Þjóðviljinn - 21.09.1985, Blaðsíða 7

Listahátíð
Kjallaraleikhús
í Hlaðvarpanum
Rœttvið Helgu Bachmann um leikgerð hennar
á Reykjavíkursögum Ástu Sigurðardóttur
[ kvöld laugardagskvöld kl. 21 dóttur í leikgerð Helgu Bach- Þjóðviljanum lékforvitni áað
verðurfrumsýning á Reykja- mann. Sýnt verður í Hlað- vita meira um Reykjavíkur-
víkursögum Astu Sigurðar- varpanum Vesturgötu 3. sögurnar og þennan nýja sýn-
ingarsal. RættvarviðHelgu
Bachmann leikstjóra verksins
innan um hamarshögg og
hamagang því verið var að
leggja síðustu hönd á að gera
kjallarann í Hlaðvarpanum að
leikhúsi.
Sögur Ástu rífa upp í fólki.
„Fólk horföi fyrst í stað á mann
sem geðsjúkling að ætla að setja
upp leikrit í þessum kjallara,"
sagði Helga. „En staðreyndin er
sú að þetta umhverfi er mjög pó-
etískt. Þetta er 100 ára gamall
grágrýtiskjallari með fullt af
gömlum stoðum. Maður hrein-
lega gengur inn í Reykjavíkur-
sögurnar þegar maður kemur
þarna inn. Leikmyndin er sér-
staklega sniðin fyrir þennan kjall-
ara en hún er verk Steinunnar
Þórarinsdóttur. Salurinn tekur
75 manns í sæti.
Leikarar í sýningunni eru Guð-
laug María Bjarnadóttir, Guðrún
S. Gísladóttir, Helgi Skúlason og
Emil Gunnar Guðmundsson.
Meðleikari er Þorsteinn M. Jóns-
son.
Aðrir sem standa að sýning-
unni eru Guðni Franzson sem
samdi músíkina og Sveinn Bene-
diktsson sem hannaði lýsinguna."
Hvernig verk
er þetta?
„Þetta eru 5 af sögum Ástu Sig-
urðardóttur úr bókinni Sunnu-
dagskvöld til mánudagsmorguns.
Sögurnar gerast allar í Reykjavík
á stríðsárunum. Fyrir mér er
þetta ein heil sýning en ekki fimm
lítil verk en auðvitað eru margar
nýjar persónur á sviðinu.“
Tilfinningaverk
Hvert er þemað?
„Þemað er samhygð Ástu með
fólki, karlmönnum ekki síður en
konum. Efnið er svo margbreyti-
legt, þetta er tilfinningaverk. Ég
get fullyrt að það rífur upp í fólki
ýmislegt, ekki síður gleði en sorg.
Helga Bachmann: Þetta er tilfinningaverk.
Sterkur frásagnarstíll einkennir
verk Ástu. Persónurnar í sögum
hennar eru heilsteyptar og ég sem
leikari finn fljótt hvort höfundur-
inn hefur lifað með persónunum
eða ekki. Og svo sannarlega hef-
ur Ásta gert það um leið og hún
skrifaði sögumar. Maður kynnist
Ástu heilmikið í gegnum verk
hennar.“
Hvað hafa æfíngar staðið yfír
lengi?
„Við byrjuðum fyrsta ágúst.
Síðan hefur þetta verið tvöföld
vinna. Leikararnir hafa hlaupið í
það að rífa niður skilrúm sem
voru í kjallaranum, henda út
drasli og skrúbba. Við fengum
hjálparsveit frá fólki í hlutafé-
laginu Vesturgata 3 hf., því það
skynjuðu allir mikilvægi þess að
geta opnað þetta hús. Þessi fyrsta
sýning ætti að geta vakið athygli
fólks á staðnum. Þetta verður
eins og áður hefur komið fram
vinnustaður hinna ýmsu
kvenna."
Á dauða mínum
átti ég von, en...
Verður kjallarinn nýttur
áfram sem leikhús?
„Já, örugglega í vetur en síðan
verður hann gerður að krá og
stefnt er að því að vera með
leikhús í þessu sama húsi. Það eru
arkítektar daglega að hanna
teikningar að húsinu, þetta hús
býður upp á svo margt, m.a.
vegna þess að hér eru svo margar
vistarverur. En það er mjög
skemmtilegt að setja upp
Reykjavíkursögurnar í kjallaran-
um. Þessu til skýringar get ég sagt
frá því að það kom til mín stúlka
um daginn, Ragnheiður Ás-
geirsdóttir, sem hefur lært leiklist
í París og kynnst kjallaraleikhús-
unum þar og hún sagði: „Á dauða
mínum átti ég von en ekki að
svona leikhús væri til í Reykja-
vík“.
SA
Laugardagur 21. september 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7