Þjóðviljinn - 20.07.1986, Blaðsíða 19

Eigum við að leggja í það? Gissur og
Porsteinn við Jökullón í Hveradölum.
Spjallað við
þœrBjörk
og
Guðbjörgu
um jökulferð
meðJökla-
rannsókna-
félaginu
Að
verða
leiður
a
Ætlaði einhver á Mallorka? Frá
vinstri: Ragna, Gunnar, Auður, Guð-
björg, Björkog Sigrún.
Jöklaferðir verða vinsælli og
vinsælli hjá landanum með
hverju árinu. Að leggja á ein-
hvern jökulinn að sumri til,
þegar nóttin er björt og dagur-
inn heitur, hefur heillað marga
og hjá ófáum komið í stað sól-
arlandasukksins. Einkum er
það Vatnajökull sem menn
sækja á. Þar ku útsýnið vera
mest og veðrið best.
Endavoru þærstöllur, Björkog
Guðbjörg, bæði sólbrúnarog
sællegar, þá þær gengu hér inná
ritstjórnarskrifstofurÞjóðviljans,
nýkomnar af jöklinum þeim arna.
Það fór ekki hjá því, að ég færi hjá
mér, sitjandi andspænis þessum
blómarósum, grárog gugginn,
rétt einsog hver annar hérlenskur
skrifstofuþræll. Vandræðalegur
og úrræðafárspurði ég þær, eins
gáfulega og mér var unnt á
augnablikinu því, hvort þær
hefðu nokkra sól fengið á Vatna-
jökli.
„Og við sem héldum okkur
vera svo brúnar?" svara þær í ein-
um kór og er athugasemdin ekki
til þess fallin að bæta sálarástand
blm. enda verður hann nú úr-
ræðafærri: „Já, já,- jú, auðvitað,
ég á við, eeh, víst eru þið brúnar,
en ...hvað ég vildi sagt hafa -
bíddu nú við, já: F*að hefur verið
sólríkt á jöklinum?“
En það kemur ekki að sök, því
þetta eru góðar stúlkur, sem
jeysa liðlega úr jafnvel heimsku-
legustu spurningum blm.
„Hvort það var sólríkt? Þeir
sem til þekktu, sögðu að svo sól-
rík vika sem þessi væri sjaldgæf á
jöklinum. Venjulega er glamp-
andi sól þarna tvo daga í viku, en
nú voru sólardagarnir hvorki
meira né minna en sex,“ svarar
Guðbjörg og Björk bætir við:
„Til marks um hve heitt var, urð-
um við fljótlega leiðar á blessaðri
sólinni, en það hélt maður nú að
seint yrði með íslendinga einkum
á íslandi."
- En hvernig datt ykkur í hug
að fara uppá jökul?
„Við höfum báðar oft komið í
Jökulheima og þegar maður einu
sinni er kominn þangað, langar
mann auðvitað uppá jökulinn
sjálfan. Svo lét ég einu sinni
verða af því og langaði núna aftur
og Guðbjörgu langaði líka. Svo
það lá beint við, að skella sér með
Jöklarannsóknarfélaginu á jökul-
inn.“
_ Og hvernig var svo á jöklin-
um?
„Ólýsanlegt, alveg ólýsanlegt.
Petta er svo stórbrotin
Við erum nú ekki komnir af víkingum fyrir ekki neitt!
lífsreynsla, að maður lýsir henni
ekki með orðum. Þú ættir bara að
skella þér og þá kemstu að því.
Þú verður að upplifa þetta sjálfur
og þú sæir sko ekki eftir því. Út-
sýnið er alveg meiriháttar. Þú
sérð bókstaflega yfir allt.
Svo var fólkið sem við fórum
með líka fínt. Þarna voru bæði
vísinda- og áhugamenn, að kynna
sér jökulinn og andinn í hópnum
mjög góður. Þetta er svo rólegt
lið, þessir fræðingar og öllu vanir.
Þó einhver snjóbílanna færi oní
sprungu voru þeir ekkert að
stressa sig. Enda var aldrei hætta
á ferðum.
Einu sinni brá okkur raunar
svolítið. Við vorum að koma úr
Kverkfjöllum, á leið í Gríms-
vötn, að nóttu til - við ferðuð-
umst alltaf á nóttunni - og þá vit-
um við ekki fyrri til en einn'snjó-
bíllinn lendir í sprungu þannig að
annað beltið er alveg ofaní
sprungunni. En þeir kipptu sér
ekkert upp við það, drógu hann
bara upp í rólegheitum."
„Þó brá einum þeirra einu
sinni,“ segir Guðbjörg. „Þá hafði
ég lagt mig í „Landsvirkjunar-
svítunni", en það var svefnvagn
sem hékk aftan í einum snjóbfln-
um. Svo lendum við í sprungu,
svítan pompar bara niður öðrum
megin, þannig að maður sem lá í
koju hinum megin flaug alveg yfir
til mín. Við hnykkinn vaknaði
annar til hálfs og hálfsofandi
stökk hann út að vita hverju þetta
sætti. Það vildi ekki betur til en
svo að hann var á tréklossum og
sökk alveg upp að mitti. Hann
var raunar heppinn, það hefði
getað verið sprunga þarna.“
- Hvað voru jarðfræðingarnir
að gera þarna?
„Fyrst og fremst að kanna
virknina við Grímsvötn. Það er
fullt af mælum þarna uppfrá,
skjálftamælar o.þ.h. Maður fann
það einmitt þarna við Grímsvötn,
að við búum á landi elds og ísa,
annars vegar jökullinn snævi þak-
inn og hins vegar virknin undir
öllu. Annars vitum við ósköp lítið
um rannsóknir þeirra."
- Lærðuð þið þá ekkert af
þeim?
„Jú, eitthvað lærðum við,“
svarar Björk, „og hjá mér kvikn-
aði aftur áhuginn á jarðfræði. Ég
er jafnvel að hugsa um að fara í
jarðfræði í Háskólanum í haust.
Og ef einhver er í vafa um hvort
hann á að fara í jarðfræði eða
ekki, þá ræð ég honum að fara
uppá jökul. Hann ætti ekki að
efast eftir það.“
- Og hvað kostaði ferðin ykk-
ur?
„Fyrir þessa rúmu viku borg-
uðum við 4000 krónur og þar eru
ferðir, matur og gisting allt inni-
falið.“
- Á að fara aftur?
„Já, hvort við ætlum! Árlega
helst."
Hhjv