Þjóðviljinn - 07.10.1981, Blaðsíða 2

Þjóðviljinn - 07.10.1981, Blaðsíða 2
2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miövikudagiir 7. október 1981 jKÆRLEIKSHEIMILID viðtalið Hvernig á ég að vita HVAÐ við erum að gera? Viðerum nýbyrjuð. ALLT LOFTLAUST ER ÍBÚARVÖKNUÐU spellvirkjar á ferðinni við Skarðsbraut karðsbraut vokn- gotu. Þá varð saklaust vélhíni * ^ ^ shegar loftleysi el veqi fvrí.- IEX komastaðorðisl I KUlir ® ® IroTN AB í AKRI ■ » — ^sjssrs • c §>>,; SS!V / Æ? l "*n'ÍU#«- aafS;;’";Kemmdarverkaæol e/Öo/- hjý jrlokutynÍ e __>scóma.^^kkSSv- Skeggöld - skálmöld Þaö mætti halda aö eitthvaö gengi á uppi á Skaga þvi Bæjarblaöiö nú Ilok spetember, er uppfuilt af fréttum um spellvirkiogtpörupilta eins og sjá má af úrklippunum. Af gefnu tilefni: Sr. Bolli I nýjasta tölublaöi Dags þeirra Akureyringa er aö finna yfirlýsingu frá sr. Bolla t »TrrrtT» rri'M wwwm ÍSLAND 5000 MMIÍÉ >Aá,a* M UUUJU Scheving á nýju frímerki 21. október n.k. kemur út nýtt islenskt frimerki aö verögiidi 50 krónur. A frimerkinu er mál- verk Gunnlaugs Schevings, „Linan dregin”, en þaö er máiaö á árinu 1945 og er nú i eigu rikisútvarpsins. Gunnlaugur Scheving fæddist 1904 i Reykjavik, ólst upp á Austurlandi, en stundaöi mynd- listarnám i Kaupmannahöfn. Hann lést i Reykjavfk áriö 1972. hraustur Gústavssyni par sem nann kveöst hraustur vel og i góöu prestakalli. Tilefniö er kannski ekki svo vel kunnugt hér syöra, en gefum Degi oröiö: „Þaö hefur veriö á þaö minnst I fjöl- miölum aö ég myndi veröa um- sækjandi um prestakall á Akur- eyri og i framhaldi af þvi hef ég veriö mikiö spuröur um þaö. Ég vil koma þvi á framfæri aö ég hef ekki ætlaö mér aö sækja um og ætla ekki aö gera þaö”, sagöi sr. Bolli Gústafsson i Laufási er hann haföi samband viö DAG. Bolli sagöist ennfremur, vegna sögusagna um aö hann væri mikiö veikur á sjúkrahúsi vilja koma þvi á framfæri aö svo væri ekki eftir þvi sem hann vissi best. Hann væri viö hestaheilsu og sæti i góöu prestakalli. Rætt við Guðbjart Gunnarsson, bónda „Hey- skapur gekk böslu- lega” — Heyskapurinn i sumar gekk nú heldur böslulega. Spretta var ákaflega siöbúin vegna þurrka og kulda i vor og þar viö bættist, aö kal var viöa geysi- mikiö, þó aö nokkuö væri misjafnt milli sveita og jafnvel einstöku bæja innan sömu sveitar. En sumsstaöar var þaö svo stórkostlegt, aö mikill meiri hluti túnanna var aiveg dauöur. Ýmsir þeir bændur, sem áttu versti.farin tún, gripu til þess ráðs aö vinna þau upp og eru sumir búnir aö þvi en þó ekki nærri allir. Svo fórust Guðbjarti bónda Gunnarssyni á Hjaröarfelli orö, er viö „slóum á þráöinn” til hans nú nýlega. — Þaö þarf þá náttúrlega ekki aö þvi aö spyrja hvernig, heyfengurinn er? — Nei, hann er náttúrlega rýr, raunar minni en 1979 og var hann þó ekki björgulegur þá. — En hvernig er verkun heyj- anna? — Hún er misjöfn. Þeir, sem byrjuðu fyrst aö slá, svona um miöjan júni, náöu þá allgóöum i heyjum og svo standa þeir I náttúrlega betur aö vigi, sem verkaö geta vothey i verulegum mæli. Hjá hinum, sem seinna byrjuöu slátt, hrökktust heyin mikiö. — Er votheysverkun nokkuö almenn hjá ykkur? — Já,.hún er sifellt aö vaxa og mættiþ óvera mun almennari. Súgþurrkun fer lika vaxandi en þó eru nokkrir bændur, sem ekki hafa hana. Og til eru þeir, sem hvorki hafa komiö sér upp aöstööu til votheysverkunar né súgþurrkunar en þeir eru nú orönir fáir. — Hvaö segirðu mér af fram- kvæmdum hjá bændum þarna á Nesinu, voru þær kannski meö minna móti i sumar? — Byggingarframkvæmdir voru bara miklar. Búnaöarsam- bandiö hefur á sinum vegum tvo vinnuflokka, sem feröast milli bænda og byggja fyrir þá. Er annar flokkurinn meö steypu- mót fyrir ibúöarhús en hinn úti- hús. Báðir þessir vinnuflokkar höföu nóg aö gera og til eru þeir, bændur, sem byggðu án aðstoð- ar vinnuflokkanna, þvi þeir vildu ekki biða eftir að röðin kæmi að þeim. Bygging á flatgryfjum hefur mikið aukist siöan vinnu- flokkarnir tóku til starfa. Sums- staöar hafa menn þær i helm- ingi hlöðunnar en svo þurrhey i hinum helmingnum en svo er lika talsvert um aö menn byggi bara flatgryfjur. Minna er hins- vegar um að menn byggi þurr- heysgeymslur einvöröungu. — Hvernig er þaö meö byggöina hjá ykkur, Guöbjartur. Helst hún kannski nokkuð i horfinu? — Já, hún gerir þaö fyllilega. Töluvert hefur meira aö segja verið sótt eftir þvi að byggja upp á jörðum, sem komnar voru i eyöi. Er þar bæöi um aö ræöa fólk, sem hér á heima og aö- komufólk. — Nú hafiö þiö auövitaö veriö i göngum aö undanförnu. Hvernig sýnist þér dilkarnir? — Þeir eru mun léttari en i fyrra. Slátrun er náttúrlega ekki lokiö en mér sýnist allt benda til þess aö meöalvigtin geti oröiö svona 1—1 1/2 kg. lakari en i fyrra. Ég gæti trúaö þvi aö vigtin nú næöi ekki þvi sem hún þó var haustiö 1979. Þetta eru auövitað eðlilegar af- leiöingar þessa kalda vors og sumars. Ég man ekki eftir þvi aö úthagi hafi veriö jafn illa gróinn og nú. Og haustið er kaldranalegt. Núna, t.d. (5 okt.) er grátt alveg niöur á tún. — Nú sást þú aðalfund Stéttarsambands bænda I fyrsta sinn. Hvaö viltu segja um fund- inn og þau mál, sem fyrir honum lágu? — Þarna komu óneitanlega til umræöu og afgeiöslu mjög mörg mál. Sum hver mega kannski teljast til dægurmála, en um þau þarf lika aö fjalla. En af þeim málum, sem meira snerta framtiöina, — og þá aö fram- leiöslumálunum frátöldum, — tel ég aö efling Bjargráöasjóðs og lausn á fjárhagsvanda hans, komi I fremstu röö. Nauösyn á að efla þann sjóö svo að hann geti gegnt hlutverki sinu er ekki hvaö sist brýn þegar svo árar fyrir landbúnaöinn sem nú hefur gerst viöa um land, þó aö ástandiö sé kannski óvíöa eöa hvergi lakara en hér á sunnan- verðu Snæfellsnesi. Þaö er ekki aöeins, aö heyfengurinn sé rýr og kalli þannig á mikil fóöur- bætiskaup heldur hefur og endurvinnsla túnanna kostaö bændur verulegt fjárhagslegt átak. Margir gripu til græn- fóöursræktunar i auknum mæli og hún kostar lika sitt. — Og hvernig lánaöist svo grænfóöursræktin? — Hún heppnaöist sæmilega. Helst var þaö aö nægilegt fræ var ekki til i tima en hvorki verslanir né bændur geröu ráö fyrir þvi aö til hennar yröi aö gripa i svo miklum mæli sem varö og þvi voru pantanir á fræi of seint á ferö. Um fundinn er þaö annars aö segja, aö hann var meö svipuðu sniöi og ég átti von á, — og þó kannski friðsamari. Ég var mjög ánægöur meö fundinn og þann anda, sem þar rikti. — mhg Finnstþér það ekki merkileg tilfinning alltaf, þegar maöur steypist ofan I skýin fyrir lendingu? i

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.