Þjóðviljinn - 25.01.1985, Blaðsíða 10

Sr. Halldór Gröndal: Útlendingarnir komu mér mest á óvart. Mynd: E.ÓI.
Þetta . . .
Framhald af bls. 9
Verdlaunatrogin
- Og svo voru það verð-
launatrogin.
- Verðlaunatrogin?
- Já, þá settum við í trog á-
kveðinn skammt af öllum til-
tækum þorramat. Sá, sem gat tor-
gað úr troginu, fékk matinn
ókeypis og allt, sem hann vildi
drekka með honum, auk þess
eina flösku af gömlu brennivíni.
Ég man eftir að einn sagði, þegar
hann hafði rennt niður seinasta
bitanum:
„Fær maður svo ekki desert á
eftir?“
Einu sinni komu tveir hópar
lögregluþjóna hvor með sinn
mann til að keppa. Höfðu hóp-
arnir veðjað hvor á sinn mann.
Ég man nú ekki hvernig það fór.
- Tókst mörgum að torga úr
verðlaunatroginu?
- Mig minnir að þeir hafi nú
ekki verið margir en meðal þeirra
var þó ein kona. En við vorum nú
ekki með þetta nema einn vetur.
- Og þessi matur hefur verið á
boðstólum hjá ykkur allan þorr-
ann?
- Já, já, hann var það. Við
gerðum engum degi hærra undir
höfði með það en öðrum.
Hákarlskvöld
- Stundum efndum við til sér-
stakra hákarlskvölda. Hákarlinn
fengum við að vestan og norðan,
ætli hann hafi ekki verið frá Sigl-
unesi, 12 ára gamall og 13 ára þó,
eins og tröllunum okkar þótti
hann bestur. Þau hafa haft góðan
smekk. Þá kostaði kflóið af há-
karlinum kr. 6.50. Það voru
eiginlega Vestfirðingar, sem
stungu upp á þessu. En þessi há-
karlakvöld voru ekkert sérstak-
lega bundin við þorrann.
Ættir að vera
heiðursfélagi
- Og svo fóru aðrir í ykkar
slóð?
- Já, þetta smábreiddist út.
Það fóru alltaf fleiri og fleiri að
læra átið.
- Og þetta hefur auðvitað lífg-
að upp á viðskiptin hjá verslunun-
um?
- Já, áreiðanlega meira en
lítið, einkum þegar frá leið.
Mörgum árum seinna sagði kjöt-
kaupmaðurnokkurvið mig: „Við
ættum nú bara að gera þig að
heiðursfélaga“.
- Erþað rétt að þú sért höfund-
urinn að orðinu Porramatur?
- Nei, sumir álíta það, en ég
held að það sé ekki rétt. Ég veit
ekki betur en þetta orð komi fyrst
fyrir í vísu eftir Helga Sæmunds-
son, en hún mun vera svona:
„Inni á Nausti aldrei þver
ánœgjunnar sjóður.
Þorramatur þykir mér
þjóðlegur og góður".
Ég hygg að hann sé höfundur
þessa orðs og þetta er viðeigandi
og gott orð yfir góðan mat.
Að sullast
með slátur
og hrútspunga
- Hvernig var svo þessari ný-
breytni tekið?
- Yfirleitt mjög vel. Aðsóknin
sýndi, að fólk kunni vel að meta
þetta og flestum þótti maturinn
mjög góður. Þó heyrðust ein-
staka óánægjuraddir, eins og
reyndar oftast þegar eitthvað nýtt
er á seiði. Að vera að sullast með
slátur og hrútspunga og annað
þvíum líkt í veitingahúsi á
heimsmælikvarða þótti einstaka
manni ekki viðeigandi. „Fínt“
skal það vera. En ég sagði: Ef
fólki líkar þessi þjónusta og sæk-
ist eftir henni því þá ekki að veita
hana? Ef svo reynist ekki nú, þá
bara hætti ég.
Ég byrjaði alltaf á því að bjóða
blaðamönnum í þorramat. Þeir
gátu þá hælt honum eða lastað
eftir því hvort þeir höfðu smekk
fyrir hann eða ekki.
En afstaða útlendinga kom
mér sérstaklega á óvart. Þeir virt-
ust ekki sækjast eftir þessum
venjulega veitingahúsamat, sem
þeir geta allsstaðar fengið. Þeir
spurðu: Hvað hafið þið af ís-
lenskum mat? Þeir voru hingað
komnir til þess að sjá sérstætt
land. Þeir vildu líka fá að kynnast
þeim mat, sem þjóðin hafði nærst
á gegnum aldimar og ekki var
annarsstaðar að finna í veröld-
inni.
-mhg
: A að halda þorrablót?
Hjá okkur fæst allt
í þorramatinn
i
mmsiR
&53159 VÖRUMARKAÐUR MIÐVANGI41 &50292
Opið í dag
frá kl. 9-20

' A A íx A
—\ —
— QJ-lj
,J UUÍJQ j j j
I U LIUU JJUUI J j , j J’.
IMHaflRfflllRÍIiaAii
Jón Loftsson hf._________________
Hringbraut 121 Sími 10600
Œf
Aug; /sng í Pjí >ðvil Ijanum bot
10 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 25. janúar 1985