Þjóðviljinn - 12.12.1981, Blaðsíða 12

Þjóðviljinn - 12.12.1981, Blaðsíða 12
12 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 12,— 13. desember 1981 Þaö er Guöbergur Guöjónsson, refsifangi aö Litla Hrauni sem þannig mælir, þar sem viö sátum saman i klefa hans i fangelsinu nú I vikunni. Þaö kemur i ljós aö Guöbergur hefur frá mörgu að segja og honum liggur mikiö á hjarta, miklu meira en hægt er aö koma fyrir i einu blaöaviötali. En hvers vegna opnár hann sig nú? — Sjáöu til, ég er oröinn 38 ára gamall og hef eytt einum þriöja hluta ævinnar hér á Litla Hrauni. Ég kom hingaö fyrst á aöfanga- dag jóla 1961, 20 ára afmæliö er innan tiöar, úr þvi sem komiö er hef ég engu aö tapa og þvi þótti mér timi til kominn aö leysa frá skjóöunni. Eins og á þessu sést hef ég verið svo kaliaöur sibrota- maöur. Ég hef veriö þaö sem séra Jón Bjarman nefndi brauöþjófur, hef stoliö og falsaö út fé. En ég hef aldrei framið ofbeldisverk. Átti góða kjörforeldra Þvl er haldiö fram aö ein megin orsök þess aö ungt fólk lendir út á afbrotabrautinni séu erfiöleikar á heimili þeirra i æsku. Ekki sagði Guöbergur þaö eiga viö sig. //Margt af því, sem sagt hefur veriö í þeirri um- ræðu, sem átt hefur sér stað um fangelsismálin að undanförnu, er satt og rétt en þar hefur líka margt verið sagt af algerri van- þekkingu. Við sem erum fangar hér á Litla Hrauni þekkjum auðvitað málin betur en allir aðrir, svo ég tali ekki um menn eins og mig, sem eytt höfum stór- um hluta ævinnar hér, dvalið hér í tíð fimm for- stjóra og því fylgst með öllu sem gerst hefur hér óg í öðrum fangelsum sl. 20 ár. Þess vegna langar mig að leggja orð í belg f þess- ari umræðu um fangelsis- málin og þess vegna erum við að tala hér saman". Guöbergur Guöjónsson ... menn brotna undan þeim ofurþunga sem þjóöfélagiö leggur fólki á heröar ... FANG ELSISMÁL Ég hef eytt þriðja hluta ævinnar á Litla Hrauni —Ég átti gott I æsku, ólst upp hjá kjörforeldrum, yndislegu fólki, sem vildi allt fyrir mig gera. Ég sá ekki móöur mlna fyrr en á fermingardaginn minn og mér var ekki sagt að ég væri kjörbarn fyrr en þá. Móöir min átti mig meö Amerikana 1943. Hún lenti I afbroti á yngri árum og hlaut 6 mánaða dóm fyrir, sem hún sat af sér aö Skólavöröustíg 9. Þar varð hún ófrlsk eftir fangavörð. Mér er þaö alltaf minnisstætt, þegar ég var settur þangaö inn I fyrsta skipti þá var þessu skellt á mig af fangaveröi. Þannig var aö ég bað hann um aö sækja fyrir mig siga- rettur. Hann sagöi mér aö halda kjafti, benti mér á aö ég væri son- ur móður minnar, sem bar óprenthæft viðurnefni og sagði þaö passa vel aö ég væri I sama klefanum og hún heföi verið börn- uö I. Síöan skellti hann á mig klefahurðinni og önnur höndin varö I milli og stór-skaddaðist. Ég grét alla þá nótt af vanmátta reiöi og sársauka. Ég mun ekki gleyma þessu á meöan ég lifi. Prakkari í skóla — Hvaö varstu gamall þegar þú komst fyrst I kast við lögin? — Ég var 16 ára. Mér haföi gengiö vel I barnaskóla, þó var ég það sem er kallað prakkari, ég viöurkenni þaö. Fyrir bragöiö var ég oft hafður fyrir rangri sök i skólanum. Skólastjórinn lagöi fæö á mig og lét það óspart i ljós. Ég varö sár og bitur og þaö hljóp i mig mótþrói og mér fór aö ganga verr I skólanum, enda sinnti ég náminu lltiö sem ekkert, þegar svona var komiö. — Nú segist þú vera sibrota- maöur, sem og sést á þvi aö þú hefur eytt þriöja hluta ævinnar I fangelsi; hver er orsökin aö þin- um dómi? — Ég hef oft velt þessu fyrir mér, án þess aö geta svarað þvl tæmandi. Hér spilar ákaflega margt inni. Þegar maöur er einu sinni kominn út á þessa braut er erfiðara en margan grunar aö snúa viö. Ég er tilfinninganæmur og oft hefur mér þótt þaö þjóöfé- lag sem viö búum I vera svo grimmt, aö ég hef brotnaö niöur. Ég hef einfaldlega ekki getaö ris- iöundir þvi sem á mig hefur veriö lagt, og þá er þaö auðveldasta lausnin aö veröa sér útum fé á ólöglegan hátt. Svo er annaö, fé- lagsskapur spilár hér inni. Þegar manni liöur illa, þá er leitað til Rœtt viö i Guðberg Guðjónsson refsifanga, sem 14 sinnum hefur hlotið refsidóma „Sellan” eins og einangrunar- klefarnir gömlu á Litla Hrauni voru nefndir. Steinbálkur meö dýnu og fata til aö gera þarfir sin- ar I. Þessi klefi var i notkun þar til nýja álman var tekin I notkun fyrir stuttu. Svona lltur nýi einangrunarklefinn út, vistlegur, þótt einangrunm sé hin sama. gömlu félaganna, sem álika er ástatt fyrir. Þaö vantar peninga fyrir víni, menn vita hvernig er hægt aö komast yfir þá á auðveld- an hátt. Þannig endurtekur þetta sig æ ofan I æ, jafnvel þótt maður vilji þaö ekki og viti hvaöa afleiö- ingar þaö hefur. Ég get ekki út- skýrt þetta nákvæmar. — Ertu alkóhólisti? — Samkvæmt skilningi SÁA manna er ég þaö eflaust, en ekki I þeim skilningi aö ég hafi ekki unniö, heldur legiö I þvl. Ég hef unnið hvað sem til fellur, stundað sjómennsku og önnur ærleg störf og þótt ég segi sjálfur frá þá hef ég fengiö orö fyrir aö vera ham- hieypa til allra verka. Ef ég get ekki staðið mig... — Nú ertu oröinn 38 ára gamali og búinn aö eyöa svo stórum hluta ævinnar hér á Hrauninu, sem raun ber vitni. Þú ert hálfnaður aö afplána 16 mánaöa dóm; verö- ur þetta i siðasta sinn sem þú dvelur hér? — Já,hingaö kem ég ekki fram- ar. Þegar ég losna fer ég til Ame- riku. Ég á þar konu og bjó þar um tlma. — Ertu meö þessu aö segja aö þlnum afbrotaferli sé lokið þegar þú losnar og aö þú komir til meö aö standa þig eins og sagt er? — Ég vona þaö alla vega og tel raunar aö ég hafi veriö kominn yfir þetta en lent hér inni fyrir slysni. Ég er ákveöinn i aö fara til Bandarikjanna þegar ég losna, konan min er þar. En eitt get ég sagt þér aö ef ég finn aö ég get ekki staöiö mig, þá mun ég ekki framar standa I neinu smáhnupli; ég vona bara aö ekki komi til þess aö ég standi mig ekki. Skilorð notað sem þvingun — Þú segist vera hálfnaöur meö afplánun, 8 mánuöi af 16;ætlaröu aö sækja um náöun? — Nei, ég ætla aö taka út minn dóm, ég get ekki hugsaö mér aö ganga um lengur meö skiloröis- bundinn dóm á bakinu. — Er þaö eitthvað sérstaklega erfitt? — Já, vegna þess aö skiloröiö er notaö sem svipa á okkur. Ég hef oröið fyrir þvl oftar en einu sinni. Sjáöu til, rannsóknarlögreglan leitar alltaf fyrst aö okkur, þess- um slbrotamönnum, þegar eitt- hvaö gerist og viti hún ab viö er- um á skilorði, þá er oft sagt viö okkur aö ef viö játum og leysum málið með sátt, borga skaðabæt- ur o.s. frv. þá veröi allt I lagi, annars verðum viö aö taka út skilorðisdóminn. Ég get nefnt þér dæmi af sjálfum mér hvernig ég var kúgaöur meö skilorösdómi. Þannig var, ab ég var aö vinna ásamt öörum manni viö hús- grunn. Viö höfðum engan mann- heldan verkfæraskúr og tókum þvl alltaf verkfærin heim meö okkur á kvöldin. Ég haföi sótt um pláss á loönubát og svo eitt kvöld- iö kom kalliö og ég fór á sjóinn. Þegar ég kom aftur heim, eftir 3ja mánaöa útivist, kom lögregl- an til min og ásakaöi mig um verkfæraþjófnað. Þaö fannst rör- töng meö steypu á i geymslu hjá mér og þar meö var sönnunin fengin. Ég sagöi þeim hvernig þetta heföi verið, en mér var ekki trúaö. Gisli Guömundsson rann- sóknarlögreglumaöur, ég vil nafngreina hann í þessu sam- bandi, benti mér á að ég væri meö 15 mánaöa skilorð yfir mér og þvi eins gott að játa og greiöa skaöa- bætur og þá kæmi skilorðiö ekki til framkvæmda. Hvaö gat ég gert? Mér hraus hugur við að fara á Hrauniö og ég samþykkti. Siöan gleymdi ég aö borga þessa pen- inga, kæruleysi aö sjálfsögöu, og máliö fór yfir dóm. Ég var kallaö- ur fyrir og þar sagöi ég frá hvern- ig málið heföi gengið fyrir sig. Ég heföi játað af þvl að GIsli heföi bentmérá skilorðsdóminn. Hann bar þaö aftur á móti fyrir réttin- um að hann heföi ekki haft hug- mynd um skilorð mitt. Maöurinn sem vann meö mér og heföi getað borið vitni um að ég var að segja satt var aldrei kallaöur fyrir. Þvl var neitað aö hann kæmi fyrir Gunnlaug Briem dómara og lög- fræðingur minn sagöi aö þaö heföi ekkert uppá sig að kalla á hann. Ég var auðvitað dæmdur og sett- ur inn samstundis til aö taka út skilorðisdóminn. Þetta er bara eitt dæmi, en ég veit um fjöldann allan af svipuöum tilvikum. Við stöndum algerlega varnarlausir uppi ef viö erum á skilorði. Án þess að gögn liggi fyrir... — Helduröu þvf þá fram, aö dómarar taki minna tillit til ykk- ar málsvarnar en annarra manna? — Það geri ég alveg hiklaust. Maöur hefur svo oft orðið var við,

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.