Þjóðviljinn - 26.05.1979, Page 12

12 SIÐA — ÞJÓDVILJINN ÍLaugardagur 26. mal 1979
■ *1 Félagsmalastofnun Reykjavikurborgar
’Vonarstræti 4 sími 25500
„Húsvörður óskast”
Húsvörður óskast i fullt starf fyrir sam-
býlishús i Breiðholtshverfi.
Aðeins umgengnisgott og reglusamt fólk
kemur til greina. Húsvörður annast minni
háttar viðhald og hefur umsjón með um-
gengni og ræstingum. Góð ibúð fylgir
starfinu.
Umsóknir er greini aldur, búsetu og fyrri
störf sendist húsnæðisfulltrúa fyrir 5. júni
n.k., sem einnig gefur allar nánári upp-
lýsingar um starfið.
V___________________________________V
1*1 Felagsmalastofnun Reykjavíkurborgar
q | j Vonarstræti 4 sími 25500
z'" : x
Leiguíbúðlr fyrir aldraða
Borgarráð Reykjavikur hefur ákveðið að
auglysa eftir umsóknum um leiguibúðir
við Dalbraut. íbúðir þessar eru 46 ein-
staklingsibúðir og 18 hjónaibúðir, sérstak-
lega ætlaðar öldruðu fólki. Áætlaður
afhendingartími er i september n.k.
Um úthlutun ibúða þessara gilda eftir-
taldar reglur :
1. Þeir einir koma til greina, sem náð hafa
ellilifeyrisaldri.
2. Leiguréttur er bundinn við búsetu með
lögheimili i Reykjavik s.l. 7 ár.
3. Að öðru leyti skal tekið tillit til heilsu-
fars umsækjanda, húsnæðisaðstöðu,
efnahags og annarra félagslegra
aðstæðna.
Nýjar umsóknir og endurnýjun eða
itrekun eldri fyrirliggjandi umsókna,
ásamt læknisvottorði um heilsufar
umsækjanda, skulu hafa borist húsnæðis-
fulltrúa Félagsmálastofnunar
Reykjavikurborgar, eigi siðar en
miðvikudaginn 20. júni n.k.
Arður
til hluthafa
A aðalfundi H.f.Eimskipafélags tslands,
23. mai 1979 var samþykkt að greiða 10%
— tiu af hundraði — i arð til hluthafa fyrir
árið 1978.
Arðsgreiðslur fyrir árið 1978 verða á aðal-
skrifstofu félagsins i Reykjavik frá 11.
júni n.k., en hluthafar, sem ekki vitja
arðsins innan þriggja mánaða fá hann
sendan i pósti.
Með þvi að lagðir eru niður arðmiðar við
arðsgreiðslur frá árinu 1978, eru hluthafar
beðnir að framvisa persónuskilrikjum er
þeir vitja ársarðsins.
Hluthöfum skal bent á, að ógreiddur arður
frá fyrri árum verður greiddur á aðal-
skrifstofu félagsins i Reykjavik og á
afgreiðslum félagsins úti á landi gegn
framvisun arðmiða, eins og verið hefur.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
er þaö afsökun, nema siöur sé, að
hann er fyrrverandi þingmaður
og ráðherra, prófessor, og heitir
dr. Gylfi b. Gislason.
Eitthvað virðist hann vera
orðinn vondaufur með að hafa
erindi sem erfiði að ritsmlðar
hans og röfl beri þann ávöxt, sem
hann ætlast til, svo hann dregur
kjarna kenningarinnar saman I
eftirfarandi setningu I VIsi 21.
sept. 1978:
,,A þessu ári munu islenskir
skattgreiöendur greiða út-
lendingum a.m.k. 3 miljarba
króna fyrir að borða Islenskar
landbúnaðarvörur’ ’.
Þetta skrivelsi hef ég borið
undir allmarga skýrleiksmenn og
enginn treyst sér til að útskýra
hversvegna dr. Gylfi gefur alþjóö
svo spaugilega mynd af gáfnafari
sinu og starfsaðferöum.
Vafalaust er hér á ferð mikið og
vlsindalegt verkefni fyrir sál-
fræðinga að skilgreina hverslags
meinloka liggur að baki,
þegar sprenglærður doktor, I
skjóli lærdóms slns og embættis-
frama ætlar sér þá dul að bjóða
háttvirtum lesendum upp á það
að snúa einföldustu staö-
reyndum við og meðhöndla
þá eins og dómgreindarlaus flfl.
Frá minu sjónarmiði hins
venjulega ólærða Islenska bónda
er málið mun einfaldara, þá
skrökvar dr. Gylfi Þ. Glslason
þessum ummælum upp einsog
hann er læröur og langur til.
Það vita allir fulltlða menn,
flestir unglingaskólanemendur,
og börn langt niöur I raöir barna-
skólanna, að útlendingar borga
fyrir þá vöru, sem þeir kaupa af
íslendingum, en viö greiöum eng-
ar fjárhæöir til þeirra.
Hinsvegar greiða Islendingar
útlendingum peninga fyrir þær
vörur sem við kaupum af þeim.
Eðlilegra væri aö ég þyrfti aö
útskýra þetta fyrir dótturdóttur
minni á 4. ári, en aö það sé
sprenglærður hagfræðingur sem
þurfi á svona upplýsingum að
halda.
Samkvæmt grein hans I Visi
25. sept. 1978 er ekki nema tvennt
til:
Annaö hvort kann hann ekki
skil á einföldustu atriöum milli-
ríkjaviðskipta, eöa þá hitt, að það
er eitthvaö áfátt með dreng-
skapinn.
„Allir dæma sjálfa sig með
slnum eigin verkum”.
Nú má gera þvi skóna að ég hafi
rangt fyrir mér með að dr. Gylfi
sé aö skrökva að þjóðinni þegar
hannsegir: „A þessu ári munu
islenskir skattgreiðendur greiöa
útlendingum a.m.k. 3 miljaröa
fyrir að borða Islenskar land-
búnaðarvörur”. Hann sé bara
þessi blessaður einfeldnings auli
að hann trúi sjálfur þvl sem hann
talar og skrifar.
Ef sú skýring væri rétt, er það
ekki minna vandamál en
islenskur landbúnaður, að þjóðin
skuli hafa notast við sltkan starfs-
kraft um langt árabil.
Hafi hann ekki hugmynd um lög
og reglur sem gilda um þessi mál,
og unniö er eftir, væri skynsam-
legra og skemmtilegra að þegja.
Eða veit hann ekki að Hag-
stofan reiknar út eftir út-
flutningsskýrslum og sendir
gögnin til landbúnaðarráðu-
neytisins sem sendir Fram-
leiðsluráöi ávlsun á rlkissjóð.
Framleiösluráð deilir fénu til
hinna ýmsu útflytjenda. Allt er
þetta gert samkvæmt lögum.
Þetta eru ekki nein launungar-
Ef tekin væru númer af
seölunum sem útflutnings-
bæturnar eru greiddar með, eru
meiri llkur á að eitthvað af þeim
fyndust I launaumslagi dr. Gylfa
en I vasa okkar I útlöndum.
Mikla trú þarf á mátt heimsk-
unnar að búa til miljaröa lyga-
sögu málstað slnum til fram-
dráttar.
Vellygni Bjarni er frægur I
þjóðsögum, fyrir skemmtilegar
ýkjusögur, sögur af flyðru sem
var svo stór, að nautpeningur frá
Mosfelli sem hrakti til sjávar
hamaði sig undir öðru rafabelt-
inu. Sögur af jörpu merinni sem
var svo fljót aö kaffibolli settur á
lend hennar I Reykjavik kólnaði
ekki meira á leiðinni að Kalmans-
tungu en svo, að hann var rétt
drekkandi þar á hlaðinu.
Miöað við miljaröa lygasöguna
sem ég las i VIsi 25. sept. 1978 veit
ég ekki hvort Bjarni hefur veriö
lyginn.
Grimur S. Norðdahl
Kirkjuvígsla
í Kálfholti
27. mal, vigir Biskup islands,
herra Sigurbjörn Einarsson,
Kálfholtskirkju I Kirkjuhvols-
prestakalli. Kirkja hefur staðið I
Kálfholti frá 13. öld. Kirkjusmlð-
ina nú önnuðust þeir Ólafur
Sigurjónsson frá Forsæti I
Villingaholtshreppi, Kristján
Gestsson og Albert Sigurjónsson
en safnaðarfólk hefur margt lagt
fram vinnu viö kirkjubygging-
una.
Sóknarnefnd skipa Jónas Jóns-
son I Kálfholti sem er formaöur,
ölvir Karlsson I Þjórsártúni og
Trausti Runólfsson á Berustöð-
um. Sóknarprestur I Kálfholti er
séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir og
orgelleikari Eiríkur Isaksson.
Vlgsluvottar við kirkjuvigsluna
veröa séra Sváfnir Sveinbjarnar-
son prófastur i Rangárvalla-
prófastsdæmi, Nanna Sigurðar-
dóttir, ölvir Karlsson og séra
Hannes Guðmundsson i Fells-
múla.
Tekið verður i notkun nýtt orgel
i krikjunni, gefið til minningar
um hjónin i Ásmúla, Ólöfu Guð-
mundsdóttur og Jón Jónsson.
Börn þeirra hjóna gefa orgeliö.
Haukur Guðlaugsson söngmála
stjóri Þjóðkirkjunnar leikur á
orgelið I vlgsluguöþjónustunni.
Vlgsluguðþjónustan hefst
klukkan 2 siödegis en aö henni
lokinni býður kvenfélagið I Kálf-
holtssókn til kaffidrykkju I Asi.
Auður Eir
boðin
velkomin
Á 51. ársfundi Sambands sunn-
lenskra kvenna á Borg I Grlms-
nesi nýlega var samþykkt að
senda séra Auöi Eir Vilhjálms-
dóttur simskeyti þar sem henni er
óskað til hamingju meö prests-
embættið og hún boðin velkomin I
samtök sunnlenskra kvenna.
Þaö bar til I Reykjavik nokkru
fyrir siðasta strið, aö einn sóma
klerkur hóf kaffiborðsumræöur
að lokinni barnsskirn á þá leið, að
eiginlega vantaði okkur hér á
landi ekkert nema almennilega
menn, svona á borð við Hitler eða
Mússólini.
Einn nærstaddur svaraði að
bragöi, að það væri alls ekki af
þvi að hann væri prestur, nema
siður væri, heldur af því að þeir
væru gestir hér, þá svaraði hann
honum ekki eins og hann ætti
skilið. Þar með datt þetta tal
niöur.
Nú hefur þaö endurtekið sig um
árabil, aö einn mektarmaður
hefur þráfaldlega vakið umræður
á máli, þar sem hann virðist állka
glámskyggn á rétt mat, og prest-
urinn á þá kumpána Hitler og
Mússólini.
Þessi málaflutningur hefur
flætt inn á heimili mitt sem ann-
arra Islendinga I blööum, eða
beint gegnum loftið með nýtlsku
tæknibrögðum og komiö fram
sem myndir og tal inni I stofu.
Ekki get ég skoðað hann sem
gest, svo það hllfi honum frá
svörum sem hann á skiliö, og ekki
Hvert
fara
útflutnings -
uppbæturnar?
mál. Allar þessar stofnanir eru
fúsar að gefa upplýsingar. Reikn-
ingar þeirra eru endurskoðaðir.
Mergur máisins er að ekki einn
einasti eyrir af útflutningsupp-
bótum er greiddur útlendingum.
Hver einasti eyrir rennur beint
inn I æðar Islensks atvinnullfs,
eða eins og Ólafur Thors orðaði
bað „tekinn úr einum vasa og
látinn í hinn.”