Þjóðviljinn - 21.09.1985, Blaðsíða 12

DÆGURMAL
Meistarakokkar í dúndurveislu
fyrir hálfu húsi
Okkarvirtustu músikantaraf
yngri kynslóðinni, Mezzo-
forte, lögðu sitt af mörkum til
að gera 10 ára afmæli
Jazzvakningar sem glæsi-
legast. Virtustu, segi ég. Að
minnsta kosti gengur þeim vel
og eru virtir víða erlendis og
ekki að ósekju. Þá heyrast
manni nú íslendingar líka
nokkuð montnir af spila-
mennsku þeirra og velgengni.
En hvar var þetta fólk síð-
astliðinn laugardag þegar
Mezzoforte spiluðu á hljóm-
leikum í Háskólabíói um miðj-
an dag? Nú er ekki eins og
tækifærin til að hlýða á þá
„live“ hafi verið mjög mörg
undanfarin ár. Hvar voru til
dæmis kollegar þeirra? Eru
allir orðnir svona vankaðir af
„hafa fyrir salti í grautinn mús-
ik“? Mætingin varsem sagttil
skammar. Nóg um það.
Mezzoforte á sviðinu í Háskólabíói sl. laugardag: saxófónleikarinn Dale Barlow lengst til vinstri, Gunnlaugur Briem á baki við trommurnar, Jens Winter
trompetleikari, Jóhann Asmundsson bassaleikari, Friðrik Karlsson gítarleikari,lengst til hægri sér í koll og fætur Eyþórs Gunnarssonar hljómborðsleikara.
Myndl N.T. Arni Bjarna.
Mezzoforte mætti til leiks með
tvo stórsnjalla blásara, þá Dale
Barlow á saxófón og Jens Winter
á trompett. Báðir eru piltarnir í
hópi efnilegustu yngri djassblás-
ara Evrópu í dag. Barlow lék í
framlínunni í fyrri hálfleik. Sér-
lega skemmtilegur spilari sem
bætti enn við sig í seinni hálfleik,
sérstaklega þegar Jens Winter
kom inn á völlinn og lék við hlið
hans.
Mezzoforte (Forteforte?) voru
óþarflega hávaðasamir á stund-
um. Sennilega „kerfiskörlunum"
um að kenna, sem voru ekki nógu
vakandi á „mixernum“. Þeim er
kannski vorkunn þar sem tími til
undirbúnings ku hafa verið tak-
markaður. Samt sem áður efast
enginn um snilli piltanna í
Mezzoforte. Sérstaklega fannst
mér Gunnlaugur sýna sitt rétta
andlit. Lék við hvorn sinn kjuð-
ann. Hinir voru reyndar óvenju
daufir. Hressastir fannst mér þeir
í lögum eins og „Bullet train“ og
blúsnum hans Eyþórs. Kannski
ekki von að menn komist ívstuð
við að leika fyrir hálfu húsi og það
áheimavelli. Hvað um það. Takk
fyrir mig. -S
Tríó NHÖP
Mezzoforte
Snjallir
en
daufir
Tríó Nils Hennings Örsted-Pedersen á æfingu í Háskólabíói 13. september sl.: Ole Koch Hansen við flygilinn, Nils Henning bassann og Pétur okkar
Östlund trommurnar. Fremst á myndinni sér í hnakkann á einum fiðlara strokvartettsins sem var þeim til fulltingis við þjóðlagadjassinn. Ljósm. Sig.
Það var ekki amalegur kvöld-
verður sem borinn var á borð
fyrir þá sem mættu í 10 ára
afmælisveislu Jazzvakningar
í Háskólabíói kl. 19 að kvöldi
föstudagsins 13. september.
Já, hann er meistara „Kock-
ur“ hann Ole Koch Hansen,
svo ekki sé meira sagt. Út-
setningar hans á dönskum
þjóðlögum (skandinavískum,
eins og NHOP sagði), ís-
lenskum þjóðlögum, „Ég að
öllum háska hlæ“, „Kindur
jarma í kofunum", „Sumri
hallar" og „Veröld fláu“, og þá
ekki síst „Maður hefur lent í
öðru eins“ eftir Gunnar Reyni
Sveinsson og „Vikivaka"
Jóns Múla, eru hreint út sagt
frábærar.
„Maður hefur...“ Gunnars
Reynis virðist sem samið akkúrat
fyrir þessa hljóðfæraskipan. Allt
vel soðið og steikt og smekklega
kryddað. Þá var nú ekki hægt að
kvarta undan framreiðslunni á
góðgætinu. Vinur vor Niels
Henning Örsted Pedersen (sem
okkur finnst við eiga núorðið
megnið í), meistari Pétur Östlund
ásamt Kochnum náðu strax
dúndrandi sveiflu í upphitunar-
blúsnum. Sveiflu sem ekki
heyrist nema snillingur sé í hverju
rúmi. Niels og Ole virðast, eftir
óralöng kynni, geta lesiðhugs-
anir hvorannars, endasamprjón
þeirra eftir því, Öll sóló NHÖP
hnitmiðuð samblanda af melódík
og hraðatækniundrum sem á eng-
an sinn líka. Nú kannaðist maður
við pilt.
Aldrei týndist laglínan þegar
smekkmaðurinn Pétur östlund
þeytti kjuðana um settið í sínum
sólóköflum. Hvflík tækni! Svona
á að taka sóló. Pétur ætti að koma
miklu oftar í heimsókn.
Ole Koch lék sér á hljómborð-
ið eins og sá sem valdið hefur.
Ótrúleg blæbrigði og tækni í leik
hans. Svo er hann líka svo skond-
inn oft á tíðum í útsetningum og
leik.
Til aðstoðar í íslensku þjóðlög-
unum fengu þeir strokkvartett
skipaðan þeim Þórhalli Birgis-
syniogKathleenBearden á fiðlur,
Guðmundi Kristmundssyni á lág-
fiðlu og Guðrúnu Sigurðardóttur
á selló. Er skemmst frá því að
segja að þau stóðu sig sannarlega
vel og settu sérkennilegan,
skemmtilegan og sjaldheyrðan
blæ á.
Hvílík veisla!
Þrefalt húrra fyrir Jazzvakn-
ingu. S
12 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 21. september 1985