Þjóðviljinn - 20.06.1987, Blaðsíða 7

Myndlist
Fólk má
koma
uy dja
Þrír ungir myndlistarmenn
myndir og skúlptúra í
Hafnargalleríi í Hafnarstræti
Hafnargallerí er nýtt ís-
lenskt gallerí sem er til húsa
uppi á lofti í Hafnarstræti 4
fyrir ofan bókaverslun Snæ-
bjarnar. Fyrstu sýningar gall-
erísins eru á verkum ungra
myndlistarmanna sem útskrif-
uðust úr Myndlista- og hand-
íðaskóla íslands í vor leið.
Á fyrstu sýningunni sýndu
nemendur úr málaradeild og
nú eru nemendur úr skúlptúr-
deild nýbúnir að opna sýn-
ingu. Þetta eru þau Daníel
Magnússon, Guðrún Gröndal
og Sonný Lísa Þorbjörnsdóttir
og sýna þau bæði myndir og
skúlptúra. Daníel sýnir mál-
aðar ljósmyndir en það eru
ljósmyndir af skúlptúrum sem
hann hefur gert, og síðan mál-
aðíljósmyndirnar. Hann
segir þetta vera dokumental
myndir þar sem skúlptúrarnir
sj álfir séu ekki lengur til.
Einnig sýnir hann stóran
tréskúlptúr, fugl, og heitir
Phönix.
Sonný Lísa sýnir skúlptúr
úr vélastáli og stimpla í yfir-
stærðum úr tré ásamt grafík-
myndum gerðum með stimpl-
umþessum.
Guðrún Gröndal sýnir tvo
skúlptúra úr járni og eru þeir
unnir úr einingum sem allar
eru eins í hvoru verki fyrir sig.
Hún segist vera að tefla saman
ólíkum formum, byggja mjúk
verk úr efnis- og formhörðum
einingum, ferhyrndum eða
þríhyrndum.
Annars segjast þau ekki
ætla að vera með neinar stórar
yfirlýsingar svona nýskriðin út
úr skóla, - telj a sig ekki hafa
neitt stórkostlegt að segja
þjóðinni svona enn sem kom-
ið er, annað en að þau séu hér
með svolitla sýningu sem fólk
megi alveg koma að sjá. En
þau stefna öll á framhaldsnám
í framtíðinni og þá er aldrei að
vita nema þau fari að reiða
spekina í þverpokum.
-ing
Daníel og Guðrún við verk Guðrúnar „Organismi": Að vinna sig með efninu út í formið eða
að vinna sig með forminu inn í efnið. (Mynd E.ÓI.)
Umsjón
Ingunn Ásdísardóttir
Menningarsjóður
Eðlis-
fræðilegt
afmælisrit
Afmælisrit til heiðurs
Þorbirni Sigurgeirssyni
prófessor komið úthjá
Menningarsjóði. 24 ís-
lenskir vísindamenn
skrifa greinar í bókina
í tilefni af sjötugsafmæli Þor-
björns Sigurgeirssonar prófess-
ors hinn 19. júní s.l. kemur út hjá
Menningarsjóði afmælisrit til
heiðurs Þorbirni. Ritið nefnist í
HLUTARINS EÐLI og er 434
blaðsíður að stærð, prýtt fjölda
mynda og inniheldur tvö sér-
prentuð kort.
Eðlisfræðifélag íslands hafði
forgöngu um útgáfuna. Ritstjóri
er Dr. Þorsteinn I. Sigfússon eðl-
isfræðingur við Raunvísinda-
stofnun Háskóans en auk hans
eru í ritnefnd Leó Kristjánsson,
Páll Theódórsson, Þorsteinn Vil-
hjálmsson og Jón Pétursson.
24 íslenskir vísindamenn skrifa
greinar í bókina, sem allar tengj-
ast starfi og hugsjónum Þor-
björns Sigurgeirssonar, en hann
er einn af frumherjum rannsókna
í nútíma raunvísindum hér á
landi. Bókin skiptist í þrjá
meginhluta. í fyrsta hluta er fjaíl-
að um sögu vísindarannsókna á
íslandi, í öðrum þætti er fjallað
um íslensk rannsóknaverkefni
sem spanna allt frá segulsviðs-
mælingum og jöklarannsóknum
til hraunkælingar og hraunhita-
veitu. Síðasti þáttur bókarinnar
er fræðslugreinar um eðlisfræði
nútímans og eru þessar greinar
þær fyrstu sinnar tegundar á að-
gengilegu íslensku máli.
-ing
Alfreð
Flóki
látinn
Alfreð Flóki myndlistarmaður
lést á Landsspítalanum síð-
astliðinn fimmtudag, 48 ára að
aldri. Banamein hans var heila-
blóðfall.
Með Alfreð Flóka er horfinn
einn sérstæðasti kvisturinn á
meiði íslenskrar myndlistar.
Myndheimur hans lá utan við
meginstrauma í list samtímans en
stóð föstum rótum í því sviði vit-
undarinnar, þar sem veruleikinn
tekur á sig mynd draumsins og
þar sem draumurinn verður okk-
ur vegvísir í villugjörnum heimi.
Alfreð Flóki lagði mælikvarða
dulhyggjunnar á veruleikann og
var nánast líkamlega fráhverfur
efnishyggju og vísindahyggju
samtímans. Hann var í myndum
sínum og líferni í hrópandi and-
stöðu við tvískinnungshátt og
yfirdrepsskap hins borgaralega
siðgæðis, og því sá hann manninn
stærstan í veikleika sínum.
Alfreð Flóki var ógleyman-
legur persónuleiki þeim sem
kynntust honum. Hann var í eðli
sínu feiminn, tilfinninganæmur
og viðkvæmur, og því var það að
um leið og hann opnaði okkur
leyndustu hólf hjarta síns í mynd-
um sínum, þá gekkst hann upp í
hlutverki hins misskilda snillings
þegar hann þurfti að koma fram
opinberlega. Goðsögnin um
snillinginn var hvort tveggja í
senn, andhverfa og órjúfanlegur
hluti þess myndheims, sem hann
opinberaði okkur.
Alfreð Flóki var sannur í veik-
leika sínum, en styrkur hans fólst
í frjóu og skapandi ímyndunar-
afli, sem skilur eftir sig einstakan
kafla í sögu íslenskrar myndlist-
ar. Þjóðviljinn vottar sambýli-
skonu hans, Ingibjörgu Alfreðs-
dóttur, og öðrum ættingjum dýp-
stu samúð við sviplegan missi.
Olafur Gfslason
Ljúfur Bach...
Það var sannarlega ljúfur Bach
og sterkur sem Hörður Áskels-
son stjórnaði á lokatónleikum
Kirkjulistahátíðar í Hallgríms-
kirkju s.l. laugardag. Mótettuk-
órinn sem hann hefur skapað og
mótað frá upphafi söng tvær af
mótettum Bachs við stuðning
hljóðfæraleikara úr Sinfóníu-
hljómsveit íslands og Margrét
Bóasdóttir fór snilldarlega með
sópranhlutverkið í einsöngskant-
ötunni Falsche Welt o.s.frv. Mót-
etturnar „Der Geist hilft unserer
Schwachheit auf” og „Singet dem
Herrn en neues Lied” eru samdar
fyrir tvo fjögurra radda kóra og
hljóðfæraflokka þeim til stuðn-
ings. Það má vel vera að þær séu
samdar til líksöngs, eins og segir í
efnisskránni, en þær eru sannar-
lega enginn sorgarkveðskapur.
Þar má heyra alla þá karlmann-
legu bjartsýni og lífstrú sem brýst
stöðugt fram í kontrapunktavefn-
aði snillingsins. Kórinn, sem er
skipaður kornungum mannes-
kjum, söng þær af fáguðum fersk-
leika. Hörður, sem er öruggur og
einlægur Bach-túlkari, var hepp-
inn í hraðavali og lagði áherslu á
skýra framsetningu. Hjálpaði
þetta til að vinna á móti ruglandi
hljómburði kirkjunnar, þó stund-
um væri erfitt að fylgja margs-
lungnum þráðum.
Margrét Bóasdóttir á mikinn
heiður og þakklæti skilið fyrir
Bachtúlkun sína. Stíll hennar er
klár en um leið fullur af mennskri
hlýju sem er akkúrat í anda þessa
mesta snillings barokktímans.
Þetta voru glæsilegir en stuttir
Söngur Drengjakórs Hamb-
orgar frá Kirkju heilags Nikulás-
ar var elskulegt framhald mikillar
hátíðar í Hallgrímskirkju. Hátíð-
inni lauk að vísu formlega á
laugardaginn en mánudaginn á
eftir komu piltarnir og sungu
margt fallegt Guði til dýrðar og
okkur til gagns og gleði. Einnig
léku þrjár stúlkur á strengja-
hljóðfæri tríó eftir Bach og Ha-
ydn og organisti sjakkónu eftir
Pachelbel. Stjórnandi kórsins,
Ekkehard Richter, er væntanlega
kantor heilags Nikulásar þó ekki
hafi staðið neitt um það í fréttum.
Við eigum engan og höfum
aldrei átt neinn kór í líkingu við
þetta. Kirkjukórar með kvenr-
öddum eru allt annars eðlis og ná
lokatónleikar mikillar listahátíð-
ar í Hallgrímskirkj u. Gallar þessa
gríðarmikla húss til tónlistarf-
lutnings eiu að vísu augljósir og
erfiðir að bera. En þeir eru áreið-
anlega ekki óyfirstíganlegir því
ágæta fólki sem þar leggur allan
hug og heilt hjarta í menningar-
starf á heimsmælikvarða.
aldrei til hjartans á sama hátt og
kórar þar sem sópran- og altradd-
ir eru sungnar af litlum strákum.
Þetta er sams konar kór og Bach
baslaði sem mest við í Tómasark-
irkjunni og samdi fyrir mótett-
urnar frægu. Nikulásingarnir
sungu eina slíka, Lobet den
Herrn alle Heiden, sem er fjórr-
adda og feikna falleg. Og þeir
sungu Mendelsohn og gömlu
meistarana Hassler og Schutz og
luku konsertinum með stuttri
messu sem Mozart samdi þegar
hann var unglingur í Salzburg.
Þetta var allt gott og blessað og
verulega mannbætandi sem ekki
veitti af. Hafi allir aðstandendur
þökk og þýðingu fyrir.
LÞ
Laugardagur 20. júnf 1987 IMÓOVIUINN - SfÐA 7
LÞ
Drengjakór Hamborgar