fimm-
þúsundkalli.
Þær ráku upp stór augu þegar
þeim voru borguö fundarlaun og
hvor fékk þúsundkall. Þær þökk-
uöu fyrir sig.
Þegar heim kom sögöu þær
mömmu sinni upp alla söguna.
Geirný Siguröardóttir, 11 ára,
5. Þ.P. Austurbæjarskóla.
I I | 11’
fí 1 llllill: II
WPll/W
Óla og Sigriöur komu glaöar heim úr Hagaskóla. Guörún Maria Finn-
bogadóttir, 9 ára, vinkona Geirnýjar, teiknaöi myndina.