Þjóðviljinn - 17.02.1979, Blaðsíða 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 17. febrtar 1S7I
Umsjón:
Guðrún Ögmundsdóttir
Hallgerður Gísladóttir
Kristín Ásgeirsdóttir
Kristín Jónsdóttir
Sólrún Gísladóttir
Það hefur varla farið fram
hjá þeim, sem fylgjast með
Mogganum, að upp á siðkastið
hefur verið talsvert skrifað i
hann af guðsmönnum f tilefni
barnaárs — um fjölskylduna og
uppeldismál. t þessum grein-
um, er að finna ótrúlegan fjand-
skap gagnvart konum — sér-
staklega vinnandi konum, —
sem eiga börn. Manni virðist
stundum eins og það sé talið eitt
af spillingar- og útkynjunar-
merkjum nútimaþjóðfélags, að
konur vinni úti — það hafi ekki
þekkst i þá gömlu góðu daga,
áður en rauðsokkar og viðlika
pakk fór að ala á frekju og
framhleypni kvenna. Ekki eru
þó allar konur jafnbölvaðar.
,,Engu máli er borgið, nema
konur taki þau upp á sína arma
og ég trúi á samtakamátt allra
kvenna — nema rauðsokka”
sagði sr. Leó Júliusson á ráð-
stefnu hjá sjálfstæðiskonum
hérna um daginn. Enda talaði
hann þá fyrir eyrum þeirra
kvenna, sem virðast gæfuleg-
astar á þessum siðustu og
verstu timum.
Hér á eftir fer kafli úr grein,
sem barst „Forvitin RauðHog
kemur til með að birtast i blað-
inu þann 8. mars. 1 þessum
kafla, er vitnað i þrjár greinar,
sem allar birtust i Mogganum
eftir árámót. A ég að gæta
barnsins mins eftir sr. Sv.erri
Haraldsson frá 19. jan.? Hug-
vekja eftir sr. Jón Auðuns frá
11. feb. og Ar barnsins eftir
Arna Helgason frá 25. jan.. Sá
tiltlar sig að vísu ekki sem
prest, en byrjar grein si'na á
geistlegan hátt: „1 jesú nafni á-
fram enn með ári nýju kristnir
menn. ” Greinin fjallar að öðru
leyti um þá erfiðleika og þau
viðhorf, sem mæta konu, sem
elur af sér afkvæmi i þetta sam-
félag.
Von bráðar finnur hin unga
móðir, að ábyrgðin á uppeldinu
er ekki einvöröungu hennar mál
— að vi'su finnur hún það liklega
ekki á þann hátt, sem hún hefði
helst kosið. Umhverfið tekur
mjög lifandi þátt i þvi. Það
lætur ekkert tækifæri frá sér
fara til að segja hinni
hamingjusömu nýbökuðu móð-
ur hvernig hún á að bregðast
við þessari ábyrgð og þessum
skyldum. Gamlar tuggur eru
tuggðar um þarfir barnsins og
skyldur móðurinnar, skyldur
móðurinnar, skyldur móður-
innar, — hið heilaga hlutverk,
móðurást og fórnfýsi.
Viö skulum lita á nokkur
dæmi úr áðurnefndum greinum
um það hvernig vegið er að kon-
um, sem vinna utan heimilis:
„Við þekkjum öll fjölmörg
dæmi um það, að báöir foreldr-
ar vinna úti og undanskil ég þá
aigerlega þau tilfelli, þegar
efnahagurinn krefst þess. Og án
þess, að halla á nokkurn hátt á
konuna, þá er það oftast hún,
sem heyrist segja sem svo „Það
er svo leiðinlegt að hanga alltaf
heima, að ég varð bókstaflega
að fá mér vinnu úti, til aö
brjálast ekki úr leiðindum”.
Þessir foreldrar eiga oft unga-
börn. Þeim er svo útveguö ein-
hvers konar barnagæsla, börnin
eru oft og tiðum rifin upp úr
rúminu á morgnana og flutt á
Fram, fram, fylking, forðum börnum hættu frá, þvl Rauösokkar vilja
þau ráðast á.
F öðurleg
umhyggja
guðsmanna
—fyrir konum og börnum
vöggustofur eða dagheimili.
Svo, þegarþeir koma aftur siöla
dags eru foreldrarnir þreyttir
eftir vinnuna og hafa kannske ó-
sköp takmarkaðan tima, eða
viljatil aðtala við börnin, sýna
þeim umhyggju, svara
spurningum þeirra, leika við
þau, eða helga þeim smástund.
Við þessum börnum tekur svo
gatan, sjoppurnar, misjafn
félagsskapur og þvi miður
margt verra. Þau eiga raun-
verulega enga foreldra og ekk-
ert heimili og sitja uppi með
nafnið „vandræðabörn”.”
(Sverrir)
„Vist veit ég, að vegna dýr-
tiðarflóðsins er afkoma margra
heimila svo erfið, aö full þörf er
þess, að móðirin vinni úti. En
jafnvel veit ég hitt, að marg-
ar mæður vinna utan heimilis
allan daginn, vegna þess, að
lifskröfurnar eru óheilbrigðar
ogunninn erhóflaus vinnudagur
utan heimilis, til að afla heimil-
inu þeirra hluta, sem hver heil-
brigður maður veit, að eru litils
væði, hjá þvi, að foreldrarnir
geti lifað eðlilegu samfélagslifi
meðbarninuheima. Égveit það
lika, aö margar mæður myndu
kveðja „vinnustaðinn” ef þeim
Jafnvel vestræn samviska vaknar upp af valdadraumi sinum
ástin er þar ekki eins sterk og á
heimilinu sjálfu.” (Arni)
Engin af þessum kenningum,
sem eru algengar meðal aftur-
haldsmanna, þarf að koma
móðurinni á óvart. En viðbrögð
hennar við viðhorfum sem þess-
um eru flest á einn veg, þvi að i
langflestum tilfellum fyllist hún
af sektarkennd og samviskubiti
gagnvart þessu afkvæmi sinu,
sem hún getur ekki fullnægt i
Framhald á 18. siðu
Tónlistar-
viöburöur
Þú finnur félagi Jesús
þessa feikna ástúð og hlýju
sem við helgum heimsins börnum
heila árið sjötiu og níu.
Plaggötin prentuð í litum
prýða okkar dýrlegu sali
— mynd af hungri og hryggð lítils barns
á hundraðmiljón dali.
Þú fagnar félagi Jesús
þegar fólkið tekur að safna
handa soltnum svörtum börnum
svo þau fái að lifa og dafna.
Brauð handa bágstöddum heimi
bakað í velferðarlandi
eins og náungakærleikur krefst
og kristinn félagsandi.
Og fátækt félagi Jesús
finnst svo víða í heiminum þínum
jafnvel vestræn samviska vaknar
upp af valdadraumi sínum.
ölmusugæði og iðrun
iðkar og syrgir þá dauðu
bara vertu ekki að spyrja hvað varð um
velferð þeirra snauðu.
Texti: Ásgeir Ingvarsson
Sunnudaginn 18. febrúar
verður tónlistarviðburður i
Félagsstofnun stúdenta og hefst
hann kl. 15:00. Kór Rauðsokka-
hreyfingarinnar, Nafnlausi
sönghópurinn, Neikvæði söng-
hópurinn, Barnaárssöngsveitin
o.fl. syngja^þar baráttusöngva
og annað I bland.
Barnagæsla og barnabió
verður á staðnum, kaffiveit-
ingar i hléi o.fl. Þeim sem hafa
áhuga á nánari fregnum af
þessum viðburði er bent á frétt
annars staðar i blaðinu.
Konur i saltfiskvinnslu fyrir
aldamót (ljósm.: Sigfús
Eymundsson). Fjöldi kvenna
hefur aila tið orðið að vinna tii
að brauðfæða fjölskylduna.
væri ljóst, hverju þær svipta
börn sin með þvi, að láta þau
fara á mis við daglegar sam-
vistir við sig.” (Jón)
,,Ég hef aldrei verið hrifinn af
fjölgun barnaheimila, þvi árin
sannfæra mig um, að þau koma
aldrei istað heimilanna, hversu
vel sem þau eru gerð. Móður-