Þjóðviljinn - 29.07.1979, Page 12

12 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 29. júli 1979.
Sunnudagur 29. júli 1979. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13
ff
Hafiö þiö heyrt um hjónin sem
máluöu húsiÖ sitt
með HRAUNI fyrir 12 ámrn.
os æðanú að enduimála það í sumai
ilaðbteyia um lit”
Id 11]
Sögurnar um ágæti þessarar
sendnu akrýlmálningar,
HRAUN-málningarinnar frá
Málningu h/f magnast með
árunum, og hróður hennar
eykst með hverju árinu, sem
líður.
Nú, eftir að HRAUN hefur
staðið af sér íslenska veðráttu í
ifH
•r. - i
rúmlega 10 ár, er enn ekki
vitað um hinn raunverulega
endingartíma þess, sé það
notað rétt í upphafi.
Þess vegna gerir þú góð kaup,
þegar þú velur HRAUN á
húsið.
málninghlt
Hornið auðgar mannlif gamla miöbæjarins, sem er og veröur slag-
æð Reykjavikur.
Sundið við Nýja bió er oröiö að útikaffihúsi.
Bryndfs Schram var að selja fatnaö til áeóða fvrir lftinn dreng á Vesturgötunni
sem hafði týnt peningunum sinum. Snaefriöur dóttir hennar til vinstri.
Lækjartorg var þakiö ilmandi blómum.
Ætli þeir fari ekki bráðum að
seija romm og kók i pósthúsinu,
sagði lögfræðingur einn við kunn-
ingja sinn i Austurstræti á björt-
um ogheitum sólardegi á þriðju-
dag. Gatan var morandi af fólki
sem gekk frjálslega um og vings-
aði höndum eöa kjólföldum eða
settist i götuna og naut póesiu
dagsins. A Lækjartorgi flöksuðu
flikur á herðatrjám glóði á appel-
sinur og ilmaöi af blómum á úti-
markaðnum. Og I garðinum bak
við Hressingarskálann sat prútt
fóik útif sólskininu ogdrakk kaffi
meðan börnin horfðu dáleidd á
gosbrunninn inn i horninu. En á
nýjum veitingastað I Pósthús-
stræti sem minnir helst á suðræn-
an blómaskála á baðströnd var
boðið upp á Cappucino með
Fromage Variete.
Slagæð Reykjavikur
„Reykjavlk! Hvaö ætlar þú að
veröa, þegar þú ert oröin stór?”
er núsungið i bænum. Og vist er
um það aö nokkur þáttaskil eru að
verða á þessum misserum.
Kannski er borgin við sundin blá
loksins að finna sjálfa sig og
verða stór eftir langt gelgju-
skeiðsstand.
Gamli miðbærinn sem veriö
hefuraðdeyja löngum oghægum
dauöa i mörg herrans ár er nú
aftur Vciknaður tillifsins. Og þessi
miðbær er og verður slagæö
Reykjavlkur.
Lækjartorg og Austurstræti
með útimarkaðnum er orðiö mið-
stöð fjörlegrar verslunar af
margvfslegu tagi. Þar getur hver
og einn fengið verslunarleyfi hve-
nær sem er og hann þarf ekki að
versla nema I einn dag ef allt selst
upp. Ekkert fé liggur i rándýru
verslunarhúsi eöa búðarborðum.
Þar er hægt að tjalda til einnar
nætur eða margra nótta — allt
eftir eftium og aðstæðum. Einu
sinni fyrir mörgum árum ætlaði
Stefán frá Möðrudal að selja mál-
verkin si'n á Lækjartorgi og stállti
þeim þar uptv en ekki var hann
fyrr farinn að bjóða vöru sina
heldur en lögreglan kom og hirti
hann. Nú er sllk t vonandi liðin tíð.
I Austurstræti var skrautlegt mannllf. Menn tylltu sér á nýhlaðnar steinbrikur I miðju strætinu.
Veitingastaðurinn Hornið minnir á suðræna blóma- og baðstrandamenningu.
Hvað ætlar þú að verða?
nágrannanna og er þar að selja
fatnað til ágóða fyrir dreng sem
týndi peningunum sinum á Vest-
urgötunni. Hún ljómar af sólskini
og börnin lika.
Viðráfum um miðbæinn. Austur
völlur. Fógetagarður, Aöalstræti,
Hallærisplan, Austurstræti, Póst-
hússtræti. t dag svikjast örugg-
lega margir um i vinnunni og
verði þeim að góðu.
Espresso-kaffi á
350 krónur
Við göngum inn i Hornið, nýja
veitingastaðinn á horninu við
Hafnarstræti. Þar verslaði Ell-
ingsen áratugum saman og sömu
karlarnir voru ávallt við af-
greiöslu. Allir i brúnum sloppum
ogþurftuaö nota tröppur til aö ná
I efstu skúffurnar sem voru fullar
af nöglum, skrúfum og öðru sem
freistaði litilla stráka. Auk þess
fengust þar dálkar af öllum gerð-
um og stærðum og voru sumir I
skrautlegum hulstrum.
Nú gengur þar stimamjúkur
þjónn um beina og afgreiðir es-
presso-kaffi með itölsku brosi á
vör ogkostar það 350 krónur. Auk
þess getur maöur fengið cappuc-
ino kaffi og café au lait á sama
verði. Garðurinn bak við Hressingarskálann er eins og bak við veröldina. Fegurö hans og
Gólfiö er steinlagt, en bitar og framandleiki kemur á óvart.
panell prýöir loftið i þessu gamla
húsi. Gluggarnir eru eins og i
strandhúsi rússneska keisarans i
Pedrovets ár» 1901, borö og
stólar minnaá frö'nsku Riveriuna
og lampaskermarnir á Skerja-
garðinn fyrir utan Gautaborg.
Sniglar i hvit-
laukssmjöri
Þaðsem mestum tiöindum sæt-
ir i þessu nýja veitingahúsi er úr-
val fiskrétta. Þaö býöur upp á
ofiibakaða rauösprettu i hvítvini
með sveppum og osti fyrir 2400
kr., pönnusteikt ýsuflök með
agúrkum, tómat og spönskum
pipar fyrir 2000 kr., smálúðuflök i
bakaöri kartöflu með rækjusósu
fyrir 2200 kr., ogauk þess pönnu-
Tvær virðulegar frúr drukku kaffi undir svalandi skuggum trésins stóra i Hressingar-
skálagarðinum — alveg eins og i gamla daga.
Framhald á 21. siöu.
Nú vantar bara kassa eða
ræðupúlt einhvers staöar á torg-
inu þar sem menn geta troöið upp
og prédikað eða sagt meiningu
sina, flutt ljóð eða sungið og spil-
að.
Hvorki braslykt né
þunnt kaffi
Allt i einu eru nú farin aö
spretta upp nýstárleg og
skemmtileg kaffihús I miðborg-
inni og nálægt henni. Eitt heitir
A næstu grösum annað Studenta-
kjallarinn og hið nýjasta opnaði á
mánudaginn. Það heitir Hornið. A
þessum stöðum er hægt að fá vel
fram reidda rétti sem ekki anga
af braslykteöa þunnukaffiog þar
er stundum hægt að hlusta á lif-
andi jass og jafnvel sötra rauðvin
eöa hvltvln með. Þetta er nýjung i
borginni.
Frjálslegri opnunartimi veit-
ingahúsa eykur lika á menning-
arbrag borgarinnar. Fólk þarf
ekki lengur að vera eins og sauðfé
sem rekið er I rétt þegar það ósk-
ar þess aö fara á opinberan dans
stað. Það getur flakkað endalaust
á milii staða meðan þeir eru opnir
og húsrúm leyfir.
Eldrautt sólskin og
kolsvartir skuggar
Brennheitt sólskiniö flóöi eftir
Austurstræti á þriöjudaginn. Gol-
an virtisthelst vera ættuö frá suö-
lægum löndum og sem snöggvast
minnti Austurstræti á öngstræti i
Latfnuhverfinu i Paris. Inni i
sundinu við Nýja bló hafði verið
komið fyrir snjóhvitum borðum
og stólum frá veitingastaðnum
Nessý og þar sat léttklætt ungt
fólk I eldrauöu sólskini með kaffi-
boDa eöa ölglas en kolsvartir
skuggar af þverbitum skáru
stéttina.
Úti á sjálfu strætinu var hávær
þröng en við Hressingarskálann
Hún ljómar af
sólskini
var boöiö upp á kaffiveitingar i
bakgarði. Ogþangað lá leiðin eins
og i leiðslu. Skyndilega kemur
upp i hugann mynd úr bernsku.
Ég er 5 ára og ártalið er 1950.
Frænka fær að hafa drenginn á
góðviðrisdegi og dregur hann inn
i lokaðan garð með hávöxnum
trjám, verönd, skrautlegum stól-
um og borðum og býður upp á Is.
Og litli snáðinn starir stórum
augum á þennan framandi stað.
Bak við veröldina
Og þessi staður er þá eftir allt
samamenn til. Hann er eins og
bak við veröldina og kemur aö-
eins I ljós þá örfáu daga sem
loftslag I Reykjavik minnir á út-
lönd. Þarna er skrautlegur
blómagarður meö eldgömlum
limmiklum trjám sem veita sval-
andi og flöktandi skugga. Innst i
garðinum er gosbrunnur með
tæra bunu sem flýgur upp I loftiö
en fellur svo um sjálfa sig I allar
áttir. Húshliðin á Hressingarskál-
anum sem snýr út að garðinum
minnir iika á eitthvað gamalt og
ókunnuglegt. Hún er klædd brúnu
timbri og uppiá þaki eru nokkrir
kvistir. Stærsta tréð stendur fast
við húsið. Einkennilegt. Snöggv-
ast kemur upp I hugann Regensen
i Kaupmannahöfn og eikin stóra
inni I húsagaröinum. En aðeins
sem snöggvast.
Lengst uppi gnæfir
skrautlegur vindhani
Allt I kring gnæfa yfir áður
óþekktar hliðar á þekktum hús-
um. Hótel Borg, og Nýja bló og
lengst uppi i iofti bærist vindhan-
inn skrautlegi á Reykjavikurapó-
teki.
Við eitt borðið situr hópur af
ungum skáldum og myndlistar-
mönnum og gætu vel veriö þeir
Steinn Steinarr, Stefán Höröur
Grímsson, Elias Mar og Þorvald-
ur Skúlason ef ekki væru liðnir
svona margir áratugir.
Og við annað borð sitja tvær
fomemmar gamlar dömur með
barðastóra hatta sem gætu hafa
setið þar I nákvæmlega sömu
stólum við nákvæmlega sama
borð undir sama trénu og með
sömu hattana árið 1950.
Við Leifur ljósmyndari fáum
okkur & I skálum með súkkulaði
út á og kaffi. Hann lætur eftir sér
að fá rjóma út i kaffið bara af þvi
að sólskinið er svo heitt og fram-
andi.
Vindhaninn hreykti sér uppi á
Reykjavikurapóteki yfir gestina i
garðinum bak við.
Eftir langa stund göngum við
aftur út i Austurstræti. Við eitt
borð á miöju Lækjartorgi hefur
Bryndís Schram fengið verslun-
arleyfi ásamt börnum sinum og