Þjóðviljinn - 16.12.1979, Síða 6

6 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 16. desember 1979
Árni Egilsson bassa-
leikari hefur lengst af
verið búsettur erlendis,
fyrst í Þýskalandi þar
sem hann stundaði nám
og svo starf með
sinf óníuhl jómsveit og
síðan í Bandaríkjunum
þar sem hann hefur
haslað sér völl sem eftir-
sóttur „session"-leikari.
Árni lék djass áður fyrr,
þegar hann var að hefja
tónlistarf erilinn hér
heima. ( Bandaríkjunum
hefur hann leikið með
ýmsum góðum mönnum
s.s. trompetleikaranum
Don Ellis.
Nú er hans fyrsta sölóplata
komin út hér heima á vegum
H1 jómplötuútgáfunnar og
nefnist hún „Basso Erectus”
sem gæti útlagst „Kontra-
bassi”. A þessari plötu eru 6 lög
eftir vin Arna, tónskáldiö og út-
setjarann Bruce Broughton.
A plötunni nýtur Árni aö-
stoöar mjög góöra session-leik-
ara og má m.a. nefna Joe
Porcaro — faðir Jeff og Steve
Porcaro i Toto — , Peter Robin-
son hljómborösleikara Brand X,
Mike Melvoia, Mitch Holder og
David Crigger.
Þaö er ekkert vafamál aö
Árni er mjög fær bassaleikari
og ákaflega virtur af samstarfs-
mönnum sínum. Hann viröist
jafnfær á kontrabassa sem og
rafmagnsbassa og kemur þaö
vel fram á plötunni.
Allur hljóöfæraleikur, vinnsla
og frágangur plötunnar er til
mikils sóma.
Þaö er allt mjög pottþétt. Þó
er ég ekki fullkomlega sáttur
viö hversu ólik mér þykja sum
lögin á plötunni. Bruce Brough-
ton hefur þó trúlega samiö þau
meö hin ýmsu „andlit” Arna 1
huga og reynt aö láta þau spegla
sem best hæfileika hans. Þaö er
nokkuö algengt aö „session”-
menn sem gefa út sólóplötur,
bregöi upp ýmsum ólíkum hliö-
um á sér. Arna tekst ágætlega
að foröast hætturnar sem þessu
fylgja en samt finnst mér ekki
nógu mikill heildarsvipur yfir
plötunni...
Þaö eru tvö mjög góö djass-
rokk eöa fusion lög á plötunni og
kemur færni Arna sem raf-
magnsbassaleikara vel fram i
þvi seinna sem ber heitiö
Howduz disco? Þar bregöur
hann upp virkilega skemmti-
legu sólói i stil ungu strákanna
Jaco Pastorious og Stanley
Clarke. Arni strýkur kontra-
bassann 1 flestum laganna og
gerir þaö ákflega smekklega,
enda er hann rómaöur fyrir þá
list sina.
En samt heilla tónarnir frá
plokkuöum kontrabassa mig
mest og heföi ég viljað heyra
meira af sikum tónum á plöt-
unni. Strengirnir sem hljóma á
bakviö i nokkrum laganna heföu

Arni Egilsson var u.þ.b. aö leggja siöustu hönd á plötu sina, Basso
Erectus sl. vor, er hann heimsótti fööurlandiö, og var þessi mynd
tekin þá.
algerlega mátt missa sin aö
minu mati. Þeir gera plötuna of
„mjúka” fyrir minn smekk.
„Basso Erectus” er mjög góö
plata sem færir sönnur á
stööu Arna Egilssonar sem
toppbassaleikara. En mikiö
væri gaman aö fá frá honum
plötu meö góöum liflegum og
kraftmiklum kvartetti. — jg
Pétur Grétarsson skrifar um
Djassað
á
diskótek-
um
Eins og lesendur sjá, er þessi
siöa algerlega helguö djassi f
dag, enda viröist djasslif land-
ans vera meö blómlegasta móti
iár.Núivikunnibuöu t.a.m. tvö
diskótek borgarinnar gestum
sinum aö hiýöa á djasstóniist
svona til tilbreytingar. Voru
þetta diskótekin Hollywood og
Óöal.
Miðvikudagskvöldiö 12. des.
sl. kynnti hljómsveitin Mezzo-
forte tónlist sína I Hollywood og
heppnaöist sú kynning ágæt-
lega. Mun ætlun Hollywood aö
bjóöa uppá ýmislegt annaö en
diskótónlist á miövikudags-
kvöldum I framtiöinni og veröa
veittir ostar og eingöngu selt
létt vin til aö skapa þægilega
stemmningu. Mezzoforte riöu á
vaöiö, en næsta miövikudag
mun Gunnar Þóröarson sjá um
tónlistina. Aö sögn ólafs Lauf-
dal I Hollywood veröur boöiö
uppá þaö merkasta ilifandi tón-
list á miövikudögum i framtiö-
inni, og einnig veröa fegnir ýmsii
tónlistarfræöingar til aö kynna
ýmsar tónlistarstefnur.
Undanfarna fjóra miöviku-
daga hefur Óöal staöiö aö djass
dagskrá sem Big Band skóla-
hljómsveitar Kópavogs undir
stjórn Gunnars Ormslev hefur
Umsjón:
Jónatan
Garðarsson
MEZZO-
FORTE
Hljómsvcitin Messoforte eins og hún er skipuö I dag, frá vinstri:
Gunnlaugur Briem, Jóhann Asmundsson, Friörik Karlsson og
Björn Thorarensen. A myndina vantar Eyþór Gunnarsson.
Þegar Mezzoforte kom
fram á sjónarsviðið fyrir
tæpum þremur árum
síðan voru menn að upp-
götva fusion eða djass-
rokk og fannst mikið til
koma. Var þá hampað
mjög fólki eins og Herbie
Hancock, Stanley Clarke,
Chick Corea, Al DiMeola
og fleirum sem blönduðu
saman funk og soul tón-
list við sína ágætu reynslu
í „mainstream" djassi og
meðferð ólíklegustu raf-
magnstækja. Þefta var
nýtt og spennandi en hef-
ur lítið breyst síðan — því
miður.
Ofangreindir menn voru, og
eru, i miklu uppáhaldi hjá
Mezzofortemönnum, sem taka
þá mjög til fyrirmyndar i hljóö-
færaleik sinum og viö samsetn-
ingu laga sinna. En meölimir
Mezzoforte búa ekki yfir þessari
dýrmætu reynslu fyrirmynda
sinna að hafa tekið þátt i og
kynnst uppbyggingu, þróun og
vinnslu þeirrar tónlistar sem
lögð er til grundvallar og hlýtur
aö vera djassinn.
Af þessu leiðir aö tónlistin á
fyrstu plötu Mezzoforte er fyrst
og fremst leitandi og, þrátt fyrir
tæplega þriggja ára samstarf,
stefnulaus.
Allir eiga spilararnir góöa
spretti og skal fyrstan telja
Friörik Karlsson sem er oröinn
svo góöur gitarleikari aö menn
eru hættir aö segja hann efni-
legan. Þá kemur Eyþór
Gunnarsson hljómborösmaður
sterkt út — þó aö undirritaöur
vildi gjarnan heyra hann tjá sig
á góöan flygil einan saman — en
svuntuþeysarnir heilla. Jóhann
og Gunnlaugur standa fyrir sinu
þó aö minna fari fyrir þeim.
Þeir eru eiginlega of pottþéttir
og heföu mátt gera nokkrar vit-
leystur til aö hreinsa andrúms-
loftiö og slappa af. Þaö heföi til
dæmis veriö ágæt afslöppun aö
stilla trommurnar, sem hljóma
eins og i þeim séu geymd rúm-
föt. Stefán S. Stefánsson skilar
sinu þokkalega þó aö spurning
sé hvort saxafónar eigi
nokkra samleiö sem pælingum
Mezzoforte. Blásarasveitin sem
aöstoöar mun hafa verið sett
inn svona á hálfgeröum hlaup-
um og er eins og svo mörg önnur
hljóö á plötunni ónauösynleg.
Ekki viröist platan hafa veriö
neitt meiriháttar fyrirtæki I
vinnslu og til hvers skyldi þá
vera fengin svokallaöur
„producer” til starfa’, spyr sá
sem ekki veit.
En hvaö er þá aö plötunni
fyrst hljóöfæraleikurinn er
svona góöur?Undirritaöur hefur
átt þess kost aö fylgjast meö
Mezzo frá stofnun og enn þá
viröist stefnuleysiö hjá þeim
mest og þaö kemur fram I þvi
hve kraftlaus afuröin veröur.
Friörik og Eyþór finnast mér
óeölilega ráöandi þegar athugaö
er aö Mezzo er fimm manna
hljómsveit en ekki dúo með
undirleik, þó aö þeir tveir næöu
kannski lengst meö þeirri ráö-
stöfun. En enn sem komiö er er
Mezzo hljómsveit og frá henni
sem slikri á maöur von á meiri
inbyröis persónuleika. En hvaö
um þaö, ef listamennirnir
sjálfir eru ánægöir, eru allir
ánægöir, eða hvaö?
Pétur Grétarsson
séð um. Gunnar tjáöi Fingra-
rimi aö þetta Big Band heföi
orðiö til fyrir u.þ.b. ári siðan og
er kjarni þess skipaöur núver-
andi og fyrrverandi meölimum
úr Skólahljómsveit Kópavogs.
Þegar Gunnar var ráöinn
kennari krakkanna datt honum
og Birni stjórnanda hljóm-
sveitarinnar i hug aö æfa upp
Big Band til reynslu. Arangur-
inn er harla góöur ef miöaö er
viö aö krakkarnir eru enn mjög
ungir aö árum og er meöalaldur
hópsins innan viö 20 ár. Big
Bandiö hefur litiö komiö fram
fyrir utan þessi 4 kvöld i Óöali,
og hvaö þau komu fram I sjón-
varpi ekki alls fýrir löngu. Big
Bandiö skipa átján manns, þar
af eru 14 blásarar og i þeim hópi
eru þrjár stúlkur.
Gunnar Ormslev kvaö þaö
vera mikilvægt fyrir meölimi
Big Bands aö geta komiö fram
opinberlega og kvaöst vera
þakklátur forráöamönnum
Óðals aö veita þeim þetta tæki-
færi. Þaö er á stefnuskrá hljóm-
sveitarinnar aö reyna aö koma
fram sem viöast I skólum eftir
áramótinog bætti Gunnarviöaö
þau væru alls ekki dýr, þó
hópurinn væri stór. 1 sumar
leggja þau siöan land undir fót
og heimsækja m.a. Finnland og
Sviþjóö ásamt Hornaflokki
l Skólahljómsveitar Kópavogs.
Stúdentakjallarinn hefur
einnig haldiö úti vikulegum
djasskvöldum I sumar og vetur.
Hefur trió Guömundar Ingólfs-
sonar leikiö þar á sunnudags-
kvöldum gestum kjallarans til
ánægju. Er gott til þess aö vita
aö þessi tónlist skuli þrifast hér
á landi.
—jg
*fringrarím * f ringrarrim * f ringrarrim *fringrarrim