Þjóðviljinn - 01.10.1983, Page 12

Þjóðviljinn - 01.10.1983, Page 12
12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 1.—2. október 1983 Á fimmtudaginn var frum- sýnd ný íslensk kvikmynd í Vestmannaeyjum. Nýtt líf heitir hún, er eftir Þráin Bertelsson og var fjallað um hana hér í síðasta helgarblaði Þjóðviljans. Annar aðalleikarinn í þessari mynd er Eggert Þorleifsson. Hann hefur i einkum fengist við tónlist und- ! anfarin ár, en þó munu flestir | þekkja hann best sem Dúdda i rótara í Stuðmannamyndinni , Með allt á hreinu. Hver man i ekki skyggnilýsingaratriðið úr ! Sjallanum? Eggert er mættur í I lauflétt spjall við Þjóðviljann og hvað liggur beinna við en að j spyrja hann hvort hann sé iskyggn? Hann samdi til dæmis tónlistina við leikrit Jökuls Jakobssonar, Hart í bak, sem nú er verið að sýna í Iðnó. Hann hefur líka leikið í nokkrum leikritum. „Ég hef leikið nokkur statista- hlutverk, aðallega í Alþýðuleik- húsinu. Einu sinni lék ég hænu I og stóð á annarri löpp mestalla sýn- inguna. Ég fékk ofboðslega góða dóma. Það var sagt að ég væri fæddur til að leika hænu. Það er þá ekki til einskis lifað fyrst ég gat hermt svona vel eftir þessum hrylli- lega fugli sem ekki getur flogið og varla gengið. Þetta var jafnbesti dómur sem ég hef fengið, fyrir túlkun mína á þessari hænu. Þetta j var frumraun mín hjá Alþýðu- j leikhúsinu og minn fyrsti leiksigur. Síðan hefur leiðin legið niður á við. Sennilega hefði ég átt að hætta að leika eftir þessa sýningu." - Þú ætlar þá ekki að gera leik- j listina að þínu aðalstarfi? „Nei, það hefur mér aldrei dott- j ið í hug. Og það var ekki mér að j Eggert í hlutverki Þórs ræðir við Ása skipstjóra (Svein Tómasson bæjarfulltrúa Alþýðubandalagsins í ! Eyjum) í myndinni Nýtt líf. vældu mann í óstuð “ „Nei, ég er ekki skyggn.“ - Ertu trúaður á að hægt sé að komast i samband við fólk eftir dauðann? „Ég get hvorki játað því né neit- að, ég hef aldrei fengið neina vís- bendingu. Mér þætti þó betra að til væri framhaldslíf. Ef maður lætur sig hafa það að telja sér trú um að til sé líf eftir dauðann hlýtur maður að hugsa sig tvisvar um áður en maður traðkar á fólki. Ef ekkert tekur við er þetta tómt siðleysi. Ei- líft líf er megininntak allra trúar- bragða, spurningin er hvort þú tekur sénsinn á að lenda í vonda staðnum. Annars hugsa ég voða lítið um þessi mál. Ég lá svolítið í Helga Pjeturss í gamla daga og trúði hverju orði.“ - Þú hefur ekki fengið nein atvinnutilboð við skyggnilýsingar? „Nei, ég hef eíckert fengið að gera. Ég missti alveg niðrum mig þegar ég náði sambandi við reiðhjólið. Ég trúi þvt ekki að reiðhjól eigi sér framhaldslíf. Eins er erfitt að ímynda sér skordýr í himnaríki, það yrði meiri troðn- ingurinn." ! ÞegarJónasvar „rakaður“ - í upphafsatriði myndarinnar j ertu á biljardstofu. Er eitthvað til í ' því að þú hafir lifað á að spila bilj- ; ard hér áður fyrr? ; „Já, á tímabili hafði ég fyrir l rettum og Campari í gamla Sigtúni. Þú manst þegar sjússinn kostaði 90 kall. Það eru 9 krónur, nei 90 aurar í dag. Hugsaðu þér!“ Unt stund sökkvum við okkur niður í ljúfar endurminningar frá gamla Sigtúni við Austurvöll. En svo tökum við aftur upp þráðinn. „Eftir gagnfræðapróf fór ég í Kennaraskólann og var þar einn vetur. Þá fór ég að heiman með skólatöskuna en mætti aldrei í skólann heldur fór beint á Billann við Klapparstíg. Mamma hélt alltaf að ég væri í skólanum. Svo opnaði ég einhvern tíma skólatöskuna þegar líða tók á veturinn og fann þar eina appelsínu sem var á stærð við vínber eða þurrkað trúboða- höfuð. Það var ávöxtur þekkingar- innar þann veturinn.“ - Var ekki alltaf mikið um krimma á Billanum? „Jú, þeir sóttu staðinn talsvert. Ég fór á Hraunið með Stuðmönnum í fyrra og þá var eins og maður væri kominn á Billann, ég þekkti annan hvern mann. En þeir spiluðu ekki mikið, hittust bara þarna. Það var gaman þegar Jónas Árn- ason leikritaskáld kom á Billann. Hann kom þangað af og til og stundum var Jón Múli með hon- um. Jónas átti alltaf nóg af pening- um en kunni ekkert að spila. Þegar hann birtist kvað við úr öllum hornum: „Jónas, eigum við að taka spil?“ Og svo var hann „rakaður“ eins og það hét.“ - Náðir þú ekki töluvert langt í þessari íþrótt? „Ég náði lengst fyrir fimm árunt þegar ég komst í 3. sæti í íslands- Pysjuveiðar í aðsigi... Rætt við Eggert Þorleifsson tónlistarmann með meiru mótinu í meistaraflokki. Svo komst ég einu sinni í úrslit í 1. flokki en skíttapaði fyrir Sigga sundlauga- verði. En ég komst aldrei á toppinn á Billanum. Ég hafði ekki taugar í það og átti heldur ekki pening í heví fjárhættuspil. Til þess að kom- ast á toppinn varð maður að vera reiðubúinn að tapa miklu. En ég þoldi hvorki að tapa né græða mik- ið. Ég fór alltaf að vorkenna þeim sem töpuðu, þeir vældu mann í óstuð. Ég man eftir einum sem konan hafði sent í bæinn til að kaupa barnavagn. Hann kom á Billann, tapaði öllum peningunum og þorði svo ekki heim.“ Bítlarnir kunnu aldrei að rokka Eggert er fæddur og uppalinn á Grenimelnum, árgerð 1952. Hann fór sem leið lá í Melaskólann og svo í Hagaskólann og lauk gagn- fræðaprófi „með skyri og rjóma“ eins og hann orðaði það. „Mér var meinaður aðgangur að landsprófi. Mér var sagt að ég hefði of lágar einkunnir og trúði því. Það var ekki fyrr en löngu seinna sem ég frétti að það þyrfti enga lág- markseinkunn til að komast í landspróf. Það gilti hvergi nema í Hagaskólanum. Þetta var metn- aðarmál fyrir skólastjórann, Björn Jónsson. Hann lagði allt kapp á að ná hæstri meðaleinkunn í lands- prófi yfir landið. Þeir sem ekki fengu nógu háar einkunnir voru settir í almenninginn. Þar gafst stúlkum kostur á að læra vélritun, gæjarnir tóku gagnfræðapróf og fóru svo í iðnskólann eða til andskotans. Allt til þess að Björn fengi hæsta meðaltalið." - Hvenær ákvaðstu að gerast listamaður? „Það var eftir veturinn í Kennara- skólanum. Þá var ég einn vetur á Akureyri og lék þar með Leikfé- laginu. Þegar ég kom suður aftur sótti ég um tvo skóla í Skipholtinu,- Myndlista- og handíðaskólann og Tónlistarskólann, og komst inn í þann síðarnefnda. Eg skil reyndar ekki enn af hverju ég sótti um Myndlista- og handíðaskólann, sennilega hélt ég að þetta væri svo auðvelt, að myndlistafólk þyrfti aldrei að vinna. Þetta inntökupróf mitt var hreint ótrúlegt, ég hafði aldrei teiknað neitt. Furðulegt!“ - En kunnirðu eitthvað á hljóðfæri? „Nei, en bróðir minn hafði lært á píanó hjá Hermínu Kristjánsson. ... og rótað í þjóðarframleiðslunni. Hún gaf honum góð meðmæli og sagði að fyrst ég væri bróðir hans hlyti ég að geta Iært. Ég sótti um á flautu en var settur á klarinett af því að þar voru engir nemendur. Ég kunni ekkert að lesa nótur og fyrsfi tíminn fór í að læra að setja saman hljóðfærið. Þarna var ég í sjö ár.“ - Laukstu lokaprófí? „Nei, nei, ég hætti eftir rifrildi við Pál Pampichler Pálsson. Svona hefur allt mitt nám verið, eintómir árekstrar við kennara. Ég er upp- reisnargjarn og tek illa kennslu, alla vega frá gæjum sem lemja mann í höfuðið með stafsetningar- orðabókum, eins og einn gerði.“ - Á þínum unglingsárum voru unglingar heimsins klofnir í tvær andstæður fylkingar, Stones- aðdáendur og Bítla-aðdáendur. Hvar varst þú? „Ég var Stonesmaður. Þessi mál var ekki hægt að ræða og þess þurfti heldur ekki. Bítlarnir kunnu aldrei að rokka.“ - Varstu ekkert í poppgrúppum á þessum árum? „Nei. Það var ekki fyrr en löngu seinna sem ég spilaði dálítið með Þokkabót. Þá var' ég í námi en kunni þó allra minnst í bandinu. Ég hafði aldrei haft neitt frumkvæði, las bara af nótum. Þokkabót er eina bandið sem ég hef verið í. Þessutan hef ég bara sungið lag og lag inn á plötu.“ Undanfarin ár hefur Eggert sam- ið talsvert áf tónlist fyrir leikhús. kenna að ég skyldi slá í gegn í j Stuðmannamyndinni. Ég veit ekki ! hverjir smíða kvikmyndastjörnur. i Ætli það séu ekki börn undir lög- j aldri? Þeim fannst Dúddi fyndinn. | Hins vegar þótti gagnrýnanda I Helgarpóstsins ekki gaman að myndinni. Hann sagði að sannur gamanleikari þyrfti ekki nema að lyfta litlafingri til að áhorfendur ; veltust um af hlátri. Og svo kæmi j þarna leikari sem fetti sig og bretti í j fimm mínútur og engum stykki j bros á vör. Það var skyggnilýsing- ! in sem hann átti við. Honum fannst hún ekkert fyndin og hann er örugglega yfir lögaldri.“ . - Nú er farið að ræða um nýja Stuðmannamynd, hefur komið til ; tals að þú leikir í henni? „Nei, ég veit ekkert um þessa j mynd, hef bara lesið um hana í I blöðunum. Ég veit ekki hvað ég j geri ef ég verð beðinn um að leika. . Mér hundleiðist að vinna í bíó- ' myndum, þetta er ekkert nema ' endalaus bið og stagl, sífelldar i endurtekningar. Og svo vil ég ekki festast í hlutverki Dúdda til ævi- ; loka.“ i - Þú hefur fengist við ýmislegt en hvers myndir þú óska þér ef þú • ættir að velja þér ævistarf? „Æ, égveitþaðekki.Égeralltaf ; á ferðinni, alls staðar í mýflugu- j mynd. Mér fer alltaf að leiðast það . sem ég er að gera, sérstaklega ef : vel gengur. Ég hef engar sérstakar óskir, tek bara því sem að höndum ber. Er ekki með neina frekju.“ i -ÞH I

x

Þjóðviljinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.