Þjóðviljinn - 11.01.1986, Blaðsíða 14

PÓST- OG
SÍMAMÁLASTOFNUNIN
óskar að ráða
LOFTSKEYTAMENN/SÍMRITARA
til starfa á loftskeytastöðvarnar í Nes-
kaupstað og á Höfn í Hornafirði.
Nánari upplýsingar verða veittar hjá
starfsmannadeild Reykjavíkur og hjá
stöðvarstjórum Neskaupstað og Höfn.
Starfsmannafélag
Reykjavíkurborgar
60 ára
Vegna þess hve margir urðu frá að hverfa við
miðasölu á afmælishátíð félagsins í Broa-
dway hinn 17. janúar hefur verið ákveðið að
hátíðin verði einnig á Hótel Borg á sama
tíma. Miðasala verður á skrifstofu félagsins
eftir helgi. Miðaverð er kr. 750 í mat og kr.
350 eftir mat.
FRAMBOÐSFRESTUR
Ákveðið hefur verið að viðhafa allsherjarat-
kvæðagreiðslu um kjör stjórnar trúnaðar-
mannaráðs og endurskoðenda í Verzlunar-
mannafélagi Reykjavíkur fyrir árið 1986.
Framboðslistum eða tillögum skal skila á
skrifstofu félagsins, Húsi Verslunarinnar,
Kringlunni 7-8. hæð eigi síðar en kl. 12 á
hádegi þriðjudaginn 14. janúar 1986.
Kjörstjórnin
MYNDL/STA-
OG HANDÍÐASKÓLI
ÍSLANDS
NÝ NÁMSKEIÐ HEFJAST
mánudaginn 20. janúar og standa til 30. apríl
1986.
1. Teiknun og málun fyrir börn og unglinga.
2. Bókband.
Innritun fer fram daglega kl. 9 - 5 á skrifstofu
skólans Skipholti 1.
Námskeiðagjöld greiðist við innritun áður en
kennsla hefst.
Skólastjóri
fP Útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar óskar eftir tilboð-
um í smíði og uppsetningu innréttinga og smíði inni-
hurða í þjónustukjarna fyrir aldraða félagsmenn V.R.
að Hvassaleiti 56 og 58 fyrir byggingadeild.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Fríkirkjuvegi
3, Reykjavík, gegn 15.000 kr. skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 28.
janúar n.k. kl. 14.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Frikirkjuvegi 3 Simi 25800
FRA LESENPUM
Mogginn um áramót
Var Þorsteinn að Ijúga?
Það urðu margir undrandi að
lesa eftirfarandi í áramótagrein
Þorsteins fjármálaráðherra í
Mbl. 31.12 s.l.:
„Á þessu ári fara rúmlega 20%
af þjóðarframleiðslunni í afborg-
anir og vexti af erlendum lánum.
En samkvæmt þessu dæmi Al-
þjóðabankans færu 60% af þjóð-
arframleiðslunni til þess að
standa undir afborgunum og
vöxtum af erlendum lánum árið
1992.
í öðru dæmi Alþjóðabankans
er reiknað með óbreyttri skulda-
byrði, en það gæti leitt til þess eigi
að síður, að greiðslubyrði vaxta
og afborgana myndi tvöfaldast
fram til ársins 1992. Loks er í
þriðja dæminu reiknað með að-
haldsaðgerðum sem lækka
myndu skuldahlutfallið úr rúm-
lega 60% niður í rúmlega 50%.
Eigi að síður myndi greiðslubyrði
afborgana og vaxta fara yfir 35%
á árunum 1990-1992, samkvæmt
reikniformúlu Alþjóðabankans.
Ekki er ástæða til að ætla, að
svartnættissþár af þessu tagi verði
að veruleika. Við munum til að
mynda skuldbreyta lánum til þess
m.a. að greiðslubyrðin vaxi ekki
með slíkum ofurþunga, sem þessi
dæmi gera ráð fyrir. Það er nógu
erfitt að taka meira en fimmta
hluta af þjóðarframleiðslunni og
senda útlendingum áður en við
tökum til við að skipta upp milli
okkar sjálfra. Hitt væri ógerlegt,
að þurfa að senda útlendingum
meira en 40% af þjóðarfram-
leiðslunni, áður en við skiptum
kökunni sjálfir á milli okkar, ís-
lendingar".
Ekki minnkaði undrunin þegar
Mbl. sjálft tók upp þessa „speki“
og gerði úr frétt á bls. 2 í þessu
sama tölublaði.
Nú langar mig að biðja Þjóð-
viljann að spyrja Þorstein nokk-
urra spurninga vegna þess að
hvorki Þorsteinn né Mbl. hafa
leiðrétt „áramótaspeki" Þor-
steins enn (6.1.’86).
Þorsteinn Pálsson fjármálaráðherra:
Fór hann með vísvitandi ósannindi
eða vissi hann ekki betur?
Löglegt en siðlaust
Ég var að lesa bókina „Löglegt
en siðlaust”. Ég verð að játa, að
meiri harmsögu hefi ég varla les-
ið. Ég ætla ekki að rekja þessa
sögu lið fyrir lið, en hún er saga
um ungan eldhuga, góðan dreng,
tilfinninganæman og heiðar-
legan. Hún er saga um manninn,
sem réðst gegn ranglætinu, rógin-
um, óheilindunum og ódreng-
skapnum. Hún er sagan um hug-
sjónamanninn, sem réðst gegn
öllu rotnu og óhreinu. En hún er
líka saga um flokksbræður sem
sviku, rægðu og lugu á hann og
lutu svo lágt að gefa í skyn heilsu-
brest, en gengu þó ekki beint til
verks, heldur komu slíkum gróu-
sögum á gang í skjóli svívirðilegra
aðferða.
Ég ætla ekki að nefna nöfn
þessara lítilssigldu óhappa-
manna, sem bera ábyrð á ör-
lögum Vilmundar Gylfasonar.
Þeir eru nú margir í ábyrgðar-
stöðum og sölum alþingis og
þjóðin þekkir nöfn þeirra. En
þegar þeir nú verða fljótlega
gleymdir, eins og margir aðrir
þeirrar gerðar, mun minning Vil-
mundar Gylfasonar lifa, manns-
ins sem var of heiðarlegur, dreng-
lundaður, viðkvæmur og hjarta-
hreinn til að þola þann sauruga
Vilmundur Gylfason. Flörmulegt
hvernig farið var með hann, segir
bréfritari.
skollaleik íslenskrar
stjórnmálabaráttu, þar sem
öllum brögðum er beitt hversu
ódrengileg sem þau eru.
Um leið og ég minnist Vil-
mundar Gylfasonar með eftirsjá
og virðingu færi ég höfundi bók-
arinnar bestu þakkir fyrir vikið.
Sverrir Haraldsson
Borgarfirði-eystri
RUV
Aldraðir hafðir útundan
V.Þ. hringdi og vildi gagnrýna
útvarp og sjónvarp sem harðast
fyrir hönd aldraðra.
Ég er hálfáttræð, sagði hún, og
sit mikið heima ein og fylgist vel
með því sem er í hljóðvarpi og
nokkuð með sjónvarpi. Og mér
finnst fyrir neðan allar hellur hve
oft það kemur fyrir, að það er
tekið af okkur efni sem fólk á
mínum aldri vill gjarna hlusta á.
Núna síðast hefur þátturinn
„Ljóð og lög“ tvisvar orðið að
hörfa á sunnudagskvöldum fyrir
boltaleikjum. Engu líkara
reyndar en boltaleikir ráði ríkj-
um bæði í útvarpi og sjónvarpi.
Til hvers er eiginlega Rás tvö?
Ég hélt að það væri nóg fyrir unga
fólkið að hafa hana eins og hún
leggur sig og því ætti fólk á mín-
um aldri frekar að eiga von á ein-
hverju á Rás eitt. En þar er líka
eins líklegt að við eigum voná
einhverjum poppþættinum á
eftirmiðdögum.
Mér finnst einatt að við séum
höfð algjörlega út undan. Bríet
Héðinsdóttir er farin að skrifa um
sjónvarp hjá ykkur og gerir það
vel. En mér finnst að hún mætti
vera enn harðari við þessa menn.
1) Veit Þorsteinn ekki að tölurn-
ar sem hann gefur upp um vexti
og afborganir af erlendum lánum
eru of háar svo nemur hundruð-
um prósenta?
2) Les fjármálaráðherra ekki
skýrslur sem Þjóðhagsstofnun
gefur út?
3) Las Geir Haarde hagfræðing-
ur, aðstoðarmaður Þorsteins,
ekki yfir áramótagreinina áður
en hún birtist?
4) Hvers vegna hefur Þorsteinn
ekki ótilkvaddur leiðrétt þetta nú
þegar?
Skattborgari
Við reiknum
með þessu
Dœmisaga um hnignandi
siðferði meðal þjóðar-
innar
Kona hringdi:
Við sem orðin erum fullorðin
verðum oft vör við miklar breyt-
ingar í þjóðfélaginu sem máske
ekki allir taka eftir. f búðarferð í
miðbænum varð ég einmitt vör
við slíkar breytingar sem mér
finnst segja margt um tíðarand-
ann og ástandið í þjóðfélaginu:
Mér varð litið innum búðar-
glugga í sælgætisverslun þarsem
unglingar voru í kringum búðar-
borðið. Alltíeinu sé ég að nokkrir
krakkanna taka sælgæti uppúr
krúsum sem stóðu á borðinu.
Ég vildi láta afgreiðslustúlkuna
vita, svo ég gekk inní verslunina
og sagði stúlkunni frá því sem ég
hafði séð. Þá svarar hún án þess
að láta sér bregða: „Við reiknum
með þessu - þetta er allt í lagi“.
Mér brá nokkuð við þetta svar
og þegar frá leið fannst mér það
verulega umhugsunarvert. í
fyrsta lagi að verslunareigendur
reikna með þjófnaði og leggja
þarafleiðandi á vöruna sem selst
með venjubundnum hætti. I öðru
lagi, að það er óhugnanlegt að
það skuli vera haft fyrir ung-
lingum - að það sé sjálfsagt að
hnupla. Ætli þessi saga sé ekki
dæmisaga fyrir siðferðið fyrir
annað sem er að gerast í þessu
landi?
Sigríður
BókJátvarðar
um
Sigríði stórráðu
Út er komin hjá Víkurútgáf-
unni, eftir Játvarð Jökul Júlíus-
son, Sagan af Sigríði stórráðu.
Oft hefur mig langað til að vita
meir um Sigríði, en lesa má í sögu
Einars í Nesi eftir Arnór Sigur-
jónsson. Þegar ég var strákur á
Hvilft hjá Sigríði ömmusystir
minni vissi ég ekki að Sigríður
stórráða hefði verið til, annars
hefði ég vissulega leitað þar
frétta. Því meira gleðst ég af að
handleika söguna í Iystugum bún-
aði Játvarðar.
En bókin er meira en saga Sig-
ríðar, því Játvarður sækir aftur til
elleftu aldar um ættir Breiðfirð-
inga. Og hvernig er þá Játvarður
búinn til verks? Hann er búinn að
vera lamaður um áratugi og í dag
getur hann ekki lyft fæti yfir
þröskuld, en bókin ber þess ekki
merki, að Játvarður geti ekki
hreyft hendur. Hann skrifar með
spýtu. Hann hefur spýtu uppí sér,
sem hann bítur um og slær með á
ritvélina.
Ég vil hvetja alla, sem unna
sögu, til að lesa bókina.
Ari Guðmundsson
14 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 11. janúar 1986