Þjóðviljinn - 07.03.1981, Qupperneq 2

2 SÍÐA — ÞJ6.ÐVILJINN Helgin 7. — 8. mars, 1981.
kannske stafað af því hvernig ég væri í laginu.
Þetta féllst frændi minn á eftir nokkra
umhugsun. Svo sagði hann ábúðarmikill:
,/Ég ætla að senda þig til manneldis-
fræðings".
Þetta fannst mér þjóðráð, einkum ef þetta
væri skemmtilegur manneldisfræðingur. Svo
gaf frændi mér bevís og ég skundaði til
manneldisf ræðingsins.
Það var enginn á biðstof unni hjá manneldis-
fræðingnum, svo ég komst strax að.
Það var eins og honum sortnaði f yrir augum
þegar hann leit á mig. Hann ýtti á takka og
sagði: ,,Viljið þið senda hana Ásu inn hingað
strax". Ása kom að vörmu spori og brosti til
manneldisfræðingsins svona eins og gert er í
,, Læknum í lífsháska", en hann sagði: ,,Ása er
næringarf ræðingur og tekur skýrslu af þér".
Ása byrjaði á því að spyrja um daglegar
neysluvenjur, en ég sagði henni að mér þætti
gott að fá ket, kartöf lur og sósu að borða.
,,Við skulum taka þetta grúndígt", sagði þá
Ása.
„Já, og súkkulaðigraut með rjóma á eftir",
bætti ég þá við.
„Nei, við skulum byrja á byrjuninni", sagði
þá Ása.,, Hvernig byrjar morgunninn?" Og ég
sagði henni frá sérbökuðu vínarbrauðunum,
rúnnstykkjunum, ostunum, rjómaköffunum
og mjólkurglösunum og svo hádegismatnum:
bringukollunum, síðubitunum, hnakkaspikinu,
augunum og allt það.
Nú var Ása hætt að skrifa, en sagði bara
eins og læknirinn: „Ekki er það gott".
Svo héldum við áfram að rabba svona
saman, og ég trúði henni fyrir því, að mér
þættu lakkrískaramellur ekki nærri eins
hættulegar fyrir plúmbunar í tönnunum eins
og ópal, en að f yllt súkkulaði og konfekt væri í
raun og veru það langhættuminnsta, sérstak-
lega ef mjólkin sem maður drykki með væri
vel köld.
Þegar hér var komið sögu, sagði Ása „takk
fyrir" svona einsog snúðugt, en lét mig að
skilnaði hafa þessar leiðbeiningar:
Farðu í megrun og matarkúr,
mettur er gæfuvana.
Hungraður vertu og í sinni súr.
Sveltu þig helst til bana.
Flosi.
Af megrun
Ég er að verða leiður á söngnum um það að
ég sé ekki eins og ég á að vera og þá einkum og
sérílagi í laginu.
„Nú", hugsa ég. „Ég er bara þrekinn,
samanrekinn, riðvaxinn, jakalegur, helvíti
þéttur á velli, vel að manni og talsvert
myndarlegur". En þeir sem ég hef ástæðu til
aðætlaaðberi einhverja umhyggju fyrir mér,
segja:
,, Ertu að hugsa um að éta þig í hel? Ætlarðu
ekki að reyna að gera eitthvað í þessu? Djöf ul I
ertuorðinn rosalega feitur. Þú lifir þetta ekki
af".
Einhvern tímann í fyrra var ég orðinn svo
langþreyttur á þessum eilífu málalengingum
um holdafarið á mér, að ég hringdi í frænda
minn sem er læknir og bað hann að taka mig í
rannsókn, svona til að reyna að fá úr því skor-
ið, hvort ég væri dauðans matur, eða hvað ég
ætti langt eftir ólifað svona sirkabát.
Þetta var ótrúlega mikið fyrirtæki, sann-
kölluð grundvallarrannsókn á líkamlegu
ástandi einstaklingsins 2365-6027, svona
einsog tólfára klössun á skipi, og tók heila 3
daga.
Fyrst var ég baðaður, veginn og mældur,
svo varég látinn laxéra og taka inn aðskiljan-
legar tegundir af einhverri ólyf jan, síðansett-
ur í svelti, látinn pissa i glas og gera fleira,
sem ég hirði ekki um að nef na hér. Ég var lát-
inn drekka hálfpott af sykurvatni og síðan
dælt úr mér blóðinu, settur uppá þrekhjól og
látinn stíga það, þangaðtil ég örmagnaðist. Þá
voru pumpaðar upp i mér garnirnar — jafn-
skemmtilegt og það er nú — og ég myndaður
svona vindþembdur í bak og fyrir og tekið við
mig viðtal.
Loksins var ég svo sendur heim, en sagt að
koma aftur eftir þrjá daga til að fá úr því
skorið hvenær ég mundi endanlega geispa gol-
unni.
Þegar ég svo kom eftir þrjá daga hitti ég
lækninn góða, frænda minn, og sá strax á hon-
um, að dagar mínir væru taldir.
Ég spurði hann hvort ég hefði tíma til að
gera erfðaskrá. Hann gaf svosem ekkert útá
það en tók fram þriggja metra langan tölvu-
strimil. Á honum var hvert líffæri tiltekið og
merkt við með orðunum „positiv" og
„negativ". Það hýrnaði nú svona heldur yfir
mér, því þarna virtist eitt og annað pósitíft, en
frændi minn tók engan þátt í þessari gleði
minni. Hann sagði bara: „Ekki er það gott".
Svo bætti hann við: „Veistu að þú ættir eigin-
lega að vera tveir metrar og f jórir sentímetr-
ar á hæð?"
„Nújá", sagði ég, af því að mér datt eigin-
lega ekkert annað í hug að segja.
„Þú átt að vera sjötíu kíló, en ert
níutíuogtvö", sagði hann ásakandi.
Mér fannst þetta svona einsog að segja: „Þú
átt að vera með blá augu, en ert með brún",
svo að ég sagði eitthvað á þá leið að það gæti
Vigdis: Breytir Bessastööum i Jón: Blindisleikur kemur út á
þágu fatlaöra. hijómplötu
Geir: Vill fresta iandsfundi
Daviö: Erfiöir dagar i borgar-
stjórn
Forseti
Islands, Vigdis Finnboga-
dóttir, leggur nú kapp á
þaö aö húsakynnum á forseta-
setrinu á Bessastöðum veröi
breytt þannig aö fatlaðir geti
farið um húsiö án teljandi erfið-
leika og þeim breytingum verði
lokið áður en ári fatlaðra lýkur.
Ýmislegt þarf að gera t.d.
breikka dyr milli hátiðarsalar og
bókhlöðu, afnema þröskulda og
breyta salernum. Húsameistari
rikisins vinnur nú að málinu.
r
A
ráðstefnu Kvenréttindafélags
íslands s.i. haust mun talvert
hafa verið um það rætt i bak-
sölum að rétt væri að koma með
sérstakt kvennaframboð viö
næstu borgarstjórarkosningar og
sumir segja jafnvel að leynileg
samþykkt hafi verið gerö um
málið. Töluverð undiralda hefur
siðan verið í málinu i hinum ýmsu
hópum kvennréttindahreyfingar-
innr. Talið er liklegt að mál þetta
verði t.d. til umræðu á ráðstefnu
Rauðsokkahreyfingarinnar nú
um helgina. Þetta minnir á það
þegar konur höfðu i fyrsta sinn
kosningarétt til sveitarstjórna
árið 1908. Þá var borinn fram sér-
stakur kvennalisti i Reykjavik og
voru hvorki fleiri né færri en 4 af
þeim lista sem náðu kjöri. Hafa
aldrei siðan setið jafn margar
konur i borgarstjórninni.
Síðumúlinn
hefur oft verið kallaður Blað-
Siðumúli vegna þess að þar eru til
húsa ritstjórnarskrifstofur allra
dagblaðanna nema Morgunblaðs-
ins og að auki Vikunnar og
Úrvals. Einnig eru þar 3-4 prent-
smiðjur, fjölritunarstofur og eitt
af stærstu bókaforlögum — Orn
og örlygur. Þar að auki eru þar
orðin fjölmörg önnur þjónustu-
fyrirtæki og hefur sárlega vantað
veibngastað við götuna fyrir allt
það fólk sem þar vinnur. Nú er
liklegt að Ur þessu rætist á nokkru
þvi á fundi borgarráðs Reykja-
vikurborgar hefur verið sam-
þykkt beiðni Svavars Höskulds-
sonar um að fá að breyta inn-
réttingu 1. hæðar hússins nr. 3-5
við Si'öumdla og setja þar upp
grillsjoppu.
Landsfundur
Sjálfstæðisflokksins verður skv.
lögum flokksins i vor og hugsa
margir flokksmenn með hryllingi
til hans þar sem hver höndin er
upp á móti annarri og ekki hægt
að sjá neina lausn á forustu- og
klofningsvandamálum hans.
Munu nU Geir Hallgrimsson og
fleiri fylgismenn hans vera að
þreifa fyrir sér um það hvort ekki
sé hljómgrunnur fyrir þvi að
fresta fundinum til hausts til að
vinna tíma. Bak við þetta liggur
meðal annars sú von að Gunnar
Thoroddsen geri nú eitthvað af
sér við stjórnvölinn i vor eða
haust en eins og er hafa þeir
næsta fátt upp á hann og skoðana-
kannanir sýna að stjórn hans
nýtur trausts þjóðarinnar.
Kosningaskjálfti
hefur gert vart við sig i borgar-
stjórnarflokki Sjálfstæðisflokks-
ins og eru ekki allir tilbúnir til að
lúta forystu Daviðs Oddssonar á
þeim vettvangi. Einkum ber
mikiö á ágreiningi milli hans og
Alberts Guömundssonar, sem
ýmsir flokksmenn, m.a. Eggert
Haukdal hafa bent á sem væn-
legasta borgarstjóraefni flokks-
ins. Hefur samstöðuleysis gætt i
sivaxandi mæli hjá borgar-
stjórnarflokkunum eftir að Birgir
tsl. Gunnarsson lét þar af forystu.
Hann sést nú varla á borgar-
stjórnarfundum og ólafur B.
Thors er sjaldséður lika. Þeirra i
stað sitja oftast Ragnar Július-
son, Sigurjón Fjelsted og Elin
Pálmadóttir fundina. Er eins,-
dæmi ef allir 7 borgarfulltrúar
flokksins eru á einu máli i af-
greiðslum borgarstjórnar og
jafnvel i borgarráði þar sem
flokkurinn á aðeins tvo fulltrúa er
hvor höndin upp á móti annarri.
Það skýrir kannski nokkuð að
þessir fulltrúar eru Albert og
Davið.
Blindisleikur
Jóns Asgeirssonar hefur fengið
einróma lof gagnrýnenda og
annarra áheyrenda og áhorfenda.
Nú hefur skráargatið frétt að af-
ráðið sé að tónlistin komi Ut á
hljómplötu
Það
erá almanna vitorði að ráðherrar
Alþýöubandalagsins eru mergur-
inn og blóðið i núverandi rikis-
stjórn. Það var þvi að vonum að
þingmenn, rikisútvarið, Morgun-
blaðið og síðdegisblöðin fylltust
öryggisleysi, þegar það fréttist að
enginn ráðherra Alþýðubanda-
lagsins væri i landinu, og það
ástand gæti hugsanlega varað i
einn eða tvo daga. Svo mikil var
stjórnleysistilfinningin að hver
um annan þveran lýsti sárum
söknuði. Sannast enn að aldrei er
hætishót að marka málflutning
núverandi stjórnarandstöðu. Þó
svo bUið sé að hrópa i allan vetur
um nauðsyn þess að losna við Al-
þýðubandalagið úr stjórn ber svo
við að þegar ráðherrar flokksins
bregða sér af bæ dagstund að ekki
hefst upp annar söngur á þem-
anu: „Enginn veit hvað átt hefur
fyrr en misst hefur.”
Og
Þennan fundum við i fundargerð
almannavarnarnefndar Revkia-
vikur: 1
„Mánudaginn 16. febrúar 1981
kl. 21.00 kom Almannavarnar-
nefnd Reykjavikur saman til
fundar og stjórnunaraðgerða
vegna fárviðris i stjórnstöð al-
mannavarna rikisins i Lögreglu-
stöðinni i Reykjavik.”