Þjóðviljinn - 22.10.1980, Blaðsíða 8

8 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Miövikudagur 22. október 1980.
Miðvikudagur 22. október 1980. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 9
Óttinn
við
dómsdag
er
drjúg
atvinnu-
grein
Margar greinar bandarisks atvinnulifs eru
heldur iila staddar, en ein biómgar sem
aldrei fyrr: framleiösla á sérstökum varn-
ingi, vopnum, byrgjum, niðursoðnum og
þurrkuöum matvælum og öðru þvf sem þeir
sanka að sér sem óttast að dómsdagur sé I
nánd.
Hér er ekki um þá aö ræða sem hafa reikn-
aö það út, rétt einu sinni enn, aö einhverjir
spádómar Bibliunnar séu um þaö bil aö ræt-
ast. Og tilhneigingar hinna óttaslegnu eru
nokkuð aörar og margbreytilegri en þeirra,
sem reyndu aö koma sér upp einkaatóms-
triösbyrgjum á sjötta og sjöunda áratugnum.
Helstu forsendur óttans sýnast vera efna-
hagslegs eðlis. Þeir sem ætla sér aö lifa af
hvað sem þaö kostar og hvaö sem um aöra
veröur, byrjuðu aö hamstra nauösynjum
þegar áriö 1973, þegar oliusölubann stóö um
nokkra hriö. Eftir fall keisarans i lran og
upphaf striösins i Afganistan tóku margir aö
kaupa sér vopn og koma sér fyrir i húsum sem
þeir: hafa keypt uppi I sveit. Til eru dæmi um
’rnenn sem byggja sér heil virki, meö
sprengjubyrgjum gröfnum inn i fjöll.
Misjafnir sauöir
Bölsýni þessara manna er misjafnlega
sterk. Sumir óttast veröbólgu og kreppu.
Aörir óttast allsherjarupplausn bandarlsks
þjóöfélags og meiriháttar heimsslys. Þeim er
þaö sameiginlegt, að þeir óttast stórborg-
irnar, eru vissir um aö eina leiöin til aö lifa af
sé að forða sér til sveita helst til fjalla.Flest-
ir telja nauösyn aö vopna sig, og segjast ætla
aö nota vopnin til aö verja fjölskyldur sinar
gegn ræningjum. Obbinn af þessu fólki hefur
mjög óljósar pólitiskar skoöanir, en til er
meðal þeirra allstór hópur kynþáttahatara
sem telja vist, aö þegar Harmageddon hefst,
þá muni þeir beina skotum sinum aö blökku-
mönnum og Gyöingum.
Enginn veit, hve margir þeir eru sem hafa
komið sér upp sveitaafdrepum sem ekki
skemmast. En þaö er t.d. vitaö aö 125 þúsund
áskrifenda borga 80 þúsund krónur á ári hver
fyrir „fréttabréfiö” Ruff Times, sem kennir
mönnum listina aö lifa af. Mikil aösókn er aö
námskeiöum i þeirri sömu list, kostar
fjögurra daga námskeiö sem dæmi er tekiö af
um 100 þúsund krónur aö minnsta kosti — og
komast færri aö en vilja.
(Byggt á Newweek).
Svona búning með
riffli býður
Survival Inc. I
Kaliforniu þeim
sem vilja lifa af
stórslys sögunnar.
Vantrauststillaga Palme verður felld
Borgaraflokkarnir sænsku
standa nú samt mjög tæpt
Olof Palme og flokksbróðir hans, Kjell-Olof Feldt, með listann yfir þá
þingmenn sem undir vantrauststillöguna skrifa.
Það er i dag að sænska þingið
greiöir atkvæöi um vantrausttil-
lögu sósialdemókrata á sam-
stjörn borgaraflokkanna þriggja.
Það eru engar likur til að stjórnin
falli við atkvæðagreiösluna:
stjórnarandstaöan, sósialdemó-
kratar og VPK, Vinstri flokkurinn
kommúnistar, hafa samtals 174
þingmenn og þar meö vantar eitt
atkvæði á þingi til aö stjórnin
fadli. Það er og vegna þessa sem
borgaraflokkarnir hafa verið
ósparir á að skamma Olof Palme
og flokksmenn hans fyrir það að
vantrausttillagan sé sýndar-
mennska ein.
Um þetta hefur Olof Palme,
foringi sósialdemókrata, sagt á
nýlegum blaöamannafundi:
Viö gerum ráö fyrir þvi aö viö
töpum atkvæöagreiöslunni á
þingi svo aö vantrauststillagan er
einna helst staöfesting á óánægju
okkar meö stefnu stjórnar borg-
araflokkanna.
Palme vegnar vel
Sósíaldemókratar hafa hvað
eftir annaö krafist þess aö stjórn-
in segi af sér — á þeirri forsendu
aö hún hafi svikiö loforö sin og
hafi ekki umboð til aö fylgja eftir
þeirri sparnaöar- og niöurskurö-
aráætlunsem húnhefur nú boðaö.
Astæöan fyrir þvi, aö nú er látiö
til skarar skrlöa er fyrst og
fremst sú, aö nýleg skoðanakönn-
un sýnir, aö Sósialdemókratar
eru komnir með hvorki meira né
minna en 49% atkvæöa og þvi á
góöum vegi meö aö eiga fylgi i
hreinan meirihluta á þingi. Altént
geta þeir gert ráö fyrir þvi aö
hafa drjúgan meirihluta meö
VPK, sem nú er með 30 þingsæti.
Borgaraflokkarnir hafa hinsveg-
arekki átt jafn litlu fylgi aöfagna
og nú siöan áriö 1969.
Hvers konar sparnaður?
Eins og rakiö var hér i blaðinu i
fyrri viku er vantrauststillagan
borin fram vegna sparnaöaráætl-
unar stjómar Falldins. Útgjöld
rikisins á aö skera niöur um 6.4
miljaröi sænskra króna. Þar af
munu 2.4 miljaröar koma beint
viö vasa sænskra launamanna, —
m.a. vegna minni niöurgneiöslna í
matvælum, breytts útreiknings á
verölagsuppbótum á laun og
nýrra reglna um húsaleigustyrk.
Um leið eru greiöslur hækkaðar
fyrir læknisheimsókn og lyf og
fargjöld meö almenningsfarar-
tækjum hækka sem og ýmisleg
önnur opinber þjónusta.
Kjör aldraðra
Sósialdemókratar hafa i gagn-
rýni sinni á spamaðaráætlunina
haft á oddi þaö tilræöi viö kjör
aldraöra sem hún felur i sér. Olof
Palme hefur m.a. komist svo aö
oröi, aö sinn flokkur geti viöur-
kennt, aö þaö þurfi aö hressa upp
á fjárhag rikisins og aö ekki sé
svigrdm fyrir raunhæfar kaup-
hækkanir á næsta ári. En, segir
Palme, ástandiö er ekki svo
slæmt, aö eftirlaunafólk skuli
neytt til aö vera i fremstu röö
þeirra sem neyddir eru til aö
veröa af fengnum réttindum.
Hann lagöi áherslu á aö stjórnin
ætlaöi sér aö spara einna mest
meö þvi' aö draga úr dýrtlöarupp-
bót á eftirlaun — og geröist þetta
einmittá þvi ári, þegar borgara-
stjórnin hefur lækkaö skatta á
hæstu tekjum um 11.000 krónur
(um 1,4 milj. íslenskra króna.).
Að lokast inni
Fleiri eru óánægöir meö niöur-
skuröaráætlanir stjórnarinnar en
vinstriflokkarnir. Stórblaöiö
Dagens Nyheter hefur gagnrýnt
áform stjórnarinnar i nokkmm
leiöurum aö undanförnu. Blaöiö
visar m.a. á bug þeim staöhæf-
ingum Bohmans efnahagsráð-
herra og leiötoga Ihaldsmanna
(„Hófsamra”) aö ofvöxtur I opin-
berri þjónustu hafi dregiö úr
mannafla til sænsks iönaöar.
Sænskur iönaöur hafi t.d. ekki
bætt viö sig fólki svo neinu nemur
undanfarin tvö ár vegna þess aö á
árum áöur haföi stjóm sósial-
demókrata hjálpaö fyrirtækjun-
um til aö þurfa ekkiaö segja upp
starfsfólki þótt illa gengi. Þegar
svo nokkur fjörkippur kom, var
hægt aö auka framleiösluna meö
þvi starfsfólki sem fyrir var.
1 annan staö þykir blaöinu sem
stjórnin trúi blint á markaöslög-
mál og vilji foröast aö veita fyrir-
tækjum þá markvissu aöstoö sem
þörf er á í þrengingatiö. Dagens
Nyheter tekur meö ýmsum hætti
undir ótta sósialdemókrata viö aö
Sviar fari aö sætta sig viö aö all-
stór her atvinnuleysingja sé
fastafyrirbæri i þjóðlifinu. Þaö er
háskalegt, segir blaöiö, aö „læsa
sig inni” I atvinnuleysi, sem aö
sinu leyti bæöi eykur viö atvinu-
leysi og gerir fjölda manns aö
vondaufum ómögum, brýtur niö-
ur þeirra sjálfstraust og mögu-
leika. ábtóksaman.
Bandarískur „kommi” fékk
Nóbelsverðlaun í hagfræði
Hefur mótað aðferðir til að spá í framvindu efnahagsmála
Bandariskur hagfræðingur,
Lawrence R. Klein, fékk hag-
fræðiverðlaun Nóbels i ár. Hann
er þekktur fyrir gerö svonefndra
„ekonometrlskra módela” sem
notuð eru til að spá um þróun |
efnahagslifs viða um heim.
Klein vann sem ráögjafi fyrir
Jimmy Carter, þegar hnetubónd-
inn sá var aö berjast fyrir for-
setaembættinu 1976, en hann hef-
ur tvivegis hafnaö því aö taka
sæti I stjórn Carters sem ráögjafi
I efnahagsmálum. Astæðan er sú
aö Klein bjóst ekki viö þvl aö fá
samþykki þeirra bandarisku
þingnefnda, sem veröa aö leggja
blessun slna yfir val á ráögjöfum
forsetans. Klein varö á sinum
tima aö fara i' einskonar Utlegö til
Bretlands, meöan McCarthy og
skósveinar hans sáu útsendara
heimskommúnismans I hverjum
frjálslyndum manni, en Klein
haföi veriö I róttækum samtökum
ungur.
Dagens Nyheter lýsir framlagi
Lawrence Klein til efnahagsmála
á þessa leiö: Tölva er mötuö á
upplýsingum um einnar prósentu
vaxtahækkun. Viö ýtum á viðeig-
andi takka og meðan tölvan
reiknar fyrir okkur mörg hundruö
jöfnur hlaupum viö aö hinum
enda hennar. Þar getum viö svo
lesiö hvaöa áhrif vaxtahækkunin
hefur á hin ýmsu svib efnahags-
maia: á sparifjármyndun og fjár-
festingar, á neyslu, atvinnutæki-
færi, innflutning og útflutning og
þar fram eftir götum.
Lawrence R. Klein:
A dögum McCarthys
fór hann i útlegö til
Bretlands.
Inni i þessari tölvu er „módel”
gert eftir fyrirsögn Lawrence R.
Kleins. Þessi módel eru ekki köll-
uö „hagfræöileg” heldur
„ekonometrisk” sem viö skulum
til bráðabirgða kalla og kenna viö
„hagmælingar”. Hagmælingar
Kleins eru stæröfræöileg aöferö
til aö prófa og þróa hagfræöi-
kenningar.
Ofmetinn?
Starf Kleins hefur hlotiö mikla
viöurkenningu og eru módel hans
viöa notuö. Þau þykja einkar nyt-
samleg til aö skýra hagsveiflur og
gera úttekt á þeim. Hins vegar er
þvi haldiö fram af æ fleirum aö
menn hafi ofmetiö módel þessi
mjög til spásagna I efnahagsmál-
um. Þau bregöast alltof oft vegna
þess aö veruleikinn breytist örar
enmódelinfá viö ráöiö. Enn aðrir
hafa gagnrýnt þau vegna þess
hve flókin þau eru oröin. Svo flók-
inaö menn geta ekki lengur skiliö
hvaö er hvaö I útreikningum tölv-
unnar.
(ByggtáDN).
kominn I hljómsveit Chico
Hamilton, þar sem hann var síö-
an I u.þ.b. hálft annab ár. Jafn-
framt þessu, vann hann meö og
hljóöritaði plötur meö mörgum
öðrum.
Ariö 1973 gekk hann svo I hljóm-
sveit Billy Cobham þar sem hann
starfaöi um skeiö og hljóöritaöi
þrjár plötur, „Crosswinds”,
„Total Eclipse” og „Shabazz”. A
þessu timabili starfaöi Aber-
crombie jafnframt annaö slagiö
meö öörum trommara, Jack
DeJohnette aö nafni. Þeim samdi
svo vel aö Abercrombie ákvaö
fljótlega aö segja skiliö viö Cob-
ham og starfa eingöngu meö
DeJohnette. í gegnum
DeJohnette kynntist Aber-
crombie siöan Manfred Eicher,
eiganda EMC-hljómplötuútgáf-
unnar, sem vildi endilega fá aö
gefa út plötu meö honum. Eftir
allnokkra umhugsun sló Aber-
crombie til og árið 1975 leit
árangurinn dagsins ljós, platan
„Timeless” þar sem Aber-
crombie nýtur aðstoöar tveggja
gamalla starfsfélaga, þeirra John
DeJohnette og Jan Hammer.
Vistin hjá ÉCM hefur greini-
lega átt vel viö Abercrombie, þvi
siöan hefur hann gefiö út um tug
hljómplatna fyrir útgáfuna
þ.á m. „Gateway” (meö
DeJohnette og Dave Holland).
„Cloud dance” (meö DeJohnette,
Holland og Colin Walcott), „Pil-
grim and The stars” (með Enrico
Rana og fl.), „Untitled” (meö
DeJohnette, Mike Richmond
o.fl.), „Pictures” (meö
DeJohnette), „Sargasso sea”
(með Ralph Towner),
„Characters” (sólóplata),
„Arcade” og Abercrombie
„Quartet” en á þessum tveimur
siöast nefndu er liöskipanin ein-
mitt sú sama og leikur á tónleik-
unum i kvöld, þ.e. Richard
Beirach, George Mraz og Peter
Donald.
Pianóleikarinn Richard
Beirach er skær og risandi
stjarna innan jassheimsins og
hefur leikið meö ótal mörgum
nafnkunnum jassleikurum sem
of langt mál yröi aö telja upp hér.
Auk þess hefur Beirach gefiö út
þó nokkrar sólóplötur og hafa
a.m.k. tvær þeirra („Eon” og
„Hubris”) veriö fáanlegar hingaö
og þangab I bænum.
Tékkneski bassaleikarinn Jiri
(George) Mraz er þó kannski sá
sem gengur foringjanum Aber-
crombie næstur. Hans ferill hefur
einnig verið langur, fjölbreyttur
og glæstur en þaö lýsir kannski
best hæfileikum hans aö Mraz var
annar tveggja bassaleikara, sem
bassa. og tónlistasnillingurinn
sálugi Charles Mingus, valdi til
aö taka viö stööu sinni á siðustu
plötunni, sem hann gaf út, „My,
Myself an eye”, en Mingus var of
lasburöa til aö sjá um bassaleik-
inn sjálfur.
Aö lestri þessum loknum ætti
þvi lesandanum vonandi aö vera
ljóst að merkisatburöur mun eiga
sér staö I kvöld. Þetta er einstak-
ur atburöur sem enginn sannur
tónlistarunnandi má láta fram
hjá sér fara. Missiö ekki af þessu f
Þorvarður Arnason.
lazz í Hamrahlíð í kvöld
John Aberc
kvartettinn
Tónlist „Dreams” var nokkurs
konar þróaö rokk meö jass-Ivafi
einskonar „frum”- jassrokk og
var „Dreams” ein fyrsta hljóm-
sveitin sem lék slíka tónlist (sbr.
þaö aö sú plata sem talin er
marka timamót I þessum efnum,
þ.e.a.s. plata Miels Davis „In
asilent way” kom ekki út fyrr en
1969). „Dreams” leystist fljótt
upp og áriö 1970 var Abercrombie
Það hefur ekki farið fram hjá
jassunnendum að i kvöld kl. 20.30
heldur kvartett gitarleikarans
John Abercrombie tónleika i
menntaskólanum við Hamrahlfð
og eru tónleikarnir á vegum jass-
vakningar og tónlistarfélags
M.H. Auk Abercrombie eru i
kvartettnum þeir Richard
Beirach (pianó), Georg Mraz
(bassi) og Peter Donald (tromm-
ur).
Komu þeirra félaga hingað má
telja meö helstu tónlistarviöburö-
um ársins, jafnvel slðustu ára —
þvi hér er fólki gefinn kostur á aö
sjá þrjár af skærustu stjörnum
jassins I dag, þá Abercrombie,
Mraz og Beirach. Jafnframt gefst
mönnum tækifæri til aö kynnast
nýrri jassstefnu, stefnu sem oft er
kennd viö þýska hljómplötufyrir-
tækiö EMC, og sem er um
margt óllk heföbundnari jass-
stefnum. Þannig ber þessi „nýja”
jasstónlist sterkan keim
evrópskrar tónlistarheföar —
„hvltrar” tónlistarheföar and-
stætt hinni „svörtu”, afrlkönsku
tónlistarhefð sem jassinn er upp-
runalega sprottinn úr.
Þennan mun er erfitt aö út-
skýra meö orðum en hann er
þeim mun auöheyröari á tónleik-
um. Þessi stefna, sem Aber-
crombie kvartettinn er fulltrúi
fyrir, hefur stööugt oröiö sterkari
og meira áberandi hin siöari ár og
nægir I þessu sambandi aö llta á
þann aragrúa frábærra jassleik-
ara sem starfa hjá EMC, s.s.
Keith Jarrett, Gary Burton,
Eberhard Weber, Jan Garbarek,
Terje Rypidal, Jack DeJohnette,
John Surman, Bill Connors, Dave
Holland, Gary Peacock, Kenny
Wheeler, John Taylor, Ralpn
Towner, Dave Liebman, og fl.öfl.
Aö Abercrombie, Beirach og
Mraz ógleymdum.
John Abercrombie er fæddur I
Portchester I New York fylki I
Bandarikjunum þann 13. desem-
ber 1944. Hann byrjaöi aö spila á
gltar 13 ára gamall og fyrstu
áhrifavaldar á tónlist hans voru
helstu rokkhetjur þess tima, s.s.
Chuck Berry, Elvis Presley og
John Abercrombie hefur með sér aörar jass-stjörnur....
gitargrúppan The Ventures.
Vegna nokkurra áhrifa Dave
Brubeck og Baraley Kessel hljóm-
platna — og þar sem hann haföi
mjög óljósar hugmyndir um hvaö
hann ætti aö hafa fyrir stafni I llf-
inu — lét hann innrita sig I
Berklee tónlistarskólann. Hann
stundaöi þar nám um fimm ára
skeiö, frá 1962—67 — aöallega vlst
til aö losna viö herskylduna. A
þessum árum öölaðist hann mikla
kunnáttu og reynslu og nú fór tón-
list manna eins og Bill Evans,
Jim Hall, Miles Davies og John
Co>ltrane einkum aö höföa til
hans. Ariö 1968 gekk hann svo I
hljómsveitina „Dreams”, en I
hljómsveitinni voru m.a.
blásararnir Randy og Michael
Brecker og trommarinn Billy
Cobham.
á dagskrá
Þad skyldi þó ekki vera aö Árni sé sammála
nafna sínum úr Eyjum er sagdi „ad þetta
gúanórokk og barátta farandverkafólks
væri að eyöileggja hina þjódlegu rómantík
verbúöanna, svo nú yrði ekkert gaman lengur”
Þorlákur
Kristinsson
Þegar Hallærisplanið
mótmælir her í landi
I Þjóöviljanum 10. oktdber sl.
skrifar Arni Björnsson dag-
skrárgrein um texta og laga-
gerö gúanórokksins og þá helst
um afuröir Bubba og Utan-
garösmanna á þvi sviöi, og er
þar ekki annaö aö sjá en aö
gúanórokkiö standi þversum I
Arna.
Maöur sér Arna Bjömsson
fyrir sér þar sem hann hefur
komið sér þægilega fyrir meö
Timarit Máls og menningar I
hönd og ætlar sér i' rólegheitum
aö njóta þeirrar menningar sem
þar er aö finna.
En hvaö? Arni finnur mikla
skltalykt og fýlu leggja upp af
slöum ritsins og hvaö veldur?
Jú, I ritinu er þá aö finna
söngtexta eftir verkafdlk Ur
sjávanltvegi sem er aö fjalla
um veruleika sinnar stéttar á
þann hátt er þaö sjálft vill. En
meö hryllingi hefur Arni samt
barist I gegnum þessa texta, og
finnst þeir „fUlir og slepju-
legir”, eins og hann oröar þaö.
En Arni og aörir viökvæmir
fagurkerar á vinstrikantinum
geta bara slappað af, þvi aö
enginn ætlar að taka „vináttu-
klúbb alþýöunnar” frá þeim.
Þaö fólk sem er á bakviö það
sem kallað hefur veriö gúanó-
rokk er sjálft annaöhvort nú-
verandi eöa fyrrverandi verka-
fólk úr gúanóbrækju verstööv-
anna og þaö sem er textagerö
þess sameiginlegt er aö þar
skoöar þaö sjálft sig og um-
hverfi sitt i ljósi stéttaand-
stæöna.
Þvl er ekki kappsmál aö
bródera einhverja klasslska
umgjörö um þaö sem þaö vill
segja, heldur skiftir öllu máli
hvaö þaö segir. Bubbi Morthens
dregur i textum sínum fram
myndir af þeim veruleika sem
hann hefur búiöviö sem farand-
verkamaöur, hann reynir á sem
sterkastan og einfaldastan hátt
aö greina frá vosbúö, vinnu-
þrælkun og firringu mann-
lifsins.
Hann skiftir ekki máli hvernig
hann segir hlutina heldur hvað
hann er aö segja.
Arni gengur allan timann út
frá forminu á textunum en ekki
innihaldi. Hann stillir söng-
textanum upp sem ljóöi sem
ekki er hægt aö gera af neinni
sanngirni, þvl söngtextinn getur
ekki staöiö einn og óstuddur og
veröur þvl ekki skilinn frá
laginu.
Þaö er rétt aö Bubbi og fleiri
hafa gagnrýnt kveöskap viö
dægurlög er fjalla um sjó
mennsku og fiskvinnu, ekki
vegna þess hvernig sá kveö-
skapur er settur fram heldur
hvaö hann segir. Þaö efast eng-
inn um aö þetta eru oft vel ortar
visur, en þaö er ekki þaö sem
skiftir máli.
Gúanórokkiö er ein fyrsta
beina viöleitnin I þá átt aö
brjóta niöur þá goösögn, sem
hlaöin hefur veriö upp með
dægurlagatextum, um störf
verkafólks I sjávarútvegi, til
þess eins aö halda stéttarvitund
þess niöri, meövitaö eöa ómeö-
vitaö.
En þaö skyldi þó ekki vera aö
Arni sé sammála nafna sínum
úr Eyjum er sagöi ,,aö betta
gúanórokk og barátta farand-
verkafólks væri aö eyöileggja
hina þjóölegu rómantlk verbúö-
anna, svo nú yröi ekkert gaman
lengur”?
Þaö er ekki hægt aö afskrifa
þau áhrif sem rokkið hefur haft
á heimsmynd heillar kynslóöar,
eöa hvaö skyldu RollingStones,
Dylan, Hendrix, Sex Pistols og
Utangarösmenn hafa skilaö Al-
þýöubandalaginu og vinstri-
kantinum I heild miklu fylgi, þó
svo aö þaö séu fjölþjóölegir
hringir sem dreifa verkum
þeirra?
t grein sinni stillir Arni
Halldóri Laxness, Hallgrlmi
sálmaskáldi og Bubba saman á
bekk og segir aö allir hafi þeir
fjallaö um ömurleik mann-
lifsins, og segir Hallgrim gera
þaö fagurlega, Halldór gera
listaverk en aö Bubbi sé kúkó.
Man Arni Björnsson ekki eftir,
þvi hvernig borgarastéttin tók
Halldóri Laxness á sinum tima:
kváöu hann ekki færan aö rita á
islenska tungu, bækur hans
bannaðar eöa jafnvel brenndar.
Þaö er ekki annaö aö sjá en aö
Arni sé aö endurtaka þá sögu á
sinn hátt.
Þaö er vissulega skiljanlegt
aö aödáendur hins ritaöa máls
séu hugsi yfir þeim miklu
áhrifum sem músikin hefur á
fjöldann miöaö viö „bókina”, en
þaö er fráleitt aö daga uppi eins
og nátttröll inni á Þjóöminja-
safni og neita aö viöurkenna
rokkmúsik sem alþýöulist.
Rokkiö er alþýöulist og I meö-
ferö Utangarösmanna veröur
þetta baráttuvopn er gagnar
okkur betur en velvalin gullkorn
yfir súkkulaöibolla á Mokka.
En það er ekki bara Árni sem
hefur hafiö þetta andóf gegn
rokkinu. Nú ekki alls fyrir
löngu héldu Herstöövaand-
stæöingar hljómleika, Rokk
gegn Her.
Ekki vantaði þá skltkast og
útúrsnúninga I flestum blööum
um þá aögerö Herstöövaand-
stæöinga, og komu skeytin jafnt
frá hægri sem vinstri, talaö var
um aö þar væru á feröinni
„meöalmenn er héldu sig vera
brjálaöa snillinga”, lág-
menningarskril.
Ekki varö einn einasti maöur
af þvl ritglaöa fólki sem fyllir
vinstrikantinn til þess aö verja
þessa baráttu Herstöövaand-
stæðinga.
Maöur hefur þaö hreinlega á
tilfinningunni aö sá há-
menningaraöall er leiöir skamm
degistöltiö á vinstri kantinum
skammist sln fyrir aö
„rokkiö” skuli vera aö andæfa á
heimavelli þeirra. Þaö má jú
hafa af þessu liöi peninga, en
þegar rokkarar fara aö taka
málefnalega afstööu I textum
sinum, þegar Hallærisplaniö fer
og mótmælir her I landi, þá er
nóg komið.
Gúanó er Urgangur og Ur þeim
úrgang er unnin áburður, og upp
úr þeim áburöi spretta frjó-
angar nýrra tlma.
Arni Bjömsson og þeir sem
halda ekki áttum vegna skita-
lyktar,þegar vindar samtlmans
blása aö þeim, veröa aö skilja
aö gúanórokkið er og veröur
vopn okkar sem andæfum gegn
útgeröarauðvaldi, gegn tortim-
ingarhæ11unni, gegn
kapltalismanum.
Nú nokkrum dögum siöar
hefur hann liklega oröiö fyrir
þvi aö finna þessa skítalykt
aftur og þá á slöum „málgagns
alþýöunnar”,Þjóöviljanum. Var
þar á ferðinni viötal viö Bubba
Morthens ásamt tilvitnunum i
einn af fjölda söngtexta hans.
En nú er Arna Biömssvni
þjóöháttafræöingi nóg boöiö,
eitthvaö veröur að gera til þess
aö stööva þessa skitalykt sem
viröist vaða uppi á helgi-
spjöldum vinstri kantsins. Arni
stingur niöur penna og af-
raksturinn er þessi makalausa
dagskrárgrein er áöur er getiö.
Hann byrjar grein sina á þvl
aö skýra frá þvl hvernig yfir-
stéttin talar um list og annan
skáldskap alþýöunnar, meö þvl
aö kalla hana „ómerkilega,
ruddalega”.
En svo merkilega vill til aö
þetta verður einmitt niöurstaöa
Árna Björnssonar um gúanó-
rokkiö, nema aö Árni bætir viö
oröaforöa yfirstéttarinnar og
segir gúnanórokk ekki bara
ómerkilegt og ruddalegt, heldur
lika fúlt, slepjulegt, lélega sam-
suöu og af þvl sé skitalykt”.
Ekki voru menn hissa á sinum
tima þegar einn helsti fulltrúi
útgeröarauðvaldsins hér á landi,
framkvæmdastjóri eins stærsta
frystihússins, hélt þvi fram
opinberlega aö þegar Utan-
garösmenn á dansleik i ,
heimabyggö hans höföu snúiö
textanum við „lsbjarnarblús-
inn” upp á viökomandi frysti-
hús, þá hefði farandverkafólk i
verbúö frystihússins tekiö ver-
búöina og haldiö þeim i hálfan
sólahring til þess aö mótmæla
slæmum aöbúnaöi og kjörum.
Þessi stórlax útgeröarauö-
valdsins bölvaöi gúanórokkinu I
sand og ösku og kvað þaö vera
hættulegt sér og sinum, þó hann
tæki ekki eins stórt til oröa og
ArniBjörnsson, enda haföi hann
kannske ekki nógu mikla
menntun til þess.
En þaö kemur skemmtilega á
óvart þegar menningarpost-
ulinn á vinstri kantinum sér sig
knúöa til ritverks til þess aö
stööva áhrif gúanórokksins, og
segir „aö á síöustu misserum
hafi risib upp hér á landi nýir
vinir alþýðunnar sem kveöjast
ætla aö hefja hana uppúr niður-
lægingu með þvl aö leika fyrir
hana og syngja lélega uppsúöu
af þessari alþjóðlegu verslunar-
músik, viö enn verri texta”.
Skyldi taugatitringur Arna
stafa af þvi að allt of lengi hefur
viss hópur menningarpostula,
er Arni tilheyrir, taliö sig eiga
einkarétt á þvi ab vera vinir al-
þýöunnar, og þeim finnist nú aö
sér þrengt og einhverjir fúlir
gúanórokkarar séu að stinga
alþýöunni undan þeim?