Þjóðviljinn - 16.06.1979, Blaðsíða 12

12 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 16. jtinl 1979
Hljómleikar
í Höllinni
á þriöju-
daginn
Magnús og Jóhann tóku upp gamla þráöinn
FINGRARÍM
Umsjón: Jónatan Garðars^..
Egill stýrir Þursunum á sannfærandi hátt.
Þursaljós í bænutn
í vikunni var all-
nokkuð um dýrðir i tón-
listarlifi borgarbúa. Á
þriðjudagskvöldið
héldu Þursaflokkurinn
Ljósin i bænum og
Magnús og Jóhann tón-
leika i Höllinni og á
miðvikudagskvöldið
héldu jazzmeistarar-
inrir i Musica Quatro
tónleika í Norræna hús-
inu, fyrir utanför sina
til Færeyja.
I Laugardalshöll var ágæt aö-
sókn, en þó munu ekki hafa ver-
ið seldir nema 1500-1700 miðar,
sem er svipað og var á tónleik-
um H.L.H. flokksins nú um dag-
inn.
Tónleikarnir hófust nokkuð
eftir áætlaðan tima eins og hefö
viröist vera orðin með islenska
popptónleika, þó svo að allir
listamennirnir séu löngu tilbún-
ir baksviðs. „Við megum ekki
svíkja áhorfendur okkar með
þvi að byrja á rðttum tima”,
sagði einh'ver úr hópnum. „Fólk
er svo vant þvi að góðir tónleik-
ar hefjist of seint, svo við ætlum
ekki að æsa okkur fyrr en svona
5-10 minútur yfir 9.”
Ahorfendurnir, sem flestir
voru á aldrinum 14-25 ára, þó
nokkrir eldri og yngri hafi fund-
ist meðal þeirra, voru þegar
farnir að klappa er Þorgeir Ast-
valdsson kom inná sviðið og
kynnti Magnús og Jóhann. Þeir
náðu strax upp ágætri stemmn-
ingu, þó lögin þeirra séu ekki
þeir siöastir á dagskránni og
búið að laga flesta tóngalla er
þeir stigu á sviöið. Þó er einsog
aldrei sé hægt að losna alveg við
einstakt væl og pip úr hljóm-
tækjum á islenskum tónleikum.
Það smýgur alltaf einhvers-
staðar smá stuna i gegnum
þessi tæki.
Tónleikarir i Höllinni voru i
alla staði vel heppnaðir á is-
lenskan mælikvarða. Þarna var
flest það athyglisverðasta i is-
lensku poppi i dag á ferli, þó
ávallt megi deila um slikar full-
yrðingar.
En eitt er dæmalaust skrýtið.
Loksins þegar eitthvert lif virð-
ist vera að færast i tónleikahald
hér á hjara veraldar, virðist
fólk kæra sig kollótt. Það er ekki
svolitiðsem kvartað og kveinaö
hefur verið i gegnum árin um
deyfðina og ómegið i popptón-
listarlifi landans. Almenn
skemmtun, tónleikar með dæg-
urtónlist og annað álika hefur
verið grátið meöan það vantaði.
En sjáum til, þegar áhuga-
mannafélög fara að flytja er-
lenda listamenn inni landið á
tveggja mánaöa fresti i nokkurn
tima, er strax farið að tala um
offramboð. Og þegar islenskar
hljómsveitir leggja það á sig að
halda tónleika er sama upp á
teningnum.
Getur það verið að það sé of-
framboð á dægurskemmtun
fyrir landann þessa stundina?
Ef svo er, má búast við 1500-2000
manns i Laugardalshöll á næst-
komandi vori þegar Bob Marley
kemur á Listahátið? Það væri
nú saga til næsta isjaka.
Eða eins og Egill þurs sagði:
„Setjist nú á klakann, elskurnar
minar. Það eru rómantiskir
timar i nánd. Blúndur og...”
mikið frábrugðin þeim sem þeir
voru að leika saman fyrir
nokkrum árum.
Eftir að Magnús og Jóhann
höfðu lokið sinu prógrami,
komu Ljósin i bænum fram.
Léku þeir félagar nokkur
„instrumental” lög til að byrja
með, en kynntu siðan söngkon-
una Ellen Kristjánsdóttur, og
siðan söng Jóhann Helgason
með þeim. Fluttu Ljósin efni af
plötunni Disco Frisco sem kom i
verslanir i vikunni.
Var Ljósunum i bænum vel
tekið, og þau klöppuð upp,
einsog reyndar Magnús og Jó-
hann.
Eftir leik Ljósanna i bænum
var gert nokkurt hlé, og virtist
fólk almennt vera ánægt með
það sem á boðstólum var.
Eftir hlé steig Hinn islenski
Þursaflokkur á sviðið. Voru
meðlimir flokksins allir klæddir
islenska búningnum að sið em-
bættismanna 17. og 18. aldar.
Léku þeir Þursar efni af hljóm-
plötu sinni Þursabiti sem einnig
kom út nú i vikunni. Egill
Þursahersir sá um kynningar af
mikilli innlifun og leikrænni
tjáningu eins og honum er tamt.
Náðu orð hans vel til áhorfenda
sem kunnu að meta þá sérstæðu
kímni sem felst i kynningum
Egils.
Skiluðust lög þeirra Þursa
einna best i gegnum hljómboxin
á þessum tónleikum, enda voru
Ljósin I bænum lýstu upp sviöið
Arrrgggg... „hulduherinn fer meö ströndum”.