Þjóðviljinn - 20.05.1980, Blaðsíða 9

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 20. mai 1980
Þriðjudagur 20. mai 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIDA 9
Vigdís og
Gudlaugur
vinsælust
á Dalvik
Tveir forsetaframbjóöendanna,
þau Guölaugur Þorvaldsson og
Vigdis Finnbogadóttir höfðu al-
gera sérstöðu i úrslitum skoöana-
könnunar sem framhaldsdeild
Dalvikurskóla gekkst fyrir I april
um vinsældir frambjóðenda.
Fengu þau samkvæmt skoðana-
könnuninni samanlagt um þriá
fjórðu allra atkvæða á Dalvik.
Frá könnuninni og úrslitum
hennar er sagt I nýjasta tölublaði
„Norðurslóðar”, sem fylgdist
með framkvæmd könnunarinnar.
122 greiddu atkvæði og uröu úr-
slitin aö Albert Guömundsson
fékk 12 atkvæði 9.8%, Guðlaugur
Þorvaldsson 42 atkv. 34.4%,
Rögnvaldur Pálsson latkv. 0.8%,
Vigdis Finnbogadóttir 48 atkv.
39.4%, Pétur Thorsteinsson 0
atkv. 0.0%, en óákveönir og auöir
seðlar voru 19 15.6%.
Úrtakiö var fundið þannig að
fimmti hver maður á kjörskrá I
alþingiskosningunum i desember
s.l. var tekinn I þaö. Samtals voru
iúrtakinu 148Dalvikingar eða um
20% allra atkvæðisbærra manna.
Þeir fengu sendan seðil og voru
beönir að krossa við þann fram-
bjóðanda sem þeir kysu helst.
Einnig var á seölinum unnt aö
krossa við sérstakan reit ef
þátttakandi var óákveðinn, haföi
ekki enn gert upp hug sinn.
Nemendur framhaldsdeildar-
innar fóru svo á stúfana nokkrum
dögum siðar meö lokaöan ,,at-
kvæðakassa” og fundu þá, sem
voru I úrtakinu að máli. Var þá
seðlinum stungiö I kassann án
þess aö nokkuö væri um það rætt
hvað á honum stæöi.
Ekki tókst að innheimta alla at-
kvæðaseölana. 122 skiluöu sér, og
er það um 82.4% þeirra sem i úr-
takinu voru. Hlutfalliö ér ámðta
og kosningaþátttaka i kosningum
siöustu ára.
Hjá starfsfólki fyrirtækja KEA
á Dalvik fór fram sérstök
skoðanakönnun með 74
þátttakendum og urðu úrslit þar
að Guðlaugur fékk 38 atkvæði,
Vigdis 28, Albert 1, Pétur og
Rögnvaldur 0, en óákveðnir voru
7. —vh
„Lygi um”
,Hlýðni við’
1 dag, 16. mai sá ég fyrst Þjóð-
viljann frá 9. mai sl. Þar var
fréttaskýring eftir mig um verk-
bönn og verkföll i Svfþjóð. í henni
var litil en meinleg villa. Þar stóð
að Vinnuveitendasambandið
sænska ætlaði „sér að vinna deil-
una á hinni sænsku lygi um lög-
lega kjörin yfirvöld”. En
samkvæmt handriti minu átti að
standa að vinnuveitendur ætluöu
„sér aö vinna deiluna á hinni
sænsku hlýöni viö löglega kjörin
yfirvöld”.
Fréttaskýringuna las ég i sima
til Þjóöviljans. Ég vil ekki leggja
neinn dóm á hver á sök á villunni.
Vel má vera aö ég eigi sök á henni
með lélegum upplestri. En ég tel
nauðsynlegt aö leiðrétta þetta
bótt langt sé liðiö frá birtingu ein-
faldlega vegna sjálfs mln og
með hliösjón af upplýsingasöfnun
sendiráða og hugsanlegum útúr-
snúningum svarthöföa og ann-
arra kynjadýra I Islensku þjóð- „
llfi. Gisli Gunnarsson
Vigdis efst
i Torfunni
15 manns eru nú að vinna að
lagfæringu og viðgerðum á Bern-
höftstorfu. Þetta eru málarar,
smiðir, verkamenn og rafvirkjar.
Fyrir skömmu framkvæmdu þeir
prófkjör I kaffitima og urðu úr-
slitin þau, að Vigdls Finnboga-
dóttir fékk 10 atkvæði, Albert
Guðmundsson 2, Guðlaugur Þor-
valdsson 2 og Pétur Thorsteins-
son 1. -ih
Hin nýju lög um
aðbúnað og hollustuhætti
á vinnustöðum:
Merkur
áfangi í
vinnu-
vernd
; ■ ■

,
— Þessi nýju lög um aöbúnað og
hollustuhætti á vinnustööum eru
aö minum dómi afar merkur
áfangi i vinnuvernd hér hjá okk-
ur, sagöi Guöjón Jónsson formaö-
ur Málm og skipasmiðasambands
islands en hann átti sæti I nefnd
þeirri er frumvarpiö samdi.
Guðjón sagði að við könnun sem
nefndin lét gera á ástandinu kom I
ljós að það er mjög slæmt á
vinnustöðum almennt. Aöstæður
voru kannaðar hjá 160 fyrirtækj-
um I öllum starfsgreinum og um
allt land og mun þetta úrtak vera
um þaö bil 10% af skráðum fyrir-
tækjum i landinu.
— Sem dæmi get ég nefnt
hvernig ástandið var i málmiðn-
aðarvinnustööum þegar könnunin
fór fram, en samkvæmt skýrslu
var hún þessi:
23 fyrirtæki voru athuguð.
Mötuneyti er hjá tveim. Kaffi-
stofur hjá öllum nema einu.
Ræsting kaffistofanna er full-
nægjandi hjá 11 fyrirtækjum, en
ábótavant f 12. Fataskiptaaöstööu
vantaði hjá 10 fyrirtækjum af 23.
Baö- og þvottaaðstööuvantaöi hjá
17 fyrirtækjum af 23. Salernivoru
fyrir hendi hjá öllum fyrirtækjun-
um 23. Ræstingusalerna var áfátt
118 tilfellum og mikið ábótavant I
14 tilfellum.
88 vinnusalir og vinnurými voru
athuguð hjá þessum fyrirtækjum.
Lýsingvar talin fullnægjandi i 45
þeirra, en ábótarvant I 43. Sérlýs-
ing var talin fullnægjandi I 35
vinnusölum en ekki fyrir hendi
eöa ábótavant 153. Hitunvar talin
fullnægjandi I 51 vinnusal, en
ábótavant i 37. Vélknúin loftræst-
ing var talin fullnægjandi i 13
vinnusala en ekki fyrir hendi eöa
ábótavant I 75 vinnusölum. Opn-
anlegir gluggar voru ekki fyrir
hendi i 36 vinnusölum af 88. Há-
vaði var I 40 vinnusölum af 88.
Rykmengun var I 37 vinnusölum
af 88. Gas og/eða leysiefnameng-
un var I 48 vinnusölum af 88.
Óþefurvar i 40 vinnusölum af 88.
Ræsting var ófullnægjandi I 56
vinnusölum af 88. Umgengnivar
áfátt í 58 vinnusala af 88.
Ýmsar aðrar eftirtektarverðar
upplýsingar koma fram i niður-
stöðum könnunarinnar. Við laús-
legan samanburð á niðurstööum
úr öðrum starfsgreinum virðist
ástandið þar svipað, i sumum atr-
iðum skárra og i öðrum lakara.
Hvaða atriði I nýju lögunum
þykja þér merkilegust Guðjón?
I lagafrumvarpinu eru ýmis
athyglisverð nýmæli og nauösyn-
legar breytingar frá eldri lögum,
þ.e. lögum nr. 23, frá 1. febrúar
1952, um öryggisráöstafanir á
vinnustöðum.og lögum nr. 12 frá
17. mars 1969, um heilbrigöiseft-
irlit.
Þýðingarmestu atriði i hinu
nýja lagafrumvarpi eru að min-
um dómi þessi:
1. Eftirlit með aöbúnaði, holl-
ustuháttum og öryggi á vinnu-
stöðum verður hjá einni stofn-
un, Vinnueftirliti rikisins, sem
kemur i stað þeirra stofnana
sem til þessa hafa fylgst með
vinnuumhverfi verkafólks. Að-
ilar vinnumarkaöarins skulu
tilnefna I stjórn Vinnueftirlits-
ins 7 af 9 stjórnarmönnum en
ekki stjórnmálaflokkarnir.
Könnun var gerð
á vinnuaðbúnaði
og hollustu-
háttum í 160
fyrirtækjum og
niðurstaðan var
vægt sagt
slæm
2. Stjórn Vinnueftirlitsins hefur
vald til aðgerða og ráðstafana
til verndar verkafólki við vinnu
og getur m.a. látið stöðva
vinnu og hætta starfsemi, ef
heilbrigði og öryggi starfs-
fólksins er i hættu.
3. Leitast er viö að skapa sam-
starfsvettvang milli verka-
fólks, verkstjóra og atvinnu-
rekenda, til að stuðla að bætt-
um aðbúnaði, hollustuháttum
og öryggi. 1 þvi skyni skal
verkafólk tilnefna sérstakan
öryggistrúnaðarmann, og at-
vinnurekandi öryggisvörð. A
vinnustööum með 20 starfs-
mönnum eða fleiri skal stofnuð
öryggisnefnd, sem vinni að
endurbótum á aöbúnaði, heil-
brigðismálum og öryggi.
4. öryggistrúnaðarmönnum
verkafólks og öryggisvörðum
atvinnurekenda er skylt að
hlutast til um að vinna veröi
stöðvuð strax ef skapast hefur
bráð hætta á heilsutjóni eða
slysum.
5.1 lögunum er sérstakur kafli
um heilsuvernd, læknisskoöan-
ir og rannsóknir sem miði að
þvi að koma i veg fyrir atvinnu-
sjúkdóma.
6. Gert er ráð fyrir að aðilar
vinnumarkaðarins komi á fót
öryggisnefndum fyrir hinar
ýmsu atvinnugreinar, sem
fjalli um nýjar reglugeröir sem
settar verða eöa geri tillögur
um breytingar á eldri reglum.
7. Vinnueftirlit rikisins skal
veita, i samstarfi við aðila
vinnumarkaöarins og örygg-
isnefndir, fræðslu og upplýs-
ingar varðandi hættur á vinnu-
stöðum og varnir gegn þeim,
svo og um nýja tækni og þekk-
ingu, sem stuðlað getur að um-
bótum á aðbúnaði, hollustu-
háttum og öryggi á vinnustöð-
um. Lltil sem engin fræðsla
hefur verið veitt I þessum efn-
um hérlendis á undanförnum
árum.
8. I lagafrumvarpinu er ákvæði
um lágmark hvildartima og
frldaga, svo og um takmarkan-
ir á vinnu barna og unglinga.
Samfelldur lágmarks hvildar-
timi, sem nú er 8 klst.,er lengd-
ur I 10 klst. á sólarhring.
9. 1 bráðabirgöaákvæði með laga-
frumvarpinu er Seðlabanka Is-
lands gert skylt að útvega á
næstu fimm árum fjármagn,
500 miljónir króna á ári, miöað
við verðlag 1. janúar 1979, til
lánveitinga til fyrirtækja sem
þurfa að framkvæma umbætur
á aöbúnaöi, hollustuháttum og
öryggi við vinnu.
Mörg fleiri mikilsverð ákvæöi
eru i hinu nýja lagafrumvarpi
sem of langan tlma tæki að telja
upp hér.
Nýja lagafrumvarpið er um
rammalöggjöf og við samningu
þess er gert ráð fyrir að settar
verði ýtarlegar reglugerðir varð-
andi framkvæmd ýmissa ákvæða
þess, svo sem varðandi vinnuað-
búnað, vinnuframkvæmd, vinnu-
skilyrði, vinnuöryggi og heil-
brigðismál vinnustaöa almennt.
Að lokum sagðist Guðjón Jóns-
son fagna mjög þessum nýju lög-
um, þau ættu eftir að gerbreyta til
batnaðar þvi slæma ástandi sem
alltof vlöa rikir I þessum efnum
hér á landi.
— S.dói
Rætt vid
Gudjón
Jónsson
formann
Málm- og
skipasmiða-
sambands
íslands
Eftir tilkomu ^
laganna er
hægt ad ^
knýja ^
lagfæringar ^
igegn, V
en það var 14
ekki ^
hægt áður

.—■—■ ■ '"'■■■■
:»S»-

á dasskrá
>,,Viðreisnin” var efnahagsaðgerð í anda
Keynes. Sósíalistar snerust gegn
„viðreisninni”, og þeir hljóta enn að
vísa hvers kyns keynesisma á bug.
sérstaklega róttæk og gottefekki
byltingarsinnuð).
Ef viö höfum ekki gagnrýnu
augun hjá okkur þegar við
skoðum kapitalismann, er hætt
við þvi að okkur fari likt og blindu
mönnunum þegar þeir voru að
reyna að átta sig á filnum. Einn
þreifaði á rananum og fannst f 111-
inn vera sivalur, annar á hliðinni
á honum og fannst hann vera eins
og veggur — og fleira fundu þeir
út um sköpulag skepnunnar.
Kapitalisminn er ekki bara efna-
hagskerfið á tslandi (einkenni:
verðbólga), eða i Bretlandi (ein-
kenni: járnfrú), eða i Hongkong
(einkenni: ekkert stjórnmálalif).
Kapitalisminn er þetta allt, bæði
sérstaklega og i samtengingu.
Hann er líka auðlegð Norður-
Ameriku og fátækt Suöur--
Ameriku, og þau fyrirbrigði sam-
Keynesisminn sem mýrar-
ljós sósíalistum
Gaman var að fylgjast með þvi
i sjónvarpi um daginn, hve vel
fréttamanni tókst að sýna innviði
svonefndrar „frjálshyggju” i
viðtali við austurriska háskóla-
kennarann Friðrik Hayek. (Sá
lifir nú I heiðurselli á Englandi,
en var hér staddur i heimsókn hjá
aðdáendum sinum i Heimdalli).
Það var hvorttveggja að frétta-
maður vissi nákvæmlega hvar
stinga skyldi á kýlinu, og hitt að
Hayek gamli var alls ófeiminn við
að viðra skoðanir sinar. Það kom
vitanlega i ljós að „frjálshyggj-
an” er bara vörumerki örgustu
markaðshyggju. Hér er á ferð
eins konar ofsatrú á kaup-
mennsku: að inntak mannlifsins
opinberist að fullu I peninga-
viðskiptum manna á milli. Á
bakvið þetta glittir i hugmyndir
um hinn sterka einstakling. Yfir-
gangur hinna atburðameiri i
þjóðfélaginu er talinn heilla-
merki, en allur fjöldinn á ekki að
vera til nema sem neytendur er
sé það eitt eftir skilið að greiða
„atkvæði” með þvi að fara i búð.
Óll samtök, önnur en um kaup-
skap, eru til ills eins, þvi þau
trufla hina heilögu hringrás vöru
og peninga. Gildir þá einu, hvort
menn i kjánaskap sinum bindast
samtökum um framgang menn-
ingarlegra hugðarefna
(Vinaróperan) eða mynda félög
til varnar einhverjum grund-
vallar mannréttindum, td. þeim
að hafa hönd I bagga um ákvörð-
un eigin launakjara (það hefur
verið hressandi fyrir Heim-
dellinga að fá hreinskilnislega
fasistayfirlýsingu karlsins um
bölvun verklýðsfélaga i Bret-
landi). Stjórnmál voru að mati
þessa kynlega fræðimanns ákaf-
lega varasöm, þvi að stjórnmála-
menn eru svo gjarnir á að beita
rikisvaldinu sem tæki til að koma
fram markmiðum sinum án
milligöngu markaðarins, og það
er vitaskuld ótækt samkvæmt
trúarjátningunni. kaunar virtist
mér mjög til efs hvort margra
flokka kerfi og pólitisk fjölvera
yfirleitt fengi þrifist i þvi dýrðar-
riki sem Hayek taldi markaðsleik
sinn geta skapað. Er þá vitanlega
komið að þeirri spurningu, hvort
þarna sé nokkurt lýðræðiskerfi
á ferð en ekki andstæða alls
lýðræðis, samtakafrelsis og
menningarlegrar viðleitni yfir-
höfuð?
Reyndar er ekkert nýtt að
mannréttindi séu skilin sem
borgaraleg markaðsréttindi ein-
vörðungu, eignin sé höfð i þunga-
miðju réttindanna en ekki mað-
urinn. Það er þó gæfa vestrænna
þjóðfélaga aö mannúðarstefna
hefur aldrei yfirgefið þau að fullu,
þótt syrt hafi i álinn á stundum.
Viðast hvar á Vesturlöndum er
uppi tvihyggja að þessu leyti,
annars vegar er mikið lagt upp úr
friðhelgi eignarréttárins, en að
hinu leytinu eru ýmis mannrétt-
indi sett ofar eignarumsýslu og
viðskiptum. Við,sem teljum
okkur lýðræðissinna, viljum að
minnsta kosti trúa að svo sé. Og
þau okkar, sem viljum vera
sósialistar, byggjum tilveru
okkar á þvi að svo eigi það að
vera. Hins vegar litur út fyrir að
til séu svo stækir markaðssinnar,
að þeir vilji svipta fólk þeim rétt-
indum að mega vera sósialistar.
Mér er nær að halda að sá gamli
Hayek sé þess sinnis, og varla er
ástæða til að efast um afstöðu
helstu gestgjafa hans á tslandi.
Kapitalisminn hefur margar
ásjónur. Ein þeirra ber svip hins
gullintennta Hayeks, önnur er
mótuð af hinum þungbúna aðals-
manni Keynes. Það er ástæða til
að staldra við Keynes þennan.
Þvi hefur verið haldið fram að
enginn einn hagfræðingur annar
hafi haft önnur eins áhrif og þessi
hástéttarbreti (einn af fáum
þekktum hagfræöingum sem ekki
er af húsi og kynþætti Daviös).
Heimskreppan mikla og baráttan
gegn henni var baksviðið að
kenningum hans. Keynes ósköp
einfaldlega batt i kerfi hagfræði-
legra kennisetninga ýmsar sjálf-
sagðar aðgerðir sem menn hvort
eð var gripu til, svo að kapital-
isminn lifði þrengingar krepp-
unnar af. Þar ber hæst forsjá
rikisins i peningamálum og
ihlutun rikisins I fjárfestingar-
mál. Það er hins vegar mis-
skilningur, ef menn ætla að Keyn-
es hafi ekki verið markaðssinni.
Hann var einmitt björgunar-
maður markaðskerfisins, þvi að
hann áleit, vafalaust réttilega, að
viss rikisafskipti og inngrip i
markaðslögmálin væru nauðsyn-
leg til að sjálft kerfið stæðist i
bráð og lengd. Hagstjórn allra
þróaðra auðvaldslanda hefur nú
um 35 ára skeið mótast I veru-
legum atriðum af keynesiskum
formúlum. Island er þar ekki
undantekning, þvi að „viöreisn-
in” sæla var ekkert annað en
snögg aðgerð til að koma hér á
keynesisku markaðskerfi.
Allir muna, hvernig islenskir
sósialistar brugðust við
„viðreisninni”. Það var rökrétt
að snúast gegn henni af fullri
hörku, og þau viðbrögð voru mjög
mótandi um islenska pólitik
nokkuðfram á þennan áratug. Nú
hafa mál hins vegar skipast svo,
að engu er likara en Keynesism-
inn sé orðinn að nokkurs konar
erfðagóssi hjá Alþýðubanda-
laginu, ef marka má suma for-
mælendur bess
Nú skal á engan hátt i efa
dregið að það sé erfitt verk og
vanþakklátt að móta efnahags-
stefnu sósialisks flokks og halda
henni, amk. fræðilega, sæmilega
aðskildri frá þeim mála-
mioiunum sem þingpontiK og
rikisstjórnarsamstarf krefst. En
varla veit það á gott, ef stjórn-
málamenn flokksins telja að
stóra sannleikann i efnahags-
málum sé fyrst og fremst að finna
hjá keynesiskum stofnunum
rikisins og i samantektum hag-
fræðinganna. Þvi hvað er hag-
fræði nútimans? Hagfræði er
framar öllu hugmyndafræði um
hið „rétta” gangverk markaðs-
kerfisins og um þær aðstæður
sem „eiga” að vera, til að allt
gangi nú vel. t þessu sambandi
er munurinn á Hayek og Keynes
bitamunur en ekki fjár. Það er
svo tiltölulega aftarlega á verk-
efnaskrá hagfræðinnar að skapa
tækni til að svara öllum þeim
„vitlausu” spurningum sem
óhagfróöir geta fundið uppá að
spyrja.
Þetta kann að þykja skritinn
dómur um hagfræðina. Eigum við
þá ekki að trúa þvi að hagfræöin
sé hlutlaust hjálpartæki stjórn-
málamannsins, rétt eins og
byggingarverkfræðin er sú hlut-
læg fræðigrein sem arkitektinn
má sist án vera?
Svar mitt er þetta: Fyrsta
meginregla sósialistans er að
vera gagnrýninn á umhverfi sitt,
og önnur meginreglan er að skilja
rækilega á milli þjóðfélagsfræða,
sem aldrei eru hlutlaus né alsönn,
og annarra fræðigreina sem ekki
fást beinlinis við þjóðfélagsmál.
Það er margt hægt að læra af
Karli Marx, þótt eflaust sé það
hin mesta villa að innbyröa hann
sem tilvitnanasafn. Marx gerði
það að ævistarfi sinu að gagnrýna
hagfræðina, flest meginrit hans
bera heitið „gagnrýni á pólitiska
hagfræði”. Hann áleit að hag-
fræöin væri veigamesta og mark-
tækasta hugmyndafræði sam-
timans (hugmyndafræði sem
heimsmynd og yfirráðatæki rikj-
andi stéttar og þarmeð bæði sönn
og blekkjandi i senn). Enginn efi
er á þvi að hagfræðin er enn i
þessu hlutverki, en upp að
hliðinni á hagfræðinni hafa komið
fræðigreinar eins og félagsfræði
og stjórnmálafræði (skondiö að
þau fræði skuli hér á Islandi talin
einuð i orsök og afleiðingu. (Oðl-
ingurinn Keynes, bjargvættur
móðurlandsins undan kreppunni,
sá vist aldrei neitt athugavert
við arðrán Breta á Indverjum).
Kapitalisminn er millirikjaskipu-
lag: hann er alþjóðastofnanir og
fjölþjóðafélög, oliuhringir og
markaðsbandalög. Siðast en ekki
sist er kapítalisminn valdaskipan
með drottnurum og undirgefnum,
réttlætingu drottnunar og afsökun
fyrir undirgefninni.
Málið er semsagt það að hag-
fræðin þreifar aðeins á einni hlið
kapitalismans og finnur efna-
hagsmál en ekki mannfélagið i
heild. Kapitalisminn er eftilvill
fyrst og fremst félagskerfi, en
afurð þess er hin margrómaöa
framleiðsla: vörur og dreifing
þeirra. Og gætum þess að kapital-
isminn er ekkert sparsemdar-
kerfi þótt hagfræðinni verði
tiðrætt um hin knöppu gæði —
kapitalisminn er einmitt eyðslu-
hitin mesta, sóandi vinnuafli
okkar allra i tóma vitleysu mest-
an part og ógnandi gervöllu vist-
kerfi jarðar. Svo er kapítalisminn
ekki aðeins framleiðandi óþrjót-
andi auðlegðar i neysluhæfun
varningi, heldur einnig fram-
leiðandi hugmynda, bæði stað-
festandi og andæfandi. Gleymum
þvi ekki að kapitalisminn er
skapari sósialismans: Sósialism-
inn sem hugsæismynd og sem
baráttuhreyfing óx i öndverðu i
laukagarði kapitalismans, og þar
sprettur sósialisminn aftur og
aftur i sibreytilegri mynd. Að
hinu leytinu er það svo hlálegt, að
sú skrumskæling sósíalismans
sem Sovétrikin og Kina standa
fyrir hefur kapitalismann að við-
miðun og keppikefli, en ekki þá
mannlegu frelsun sem Marx
dreymdi um.
Það er þvi mikil kröfugerð
fólgin i þvi að vera sósialisti,
hvort sem er i einrúmi eða sem
flokkur manna. Heildarsýn yfir
þjóðfélagstengslin er ekki auðvelt
að öðlast. Ég held þó að eitt af
grundvallaratriðunum sé
viðleitni til skilnings á tak-
mörkum efnahagsmála og á hlut-
verki hagfræðinnar. Sá stjórn-
málaflokkur, sem á sérgreinda
efnahagsstefnu er byggir á hag-
fræðilegri greiningu einni saman,
getur ekki verið sósíaliskur, hvað
sem liður yfirlýsingum um
hollustu við sósialiska stefnuskrá.
Efnahagsstefna hrein og
ómenguð hlýtur sem slik að vera
borgaraleg, þvi að hún hefur
markaðshyggjuna að leiðarljósi
og stofnanir markaösveldisins að
framkvæmdatæki. Og skiptir þá
ekki höfuðmáli hvort J. Haralz er
ennþá Keynesisti eða hvort hann
kýs að skipa sér i sveit með
hinum léttgeggjaða öldunei F
Hayek. Hjalti Kristgeirsson
Alifuglasláturhús tekið til starfa
Fyrsta sláturleyfi sem
veitt hefir verið til ali-
fuglasláturhúss hér á landi
hefir nú verið veitt fyrir-
tækinu Hreiður h/f, Mos-
fellssveit. Að fyrirtækinu
standa u.þ.b. 40 fugla-
bændur af suður-og suð-
vesturlandi, enda var af-
kastageta sláturhússins
miðuð við að geta þjónað
þessu svæði fullkomlega.
Undirbúningur að smiði hússins
hófst þegar árið 1977 og ströngum
kröfum heilbrigðisyfirvalda
framfylgt I hvivetna. óhætt er að
segja að þetta sé best búna ali-
fuglasláturhús landsins bæöi
hvað varðar tækni og hreinlætis-
búnað. Fyrirtækið framleiðir
undirmerkinu ISFUGL. Fullyrða
má, að með tilkomu þessa slátur-
húss sé unnt að tryggja markaðn-
um vöru, sem slátrað er skv.
nútlma kröfum um heilbrigöis-og
hollustuhætti, annað sæmir ekki.
. Spurningin er aðeins sú, hvort all-
ir alifuglabændur sýni þessu
þjóðþrifamáli skilning og notfæri
sér þessa þjónustu, sem öllum
stendur opin, að sjálfsögðu.