Þjóðviljinn - 16.11.1979, Qupperneq 19

Föstudagur 16. nóvember 1979 jÞJÖÐVILJINN — SIÐA 19
Gamla konan og litla telpan i frönsku myndinni „Marmarahds-
iö”.
Marmarahúsið
— Myndin fjallar um
einstæöa móöur og llfsbaráttu
hennar, — sagN Pálmi Jtí-
hannesson, þýöandi frönsku
myndarinnar Marmarahásiö,
sem veröur á skjánum i kvöld.
— Kona þessi á tíu ára dtítt-
ur. Faöirinn er þeim litil stoö,
hann er aö reyna aö vera fjár-
málaspekingur og stunda
bisniss, en þaö er nií mest
skýjaborgir hjá honum. Hann
hringir ööru hverju og er meö
áætlanir, sem dckert veröur
svo úr.
Konan berst í bökkum og á
oft ekki fyrir húsaleigunni.
HUn vinnur i verslun og hefur
lág laun. Einn góöan veöur-
dag, þegar hún ætlar aö fara
að greiöa húsaleiguna kemur i
ljós aö óþekkt kona hefur
borgað fyrir hana. Þetta er
efnuö, gömul kona, sem tekur
þær mæögur upp á sina arma
og hjálpar þeim. Móöirin get-
Sjónvarp
kl, 22.15
ur nú minnkaö viö sig vinnu og
snúiö sér aftur aö námi, sem
hún haföi þurft aö hverfa frá,
og gamla konan gætir dóttur-
innar á meöan.
En smám saman uppgötvar
móöirin aö gamla konan er aö
reyna aö bola henni burt, til
þessaö sitja ein aö telpunni.
Upphefst nú mikil barátta
þeirra i milli, um barniö, og
þaö er reyndar aöalefni
myndarinnar.
En þaö gerist ýmislegt
fleira, t.d. kemst móöirin i
kynni við ungan mann, sem er
háskólamenntaöur, en stund-
ar búöarþjófnaö. Þetta er
skemmtileg mynd, — sagöi
Pálmi aö lokum. — ih
Lesið úr bókum
Útvarp
kl. 10-25
Þátturinn A bókamarkaöin-
um erá dagskrá kl. 10.251 dag.
Andrés Björnsson Utvarps-
stjóri hefur umsjón meö þess-
um þáttum, en kynnir er
Margrét Lúðviksdóttir.
I þættinum veröur lesiö Ur
þremur þýddum bókum. Fyrst
les dr. Friörik Einarsson Ur
þýöingu sinni á skáldsögunni
Fyrr en dagur ris eftír Jörn
Riel. Þetta er saga sem gerist
áGrænlandi og segir frá gam-
alli konu og litlum dreng, sem
fara burt úr þorpi sinu og þeg-
ar þau koma aftur eru allir
þorpsbúar dánir úr drepátítt.
Þá les Alfheiöur Kjartans-
dóttir úr bókinni Krystalsheil
irinneftír Mary Stewart, sem
hún hefur þýtt. Sagan gerist á
5. öld, og vakti mikla athygli
þegar hún kom út, var t.d.
mánuöum saman á listum yfir
metsölubækur bæöi i Bret-
landi og Bandarikjunum.
Þriöja bókin sem lesiö verö-
ur úr er reyfari eftir Francis
Clifford, Nauöiending — fhig
204 svarar ekki.Skúli Jensson
þýddi þá bók, en Þorbjörn Sig-
urösson les. Á kápu bókar-
innar er efniö rakiö I hnot-
skurn: „Farþegaflugvél nauö-
lendir. Fimm farþegar kom-
ast af. Einn þeirra er morö-
ingi.”
Landflótti, líf-
eyrir og ofbeldi
Guöjón Einarsson frétta-
maöur hefur umsjón meö
Kastljósi Ikvöid, en honum til-
aöstoöar veröur Guömundur
Arni Stefánsson blaöamaöur.
1 þættinum veröur fyrst
fjallaö um búferlaflutning
tslendinga til annarra landa,
sem fariö hefur í vöxt á
undanförnum árum. t þvi
sambandi veröur rætt viö
nokkramenn semeruá förum
eöa eru komnir til baka aftur.
Einnig veröur rætt viö Sigurö
Guömundsson hjá Fram-
kvæmdastofnun rikisins, sem
vinnur nú aö könnun á þessu
máli.
Þá veröur fjallaö um lif-
eyrisgreiöslur til aldraöra og
öryrkja annarsvegar, og til
Sjónvarp
kl. 21.10
alþingismanna og ráöherra
hinsvegar. Rættveröur viö tvo
fyrrverandi heilbrigöis-og
tryggingarmálaráöherra, þá
Magnús Kjartansson og Egg-
ert G. Þorsteinsson.
Loks verður svo fjallað um
ofbeldi á heimilum gagnvart
konum, og rætt við Auöi
Haralds rithKund. Tryggva
Þorsteinsson lækni, Bjarka
Eliasson yfirlögregluþjón,
Svölu Thorlacius lögfræöing
og Guörúnu Kristinsdóttur
félagsráögjafa.
blödtin
Þorn
Eftirfarandi pistill birtist i
nýjasta tölublaöi Norðurlands:
Um tvöfalt bókhald
Tvöfalt bókhald er fag eöa
listgrein, sem þjóöin ttík aö iöka
upp úrheimsstyrjöldinni siöari I
staö landbúnaöar og sjávanít-
vegs meö þeim glæsilega
árangri, aö si«n hefur allt tvö-
faldast tvisvar sinnum a.m.k.
nema vinnulaun.
Eftir þvi sem hagfræöingar
„Þorns og þistla” komast næst
er styrkur tvöfalds bókhalds
einkum fólginn i þvi, aö þar er
hver tala rituö tvisvar sinnum,
þ.e.a.s. bæði i CREBET og
FALLIT, eöahvaöþaö nú heitir,
og fæst þáoftast nær sú Utkoma,
sem bókhaldari haföi áöur
tíugsaö sér. Helsti annmarkinn
er tviritun talnanna, sem er
bæöi seinlegt og leiöinlegt verk
og reyndar óþarft nú, eftir aö
Edison fann upp ljósritunarvél-
ina. Meö tilkomu hennar næst i
senn meiri hraði, mýkt og ör-
yggi en áöur hefur þekkst i viö-
skiptaheiminum. Má nú á ör-
skammri stundu fjölfalda t.d.
reikninga I allt aö þvi ótak-
Ttörkuðu upplagi og framvisa
siöan til innheimtu á mörgum
stööum I senn til heilla og hags-
bóta fyrir mann sjálfan,
fjölskyldu manns og nánustu ill-
menni, eins og þeir segja I
Garðabænum.
Þaö ervon „Þornsogþistla” aö
hér sjáist ungir menn á uppleið
meö frelsi og framtak einstak-
lingsins aö leiöarljósi opnast
nýjar leiöir til frægöar og f rama
og fylgi fast eftir fordæmi hins
aldna brautryöjanda og ljós-
bera, sem lagt hefur fram lista
til alþingiskosninganna I des.
undir kjörorðinu: Ljósritunar-
vél inn á hvert fhaldsheimili.
Megi þeir sækja styrk i stök-
urnar, sem kellingin kastaði
fram ákjördæmisþinginu sællar
minningar:
Þótt Lalli’ og Dóri’ i lengd og
bráö
lemji fótastokkinn,
styöur fólk um lög og iáö
ljósritunarflokkinn.
Geirinn vinnur ekki á
aldna Kröflu-rokknum.
I fyrsta sæti situr hjá
simamannaflokknum.
Enn um blessað frelsið
Þistill sá, er þetta ritar,varö
fyrir þeirri dapuregu lifsreynslu
hér á dögunum, aö á sjónvarps-
skermi hans birtist loðhýfill
nokkur, ekki mjög broshýr, og
hóf aö predika lýönum fagnaö-
arerindiö um frjálsan rekstur
útvarps- og sjónvarpsstöðva á
tslandi. Eftir þvlsem næst varö
komist er þessi frjálsi rdtstur
fólginn I þvi, aö þeir einstak-
lingar, sem eru nógu frjálsir til
þess aö hafa aögang aö pening-
um annarra, fá aö senda Ut efni,
sem inniheldur þann frelsisboð-
skap, sem þeim er hugleiknast-
ur. (Hvenaa- skyldi almenning-
ur veröa leiöur á þessu blessaöa
frelsi?)
Þaö varö ekki hjá þvi komist,
aö imyndunaraflið snaraöi sér I
hlutverk spyrilsins i sjónvarp-
inu og viötaliö tók þessa stefnu:
Spurning: Hvaö þarf til þess aö
reka frjálsa útvarpsstöð?
Svar: Peninga.
Spurn.: Hvar á aö fá pening-
ana?
og þistlar
Svar: Meö auglýsingum.
Spurn.: En hvernig fæst fjár-
magn til auglýsinga?
Svar: Meö hækkuöu vöruveröi.
Spurn.: Hver greiöir vöru-
veröiö?
Svar: Fólkiö I landinu.
Spurn.: Hver leggur þá til pen-
ingana ?
Svar: Fólkiö I landinu.
Spurn.: En hver á þá stöðina?
Svar: Fólkið i land... — ég
meina — bara — sá sem á hana,
— eöa þannig sko!
En nú vill svo heppilega tíl, aö
fólkiö i landinu á bara býsna
frjálsa Utvarpsstöð, þ.e.a.s.
gamla gufuradióiö viö Skúla-
götu og getur einnig vel hugsaö
sér aö nota aurana sina til ein-
hvers annars en drita niöur
meira eöa minna frjálsum loð-
hýflastöövum út um hvippinn og
hvappinn.
„Þorn og þistlar” geta þvi
ekki tekið undir stökuna, sem
áöurnefnd kelling kastaöi fram
á áðurnefndu kjördæmisþingi:
Megi okkur góöur gvöö
gefa án vils og sorgar
frjálsa sjónvarpssendistöö,
sem aö fólkiö borgar.
Þ.
Myndin i gær: Hallveig Thorlacius, leikbrúöusmiöur.