Þjóðviljinn - 02.12.1984, Blaðsíða 17

LEÐARAOPNA
/
verka
ri
naunn
Dagheimili á vegum
hreyfingarinnar?
Sigurbjörg Lundholm: Konurnar vinna úti og bera líka þungann af heimilinu.
Sigurbjörg Lundholm, úr
Sókn í Reykjavík: „Þaðer
ekki nokkur vafi á að það er
mikið erfiðara fyrir konurnar
en karla að taka virkan þátt í
störfum verkalýðshreyfingar-
innar. Og það tel ég aðal-
ástæðuna fy rir því að þær eru
yfirleitt færri á meðal þeirra
sem eru í stjórnum og nefnd-
um.“
„Það gefur auga leið að þær
bera oftast nær ábyrgð á börnum
og sjá um heimili. I dag er ástand-
ið líka þannig, að flestar konur
verða að vinna úti ef þær mögu-
lega geta. Tekjur heimilanna
bara leyfa ekki annað. Hvernig
eiga þær svo að geta farið
dauðþreyttar á fundi? En þær
sem geta það mögulega, þær gera
það oft. I mínu félagi er mikið af
stéttvísum konum sem þykir
virkilega vænt um félagið sitt og
margar fara lítið út af heimilun-
um nema á fundina.“
„En það er ef til vill líka önnur
ástæða sem veldur því að konur
eru minna áberandi en karlarnir í
verkalýðshreyfingunni. Þær
treysta sér minna til að tala á
fundum og láta til sín taka þar.
Og það á sinn þátt í að
færri konur en karlar komast
„upp“ í verkalýðshreyfingunni.
Hvernig mætti bæta úr því?
Það er erfitt. Við ættum að hvetja
konur meira í okkar hópi. Kann-
ski ættum við líka að reyna að
beita verkalýðshreyfingunni
meira í þeim málum sem lúta
beint að konum. Ef þær sæju að
stéttarfélögin tækju vel á málum
sem snerta þær beinlínis þá gæti
vel verið að þeim þætti meira til
þeirra koma og yrðu fyrir bragðið
virkariíþeim. Égtekdagvistar-
mál sem dæmi. Auðvitað ætti
verkalýðshreyfingin að beita sér í
þeim, styðja það mál á alla vegu.
Hvers vegna rekur verkalýðs-
hreyfingin ekki dagheimili sjálf?
Mér skilst það séu til aurar...“
-ÖS
Ólína Halldórsdóttir, Iðju í Reykjavík: Erfitt fyrir ungar konur með böm.
Konur eru
hlédrœgari
Ólína Halldórsdóttir úr Iðju í
Reykjavík sagði að það væru
ótrúlega margar góðar konur
á vinnustöðunum sem því
Karlarnir
bölvaðir
hrosshausar!
Konur eiga tvímælalaust erf-
iöar með að taka virkan þátt í
starfi stéttarfélaganna en
karlar. Þú tekur til dæmis eftir
því ef þú lítur í kringum þig
hérna á ASÍ þinginu að það er
sáralítið af ungum konum.
Þetta sagði Gísli Gíslason
frá Verslunarmannafélagi
Reykjavíkur.
„Það er fyrst og fremst þegar
búið er að koma upp bömunum
sem konumar fara að geta tekið
virkan þátt í félögunum. Dagvist-
Gísli Gíslason, verslunarmaður úr
Reykjavík: Tvímælalaust erfiðar fyrir
konumar.
un náttúrlega leysir þetta mál
ekki, því fundartími í stéttarfé-
lögunum er yfirleitt alltaf á
kvöldin.“
„Það er nefnilega þannig, að
karlamir em bölvaðir hross-
hausar. Þeir hafa ekki talið það
sitt verk að passa börn og heimili.
En það er nú sem betur fer dálítið
að breytast og raunar að verða
allt öðm vísi en þegar ég var sjálf-
ur að ala upp. Nú skipta þeir um
bleyjur og elda, svo konunum
ætti auðvitað ekki að verða
skotaskuld úr að taka jafn virkan
þátt í starfi verkalýðshreyfingar-
innar og karlamir. En hérna áður
fyrr, þá vom nú karlmennimir
alltaf að gera eitthvað, - ja,
eitthvað annað skulum við
segja...“ -ÖS
miður sæjust ekki á samkom-
um einsog ASÍ-þingum.
„Ungar konur hafa mjög tak-
markaðan tíma. Það er nú einu
sinni þannig að launin í dag em
svo afskaplega lág og skattarnir
svo háir að bæði hjónin þurfa
alltaf að vinna, ef þess er mögu-
legur kostur. Þegar svo konan
kemur dauðþreytt heim þá bíður
hennar að sjá um heimilið í flest-
um tilvikum, elda, staga og sinna
bömum. Auðvitað hefur hún þá
hvorki tíma né þrek til að vera
utan heimilisins virk í stéttarfé-
laginu sínu. Þess vegna eiga ung-
ar konur að minnsta kosti erfiðar
með að starfa í verkalýðshreyf-
ingunni. Þú sérð það líka, ef þú
skoðar þær konur sem vinna í
stéttarfélögunum, að það eru
annað hvort ungar stúlkur sem
sinna félagsmálunum og em þá
ekki búnar að eiga böm, eða kon-
ur sem eru búnar að koma upp
bömum. Málið er bara þannig,
að þó konur vilji vera virkar þá
komast þær bara ekki. Það er svo
tímafrekt að sjá um bömin, væni
minn.“
„En svo er ég líka á þeirri
skoðun, að konumar séu hlé-
drægari. Þær ota sér miklu minna
fram. Og þá kemur af sjálfu sér
að þær veljast í minna mæli en
karlamir í hæstu trúnaðarstöð-
umar í verkalýðshreyfingunni.
En þú sérð þetta er nú að
breytast, á ekki að fjölga konum
bara talsvert mikið í miðstjóm
ASÍ?“ _ÖS
Sunnudagur 2. desember 1984 ÞJÓÐVILJINN - SlÐA 17