Þjóðviljinn - 20.07.1984, Blaðsíða 11

VIÐHORF
„Þeir sem báru eitt sinn borða
og spjöld brosa nú fyrir yfirvöld”
Að morgni þjóðhátíðardagsins
17. júní s.l. voru misjafnlega
drukknir íslendingar að tínast út
úr húsakynnum bandaríska
sendiherrans við Laufásveg eftir
veglegt hóf. Þessi prúðbúna sveit
hafði kosið að eyða aðfaranótt
þjóðhátíðardagsins í félagsskap
æðsta umboðsmanns amerískra
stjórnvalda hérlendis, við glasa-
glaum og erlendar góðgerðir í
veislusölum herraþjóðarinnar.
Nú heyrir það vitaskuld ekki til
tíðinda að íslendingar flaðri upp
um útlenda höfðingja. Og amer-
íska sendiráðið hefur löngum
haft sérstakt aðdráttarafl fyrir á-
kveðna tegund landa vorra, sem
á máli sósíalista hafa gjarnan
gengið undir samnefninu „kana-
sleikjur" og verið feðraðir íhald-
inu. En það var reyndar ekki
Mogga-hyskið sem þarna reikaði
út í þjóðhátíðarmorguninn með
kanakokkteil í æðum, heldur al-
veg ný tegund í bransanum, - sem
sé einvala lið ílenskra sósíalista!
Það er nefnilega komið í tísku
hjá hinum stoltu framvörðum
þjóðfrelsis, sósíalisma og verka-
lýðsbaráttu að drekka sig fulla í
ameríska sendiráðinu sem oftast.
Innan vinstri yfirstéttarinnar
þykir enginn lengur maður með
mönnum sem ekki getur talið
sendiherrahjónin til a.m.k. góðra
kunningja, helst náinna vina
sinna. „Marshall og Pamela“ eru
umsvermuð af vinstri sinnuðum
listamönnum, menningarvitum,
eftir Olgu Guðrúnu Árnadóttur
og stjómmálafrömuðum, flokks-
bundnum Alþýðubandalags-
mönnum og herstöðvaandstæð-
inum. Þegar sendiherrann réð sér
erkióvinar fsdensks sjálfstæðis?
Eða er Mr. Brement máske bara
meinlaus listelskur piltur, sem
nýtur þess að umgangast
afkomendur Snorra úr fimm-
auraharkinu hér á klakanum yfir
á milljónamarkaðinn? Mikið
mættum við þá vera þakklát.
Það er ömurleg staðreynd að í hópi sósíalista á
íslandi skuli vera aðfinnafólk sem álítur það
upphefð að vera ívinfengi við útsendara amerí-
skra stjórnvalda hérlendis. Fólksem hefur
skemmtun afað tipla ísparifötum innan um vopn-
aða lífverði og CIA menn.
íslenskukennara varð virkur Al-
þýðubandalagsmaður og fyrrver-
andi borgarfulltrúi þess fyrir val-
inu. A.m.k. annar ritstjóri Þjóð-
viljans er tíður gestur á heimili
sendiherrahjónanna.
Það er dálítið sérkennilegt frá
mínum bæjardymm séð. Hvað
getur hugsanlega legið að baki
þessum brennandi kommúnistaá-
huga sendiherrans? Er hann
kannski sjálfur laumukommi,1
sendur hingað fyrir handvömm
amerískra stjórnvalda? Er hann
að hjálpa vinstri mönnum að
finna leið til að koma hernum úr
landi? Er verið að undirbúa sósí-
alíska byltingu í höfuðstöðvum
leiftrandi gáfumenn og snillinga?
Og horfir af listrænu umburðar-
lyndi framhjá þeirri staðreynd að
snillingalandsliðið hefur um ára-
bil verið í fylkingarbrjósti í bar-
áttunni gegn bandarískum áhrif-
um á íslandi? Er það af hugsjón
og einlægri samúð með íslenskri
menningu sem Mr. Brement
sendir íslensk leikskáld og fleiri
listamenn úr hópi herstöðvaand-
stæðinga í langar reisur til Gvuðs
eigins lands á kostnað ameríska
ríkisins? Er Mr. Brement e.t.v.
bjartasta von róttækra íslenskra
iistamanna nú um stundir, eins-
konar amerískur Ragnar í Smára,
sem á eftir að lóðsa hina hrjáðu
Bæði Marshall vini okkar og am-
erísku stjórnvöldunum. Þakklát,
undirgefin og prúð.
Því vitaskuld vill kerling hafa
nokkuð fyrir snúð sinn. Og hefur
hún ekki þegar borið töluvert úr
býtum? Marshall Brement er
ekki fyrsti bandaríski sendi-
herrann sem gefur innfæddum á-
hrifamönnum undir fótinn, en
hann er sá fyrsti sem hefur tekist
að fá framámenn úr Alþýðu-
bandalaginu og hatramma her-
stöðvaandstæðinga svo rækilega
til við sig að þeir leggja frá sér
borða og spjöld og flykkjast inn í
veisluglauminn. Kannski hefur
bara engum fyrirrennara hans
hugkvæmst að nota mætti á ís-
lenska sósíalista sama bragð og
hefur dugað til að brjóta niður
mótstöðu indíána, eskimóa og
fleiri frumstæra þjóða gegnum
tíðina: að hella þá fulla af brenni-
víni og múta þeim með glingri.
Bravó fyrir Mr. Brement og læri-
feðrum hans í C.I.A.!
Það er ömurleg staðreynd að í
hópi sósíalista á Islandi skuli vera
að finna fólk sem álítur það upp-
hefð að vera í vinfengi við útsend-
ara amerískra stjórnvalda hér-
lendis. Fólk sem hefur skemmtun
af að tipla í sparifötunum innan
um vopnaða lífverði og C.I.A.-
menn og láta taka drykkjurausið
úr sjálfu sér upp á falin segul-
bönd. Þetta fólk niðurlægir ekki
bara sjálft sig. Það setur smán-
arblett á baráttu þeirra tugþús-
unda íslendinga sem um langt
árabil hafa lagst gegn bandarísk-
um ítökum í íslensku þjóðlífi.
íslensk stjórnvöld undirbúa nú
jarðveginn fyrir stóraukin umsvif
ameríska herveldisins hérlendis.
í þeim átökum sem framundan
eru verður okkur lítið lið í snobb-
uðum samkvæmishetjum og sið-
lausum eiginhagsmunaseggjum.
Auðmýktarbros og hugguleg
handabönd leiða okkur ekki til
sigurs í þeirri baráttu.
Veisluhirð ameríska sendi-
herrans ætti að íhuga það.
12. júlí 1984
Olga Guðrún Árnadóttir
rithöfundur.
FISKIMÁL
Föstudagur 20. |úlí 1984 ÞJÓÐVIUINN - SÍÐA 11
Sóknartilhögun ræður gæðum
Gœðaaukningin á vertíðarþorski eðlileg
með tilliti til kvótaskiptinga og lokunar á Nígeríumarkaði.
Frá því hefur verið skýrt í fjöl-
miðlum að gæða netafisks hafi á
s.l. vetrarvertíð aukist um 6% í
þorskafla. í útvarpi hefur þetta
verið marg endurtekið enda um
góða frétt að ræða. En þegar
þetta er skoðað í ljósi þeirra
staðreynda sem fyrir liggja þá vex
mér þessi gæðaaukning ekkert í
augum og mun ég nú rekja or-
sakir sem ég tel helstar og að gæð-
aaukningu hafa stuðlað í ár.
í fyrsta lagi: Sjávarútvegsráðu-
neytið ákvað fyrirfram með
kvótakerfinu og mjög naumt
skömmtuðum afla hvað mikið
hver bátur mátti veiða.
í öðru lagi: Fyrirfram var vitað
að skreiðarmarkaður Nígeríu var
lokaður, en í verkun fyrir þann
markað hefur farið mikið af
dauðblóðguðum fiski úr netum.
Þetta hvorttveggja leiddi til þess
að margir notuðu færri net í sjó
og sóttu fastar að draga netin en
áður, svo að hinn naumt
skammtaði kvóti aflans nýttist
þeim sem best þannig, að hvert
uppfiskað tonn yrði verðmætara
við ferskmat.
í þriðja lagi hefur sá sterki orð-
rómur ekki verið kveðinn niður
að eitthvert magn af versta fisk-
inum úr netum eftir landlegur
hafi ekki komið á land, heldur
hafi menn verið tilneyddir til að
kasta honum fyrir borð til að rýra
ekki að verðgildi hinn naumt
skammtaða aflakvóta. Sé þetta
rétt, þá hefur það að sjálfsögðu
aukið heildargæði þess netafisks
sem kom á land og metinn var í
netafiski og þá á þeim tíma á
meðan sóknin var algjörlega
óheft og markaður fyrir skreið til
Nígeríu opinn.
í októberhefti Fréttabréfs
Fiskmats ríkisins 1974 er gefið
yfirlit um gæðaþróun á nýjum
fiski frá 1972-1974, veiddum með
þorsknetum á vetrarvertíðum og
eru allar veiðistöðvar landsins
teknar með í dæminu. Þar kemur
það fram að á fyrrgreindu tíma-
bili þá óx þorskafli úr netum sem
fór í 1. gæðaflokk um 6.7%, ufsi
um 7.4% og langa um 3.2%. í
skýrslu Njáls Þórðarsonar
deildarstjóra í þessu sama hefti er
skýrt frá því að á vetrarvertíðinni
1974 voru heildargæði alls neta-
þorsks sem veiddur var þessi. í 1.
gæðaflokk 57.1% í 2. gæðaflokk
26.9% ogí 3. gæðaflokk 15.9%. f
úrgang fór 0.1 %. Þess má geta að
þetta ár voru fiskgæði hinna ýmsu
netabáta mjög misjöfn einsog
bæði áður og síðar.
' Yfirleitt voru mestu aflaskip-
stjórarnir einnig með mestu fisk-
gæðin. Þeir voru með afkasta-
mestu skipshafnirnar og sóttu
fastar en aðrir netadráttinn. Sem
dæmi vil ég nefna að Sigurður
Kristjánsson skipstjóri á Skarðs-
vík SH 205 fiskaði á vetrarvertíð
1974 til 15. maí í þorskanet 1253
lestir og voru fiskgæðin þessi: í 1.
gæðaflokk fóru 77.6% aflans, í 2.
flokk 11.9% og í 3. flokk 10.5%.
Þessi miklu gæði þóttu ótrúleg og
því rannsökuð gaumgæfilega, en
stóðust fullkomlega.
J.J.E.KúId.
gæðaflokka af ferskfiskmatinu.
En þó að það væri skröksaga að
lélegum netafiski hafi aftur verið
kastað í hafið einsog orðrómur-
inn fullyrðir þá hlutu þær sam-
dráttarráðstafanir í afla sem
ákveðnar voru fyrir vertíðina að
koma fram í auknum fiskgæðum
þarsem um svo lítinn afla var að
ræða á vetrarvertíð einsog dæmin
sanna. Þegar aukning á þorski í 1.
gæðaflokk um 6% og á ufsa um
8% er skoðuð í ljósi þeirra stað-
reynda sem fyrir liggja þá getur
þessi gæðaaukning ekki talist
óeðlileg eða neitt sérstakt afrek.
Gæðaaukning í afla á vetrar-
vertíð hefur áður átt sér stað í
Gaeðaaukning netafisks kemur Jóhanni J.E. Kúld ekki spánskt fyrir sjónir af nokkrum ástæðum sem hann rekur hér í
greininni.