Þjóðviljinn - 05.09.1985, Blaðsíða 4

LEIÐARI
Mannúðarstefna Sjálfstæðisflokksins
Svartasti bletturinn á Sjálfstæðisflokknum er
án efa hvernig meirihluti flokksins í borgarstjórn
Reykjavíkur hefur algerlega vanrækt að sinna
aðkallandi húsnæðis- og vistunarþörfum aldr-
aðra borgarbúa. En hvergi á landinu er jafn hátt
hlutfall fólks sem er 67 ára og eldri en í Reykja-
vík, þar sem rúmlega 11 af hundraði íbúa hafa
náð þessum aldri. Einmitt vegna þessa er brýnt
að gera átak í vistunarmálum aldraðra, en þar
hefur meirihluti Sjálfstæðisflokksins brugðist
fullkomlega.
Adda Bára Sigfúsdóttir, borgarfulltrúi Alþýðu-
bandalagsins um langt skeið, hefur unnið að
málefnum aldraðra í borginni af mikilli atorku og
gerþekkir þau mál. Það er því fróðlegt að heyra
viðhorf hennar til frammistöðu Sjálfstæðis-
manna. í viðtali við Þjóðviljann í gær farast
henni orð á þessa leið:
„Stór hópur aldraðra er í brýnni þörf fyrir
skjóta úrlausn í þjónustuíbúðir, en einsog málin
standa í dag eru engar líkur á að úr því verði
bætt, ekki meðan þessi meirihluti er við völd... í
desember 1984 voru 1000 aldraðir á biðlista hjá
Félagsmálastofnun og þetta fólk hafði mjög
mismunandi þörf fyrir aðhlynningu. Þar af voru
hátt á annað hundrað taldir vera í afar brýnni
þörf fyrir skjóta lausn, fólk sem var nánast á
götunni eða hafði ekki þá aðhlynningu sem
það þarfnast".
í sjálfu sér segja þessi orð Öddu Báru allt sem
þarf. Fjöldi gamals fólks, sem búið er að inna
ævistarf sitt af höndum, býr við svo óheyrilega
ranglát kjör, að á gamals aldri á það nánast í
engin hús að venda. Þetta stafar auðvitað af
því, að samkvæmt þeirri frjálshyggjustefnu sem
Sjálfstæðisflokkurinn hefur fylgt af offorsi síð-
ustu árin, þá borgar sig ekki að eyða peningum í
óarðbæra hluti eins og gamalt fólk. Manneskjan
skiptir þá ekki lengur máli, ekki aldraðir, börn
eða sjúkir, heldur einungis það sem skilar
beinhörðum arði, samkvæmt skoðunum bók-
stafstrúarmanna frjálshyggjunnar.
Adda Bára bendir á í viðtalinu við Þjóðviljann
að frá árinu 1982 hafi ekkert húsnæði bæst við
fyrir aldraða. Hins vegar var myndarlegt átak
gert í þessum efnum árin á undan fyrir atbeina
vinstri flokkanna. Þegar árið 1975 tókst þáver-
andi minnihluta vinstri flokkanna, með tilstyrki
eins af fulltrúum Sjálfstæðisflokksins, að hrinda
af stað umfangsmiklum byggingum í þágu aldr-
aðra. Þessu starfi var svo enn frekar haldið
áfram í tíð vinstri meirihlutans. Á þessum árum
voru byggðar hvorki meira né minna en 238
íbúðir fyrir aldraða, og þar að auki hafist handa
um hönnun vistheimilisins við Seljahlíð.
Sparnaðarkutanum var hins vegar brugðið á
loft um leið og Sjálfstæðisflokkurinn vann aftur
meirihluta í borginni og Davíð Oddsson lét þá
verða morgunverk sitt á valdastóli að seinka
framkvæmdum við Seljahlíðarheimilið.
Adda Bára bendir einnig á, að Sjálfstæðis-
flokkurinn hafi tekið upp þá stefnu að byggja
söluíbúðir í stað leiguíbúða og vistheimila, þrátt
fyrir að það sé einungis lítill hluti aldraðra sem
getur keypt íbúðir.
Staðreyndin er auðvitað sú, að það eru ekki
þeir sem eru svo vel fjáðir að geta keypt íbúðir,
sem eru í mestri neyð, heldur hinir, sem ekkert
eiga. En þannig er Sjálfstæðisflokkurinn samur
við sig: hann hugsar fyrst og fremst um þá sem
betur mega sín, og skirrist jafnvel ekki við að
skilja eftir á köldum klaka eignalaus gamal-
menni, til að geta byggt söluíbúðir handa fólki
sem hefur sæmileg efni.
Það er fróðlegt að bera saman hvernig Davíð
Oddssyni ferst við annars vegar gamalt fólk, og
hins vegar vini sína og Sjálfstæðisflokksins í
hinu fjárvana fyrirtæki, Isbirninum h.f.:
• Gamla fólkið er látið sitja á hakanum, framlög
til málefna þess eru skorin niður og engir til-
burðir uppi til að leysa úr brýnustu málum þess.
• Vinir flokksins í ísbirninum hafa hins vegar
verið duglegir að borga í flokkssjóðinn og þegar
þeir geta ekki lengur rekið fyrirtæki sitt nema
með stórkostlegu tapi, þá opnar Davíð Odds-
son sjóði Reykvíkinga og ætlar að færa ísbirnin-
um hundruð milljóna á silfurfati.
Samkvæmt þessari nýju mannúðarstefnu
Davíðs Oddssonar er gamalt fólk greinilega
minna virði en fyrirtæki flokksvinanna.
KUPPT OG SKORIÐ
Nasistarnir höföu líka sínar hugmyndir um yfirburöi hvíta kynstofnsins gagnvart blökkufólki.
Morgunblaðið
og apartheid
Um allan heim keppast fjöl-
miðlar við að reyna að segja sem
ítarlegast frá þeim hörmulegu at-
burðum sem eru að gerast í
Suður-Afríku, þar sem blökku-
menn eru myrtir í hundraðatali
og hermenn hinnar hvítu yfir-
stéttar fara með ránum og
nauðgunum. Þjóðviljinn hafði
þannig í gærdag samband við tals-
menn suður afrískrar kirkju -
stofnunar í Jóhannesarborg tilað
fá fregnir frá fyrstu hendi. Alls
staðar virðast menn sammála um
að fordæma þá kúgun sem
blökkumenn sæta af hálfu ríkis-
stjórnar P.W. Botha.
Ekki þó Morgunblaðið. Fram-
lag þess er að birta viðhafnarvið-
tal við íslending, sem býr í Suður-
Afríku, þar sem ofbeldi hinnar
hvítu yfirstéttar er varið af hörku,
og talað er niðrandi um svertin-
gja, sem í Morgunblaðinu voru
sagðir „húðlatir“, heimskir og
mörg hundruð árum á eftir hvíta
manninum.
Samviskubit?
Okkur þótti hollt fyrir lesendur
Þjóðviljans að endurbirta glefsur
úr þeirri veislu sem Morgunblað-
ið bjó lesendum sínum í fyrrnefnd-
uviðtali. Það varð Morgunblað-
inu, sem virðist verða hörundsár-
ara með hverjum deginum sem
líður, tilefni til að birta eftirfar-
andi klausu í gær:
„All undarleg skrif birtust í
Þjóðviljanum í gær undir
hausnum „Klippt og skorið". Þar
gerir höfundur, Óskar Guð-
mundsson, ritstjórnarfulltrúi á
blaðinu, að umtalsefni tvær
greinar sem birtust hér í Morgun-
blaðinu. Önnur er eftir Jón Þ.
Árnason en hin er viðtal sem
blaðamaður Morgunblaðsins átti
við Hilmar Kristjánsson sem
fluttist frá íslandi til Suður-
Afríku fyrir tuttugu árum og hef-
ur hann búið þar síðan.“
Að mati Þjóðviljans er það
forkastanlegt af hálfu Morgun-
blaðsins að birta greinar og við-
töl, þar sem aðskilnaðarstefnan í
Suður-Afríku er varin og fjallað
er um álit Pattons hershöfðingja
á Þjóðverjum og Sovétmönnum.
Méð því að birta slíkar greinar
telur Þjóðviljinn að Morgunblað-
ið sé að taka undir með þeim sem
rætt er við eða heldur um penn-
ann.
...Því er spurt, er Þjóðviljinn
að hvetja til ritskoðunar og er
blaðið mótfallíð því að frjáls
skoðanaskipti fari fram í íslensk-
um fjölmiðlum?“
Dreggjar
Þessu þarf auðvitað ekki að
svara. Þjóðviljinn hefur um ára-
bil verið opið blað, og ástundar til
að mynda ekki hið sama og
Morgunblaðið, sem iðkar þann
leik að „fela“ greinar andstæð-
inga sinna innanum auglýsinga-
flóðið og undir illsjáanlegum fyr-
irsögnum.
Jón Þ. Árnason, sem um árabil
hefur skrifað greinar fullar af
kynþáttahatri í Morgunblaðið, er
ekki venjulegur,tilfallandi greina-
höfundur. Hann er reglulegur
skribent, greinar hans hafa sér-
stakt útlit, fyrir nú utan all-
sérstakt innihald, og þessvegna
telst hann einn af fastahöfundum
blaðsins. Venjulegt fólk hlýtur að
álykta að það sé vegna þess að
stjórnendum Morgunblaðsins
falli svo vel við skríf hans.
Þess má geta, að Jón þessi til-
heyrði dreggjum gömlu nasist-
anna hér á lslandi sem á sínum
tíma fóru flestir inn í Sjálfstæðis-
flokkinn. Skrif hans bera þeim
uppruna óræk vitni.
„Nærgætni“
Hvað varðar viðtalið við Hilm-
ar Kristjánsson, þá er það Morg-
unblaðinu til mikils vansa að
birta það einmitt í þann mund
sem verið er að brjóta nývaknaða
frelsishreyfingu blökkumanna í
Suður-Afríku niður með her-
valdi. Hvort tímasetningin á birt-
ingu þess endurspeglar ákveðinn
„skilning“ á rökum hinna hvítu
kúgara eða einungis fádæma
smekkleysi af hálfu Morgun-
blaðsins er í sjálfu sér aukaatriði.
Meiru skiptir, að Morgunblað-
ið brást þeirri grundvallarskyldu
að vera ágengt í tvísýnu máli, að
brjóta til mergjar. Hvergi í viðtal-
inu örlaði á gagnrýni. Lengst
kemst blaðið í „gagnrýnni um-
fjöllun" sinni í eftirfarandi bút frá
spyrli:
„.. .Ég vék að þessu við Hilmar
á nærgætinn hátt, spurði hvort
aðskilnaðarstefnan sem stjórn-
völd Suður-Afríku hafa lengstum
rekið færi ekki fyrir brjóstið á
honum, hvort honum þætti ekki
sanngjarnt að svarti meirihlutinn
og kynblendingarnir fengju meiri
hlutdeild og rétt til þátttöku í
þjóðlífinu, ætti rétt á sama kaupi
og tækifærum og hvíti maður-
inn?“
Síðar í viðtalinu spyr svo blað-
ið:
„Þeim svörtu er þá ekki
treystandi til að ráða sínum
ráðum?“
Þögn
og gleymska
„Hins vegar gleymir Morgun-
blaðið gersamlega að spyrja um
skoðanir Hilmars á því að 800
manns hafa látið lífið fyrir vopn-
um stjórnarinnar, á nauðgunum
hermanna á barnungum stúlkum,
á þeirri staðreynd að heimilisfeð-
ur fá ekki að búa með fjöl-
skyldum sínum.
Þessi gleymska Morgunblaðs-
ins á vafalaust sínar rætur. Hitt er
mála sannast, að blaðið hefur
ekki heldur uppi giska skeleggan
svip í sambandi við aðskilnaðar-
mál af öðru tæi. Meðan öll önnur
blöð tóku þannig af skarið og
andæfðu hugmyndum sem komu
fram um að meina fyrrverandi
föngum að búa saman í húsi á
Teigunum, þá þagði blaðið
þunnu hljóði. Kannski það hafi
eftir allt saman stutt „gettó“-
stefnu Davíðs Oddsonar, borgar-
stjóra, sem vildi koma þeim fyrir
„annars staðar" í borginni, og þá
væntanlega þar sem íbúarnir voru
nægilega annars flokks til að þola
sambýli við fyrrverandi fanga.
Mannúðarstefna Morgun-
blaðsins og Sjálfstæðisflokksins
er vægast sagt að verða undarleg
þessa síðustu sumardaga.
-ÖS
ÐJÓÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Utgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Rit8tjórar: Árni Bergmann, össur Skarphóðinsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Oskar Guðmundsson.
Fróttastjóri: Valþór Hlöðversson.
Blaðamenn: Aðalbjörg Óskarsdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Gpðjón
Friðriksson, Helgi Guðmundsson, Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gísla-
son, Mörður Árnason, Páll Valsson, Sigríður Pétursdóttir, Sævar Guð-
björnsson, Víðir Sigurðsson (íþróttir), Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndlr: Einar Ólason, Valdís Oskarsdóttir.
Utlit og hönnun: Filip Franksson, Svava Sigursveinsdóttir.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrif8tofu8tjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Utbreiðslustjórí: Sigríður Pétursdóttir.
Auglýsingastjórl: Ragnheiður Óladóttir.
Auglýsingar: Ásdís Kristinsdóttir, Guðbergur Þorvaldsson,
Clausen.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttií, Kristín Pétursdóttir.
Símavarsla: Jenny Borgedóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmæður: Bergljót Guðjónsdóttir, ólöf Húnfjörð.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Utkeyrsla, afgreiðsla, auglýsingar, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Olaa Verö * lausasölu: 35 kr.
Sunnudagsverð: 40 kr.
Áskriftarverð á mánuði: 400 kr.
Afgreiðsla blaðsins er opin á laugardögum
frá kl. 9 til 12, beinn sími: 81663.
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN