Þjóðviljinn - 11.01.1986, Blaðsíða 12

PÆGURMÁL
12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN j Laugardagur 11. janúar 1986
Tina Turner og Mick Jagger taka lagið á Live Aid síðast liðið sumar.
Tina tekur upp í apríl
Tina Turner fór í mikla hljóm-
leikareisu til Bretlands í fyrra og
sáu íslenskir sjónvarpsáhorfend-
ur brot af þeirri uppákomu milli
jóla og nýárs. Aftur er hún vænt-
anleg til Bretlands á þessu ári en
ekki til hljómleikahalds, heldur
plötugerðar. Plötuna á að taka
upp í apríl í Lundúnum, en Tina,
sem er alin upp við blús og negra-
sálma, vill frekar syngja með en-
skum rokkurum en eigin löndum;
segir að blúsinn sé svo tregab-
landinn og hún hafi fengið sinn
skammt af honum. Jafnframt tel-
ur hún að við þessa svörtu am-
rísku og hvítu ensku blöndu komi
fram mjög fersk músík. Þessi
væntanlega breiðskífa mun svo
koma út síðar á þessu ári um leið
og sjálfsævisaga Tinu, sem hún
skrifar í samvinnu við ritstjóra
rokksritsins Rolling Stone, Kurt
Loder. Þá kvað Tina hafa fullan
hug að leika í fleiri kvikmyndum
eftir að hún komst á bragðið í
Mad Max, sem nú er verið að
sýna í Austurbæjarbíói.
Nona Hendryx
Með
dansi
skal illt
út reka
Nona Hendryx hefurtvívegis
komið við sögu hér á síðum
Dægurmála og þarf kannski
ekki frekari kynningarvið. Má
þó enn og aftur bendla hana
við hina margrómuðu Patty
Labelle úr samnefndu tríói
sem svo mergjað söng á Live
Aid tónleikunum og hreif alla
áheyr- og -horfendur upp úr
skónum.
En fyrir skömmu reið Nona
aftur á vaðið með átta laga plötu
undir handarjaðrinum, The
Heat, Hitinn, og er hún einsog
hinar tvær plötur hennar yfirfull
af dans- og ryþma- fílósófíu. Það
eru engar ýkjur að segja þessa
konu hafa stíl og hann allsmart-
an, bæði í músíkinni, „leiáti“
plötuumslags og/sjálfrar sín.
Hitinn er hvorki betri né verri
plata en þær Nona Hendryx og
Art of Defense, hún er jafn vönd-
uð í leik og útsetningum, jafn-
fjörug og upprífandi, og ekki má
gleyma: jafn jákvæð og velmein-
andi. Nona er nefnilega ein af
þeim sem vilja nota dansinn sem
vopn gegn öllu óheillavænlegu,
sem býr í sjálfum okkur og í um-
hverfi okkar og sem meðal í bar-
áttu fyrir frelsi, eða eins og segir í
laginu Revoloutionary Dance,
Byltingardansinum:
Lost in the music
Rebels without a cause
Burning all their bridges
Breaking all the laws
No more submission
We’ve paid the cost
Out of chains out of prison
No more bullies, no more boss
Freedom is out of the song
They’ve found a beat
that goes on and on
The Revoloutionary dance
It’s a dance of circumstance
The rythm has its own demantsl
In the revoloutionary dance
Sem sagt allt gott um Hita
Nonu að segja, og enn skal dans-
fíflum bent á að plötur Nonu
Hendryx eru ómissandi í
allrahanda og -fóta fjör og fim-
leika. _ o
Elton John
popparinn
glereygði
Hann Elton John erflinkur
poppsöngvari og músíkant,
um það er ekki deilt. Það má
kannski deila um hversu
mikið hann á upp á pallborð
ungra poppaðdáenda;þeim
finnst hann ef til vill of gamald-
ags, jafnvel alltof hallæris-
legur stubbur til að vera mark
á takandi í poppheimi útlitsað-
dáenda. Og karlanginn er
enginn skæslegur kroppur,
ónei. Hinsvegarertónlist
hans góð, fíli maður Elton á
annað borð, og textar með-
reiðarsveins hans, Bernies
Taupin, eru yfirleitt óvitlausir
og vel „ortir“, og það eru oft-
lega þeir sem gefa lögum Elt-
onseitthvertgildi.
Nýja platan Eltons Ice on Fire
er betri en Broken Hearts, sú er
síðast kom frá kappanum. Ekki
þó mjög ólík, en lögin á þessari
kræsiíegri, leikur auðvitað góð-
ur, en mikil notkun blásturs-
hljóðfæra setur sterkan og fjá
skemmtilegan svip á plötuna all
Auðvitað er lagið um rússnesl
landamæravörðinn Nikita í
finna á þessari plötu, lagið eflau
orðið til þess að vekja athygli n
liða í poppáhugamennskunni
þessum létt dvergvaxna gle
augnaglámi sem er búinn að ve:
í bransanum í hátt á annan tug c
gera góða hluti.
Hinsvegar ættu unglingarn
vel að kannast við nokkra náunj
sem aðstoða gömlu stjörnuna c
votta honum virðingu sína
verki, þá George Michael, Ni
Kershaw og trommara Djúra
Djúran, Roger Taylor.
Þeir minna alltaf svolítið hvor
annan Elton og Billy Joel, ekl
eingöngu hvað varðar líkam
byggingu heldur og raddbönc
Joel þó fvið sjálfsævisögulegri
sínum lögum enda semur han
sína texta oftast nær sjálfur.
Hvað um það, góð poppplata
gæðaflokki hér á ferð og ekki oi
um það meir, Jón. - í
Bob Geldof
Bob Geldof með Afríkubók sína, til styrktar hungruðum.
„Eðlilegt" líf
framundan
Band Aid mun halda áfram of, sem hefur staðiö, eða rétt-
baráttu sinni gegn hungri á ara sagt ætt, í fararbroddi fyrir
þessu ári, en án Bobs Geld- rokkurum í aðstoð þeirra við
hina sveltandi í Afríku. Geldof
hefur sagt að aðalmarkmið
sitt þetta árið verði að skrifa
lög og texta fyrir hljómsveit
sína The Boomtown Rats og
að taka upp aftur „eðlilegt" líf.
Þegar hann var spurður hvort
hann héldi að það yrði mögu-
legt eftir það sem á undan er
gengið svaraði hann: „Sjáiði
baratil!" Síðustu fréttirherma
svo að Bob hafi skipt um
skoðun vegna fyrirsjáanlegra
hörmungaíSúdan.
Sjálfur kallar Geldof árið 1985
„árið þegar samkenndin þorði út
úr skápnum" „Upprunalega hug-
myndin var að koma af stað um-
ræðum um framkvæmdir, safna
peningunum og síðan að nota þá
til gagns og það höfum við gert.
En þótt við höfum lagt fram um
það bil 36 miljón pund til Afrík-
usöfnunarinnar er vandamálið
enn þarna og mun ekki hverfa af
sjálfusér". Geldof hefur skorað á
pólitíkusa að gera meira til að
berjast gegn hungrinu í heimin-
um: „Ég hef tvisvar verið í Afríku
og veit af þeirri reynslu að vand-
amálið er ekki bara af eðlilegum
eða náttúrulegum orsökum,
heldur líka pólitísks og siðferði-
Iegs eðlis. Það verður að koma til
pólitískur vilji til að breyting
verði hér á pólitíkin er aðalhind-
runin“. Hins vegar hefur Geldof
mótmælt því að hann mundi
verða góður pólitíkus: „Ég lenti í
þessu Band Aid máli af slysni og
þar að auki er ég miklu betri í að
setja allt á annan endann á eigin
spýtur en að verma þingmanns-
sæti. Svo kann ég ekki við
illgirnina sem svífur yfir vötnum í
pólitíkinni nú til dags.“
A