Þjóðviljinn - 30.08.1987, Síða 15

Söngleikur
fyrir
fiska
Ljóð eftir Jóhann órelíuz
Jóhann árelíuz er fæddur árið
1952 og hefur verið búsettur í Sví-
þjóð síðustu ár. Hann sendi frá
sér ljóðabókina „Blátt áfram”
árið 1983 og á dögunum kom
„Söngleikur fyrir fiska” út. Ljóð-
in sem birtast hér eru úr þeirri
bók.
sólin appelsína
sólin appelsína gul eins og sítróna
appelsína = epli frá Kína
ég elska ávexti (einkum forboðna)
gras tré Ijóð steina og grýtta hljóma
sem syngja svo syngur og tekur undir
í bláum fjarlægum fjöllum!
(ó) fjarstœðukennda fegurð
lengst burtu svífandi
handan sjóndeildarhringsins
CL
Eggtíð
Það rennur upp sá dagur
að Ijóðið þiðnar
vetrarklaki á vori
springur út í brjóstholinu
og flýtur með hádegisflóðinu
undir ást heitrar sólar.
Það rennur upp sá dagur.
Naflaljón
Ég heffundið vindinn
koma að lindinni.
Þrásinnis hef ég spurt mig:
Hvað dvelur þig?
Ég hef fundið vindinn koma
að lindinni og má út mynd mína.
íslensk tunga
Góðir hlustendur!
Ég þakka þeim fjölmörgu sem
skrifað hafa þættinum bréf. Mun
ég síðar leysa hvers manns vanda.
Þykir mér gott til þess að vita að
enn skuli finnast svo margir sem
’áhuga hafa á æstkæra ylhýra mál-
in. En eins og kunnugt er býr ís-
lensk tunga yfir næstum óendan-
legu þanþoli. Stórskáldinu vefst
sjaldan tunga um tönn og lætur
sig hvorki muna um að heyra
stiknað hjarta æpa út úr ofni eða
fimbulbassa úr hafdjúpsins tröll-
aukna lunga. Sama skáld lýsir
auðmýkt Islands gagnvart al-
mættinu í lítt þekktu kvæði á
þann hátt að „vér kvökum og
þökkum með titrandi tár því þú
tilbjóst vort forlagahjól“. Nei,
þarna er sko ekki verið að væla
um tilvistarkreppu og trúnaðar-
brest, enda hvort tveggja seinni
tíma tilbúningur.
En ekki er tungan alltaf jafn
gagnsæ í næstum óendanlegu
þanþoli sínu. Fræg er setningin:
„Skáldið gekk aftur fyrir kon-
ung“. í fljótu bragði þýðir að hún
að skáldið hafi gengið á konungs-
fund í annað skiptið. En þegar
betur er að gáð getur hún allt eins
þýtt að skáldið hafi gengið aftur
fyrir hásæti konungs og farið
þannig á bak við hann f eigin-
legum skilningi. Þá getur skáldið
hafa verið svo hollt konungi sín-
um að það hafi gerst draugur þ.e.
gengið aftur - fyrir hann. Með
orðhengilshætti má eflaust finna
fleiri merkingar.
Þorlákur á Skyrstöðum átti
enn eitt símtalið við umsjónar-
mann þáttarins og vill nú fá að
vita merkingu setningarinnar:
„Kisu hryllti við leifum Jóhanns
bryta.“ Væri þættinum óneitan-
lega fengur í því að Þorlákur
skrifaði næst, því umsjónarmanni
var illmögulegt að greina gegnum
símann hvort hér var átt við leifar
eða leyfi. Verður því ekki komist
hjá eftirtöldum merkingum:
1. Kisu hryllti við matarleifum
Jóhanns bryta.
2. Kisu hryllti við líki Jóhanns,
þ.e. jarðneskum leifum brytans.
3. Kisu hryllti við sumarleyfum
Jóhanns og öðrum orlofum. Hún
hefur sennilega orðið svöng með-
an á fyrri fjarvistum hans stóð.
4. Kisu hryllti við leyfum Jó-
hanns bryta, þ.e. henni þykir Jó-
hann gefa sér of lausan tauminn.
5. Kisu hryllti við leyfum Jóhanns
bryta, þ.e. lofi hans og smjaðri.
Þetta er að vísu gamalt skálda-
mál.
6. Kisu hryllti við Leifum Jó-
hanns bryta, þ.e. sonum hans
tveimur Þorleifi og Hjörleifi.
7. Kisu hryllti við leifum Jóhanns
bryta, þ.e. Unni Þóru Jökulsdótt-
ur sem alltaf er kölluð Kisa.
Þetta leiðir hugann að gælu-
nöfnum og vil ég því að lokum
spyrja hlustendur hvort þeir
kannist við nöfnin Bíbí í merking-
unni Bára, Lilla í merkingunni
Sjöfn, Dúdú í merkingunni Ást-
ríður, Diddú í merkingunni Sig-
rún, Gubba í merkingunni Guð-
björg, Dáni í merkingunni Þor-
valdur, Lobbi í merkingunni
Guðmundur, Posi í merkingunni
Halldór Björn, Fótur í merking-
unni Halldór Ármann og Doddi í
merkingunni Þórður. Væri þætti-
num fengur í fleiri dæmum hér að
lútandi. Þó vil ég vara Skyrstaða-
bóndann við að hringja í umsjón-
armann og þykjast kannast við úr
sínu byggðarlagi nöfnin Mummi í
merkingunni Guðmundur,
Nonni í merkingunni Jón, Krum-
mi í merkingunni Hrafn o.fl. í
þeim dúr. Það er ljótt að stríða
Þorlákur! Auk þess er ekkert
ódýrara lengur að liggja í síman-
um á kvöldin og er það gott á þig
Láki.
Guðm.
Sunnudagur 30. ágúst 1987 ÞJÓÐVIUINN - SÍÐA 15