Þjóðviljinn - 14.11.1981, Side 2

2 SÍDA — ÞJÖÐVILjlNN ttelgin 14.— 15. nóvember 1981
Afsérþörfum Barbí og Sindí
„Það er bókstaflega ekki hægt aðnota þig til
neins", sagði konan mín við mig á fimmtu-
daqinn var.
Þessu hefði éc[ nú ekki kyngt fyrir einum
aldarf jórðungi eða svo, en maður hefur mild-
ast með árunum og kippir sér ekki lengur upp
viðstóryrðin.
Satt að segja var ástæðan til þessara illinda
næsta furðuleg. Mér var semsagt ætlað að
fara í búðir og kaupa nauðþurftir handa dúkk-
um og dúkkulísum.
Það hefði eins verið hægt að segja mér að
vaska upp leirtau eða pissa sitjandi. Ég sagði
konunni minni, blíðlega, að svonalagað væri
djöf ulann ekki í mínum verkahring, en lét mig
hafa það að vafegja, eins og svo oft áður, og
ekki þarf að orðlengja hvers vegna.
Ég býst ekki við því að ég f ái nokkra sál til að
trúa því, en samt er það dagsatt að þegar ég
var krakki, lék ég mér að leggjum og skeljum,
fiskbeinum og kjömmum. Við strákarnir
áttum ekki bara vænan bústof n heldur líka vel
hýstan. Reiðufé var úr peningagrasi og mynt-
in slegin óspart, líkt og nú er í tísku, þó pen-
ingarnir væru ef til vill ekki beinlínis ávisanir
á mikil verðmæti, frekar en núna.
Stelpurnar áttu eðalsteina í öllum regnbog-
ans litum, en þeir voru fengnir í farvegi
bæjarlækjarins. Men og djásn voru knýttar
blómf léttur.
„Mikið djöfull hefur maður verið sveitó"
hugsaði ég, þegar ég lallaði af stað til að
kaupa dúkkulísudóttil jólanna.
„Hvort var þetta hugsað fyrir Barbí eða
Sindí", sagði bústin og þrælhress afgreiðslu-
dama á aldur við mig, þegar ég var búinn að
stynja því upp í leikfangabúðinni, að ég væri
svona að kanna sérþarf ir dúkkunnar í dag.
„Já, Barbí eða Sindí...Já....", svaraði ég.
„Það er nú það".
„Ja, dúkkurnar í dag eru Barbí og Sindí.
Ekkert spursmál". Og hún lagði eitt stykki
Barbí og eitt stykki Sindí á búðarborðið.
„Þarfir eru náttúrlega alltaf afskaplega ein-
staklingsbundnar og indívídúell, en Barbí og
Sindí eru á svipuðu reki með afskaplega svip-
aðar sérþarf ir. Þær verða — eins og konur yf-
irleitt — að hafa vaffsé og síma. Við höfum
það í bleiku. Vassnudd er náttúrlega draumur
og leynihólf fyrir skartgripina og pelsana.
Þetta er náttúrlega allt hérna í draumadúkku-
húsinu. Sko, hérna er strauherbergið hennar
og hobbíherbergið hennar. Hér verður hún að
hafa megrunargræjur. Satt að segja er Sindí
aðeins þybbnari en Barbí og þess vegna getur
Sindí ekki gengið í fötum af Barbí. Barbí getur
hinsvegar gengið í fötum af Sindí, en bað er
alltaf dálítið hætt við að þau fari ekki nógu
vel.
Annars má segja að bæði Sindí-dúkkan og
Barbí-dúkkan hafi allar þær sérþarfir, sem
venjuleg kona með stöðu í þjóðfélaginu hef ur.
Þær verða tildæmis að eiga greiðu, tannbursta
og sápu, eins og venjuleg kona, vídeótæki,
straubretti, hest, hrærivél, sportbíl og svo
eigum við líka „besta vininn" handa henni.
Mér fannst afgreiðsludaman komin út á
dálítið hálan ís og reyndi að eyða talinu um
besta vininn, en hún lét móðan mása og sagði
að besti vinur Barbí héti Ken, væri maraþon-
hlaupari og tennísstjarna og hægt væri að fá
hann með skeggi og án skeggs.
„Hérna er ég með gasalega smart blúndu-
pjötlubuxur og gagnsætt néglésé fyrir hana til
að vera í heima, þegar Ken kemur heim af
skrifstof unni." („Eða úr f jósverkunum"
hugsaði ég).
Nú varð ég snöggvast eins og svolítið
sænskur og spurði, hvort ekki væru til svoköll-
uð „þroskaleikf öng".
Þetta féll greinilega ekki í kramið hjá vin-
konunni og hún sagði að krakkar nenntu ekki
að leika sér með svoleiðis lengur og hefðu
raunar aldrei nennt því.
Og svo sagði hún mér brandarann með
legókubbana og kynlíf ið. „Hver er munurinn á
legókubbum og kynlífinu?" Ég gerði það fyrir
hana að vita það ekki og þá kom rúsínan-.
„Haltu þig þá við legókubbana vinur". Og hún
f ékk óstöðvandi hláturskast.
Nú kom verslunarstjórinn aðvífandi til að
athuga hvað væri á seyði og fékk að vita að ég
væri að kynna mér sérþarf ir Barbí-dúkkunnar
og Sindí-dúkkunnar.
Hann setti á sig vitsmunasvip og sagði
hátíðlega: „Hamingja Barbí og Sindí er hérna
í hillunum til sölu. Allt það sem gerir
nútímakonuna í þjóðfélaginu hamingjusama,
fæst hérna handa Barbí og Sindí."
Ég hugsaði með mér, en þorði ekki að segja
það upphátt: „Það væri nú gaman að kaupa
hressilega uppáferð handa Barbí og Sindí".
Svo spurði ég verslunarstjórann hvort hann
ætti ekki góða vélbyssu handa fjögurra ára
barni.
„Atómsprengjurnar eru vinsælli núna hjá
krökkunum", svaraði verslunarstjórinn og
lagði á búðarborðið skrautbúinn stríðsvagn,
sem gat skotið f jórum vetnissprengjum í einu.
Það kom eins og hik á mig, svo verslunar-
stjórinn hefur sennilega haldið að ég væri í
einhverjum afvopnunarhugleiðingum barna.
Hann tók svo til orða: „Amerískir félags-
vísindamenn eru nýbúnir að gera könnun á því
hvort það sé til ills eða góðs að láfa óvita leika
sér að hergögnum. Niðurstaðan varð sú,að því
fyrr sem börn fá að handleika drápsvélar og
morðtól þeim mun betra. Börnin verða nefni-
lega orðin svo leið á þessu glingri þegar þau
fullorðnast að engar llkur eru á að sá sem
borið hefur gæfu til að eiga bombuna í æsku,
nenni að beita henni, þegar hann er kominn til
vits og ára.
Og með þetta yfirgaf ég þessa leikfanga-
paradís, þar sem hægt var að fá keyptar allar
sérþarfir Barbíar og Sindíar, konunnar í
nútímaþjóðfélagi og mannkynsins yfirleitt og
þaðfyrir spottprís.
En á leiðinni út heyrði ég verslunarstjórann
raula þessa gömlu barnagælu við bústnu af-
greiðsludömuna:
Dansi dansidúkkan mín
dæmalaust er Barbí fin.
Fósturlandsins Ijúfa mær
lítil, þæg og heimakær.
Afskaplega ertu góð,
eykur við minn sparisjóð.
Gaman er að græða á þér,
gulli safnar handa mér.
skraargaCiö
Vísnagleði
landans er óþrjótandi. Þessari
var laumað I gegnum skrár-
gatiö og skýrir hún sig sjálf.
Veikir sænskan varnarmúr
og veldur þrætu drengja
þegar vesælt vasaúr
veröur atómsprengja.
Opnuviðtal
er við Margréti Indriöadóttur,
fréttastjóra útvarpsins i
Helgarpóstinum um helgina og
talar hún þar tæpitungulaust.
Hún er meðal annars spurð um
meinta þýðingarvillu i frétt um
friðarhreyfinguna i Vestur-
býskalandi sem ritstjóri
Alþýðublaösins hamaðist sem
mest út af i haust. Hún svarar
spurningunni svo: „Hvaða þýð-
ingarvilla? Þetta villutal var
ekkert nema móðursýkiskast i
pólitiskum ritstjóra sem er eitt-
hvað illa farinn af þrálátri en
ófullnægðri þingsetufikn”.
Grýlurnar
— en svo heitir eina kvenna-
rokkhljómsveitin sem séð hefur
dagsins Ijós hér á landi — er nú
að senda frá sér fvrstu hljóm-
Jón Baldvin: ,,illa farinn af þrá-
látri en ófullnægðri þingsetu-
fikn”
plötuna sem hljóðrituð var á
fjórum kvöldum i Hljóörita um
daginn. A henni eru fjögur lög.
En hún veröur að öllum lík-
indum ekki lengi ein um hituna
þvi að nú hefur frést aö önnur
kvennahljómsveit sé i fæöingu.
Það er Jóhanna bórhallsdóttir,
sem söng m.a. og spilaði i Dia-
bolus in Musica, sem er að spá i
þetta ásamt Elisabetu
Guðbjörnsdóttur (blaðamanni
um hrið á Þjóðvilja og Helgar-
pósti) og Sonju Jónsdóttur.
EHert Schram: Hefði ekkert á
móti þvi að veröa borgarstjóri.
Vísir
birti i vikunni lista yfir fylking-
arnar i prófkjöri Sjálfstæðis-
flokksins og var sá listi kominn
frá Davið Oddssyni til þess aö
láta kjósendur vita hverja þeir
ættu að kjósa i prófkjörinu.
Ellert Schram, ritstjóri Visis,
birti þetta með glöðu geði þvi að
hernaðarlist hans nú er aö efla
ófrið sem mest milli Daviös- og
Albertsmanna. Sii hugmynd
hefur nefnilega skotið upp koll-
Birgir tsleifur: Rógvélin fór af
stað gegn honum.
inum i Sjálfstæðisflokknum, ef
hann nær meirihluta i borgar-
stjórn, að ráðinn verði maður i
borgarstjórasæti sem ekki sé
kjörinn fulltrúi og verði það úr-
ræöi gripiö vegna deilnanna.
Sagt er aö Ellert Schram renni
hýru auga til embættisins.
Mjög
hart var lagt að Birgi Isleifi
Gunnarssyni að gefa kost á sér i
prófkjöri Sjálfstæöisflokksins til
borgarstjórnarkosninga og voru
simalinur til hans rauðglóandi.
Það sem mun hins vegar hafa
fengiö hann algjörlega ofan af
þessari hugmynd var aö viss öfl
i flokknum settu af stað rógvél
um hann til þess að veikja stöðu
hans. Verður hér ekki farið ofan
i saumana á þeim rógi.
Svar
Gunnarsmanna við birtingu á
nöfnum i hvorri fylkingunni i
prófkjörinu mátti svo sjá i gær i
Dagbiaðinu. Þar voru birtar
myndir af nokkrum ungum
Sjálfstæðismönnum þar sem
þeir voru að koma frá fundi á
svitu nr. 613 á HótelSögu. Þarna
voru Baldur Guðlaugsson,
Davið Oddsson, Jón Steinar
Gunnlaugsson, Kjartan
Gunnarsson, Magnús Gunnars-
son og Þorsteinn Pálsson.
Fylgdi sögunni aö þetta væru
ungir Geirsmenn að leggja á
ráðin um aukin völd Geirsarms-
ins i hverfafélögum Sjálfstæðis-
flokksins og fundir þessir væru
vikulega. Spyrja nú Gunnars-
menn m.a . hvað Kjartan
Gunnarsson, framkvæmda-
stjóri flokksins, sé að gera
þarna i vinnutima sinum meöan
hann hefur konur á næturkaupi
til þess að innheimta i happ-
drætti flokksins.