Þjóðviljinn - 30.07.1983, Qupperneq 10

-10 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN | Helgin 30.-31. júlí 1983
G. Margrét Óskarsdóttir: Alþýðubandalagið á Vestfjörðum
Hin árlega sumarferð Alþýðu-
bandalagsins á Vestfjörðum
var farin helgina 8.-10.júlísl. og
var cið þessu sinni farið í Horn-
vík. Um 130 manns tóku þátt í
ferðinni. Héráeftirferfrásögn
G. MargrétarÓskarsdótturá ís-
afirði sem ekki lét sig vanta í
ferðina, fremur en fjöldi ann-
arra Alþýðubandalagsfélaga
sem ár eftir ár hafa hist í þess-
'um ferðum og telja þær ómiss-
andi á hverju sumri. Margrét
skipulagði og stjórnaði kvöld-
vökunni sem haldin var í Horn-
vík, þó hún láti þess ógetið í
frásögninni. En gefum Margréti
orðið:
„Blessuð og sæl, þökk fyrir sam-
veruna, hittumst heil að ári.“ j
„Sömuleiðis og góða heimferð og
heimkomu.“ Heiða litla 2ja ára,
Eiríkur um áttrætt og allir hinir, ,
Rekavík bak Höfn heitir þessi vík og virðist bera nafn með réttu. Rétt vestan við hana er Hælavíkurbjarg og á myndinni sést inn á Hornvík þar
sem HornbjargiðgnæfiryfirogKálfatindar, lægsturþeirraer Jörundursem stendur einn sér og örfáir menn hafa klifið en sextánmenningarnir klifu
hæsta tindinn. Ljósm. Jón Baldvin Hannesson.
Sumarferð í Hornvík
þrýstu hendur og kysstust í faðmi
fjalla blárra á ísafjarðarhöfn sunn-
udagskvöldið 10. júlí sl. Menn
tíndu föggur sínar úr Fagranesinu í
bílana sem fluttu þá endanlega
heim. Peir sem lengst þurftu að
fara áttu fyrir höndum allt að sjö
tíma akstur, sumir þreyttir, aðrir
duggunarlítið sjóveikir en allir sér- ■
lega ánægðir með enn eina vel-
heppnaða sumarferð Alþýðu-
bandalagsins á Vestfjörðum.
Siglt fyrir fíit
Laust fyrir klukkan þrjú, föstu-
daginn 8. júlí, sigldi Fagranesið út
Skutulsfjörðinn í sól og sunnan-
þey. Einhverjir höfðu orð á því að
Ííklega gæfi yfir skipið við Rit.
Hjalti skipstjóri ráðlagði mönnum
að einbeita sér að einhverju
skemmtilegu, þá myndi öll sjóveiki
hverfa. Nokkrir höfðu ráð kap-
teinsins að engu og máttu því borga
Ægi konungi sinn toll af hádegis-
matnum. Einn fróðasti og
skemmtilegasti fararstjóri allra
tíma, Kjartan Ólafsson, hlýddi
hins vegar ráðum Hjalta og hélt
uppi stöðugum fróðleik alla
leiðina. Nefndi hann öll kennileiti
og sagði sögur af því mannfólki
sem bjó við Djúp og Strandir allt
frá dögum Atla þræls og Þuríðar
i formanns fram á okkar daga. Naut
hann dyggilegrar aðstoðar gagn-
kunnugra manna og skal þar fyrstt-
an nefna Eirík Guðjónsson sem á ,
fyrri hluta ævinnar átti heima á
ýmsum stöðum í Grunnavíkur- og
Sléttuhreppi. Þeir Hallgrímuri
Guðfinnsson og Tryggvi Guð- i
mundsson sem báðir eru ættaðir af i
Hornströndum og næsta nágrenni j
i þeirra, lágu ekki heldur á liði sínu í |
þeim efnum.
Hornvík milli
tveggja bjarga
Segir ekki af ferðum okkar fyrr
en siglt er inn á Hornvíkina og varð
þá einhverjum að orði það sem
Hallvarður Hallsson segir í ljóða-
bréfi 1744:
Leit ég síðan Hornbee, Höfn
og háa sanda
j en á svig til hœgri handar
Hœlavíkurbjargið standa.
Eiríkur Guðjónsson sem er 75 ára, lét sig ekki muna um að klífa Kálfa-
tinda. Eiríkur er alinn upp sitt hvoru megin við Geirólfsgnúp, í Þaraláturs-
firði í Grunnavíkurhreppi og Skjaldabjarnarvík sem er nyrsti bær í Árnes-
hreppi, síðan bjó hann um sinn á Búðum í Hlöðuvík og eitt ár í Höfn í
Hornvík, þar sem tjaldað var. Fyrir um 40 árum flutti Eiríkur til fsafjarðar
og hefur stundað þar fulla vinnu í frystihúsinu, allt fram á þennan dag.
Eiríkur stendur þarna á merkum stað, þarna eru rústir af saltfiskhúsi fyrir
neðan bæinn á Horni en í því húsi var Eiríkur viðstaddur framboðsfund
árið 1934 þar sem Vilmundur Jónsson og Jón Auðunn Jónsson áttust við.
Líklegt þykir að það sé eini framboðsfundurinn sem haldinn hefur verið á
Horni. Ljósm. JBH.
Greiðlega gekk að flytja fólk og
farangur í land og fljótlega reis hin
myndarlegasta tjaldborg.
Enn voru tveir tímar til miðnætt-
is og var því kyntur varðeldur sem
ungir og aldnir dönsuðu kringum.
Einnig var sungið og sagðar sögur.
Ekki færri en fjórir undirleikarar
leiddu sönginn, skiptust á að spila á
gítarinn hans Þorvaldar Arnar.
Gengið á Bjargið
Sólin vakti tjaldbúa á laugar-
dagsmorguninn. Eftir matseld og
át fóru menn að tygja sig í skoðun-
arferðir en í Hornvík og næsta ná-
grenni er eitthvað fyrir alla.
Um fimmtíu manns lögðu land
undir fót og gengu yfir Hafnarós og
upp á Hornbjarg. Við Harðviðris-
gjá skiptist hópurinn í þrjá hluta,
þeir vöskustu, sextán talsins,
gengu á Kálfatinda undir leiðsögn
Tryggva Guðmundssonar, lög-
fræðings á ísafirði sem er einna
kunnugastur Bjarginu, yngri
manna, núlifandi. Af Kálfatindum
var gengið niður að bænum á
Horni. Annar hluti hópsins gekk
um Almenningsskarð niður að vit-
anum í Látravík og síðan til baka
um Kýrskarð. Þriðji hópurinn fór
sér ögn hægar, fór ekki niður að
vita en um Hestskarð til baka niður
í Hornvík. Veður var hið ákjósan-
legasta allan daginn og tók gangan
um níu tíma.
Þeir sem kusu styttri göngur
röltu frameftir og fóru í bað, sumir
kíktu á sandana eða fóru í fjöruferð
og fótlúnir og barnmargir söfnuð-
ust saman við eitt tjaldið og
kveiktu langeld og útbjuggu herra-
manns málsverði.
Fullkomin fegurð
Undirrituð tölti ásamt tjaldfé-
lögum langleiðina út í Rekavík bak
Höfn og mun sú ganga geymast í
því safni hugans sem varðveitir feg-
urstu myndir minninganna. Spegil-
sléttur sjórinn, sól í heiði, fuglinn í (
stórfenglegu bjarginu, sæbarnir og
sólþurrkaðir rekaviðardrumbar,
svalandi skarfakálið, blámi himins-
ins og handan við Víkina, Horn-
bjargið þar sem Kálfatindar rísa
hæst. Ekki er minnst um vert að fá
að njóta þessa alls með vinum.
Söngur, reiptog
og Ijóðalestur
Eftir kvöldverð söfnuðust allir
saman í gróinni brekku og upp-
hófst nú kvöldvaka, ekki síðri en
vani er að viðhafa í sumarferðun-
um. Þar las Kjartan Ólafsson úr
ferðbók Þorvaldar Thoroddsen um
jarðarfararerfiðleika Sléttuhrepps-
búa áður fyrr og ýmsan annan fróð-
leik. Þuríður Pétursdóttir frá ísa-
firði las m.a. Sagnir af Hornströnd-
um og lýsti bjarndýrsdrápi ofl. og
Hanna María Karlsdóttir frá Kefla-
vík flutti kvæði Sigmundar Guðna-
sonar úr Hælavík „Á siglingu með
Hornströndum" en þar segir m.a.
Nú liggja gömlu bœndabýlin
bleik og vafin hvítri sinu.
Sú Ijúfa þrá sem lífið elur,
leitar heim að upphafinu.
Um það bil sem þessar línur voru
fluttar, lentu sonur Sigmundar
heitins, Trausti og dóttursonur
hans, Tryggvi Guðmundsson í fjör-
unni. Varð Trausta að orði er hann
leit upp í hlíðina að aldrei myndi
svo fríður og fjölmennur hópur
hafa verið í Hornvíkinni.
Ekki mátti slá að fólkinu og var
því farið í reiptog með þær kempur
Hallgrím Axelsson frá ísafirði og
Davíð Kristjánsson frá Þingeyri
fremsta í flokki. Sigraði sveit Dav-
íðs í tvígang þó Guðmundur Ketill,
Bolvíkingur úr Reykjafirði norðan
Geirólfsgnúps, marg vefði reipinu
bæði utan um sig og rekaviðar-
drumb mikinn. Aftur var skipt í
hópa og nú í fótbolta. Fór Þuríður
formaður fyrir kvennasveit en
Kjartan Ólafsson stóð í marki hjá
körlum og öðrum ómögum. Var
leikurinn lengi tvísýnn því fjöl-
menni var í báðum liðum og völlur-
inn ekki að keppnisvallarlengd.
Hreyfðist boltinn því lítið frá miðju
en þó fór svo um síðir að karlar
unnu verðskuldað 3 mörk gegn 1.
Var það mál manna að markverðir
hefðu staðið i>ig með ólíkindum þó
Kjartani tækist ekki að verja
hörku-vítaskot frá Ragnheiði
Gunnarsdóttur.