Þjóðviljinn - 31.01.1986, Blaðsíða 7

Táningaböndin
blómstra í Reykja-
víkídag.Tónlist
(hávaðisegirgamla
fólkið) heyristúr
fjölmörgum bíl-
skúrum borgarinn-
ar. Inni íþeimeru
allirhelstu töffar-
arnirað æfasigsvo
þeirgeti slegið f
gegn íframtíðinni
einsogt.d. Grafík,
Stuðmenn, Riks-
haw og fleiri hljóm-
sveitirhafagerthér
álandi. En hvernig
var upphafið að
hljómsveitarbrans-
anum hjáþeimsem
nú þegareru fræg-
ir?Glætanforvitn-
aðistumfortíð
strákannaíGrafík.
Eins og margir vita eru fastir
meðlimir hijómsveitarinnar
GrafTk aðeins 3. Þeir Helgi
Björnsson (söngur), Rafn Jóns-
son (trommur) og Rúnar Þórisson
(gítar). En á tónleikum og plötum
fá þeir fleiri til liðs við sig. Þeir
eiga það allir sameiginlegt að hafa
mjög snemma (vægast sagt) feng-
ið áhuga fyrir því að vera í hljóm-
sveit.
Draumurinn
rættist
„Ég var ákveðinn í því frá
rennblautu barnsbeini að verða
annað hvort fótboltastjarna eða
poppsöngvari,“ sagði Helgi.
„Þegar maður var svona 10 ára
byrjaði þetta allt með því að við
vinirnir stofnuðum hljómsveit
sem hermdi eftir Bítlunum, Ston-
es o.fl. Við notuðumst við bad-
míntonspaða, potta og sleifar í
stað hljóðfæra og svo auðvitað
aðal stoltið okkar sem var spýta
með áföstu málningarloki, það
var pottþéttur gítar.“
Rafn: „Ég byrjaði líka í hljóm-
sveit svona 10—11 ára. Við vorum
með skemmtun uppi á háalofti og
seldum inn. Það kostaði túkall.
Svo seldum við popp og djús og
byrjuðum síðan að spila. Eða
réttara sagt við spiluðum lög með
Bítlunum af segulbandi og svo
hermdum við eftir. Við lékum
Ringó og Lennon af mikilli inn-
lifun. Svo vorum við með auka-
númer sem gerði mikla lukku en
það var að herma eftir Svavari
Gests að segja brandara.“
Rúnar: „Eg byrjaði að spila á
badmíntonspaða 7 ára og
dreymdi um að verða gítarleikari
í hljómsveit.“
En sem betur fer fenguð þið
síðar alvöru hljóðfæri og byrjuð-
uð að spila opinberlega. Hvernig
gerðist það?
Rafn: „Þegar ég byrjaði í
hljómsveit spilaði ég á trommur
með rúðuplasti en síðan fór mað-
ur á sjóinn og vann sér fyrir al-
mennilegu trommusetti."
Allir: „Það er örugglega
auðveldara fyrir krakka í dag að
stofna hljómsveit, því viðhorfin
gagnvart popptónlist hafa breyst
gífurlega. Þegar við byrjuðum þá
voru allir foreldrar skíthræddir
við þetta, fannst þetta vera brjál-
að je, je, je, öskur. Okkar for-
eldrar þekktu bara Frank Sin-
atra. En ungir foreldrar í dag eru
af þessari Bítlakynslóð og þess
vegna ekkert hræddir þó að
þeirra börn kaupi sér græjur og
gangi í rokkband."
Taningabönd
Rafn: „Þegar ég var að byrja
æfðum við í kjallara í blokk og
íbúarnir voru sífellt að laumast
niður til þess að taka rafmagnið
af. En síðan fengum við að koma
fram í hléi á skólaskemmtun en
því miður vorum við klappaðir
upp. Við kunnum bara eitt lag.“
Rúnar: „Fyrsta hljómsveitin
mín æfði í samkomuhúsi í Sand-
gerði. Við vissum að Heiðar Ást-
valdsson átti að vera með dans-
kennslu þarna eftir mánuð og
okkur langaði svo til að koma
fram að við æfðum og æfðum
þennan mánuð og tróðum svo
óvænt upp í danstímanum. Það
gekk slysalaust, við vorum ekkert
púaðir niður og vorum reynsl-
unni ríkari.“
Að sýna sig
fyrir stelpunum
Helgi: „Þegar ég byrjaði í
Föstudagur 31. janúar 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7