Þjóðviljinn - 07.10.1982, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJýÍÐVILJINN Fimmtudagur 7. október 1982
DJOBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýös
hreyfingar og þjóöfreisis.
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
r Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guöjón Friöriksson.
Auglysingastjori: Svanhildur Bjarnadóttir.
Afgreiöslustjóri: Baldur Jónasson.
Blaðamenn: Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson, Lúövík Geirsson, Magnús
H. Gíslason, Ólafur Gíslason, Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson,
Þórunn Sigurðardóttir, Valþór Hlöðversson.
Iþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Útlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Gunnar Elísson.
Handrita- og prófarkalestur: Elías Mar, Gísli Sigurðsson, Guðmundur Andri
Thorsson.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Sæunn Óladóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bflstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigurmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar: Síðumúla 6 Reykjavík, sími 8 13 33
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Þeir eru klofnir!
Að undanförnu hafa forystumenn stjórnarandstöðunnar á
Alþingi keppst um að lýsa því yfir, að auðvitað myndu allir
20 stjórnarandstæðingar í neðrideild Alþingis greiða atkvæði
gegn bráðabirgðalögum ríkisstjórnarinnar og stöðva þannig
framgang þeirra.
í forystugrein, sem Ellert B. Schram, fyrrverandi þingmað-
ur Sjálfstæðisflokksins skrifar í Dagblaðið og Vísi í gær
kveður hins vegar við allt annan tón. Þar segir m.a., að það
væri bæði „ástæðulaust og ábyrgðariaust“ að bregða fæti
fyrir samþykkt bráðabirgðalaganna. Ellert Schram segir að
slíkt offors af hálfu stjórnarandstöðunnar væri mikii skamm-
sýni, og tekur fram að „þótt ótrúlegt megi virðast, mundi það
mælast illa fyrir.”!
Kenning Ellerts Schram er sú að hyggilegast sé fyrir stjórn
arandstöðuna, að hleypa bráðabirgðalögunum í gegnum
þingið, en halda uppi andófi gegn ríkisstjórninni í ýmsum
öðrum málum.
Pessi skoðun gengur gjörsamlega þvert á boðskap Geirs
Hailgrímssonar og Ólafs G. Einarssonar, sem eindregið hafa
hvatt til þess að bráðabirgðalögin verði felld.
Hvort sem Eliert reynist eiga skoðanabræður innan þing-
fiokks Sjálfstæðisflokksins eða ekki, þá sýna skrif hans að
innan forystuliðs stjórnarandstöðunnar er uppi aivarlegur
klofningur hvað varðar afstöðu til bráðabirgðalaganna.
k.
Morgunblaðið og
Svavar
Um þessar mundir líður ekki sá dagur, að Morgunblaðið
hafi ekki upp tilburði til að hælbíta Svavar Gestsson, félags-
málaráðherra og formann Alþýðubandalagsins.
Það leynir sér ekki, að aðstandendur Morgunblaðsins
telja Svavar skæðari pólitískan andstæðing en flesta aðra.
Þess vegna beitir Morgunblaðið öllu sínu afli gegn Svavari og
spinnur upp hina furðulegustu hluti í því skyni að gera ráð-
herrann tortryggilegan.
-Eitt nýjasta dæmið um þetta er upphlaup Morgunblaðsins
út af tillögum um breytt fyrirkomulag á greiðslum ríkisins á
kostnaði við starfsemi þriggja heimila fyrir þroskahefta.
Tillögur Svavars um það að allur kostnaður við rekstur
þessara heimila verði greiddur með fjárveitingum á fjár-
lögum, í stað hins svokallaða daggjaldakerfis, kallar Morg-
unblaðið „hreint ótrúlegt gerræði“, og æpir um að með þessu
sé verið að leggja sjálfseignarstofnanir undir ríkið.
Morgunblaðið minnist hins vegar ekki á það, að þegar
Matthías Bjarnason var heiibrigðisráðherra beitti hann sér
fyrir nákvæmlega sams konar breytingu hvað varðar ríkis-
spítalana, horfið var frá daggjaldakerfinu en beinar
greiðslur á fjárlögum teknar upp í staðinn.
Staðreyndin er sú, að ríkissjóður hefur greitt að fullu og
öllu ailan kostnað við rekstur þeirra sjálfseignarstofnana
fyrir þroskahefta, sem nú hafa verið tii umræðu. Ríkið mun
áfram greiða allan þennan kostnað, aðeins í öðru og hag-
kvæmara formi.
Þær tillögur um breytingar í þessum efnum, sem Morgum-
blaðið gerir mest veður út af nú eru reyndar ekki komnar
eingöngu frá formanni Alþýðubandalagsins. Þetta eru ein-
róma niðurstöður nefndar, sem ráðherra skipaði, en í nefnd-'
inni áttu m.a. sæti forstjóri ríkisspítalanna og formaður
landssamtakanna Þroskahjálp. Stjórnarnefnd um málefni
þroskaheftra hefur einnig fjallað um mál þetta og lýst fullu
samþykki sínu, og telur stjórnarnefndin, að breytingin gæti
orðið til „mikilla bóta varðandi rekstur þessara stofnana.“
Morgunblaðið gerir stundum mikið úr nauðsyn hvers
kyns hagræðingar í opinberum rekstri, en svo virðist hins
vegar sem blaðið sé staðráðið í að snúast gegn sérhverju
skrefi í hagræðingarátt, ef Svavar Gestsson á þar einhvern
hlut að máli. Svo blint er ofstækið á þeim bæ.
k.

Afreksmaður
og illmenni
Gunnar Dal hefur sett saman
hundrað kvæði um Lækjartorg,
rímaðar stemmningar af ýmsu
tagi, og Jónas Guðmundsson
skrifar um bókina í Tímann og
allt í besta lagi. Nema hvað Jónas
þarf að nota tækifærið til að skæla
svolítið út í illmennsku kommún-
ista, sem ganga víst um Lækjar-
torg eins og aðrir, því miður.
Hann segir.
„Gunnar Dal hefur nú samið
um það bil þrjá tugi bóka á þrem
áratugum, sem er ekki svo lítið
afrek í sjálfu sér, þótt sinna verði
hann öðrum störfum með. Á ís-
landi fá nú nefnilega aðeins
kommúnistar þann umtalsverða
starfsfrið, sem nefndur er starfs-
laun úr Rithöfundasjóði íslands.
Allir félagsmálapakkar seinni
tíma eru nefnilega opnaðir á
kontórum Alþýðubandalagsins,
sem hefur ellefu atkvæða flug-
stöðvar meirihluta á alþingi og í
menningarmálum. “
Sjálfsagt ætlar Jónas með
þessu að gera félaga sínum í rit-
höfundastríðinu mikla greiða
með svoddan uppákomu. En það
er nú einusinni svo með suma þá
menn sem þolinmóðir eru við að
láta til sín heyra: liðveisla þeirra
er miklu háskalegri en fjandskap-
ur.
Útbreiddur
harmagrátur
Jónas var reyndar með athuga-
semd sinni að taka þátt í kórsöng j
sem víða heyrist. Sá kór syngur i
harmagrát hægrimanna yfir því,
að vinstrisinnar vaði uppi í bók-
menntum og ráði þar öllu. Kórfé-
lagar hafa öðru hvoru verið með
ýmsa tilburði til að skapa nýtt
jafnvægi í þessum málum, en það
hefur oftar en ekki gengið heldur
illa. Eins víst að fodag, sem
stofnað var til höfuðs vinstrivill-
um og til framgangs hugsjónum
markaðshyggjunnar í skáldskap
og fræðiritum -, eins víst að það
vakni upp einn góðan veðurdag
við þann vonda draum, að ein-
hver slóttugur vinstristrákur er
orðinn helsta stjarna forlagsins
og vonarpeningur.
Þetta hefur orðið sönnun
hægrisinnum meðal rithöfunda
svo sem Jónasi Guðmundssyni,
Indriða G. Þorsteinssyni og
Hilmari Jónssyni, að mikilli sál-
arkreppu, því vitanlega finnst
þeim sem allir séu að svíkja þá,
og þó fyrst og fremst þeir sem síst
skyldi.

-4
Dœmisaga
frá Bretlandi
í framhaldi af þessu væri ekki
úr vegi að segja litla sögu frá
Bretlandi. Hún kom ekki alls
fyrir löngu í meinhorni einu í
vikublaðinu New Statcsman sem
heitir This England. Þar er safnað
saman ívitnunum í bresk blöð,
sem þykja sýna ýmsar furður hins
breska þjóðlífs.
Klausan sem hér er um að ræða
birtist í blaðinu Daily Mail og er á
þessa leið:
„Leikhúsfrömuðurinn Brian
McDermott hætti í gær við leit
sína að hægrisinnuðu svari við
öllum þessum leikskáldum sem
eru vinstrisinnar. Hann aflýsti
samkeppni sem hann hafði aug-
lýst um besta leikrit hægrisinnaðs
höfundar og hefur ákveðið að
veita engum þau 500 punda verð-
laun, sem hann hafði heitið fyrir
slíkt verk. Eftir að hann hafði les-
ið hundrað og fimmtíu leikrit sem
voru send til keppninnar gaf hann
svohljóðandi yfirlýsingu: „Þessi
verk voru öll ónothæf. Þau hefðu
verið leiðinleg þegar fyrir tuttugu
árum“.“
Ef Wilde
hefði lifað
Nú en áður en við skiljumst við
klipp og New Statesman í dag:
þetta breska blað efnir til sér-
stæðrar samkeppni í hverri viku,
oft með hinum besta árangri.
Lesendur eru hvattir til að skrifa
stutta texta, sem eiga að vera
skopstæling á einhverju fyrir-
bæri, eða óvænt svar - í hugsun
eða stíl - við einhverri spurningu.
Til dæmis: lýsið því hvernig Jam-
es Bond er komið fyrir kattarnef!
Eitt verkefnið í sumar var að
smíða skilgreiningar í anda Wilde
um ýmis nútímafyrirbæri. Meðal
þess sem lesendur sendu inn var
þetta:
Myndbandstæki: Tæki sem
gerir eigendum sínum mögulegt
að eyða tíma sínum og peningum
tvisvar.
Blaðafulltrúi: Maður sem á
I svar við öllu en getur ekki útskýrt
neitt.
Tölva: Mjög ískyggilegur aðili
að lífi manna- kaldur, skjótvirk-
ur og útsmoginn.
Sjónvarp: Líkist stjórnarand-
stöðunni - skuggaráðuneyti fullt
af leiðindaskörfum.... ÁB
og skoríð
Afmœlisgrein
um sérþarfir
1 gær minntumst við á greina-
safn blómberanlegt og ilmandi
sem kom í Morgunblaðinu á dög-
unum um athafnamann svo mik-
inn, að honum er meira að segja
líkt við Thor Jensen, en eins og
menn vita verður ekki lengra náð
á íslenskum góðborgaraslóðum.
En sínum augum lítur hver á
silfrið og misjafnt til hvers menn
hafa afmælisgreinar. Einn þeirra
senr lét til sín heyra var Ragnar
Halldórsson, forstjóri ísals og
formaður Verslunarráðs íslands.
Hann gleymir því aldrei sem er
hjarta hans næst - enda notar
hann tækifærið til að kvarta yfir
kröfugerð íslenskra stjórnvalda á
hendur Aulusuisse.
„í vaxandi
mœli“!
Ragnar Halldórsson hefur sér
að tilefni ummæli Óiafs Jóhann-
essonar utanríkisráðherra á Alls-
herjarþingi Sameinuðu þjóðanna
um að nauðsynlegt sé að virðing
fyrir alþjóðlegum skuldbinding-
um eflist. Ragnar snýr svo faðir-
vori Ólafs upp á húsbændur sína
nteð þessum hætti:
„Smáþjóðum er þetta sérstak-
lega mikilvægt. Alusuisse og
ÍSAL hafa ávallt viljað standa við
samninga (leturbr. Þjóðviljans)
og því verður ekki trúað að ó-
reyndu, að íslendingar hunsi
hvatningu ráðherrans. Enda þótt
nú séu blikur á lofti bæði í áliðn-
aðinum og í samskiptum Alu-
suisse við stjórnvöld, vil ég
treysta því að jjað rofi til á nýjan
leik, þannig að sanrstarf aðila
leiði til þess að íslenska þjóðin
geti áfram og í vaxandi inæli notið
góðs af stórfenglegunr orku-
lindum sínum".