Þjóðviljinn - 09.10.1981, Qupperneq 2

T
2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 9. október 1981
KÆRLEIKSHEIMILIÐ
viðtalið
Allir krakkarnir í minum bekk ætla að koma á
flóamarkaðinn hjá okkur. Þau eiga enga pen-
inga/ en finnst svo gaman að horfa á.
BœJcirblodid
25. september 1981
Verðkr.7.00
Trúin flyturfjöll. ..
Trúin flytur fjöll segir einhvers staðar en hér sjáum við tvo
krana af stærri gerðinni flytja Halldórshús, sem stendur við
Skagabrautina. Var því lyft frá grunninum og sett niður nokkr-
um metrum aftar þar sem búið var að steypa nýjan grunn.
Húsið hafði lengi verið bæjaryfirvöldum þyrnir i augum þar
sem það skagaði út í gangstéttina, en með þessari snilldar-
lausn mála ættu allir að geta unað glaðir við sitt. - SSv.
Þá eru Akurnesingar
teknirtil viðaðflytja hús,
— með aðstoð trúarinnar
og krana ef marka má
þessa úrklippu úr Bæjar-
blaðinu.
Rætt við Mariu Þorsteinsdóttur,
formann MS-samtakanna,
nýkomna af alþjóðaþingi í Japan
„Sjukdómurinn sem ekki er
talað um” var haim kailaður i
Sviþjóð,og viðast annarsstaðar
hefur löngum hvilt eitthvað
leyndardómsfullt og kannski
þarafleiðandi óhugnanlegt yfir.
MSsjúkdómnum eða „multiple
sclerosis”, þangað til fyrir
nokkrum árum, að sjúklingar,
læknar þeirra og annað
aðstoðarfólk tók að bindast
samtökum um að fá og miðla
ipplýsingum og beita sér fyrir
rannsóknum. NU hefur MS
félagið fslenska gerst aðili að
alþjóðasamtökum MSfélaga og
i tilefni af þvi ræddi Þjóðviljinn
við formanninn, Mariu Þor-
steinsdóttur, sem er nýkomin
heim af þingi samtakanna i
Kyoto I Japan.
— Jú, islenska félagið gekk i
samtökin á þessu þingi, i fram-
haldi af stofnfundi Norður-
landasamtaka sem haldinn var i
Stokkhólmi i fyrra, en þá stóð
um leið yfir fundur i
alþjóðasamtökunum, segir
Maria. Við teljum okkur eiga
eftiraðhafa mikiðgagn af að ná
sambandi við félög um allan
heim og fá fréttir af því hvað er
að gerast, bæði i sambandi við
rannsóknir og frétta- og upplýs
Marfa,- sem kennir sjúkraþjálf-
un við Háskóla tslands, sést hér
skoða gervihönd á verkstæði
endurhæfingarm iðstöðvar Kyo-
to borgar.
Sjúkdómar sem ekki er talað um
mgamiðtun. Sérstök frétta- og
fræðslunefnd er starfandi á
vegum samtakanna og lfka svo-
kölluð þróunarnefnd sem
kannar hvar og hvernig unnt er
að veita aðstoð, hvar félög eru
starfandi og hvort læknar sjá
um þessi mál. Samtökin styrkja
rannsóknir viöa um lönd og
visindamenn til að gera sér-
stakar rannsóknir. Nú fáum við
aðstoð samtakanna við að
byggja upp okkar félag.
— Hver er helsti vandinn,
sem við er að eiga?
— Þaö er hve litið hefur
framað þessu verið vitað um
sjúkdóminn, hann hefur verið
alltað þvi sveipaöur leyndar-
dómum og mikil hræðsla við
hann. Þetta er erfiður sjúk-
dómur, það tekur langan
tfma að greina hann, fólk
fær hann frekar ungt og
enginn veit orsökina. Vegna
þess vonleysis og hjálparleysis
sem gripur bæöi sjúklingana,
aðstandendur og jafnvel lækn-
ana sjálfa hefur hann litið verið
ræddur, — ekki talað um hann,
einsog Sviamir sögðu, þangað
til sjúklingrnir sjálfir risu upp
og vildu fá að vita meira og
stofna til samtaka. Hér á landi
var stofnað félag 1968, læknar
komu þvi af stað, en það
starfaði li'tið og fólk vissi varla
aö það var til þartil fyrir 2—3
árum, jafnvel ekki sjúklingar
með þessa veiki.
— Hvemig lýsir hún sér?
— Þetta er sjúkdómur i
miðtaugakerfinu og það er
taugasliður utanum taugarnar
sem veröur fyrir skaða. Ein-
kennin fara eftir þvf um hvaða
taugar er að ræða, skyntaugar
eða krafttaugar, fólk fær
skyntruflanir, missir sjón,
verður lamað, fær doöa eöa jafn
vægistruflanir. Þetta fer misilla
með fólk, sumir fá mild og fá
köst, aðrir fleiri og harðari.
— Nú ert þú ekki sjúklingur.
Hvað kom tilaö þú gerðist virk-
ur félagi?
— Ég varð strax forvitin um
sjúkdóminn, þegar ég kynntist
honum gegnum starf mitt sem
sjUkraþjálfari og þegar é;
iÖ'nntist vonleysi sjúklinganna
og ekki sist skilningsleysinu i
umhverfi þeirra fékk ég áhuga á
að hjálpa til, fræðast sjálf og
koma vitneskju á framfæri.
— vh.
SÍÐASTA VÍGIÐ TAPAÐ: Nú er hún Snorrabúð stekkur hjá karlpeningi Parlsarborgar, þvi aöeins eitt
af öllum „pissoires (notagiidi) borgarinnar stendur enn og viö hafa tekiö svokölluö „sanisettes”,
lyktarlaus, útsýnislaus, loftlaus, og vei! — fyrir bæöi kyn. Hvaö veröur nú um sjarma heimsborgar-
innar og forréttindi herranna? Fyrir fornvini Parisar upplýsum viö, aö þetta eina sem enn stendur er
bakviö Vorrar frúar kirkju, þaöan sem enn gefst útsýni eínsog Henry Miller lýsti þvi 1936 I Rue Cloitre
Notre Dame. A myndinni til vinstri er eitt af þeim gömlu vinsælu. Til hægri eitt af þeim nýju.
Þaö er alltaf veriö aö tala um
klofning i Sjáifstæöisflokknum.
Er þetta ekki bara skortur á
samtakaleysi?
c
Q
iJ
O
Ph
Ætlarðu aö læra heima
eöa
Ég ætla þaö. Eiginlega
býr innra meö mér
mikill vilji...____________J